Sluiten democratie dictatuur elkaar uit of vullen ze elkaar aan?

Een kritiek op Davis, ‘The Road to Anti-State, Anti-market Socialism’.

Op 10 juni, in “Defund the police” of anders? keken we terug op de draai die de beweging van protest en rellen tegen de politie repressie in de VS nam in de richting van hervormingen en verkiezingen. De belangrijkste analyse was:

• Inspanningen in het verleden om de politie te hervormen zijn ondoeltreffend gebleken. Zelfs een radicale hervorming van de politie zal uiteindelijk alleen maar leiden tot een effectievere macht van de staat over proletarische buurten.
• De politie was meer terughoudend in het gebruik van geweld; geweld was contraproductief gebleken.

• De burgerlijke dictatuur moet zich achter de democratie verschuilen, vooral in het feitelijke begin van de economische depressie.
• Op dat moment had de beweging in de VS haar grenzen bereikt. De beweging was niet in staat om leuzen en eisen naar voren te brengen die de belangen van het proletariaat tot uitdrukking brengen, maar accepteerde wat valse perspectieven zijn, die door het linkse deel van de staat naar voren werden gebracht.

Als perspectief voor de verdediging tegen repressie onderstreepte het artikel dat dit voor het proletariaat niet alleen een kwestie van geweld is. Als uitgebuite en onderdrukte klasse met een historisch perspectief hangt ze nog meer dan de historische achterhaalde kapitalistische klasse af van haar vermogen om zich te presenteren als vertegenwoordiger van de maatschappij en de mensheid als geheel.

Het artikel stelde als volgende stap het proletariaat voor om wie (al) werkloos zijn te organiseren in massabijeenkomsten op straat of in veroverde gebouwen, in gekozen en herroepbare werklozencomités, in massamarsen naar werkplekken waar ontslagen worden aangekondigd, en eenwording met de (nog) werkende proletariërs. Er zijn verschillende redenen waarom dit perspectief (nog) niet gerealiseerd is.

Op het niveau van de massa had de beweging haar grenzen bereikt. De politieterreur in proletarische buurten in flagrante schending van de ‘gelijkheid’ en ‘vrijheid’ die in de burgerlijke maatschappij zouden heersen, werd opgevat vanuit het perspectief van een ‘burger’ van alle klassen en niet vanuit dat van ‘vrije loonarbeiders’, in loondienst of werkloos, uitgebuit in arbeid met vaste contracten of onzeker, of in reserve gehouden voor de terugkeer van ‘volledige werkgelegenheid’ tijdens de veralgemeende imperialistische oorlog. Daarom heeft “Defund the police” niet “The Road to Anti-State, Anti-Market Socialism” geopend, maar een “citizen”-weg naar de lokale democratie, naar de keuze tussen Democraten en Republikeinen, voor of tegen Trump, en ten slotte de komende campagne voor de presidentsverkiezingen. Wie de straat op wilde, kreeg een symbolische strijd aangeboden, waarbij standbeelden werden bestormd.

Op het niveau van de communistische minderheden die zich radencommunisten noemen of die zich laten inspireren door de historische Duitse en Nederlandse communistische linkerzijde, konden we zien dat de meesten van hen hetzelfde handelden en dachten als de meeste anarchisten. Niet in staat om proletarische argumenten te vinden tegen de valse tegenstelling tussen racisme en interklasse-antiracisme, of simpelweg door zich aan te sluiten bij de linkse identitarisme, intersectionalisme en privilege-theorie, vielen ze ten prooi aan burgerlijk democratisme, waarbij ze zich verzetten tegen de democratie en dictatuur in de stijl van de Duitse radencommunist Otto Rühle in zijn laatste jaren.¹)

The Road Yet Traveled. The Road to Anti-State, Anti-market Socialism

De volgende kritiek maakt gebruik van de kortgeleden herziene en aangevulde uitgave van Jim Davis’ The Road Yet Traveled. The Road to Anti-State, Anti-Market Socialism ²) voor zover het een voorbeeld is van het democratisme dat in het huidige radencommunisme heerst. Toen duidelijk werd dat Davis zijn tekst aan het herzien was, stuurde ik hem het eerste ontwerp van deze kritiek. Deze bleef helaas onbeantwoord, ook toen ik hem erop wees dat ik het ontwerp had gebruikt voor het bovengenoemde actualiteitsartikel over Defund the Police. Dit is een gemiste kans om eventuele misverstanden op te helderen, alvorens deze kritiek te publiceren.

