Curaçao: de “Isla” als microkosmos van een instortend kapitalisme

Een barricade van in brand gestoken afval in Willemstad. © Jeu Olimpio

Zie voor updates onderaan pagina

English version

Het rommelt weer op Curaçao, bij de raffinaderij Isla, bij vuilnismannen en leraren. De staat heeft geen geld meer, vuilnismannen staken en blokkeren het verkeer met in brand gestoken vuilnis. Leraren staken omdat de scholen niet meer worden schoongemaakt en ook zij leggen het verkeer plat. Dinsdag 5 februari wordt bekend dat de 100 jaar oude raffinaderij niet door de oliemultinational Motiva Enterprises (waarschijnlijk Amerikaans-Saoudisch kapitaal) zal worden overgenomen. Dezelfde avond trekken woedende Isla-arbeiders naar het regeringscentrum Fòrti, waardoor volgens Trouw¹ ministers niet meer in of uit kunnen. De volgende ochtend blokkeren grote kraanwagens de hoofdstad Willemstad en voor het gebouw van de Isla-vakbond worden autobanden in brand gestoken. De acties zijn vanzelfsprekend politiek, gericht tegen de staat, die eigenaar is van de zwaar verouderde raffinaderij. Eerder, in 2016, zou Chinees kapitaal de 2,3 miljard dollar investeren die nodig zijn om de Isla op te knappen. Deze investeerder trok zich terug nadat China de kapitaalvlucht aan banden legde. De stakende arbeiders stellen twee eisen. De eerste eis, het vertrek van Clift Christiaan die namens de raffinaderij onderhandelde met overnamepartners. Christiaan zou de raffinaderij willen sluiten. Aan deze eis van zijn afzetting wordt vrijdag tegemoet gekomen. De vakbond beëindigt de staking ondanks het feit dat de tweede eis, opname van vakbondsman Errol Cova in het onderhandelingsteam, niet is aanvaard. Volgens de raffinaderij omdat Cova op de loonlijst zou staan van de huurder en exploitant van de Isla, het Venezolaanse staatsoliebedrijf PDVSA. Premier Rhuggenaath suggereerde zelfs dat het de vakbonden zijn die de Isla willen sluiten. Van Cova is bekend dat hij destijds sympathiseerde met Chavez’ zogenaamde Bolivariaanse revolutie in Venezuela.² De premier schaamt zich niet om in te spelen op de kleinburgerlijke eiland-mentaliteit, waarin laatst gekomen migranten als ‘vreemdelingen’ worden gewantrouwd en gediscrimineerd; Cova is in Venezuela geboren. Dergelijke beschuldigingen in allerlei richtingen over het bewust laten mislukken van overnameonderhandelingen zijn moeilijk hard te maken of te ontkennen. Ze dienen vooral om de arbeiders te verwarren. De raffinaderij-arbeiders reageren echter nuchter: Venezuela heeft wel elke maand salaris uitbetaald.

Advertenties

ICT: De crisis in Venezuela

Otros artículos sobre Venezuela, en español: 
El Proletario ¡Ni Maduro, ni Guaidó,
sino lucha independiente y proletaria contra el capitalismo!
Nuevo Curso ¿En qué acabará la crisis Venezolana?

De recente politieke gebeurtenissen in Venezuela hebben de verwoestende economische situatie van het land opnieuw onder de aandacht gebracht. De machtsstrijd tussen Maduro en Guaidò, of tussen een frauduleus herkozen president en een oppositiekandidaat die zichzelf tot president heeft uitgeroepen, geeft niet alleen een grotesk beeld van Venezuela, maar verbergt ook het werkelijke schrijnende beeld van een economische en politieke menselijke tragedie.

Redt ‘Youth for Climate’ het klimaat?

Heeft de vloedgolf van 15.000 scholieren zich laten inpolderen? Na een babbeltje met Rutte beslist een handjevol zelfbenoemde woordvoerders in plaats van de massa’s dat de acties zijn opgeschort. In de smerigste tradities van de burgerlijke politiek.