Zes teksten van/over Otto Rühle

Onlangs zijn voor het eerst in het nederlands vertaald:

• Otto Rühle Toespraak in de Rijksdag (25 oktober 1918)
• Otto Rühle De revolutie is geen zaak van de partij! (1920)
• Otto Rühle Van de burgerlijke naar de proletarische revolutie (1924); voorwoord en slothoofdstuk
• Otto Rühle Welke kant kiezen? (1940)
• Ph. Bourrinet Biografie van Otto Rühle

---

Kritische kanttekeningen

Het belang van Otto Rühle voor het historische en tegenwoordige radencommunisme is niet te onderschatten. Hij speelde binnen de jonge Duitse communistische partij (KPD-S) een belangrijke rol in het verwoorden van de standpunten tegen vakbeweging en parlementarisme. Nadat de aanhangers van deze opvatting uit de partij werden gezet, ondanks het feit dat ze de meerderheid vormden, en ze vervolgens de partij KAPD vormden, gaf Rühle de aanstoot tot de anti-partijstroming AAU(E). Vanaf de jaren 1960 ontwikkelden onder andere Cajo Brendel en Henri Simon deze anti-partijfilosofie verder tot de opvatting dat elke activiteit van een politieke minderheid binnen de arbeidersklasse schadelijk is.

Libië: strijd aan beide kanten van de frontlijn brengt de oorlog tot stilstand

Benghazi, afgelopen zondag

De protesten die in augustus in Tripoli begonnen, zijn nog niet uitgeput, want een nieuwe golf van protesten in Benghazi en zijn machtsgebied heeft geleid tot het aftreden van de rivaliserende regering in het oosten van het land. Zullen deze gevechten volstaan om de vrede op te leggen in een land dat verscheurd is door een imperialistisch conflict?

Tripoli en Misrata

In augustus van dit jaar werd het oostelijke deel van het Middellandse-Zeegebied in een situatie van tijdelijke wapenstilstand gebracht, met een nog steeds toenemende tendens tot concentratie van militair geweld en provocaties tussen de conflicterende mogendheden. In Libië lieten het onzekere staakt-het-vuren in Sirte en de onophoudelijke dramatisering van de besprekingen geen andere perspectieven open dan die van de oorlog.

Slechts twee dagen na de afkondiging van het staakt-het-vuren, op 23 augustus, terwijl de regering van de Moslimbroederschap probeerde te onderhandelen over het einde van de olieblokkade en de terugkeer aan de macht van de Libische heersende klassen, ontstond een reeks protesthaarden, voornamelijk van jonge arbeiders, die zich concentreerden op het regeringspaleis in de hoofdstad.

1945: Taak en Wezen van de Nieuwe Partij

Met deze nieuwe uitgave van Taak en Wezen van de Nieuwe Partij brengen we een belangrijke tekst van de Hollandse Communistische Linkerzijde onder de aandacht. De volgende stellingen werden vastgesteld op de Conferentie van december 1945 van de toen nog maar net uit de il­legaliteit opgedoken Communistenbond “Spartacus”. De tekst, destijds al niet zonder zwakheden, is nu een historisch document dat voor de tegenwoordige revolutionairen van waarde kan zijn, als het wordt begrepen in de kader van de periode onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog en de daaraan gekoppelde revolutieverwachtingen.

Zie Taak en Wezen van de Nieuwe Partij (1945), externe link in nieuwe tab

---

basisteksten
marxisme – radencommunisme

voor individuele zelfstudie, voor studie- en discussiegroepen 

Kritiek op een ‘oproep van Belarussische vakbondsleden’

Mensen steunen stakende arbeiders van Atlant, fabriek van huishoudelijke apparaten [Sergei Gapon/AFP]

Na het artikel van Battaglia Comunista, dat we hebben vertaald [in het Frans, zie Engelse versie: Belarus: Between Imperialist Feuds and Class Movements] en dat terecht de nadruk legde op het gevaar van de vorming van een basis-vakbond van het type Solidarnocz, publiceren we de vertaling uit het Russisch van deze oproep van de Belarussische vakbondsleden van 17 augustus 2020 [zie de Engels versie: To the communists and leftists of the world!].

De fatale mythe van de burgerlijke revolutie in Rusland (3/3)

Een kritiek op Wagners ‘Stellingen over het bolsjewisme’

Hoe Wagner zich net als de bolsjewiki vergist in de agrarische kwestie

Parade in het kader van de dekoelakisering. Op de spandoeken staat: “Wij zullen de koelakken als klasse liquideren” en “Alles voor de strijd tegen de saboteurs van de landbouw”. (Wikipedia)

Net zoals Wagner de destijds in de sociaaldemocratie en onder communisten gangbare opvatting van de revolutie in Rusland overneemt als een geheel of gedeeltelijk burgerlijke revolutie naar het historische voorbeeld van de Westeuropese ontwikkelingen, zo doet hij dat ook in de agrarische kwestie. Men dacht dat in de landbouw net als in de industrie processen van schaalvergroting, mechanisering en proletarisering zouden plaatsvinden waardoor de landarbeiders zich zouden aansluiten bij de socialistische industriearbeiders. Socialisatie van de landbouw werd opgevat als nationalisatie van de grond en door de staat gestuurde agrarische productie. De boeren werden gezien als een conservatieve of zelfs reactionaire bevolkingslaag omdat deze vasthielden aan het kleinburgerlijke grondbezit, of – zoals in Rusland – omdat zij streefden naar verdeling van het grootgrondbezit onder de de boeren. In de Russische sociaaldemocratie, zowel bij mensjewiki als bij bolsjewiki, overheerste zelfs een uitgesproken vijandige houding ten opzichte van de boeren, waar Marx juist voor de grootst mogelijk voorzichtigheid had gepleit.

De fatale mythe van de burgerlijke revolutie in Rusland (2/3)

Een kritiek op Wagners ‘Stellingen over het bolsjewisme’

Het proletarisch internationalisme van de bolsjewiki, ook al vond Wagner dat niet belangrijk

Vera Sassulitsch (1849–1919)

In verband met de internationale aspecten van een revolutie in Rusland, is het interessant om te zien hoe Marx en Engels in hun voorwoord bij de Russische uitgave van 1882 van het Communistisch Manifest bovenstaande vraag van Sassulitsch beantwoordden:

“Het enige antwoord hierop, dat vandaag de dag mogelijk is, is het volgende: Wordt de Russische revolutie het signaal voor een proletarische revolutie in het Westen, zodanig dat beide elkaar aanvullen, dan kan de huidige gemeenschappelijke grondeigendom als uitgangspunt van een communistische ontwikkeling dienen.” [11]

De fatale mythe van de burgerlijke revolutie in Rusland (1/3)

Een kritiek op Wagners ‘Stellingen over het bolsjewisme’[1]

Helmut Wagner, vermoedelijk in 1948

Iran: golf van protesten en stakingen bereikt de olie-industrie

Een nieuwe golf van stakingen en arbeidersprotesten
en de behoefte aan solidariteit van de arbeiders

Het perifere kapitalisme – in crisis – met zijn lelijke gezicht, heeft een ellendige situatie gecreëerd voor de loonslaven en de onderste lagen van de maatschappij. De corona pandemie, de escalatie van de sancties en de wereldwijde crisis van het kapitalisme heeft de economische en sociale omstandigheden voor de arbeidersklasse nog moeilijker gemaakt dan ze al waren. Onder deze omstandigheden leven de arbeidersklasse en de onderlagen van de maatschappij beneden de armoedegrens en worstelen om te overleven. In dergelijke omstandigheden, is de strijd van de arbeidersklasse van bijzonder belang. De groei van werkstakingen en protesten in de olie- en petrochemische industrie verdubbelen het belang van deze strijd.