Naschrift F.C. , 13-2-2019.

---

De klimaatbeweging van scholieren in België breidt zich uit. Van initiatief van individuele scholieren, slaat de beweging over naar studenten aan hogescholen en universiteiten. En van België naar Nederland en andere landen. De omvang van de wekelijkse demonstratie door de straten van Brussel loopt op van 3.000, naar 12.500 en op 24 januari naar 35.000 deelnemers, merendeels spijbelaars.

Iran: op naar een nieuwe golf van arbeidersstrijd?

Arbeidersstemmen blijft de ontwikkeling van de arbeidersstrijd in Iran volgen. Deze strijd is niet een reeks toevallige gebeurtenissen aan ‘de rand van het kapitalisme’, slechts van belang voor Iraanse revolutionairen in ballingschap.  Deze strijd is deel van een beweging in het Midden-Oosten die een einde kan maken aan de al tientallen jaren voortdurende imperialistische oorlogen in een regio die van vitaal belang is voor de energievoorziening van de industrie in Europa en Azië.

Meer over de Arbeidersraad bij Haft Tappeh, Iran

De volgende fragmenten uit “Lessen uit stakingen, arbeidsstrijd en internationalistische taken”¹ geven interessante informatie over de achtergronden van de Shora die bestond tijdens de strijd van de arbeiders bij Haft Tapeh in Iran 2018. Deze brochure gaat zelf dieper in op een aantal gevallen van proletarische strijd in dat jaar en sluit telkens af met positieve en negatieve aspecten als lessen voor de toekomst. De auteurs – Iraanse ballingen – analyseren deze strijd vanuit een theoretische achtergrond van de groep Internationalist Voice die verklaart dicht bij de ICT en de IKS te staan.
Fragmenten zijn door de redactie vet gemaakt.

21 januari 2019.

Waarom verhogen regeringen over de hele wereld het minimumloon?

Demonstratie in Illinois voor verhoging van het minimumloon

Bolsonaro in Brazilië en Tsipras in Griekenland, Ramaphosa in Zuid-Afrika en Macron in Frankrijk, Costa in Portugal en Sanchez in Spanje…. Laten we nader onderzoek doen naar verhogingen van het minimumloon, of naar situaties waarin voor het eerst een minimumloon is vastgesteld. Welke redenen waren daarvoor? Is het kapitalisme serieus van plan om de verarming van grote meerderheden van de bevolking tegen te gaan?

Wat arbeiders in gele hesjes kunnen leren uit Iran

English version

Demonstratie in New York, jaar onbekend.  Iemand die zich opwerpt als ‘woordvoerder’ van de gele hesjes beweert dat deze beweging is geïnspireerd door de volksbewegingen die in 1979 een eind maakten aan het bewind van de Sjah.

Wat nou? Waren het arbeiders die in gele hesjes blokkades opwierpen bij wegen en energiecentrales?

Nee, zeker niet alle gele hesjes waren arbeiders. De beweging van de gele hesjes in Frankrijk is begonnen als een van het ‘volk’, waarin arbeiders op een hoop werden gegooid met leden van de middenlagen, kleine ondernemers en boeren. De beweging richtte zich tegen de verhoging van  brandstofprijzen door de regering Macron die de hele bevolking trof. Door Macron als verantwoordelijke aan te wijzen verbond de beweging van de gele hesjes de strijd aan een eis tot regeringswissel, nieuwe verkiezingen en wat wijzigingen van het politieke stelsel. Laatste ‘politieke’ eisen lieten de macht van de staat en het kapitaal onverlet. Ze waren deels ook geïnspireerd door ultrarechts dat hoopte ervan te profiteren door landelijk aan de macht te komen. De beweging van de gele hesjes was geen beweging voor eisen van de arbeidersklasse.