De economie van de vrije en geassocieerde arbeid

Hoe Marx tijdens de Commune-opstand van 1871 de overgangsperiode en haar economische bewegingswetten karakteriseerde

Ter gelegenheid van het verschijnen van G.I.C., Grondbeginselen van de Communistische Productie en Distributie als E-Book (¹) gaan we hier in op het verwijt dat de G.I.C. door het benadrukken van de economie van de overgangsperiode, de politieke aspecten van de revolutie zou hebben verwaarloosd. Dit verwijt is in de jaren 1930 naar voren gebracht door de Italiaanse Communistische Linkerzijde in ballingschap rond het tijdschrift Bilan. De huidige I.K.S. en de I.G.C.L. herhalen deze kritiek, meestal met gegoochel van citaten, zonder daarbij te antwoorden op de argumenten die wij daartegen inbrengen (²). Zo brengt de I.G.C.L. naar voren: “De G.I.C. stelt formele economische maatregelen altijd boven de kwestie van de politieke macht, wat voor ons een zeer gevaarlijke afglijding naar het apolitieke aspect is“ (³). Met haar voorrang voor ‘politiek’ wil de I.G.C.L. prioriteit geven aan de dictatuur van het proletariaat, maar gaat daarbij voorbij aan de kritische vraag wat deze dictatuur betekent wanneer – zoals in de Sovjet-Unie – de arbeiders in de bedrijven en de arbeidersraden ondergeschikt zijn aan het staatskapitalisme. De G.I.C. is duidelijk: dat is een dictatuur niet van maar over het proletariaat.

Op deze plaats zullen we aantonen dat de G.I.C. niet alleen stond toen zij de noodzaak naar voren bracht van een economische dicatatuur van het proletariaat, dat wil zeggen van een politieke dictatuur van de arbeidersklasse die voornamelijk wordt opgelegd aan de maatschappij door haar proletarische economische bewegingswetten. Ook Marx had deze opvatting.

Wilde staking en een arbeidersoproer in de Amoer regio in Rusland

Van een kameraad kreeg ik de volgende informatie.
In aansluiting op zijn tekst stel ik solidariteitsacties voor.

Gazprom-arbeiders revolteren tegen onbetaalde lonen

Werknemers in de regio Amoer hebben het kantoor van een bedrijf dat een gasverwerkingsinstallatie voor Gazprom bouwt, vernield. Enkele tientallen bouwers braken in het kantoor van “Renaissance Heavy industries”, een aannemer die betrokken is bij de bouw van de Amoer gasverwerkingsfabriek. Ook werd bekend dat arbeiders de winkel bezetten en een deel van de producten meenamen. Dit heeft te maken met het feit dat tijdens de quarantaine de voedselprijzen met een factor 2 stegen, terwijl de arbeiders niet langer het volledige loon ontvingen.

Het internationalisme zal het racisme verslaan! De havenarbeidersstaking van 10 juni *)

Hoewel de houding van de staat en het optreden van de politie tegen arbeiders van kleur, met name zwarte arbeiders, in de loop van de Amerikaanse geschiedenis niet is veranderd, is ook de omgekeerde beweging van de arbeiders tegen het racisme van de staat niet veranderd. Niets is een beter voorbeeld van deze acties tegen racisme dan die van de International Longshoremen and Warehouse Union (ILWU) van Noord-Amerika. Meer dan een eeuw lang heeft de ILWU haar klassenmacht in de havens langs de westkust van de Verenigde Staten gebruikt om het racisme tegen te gaan en zwarte arbeiders over de hele wereld te steunen: van de staking na de schietpartij van Martin Luther King Jr. en het apartheidsregime van Zuid-Afrika, tot het oprichten van coöperatieve woonhuizen en het geven van training en onderwijs heeft de vakbond de macht laten zien die werkende mensen als internationale klasse hebben.

COVID-19: genocide in Amerikaanse verpleeghuizen

… en niet alleen daar, na de verhalen uit Spanje en … Nederland

Foto: Stefan Jeremiah

De VS had een eerlijke waarschuwing. Een van de eerste uitbraken van COVID-19 was in een verpleeghuis in Kirkland, in de staat Washington. De ziekte verspreidde zich snel onder de bewoners en het personeel.

De boodschap van Centers for Disease Control and Prevention was expliciet: “Het is van cruciaal belang dat langdurige zorginstellingen actieve maatregelen nemen om de invoering van COVID-19 te voorkomen” (18 maart).

Desondanks hebben bewoners van verpleeghuizen en instellingen voor begeleid wonen naar schatting 43% van de Amerikaanse sterfgevallen door het virus voortgebracht. Hoe erg is dit? Deze sterfgevallen hebben zich voorgedaan in een groep die slechts 0,6% van de bevolking uitmaakt. In elke andere situatie zouden deze aantallen het spookbeeld van genocide naar voren hebben gebracht.

Het lot van de klassenstrijd in Irak

Om onze taken te kunnen bepalen, moeten we vooral conclusies trekken uit de lessen en ervaringen van de klassenstrijd van onze tijd. Het doel is om kennis te delen en te gebruiken die voortkomt uit ervaringen die voortkomen uit de echte klassenstrijd en niet uit een of andere ideologie.

Irak als voorbeeld:

“De regering en haar milities gebruikten allerlei wapens om ons te doden. Ze zijn gevaarlijker dan het virus”, zo zwoeren de Irakezen de strijd tegen de staat en alle politieke partijen voort te zetten.
Ondanks de dreiging van het Coronavirus zijn er in maart 2020 in Bagdad en Zuid-Irak veel demonstranten gewond geraakt en gedood; activisten zijn nog steeds het slachtoffer van ontvoeringen, moorden en martelingen. En naast de ontwikkeling van de conflicten tussen Turkije, Rusland, Iran en Syrië, hebben Amerikaanse vliegtuigen het hoofdkwartier van de Iraakse sjiitische milities, het Iraakse leger en een luchthaven in aanbouw in de provincie Karbala gebombardeerd als vergelding voor de eerdere dood van twee Amerikaanse militairen en een Britse verpleegster bij een raketaanval op Camp Taji bij Bagdad, op 11 en 14 maart 2020. Op deze manier probeert de staat het revolutionaire proletariaat van het terrein van zijn [klasse-]strijd te verdrijven en het proletariaat van elkaar en van de internationale beweging te isoleren; aan de ene kant door zowel Irak, Iran als Libanon in “politieke quarantaine” te plaatsen, aan de andere kant door het de oorlog in te lokken die rondgaat over het Midden-Oosten. Maar ondanks al deze pogingen en de islamitische banden tussen de Libanese-Iraakse-Iraanse milities tegen de beweging, is de klassestrijd opnieuw geëxplodeerd door massale protesten, waarvan een deel weer bestaat uit protesten in de regio Koerdistan, omgeven door Iran in het oosten, Turkije in het noorden en Syrië in het westen.

Rellen op Curacao

Willemstad 24-6-2020: Proletarische woede gericht op een staat die weigert te praten met arbeiders…

English version

Het proletariaat op het eiland Curaçao (een van de voormalige Nederlandse Antillen) wordt zwaar getroffen door de recessie en de lockdown maatregelen (Covid-pandemie). Dit geldt voor de hele regio van het Caribisch gebied, waar de toeristische sector lijdt onder de afwezigheid van toeristen uit de VS en Europa, die normaal gesproken met cruiseschepen en vliegtuigen aankomen, en waar de oliesector het zwaar te verduren heeft. De Curaçaose olieraffinaderij Isla heeft – net als die op Aruba – te lijden onder de problemen die het regime van Venezuela ondervindt bij het garanderen van het oppompen van olie uit de rijke olievelden, en natuurlijk ook van de Amerikaanse boycot. Onlangs kondigde Isla het ontslag aan van 400 werknemers. Steeds meer werknemers verliezen hun baan. De ‘voormalige’ kolonisator, de Nederlandse staat, eist dat de regering moet inkrimpen als Curaçao steun wil krijgen vanwege de corona-crisis. Dit wordt door de lokale bourgeoisie, die volledig afhankelijk is van de Nederlandse staat, gebruikt om een kleinburgerlijk eilandnationalisme op te wekken, dat steeds minder kan verbergen dat ze niet in staat of bereid is de belangen van het proletariaat op Curaçao te behartigen.

Racisme beschermt het kapitalistische systeem. Alleen de arbeidersklasse kan het uitroeien

_{Arbeiders staken bij het pakhuis van Amazon op Staten Island in New York. Ze eisen dat de vestiging wordt gesloten en schoongemaakt nadat een personeelslid op 30 maart 2020 positief werd getest op het coronavirus.}

De ernst van de misdaden die de vertegenwoordigers van de burgerlijke staat in de afgelopen weken hebben begaan en de kracht van de reactie van het proletariaat op deze misdaden, doen zoeken naar historische vergelijkingen. De protesten en rellen die volgden op de moord op Martin Luther King, jr. in 1968 komen onmiddellijk in herinnering, evenals de protesten en rellen die volgden op de vrijspraak van de politie die Rodney King in 1992 doodsloeg.

In het meer recente verleden kan men zich de opstand in Baltimore in 2015 herinneren, die werd veroorzaakt door de politiemoord op Freddie Gray (waarvoor, het moet worden opgemerkt, geen enkele agent ooit werd veroordeeld).

Deze en andere gebeurtenissen zijn verbonden met de intensiteit van de reactie van het zwarte proletariaat op zijn onderdrukking. Toch blijven dezelfde soort gebeurtenissen zich voordoen, dezelfde cyclus van wreedheid en moord herhaalt zich, ondanks krachtige reacties zoals die op dit moment. Waarom gaat het burgerlijk geweld door en wat houdt het tegen?

USA: “Defund the police” … of anders

“Defund the police” was de belangrijkste slogan in de afgelopen week. De burgemeesters van Los Angeles en San Francisco hebben aangekondigd dat ze op het budget van de politie zullen bezuinigen. In Minneapolis heeft een meerderheid van de gemeenteraad beloofd het politiekorps te ontmantelen en in plaats daarvan een nieuw systeem van openbare veiligheid van de grond af aan op te bouwen.

• Waarom worden deze voorstellen door velen in de protestbeweging gesteund?
• Om welke reden worden ze onderschreven door een deel van het politieke apparaat?
• Wat zal het effect ervan zijn?
• Hoe kunnen we ons verdedigen tegen politiegeweld?

Zijn we op weg naar weer een Grote Depressie … of iets anders

Ik heb de volgende redenering gelezen die zegt dat de CoViD-19-noodtoestand niet zal leiden tot een ineenstorting van de kapitalistische accumulatie: “Nee, we gaan niet naar de volgende Grote Depressie.” Ik ben voortdurend op zoek naar dit soort artikelen, omdat ze argumenten geven tegen mijn eigen standpunt en zo mijn eigen argumentatie uitdagen met een sceptische frisse mening.

In dit geval lijkt de schrijver, Cullen Roche, te denken dat de vraag naar de uitkomst van deze noodsituatie afhangt van “de gevolgen van een van buitenaf komende virus”-epidemie. Ik denk dat een fout zit in deze optiek, een typische fout van de meeste burgerlijke idioten, maar die al te vaak door veel communisten wordt gedeeld. Of de kapitalistische productiewijze op dit punt in elkaar stort, heeft helemaal niets te maken met de pandemie.

De pandemie gaf, zoals we vanaf het begin hebben gezegd, slechts de aanleiding voor de crisis.

Maar laten we zijn argumentatie bekijken.

Revolte, massale demonstraties en rellen in de Verenigde Staten

Over het scherm rolden …. (juni 2020)

De massale revolte in de Amerikaanse steden laat zien dat het einde nadert van de ideologische en fysieke onderdrukking die de wereldbourgeoisie kan opleggen aan de bevolking onder het voorwendsel van het Corona-virus. Afgelopen met:

• “Omdat we dat met zijn allen besloten hebben” (Klaver),
  afgelopen ook met
• de  door Trump verspreide mythe dat dit alles het werk zou zijn van Anti-Fa,
  of
• de wanhopig ophoog gehouden bordjes met ‘Black Lives Matter’ (door de PvdA in Nederland destijds op toermee gestuurd omdat ze in de VS de Democratic Party steunden tegen Trump, en ook nu weer deelname aan de verkiezingscampapagne),
  afgelopen met
• het alleen maar racisme en anti-racisme zien in wat in feite een beweging is in antwoord op massa-ontslagen, gedwongen werken in een onveilige omgeving, op de ellende onder werklozen.

We hebben twee artikelen vertaald die opvielen: De volgende brand (van een radencommunistische groep in de V.S.) en een pamflet, Viva la revuelta!, verspreid onder Latinos, dat waarschuwt dat de revolte zich niet door Trump een anti-fa-stempel moet laten opdrukken.

Uitnodiging tot discussie over Wagners stellingen over het bolsjewisme

Slachtvee, ouderen en arbeidsmigranten

Rutte heeft het keer op keer gezegd, de lockdown is nodig voor de ouderen en zwakkeren. Nu worden stapje voor stapje de maatregelen verzwakt – ondanks de dreiging van een tweede besmettingsgolf. De economie (vroeger heette dat het kapitalisme) moet weer op gang komen. We vergeten bijna dat Nederland het land is waar de meeste bedrijven zijn blijven doorwerken, dat wil zeggen, de werknemers werkten door, ondanks de gevaren. Maar eerst even de kwetsbare ouderen, al is het maar dat ik zelf tot dat ‘segment’ behoor, en de bijbehorende ‘identiteit’ krijg opgedrongen van sommige ‘jongeren’ die denken dat zij vanwege mij niet mogen feesten en ik met mijn ‘riante’ pensioen hun toekomst opeet. “Dan gaan er maar enkele oudjes wat eerder dood”.

Zo gaat het beschermen van kwetsbare ouderen: de verzorgingstehuizen gaan – naar Spaans voorbeeld – op slot voor bezoekende familie, zodat die niet kan zien dat het personeel gedwongen werkt zonder beschermingsmiddelen, hoe met Covid besmette bejaarden apart gezet en in de steek gelaten worden, zonder begeleiding of bezigheid, wachtend op … de dood (Bij1).

Hoe gaat het beschermen van de zwakste werknemers, migranten uit Oost-Europa? Ze werken via uitzendbureaus die tevens voor huisbaas spelen, om de magere lonen deels terug te ontvangen als woekerhuren door hun werknemers op elkaar te pakken in ‘vakantie’-kampen. Het ergste zijn nu in Corona-tijd – zoals altijd – de omstandigheden in de vleessector, waarvan de misstanden voor het slachtvee inmiddels algemeen bekend zijn. Heel wat minder verontwaardiging heerst over het mishandelen van de werknemers in de vleessector. Het zijn tenslotte arbeiders, die eigenlijk helemaal niet bestaan, laat staan een leven hebben. En op de werkvloer nog allemaal buitenlanders ook.

Neoliberale necropolitiek en Indiase arbeidsmigranten

Migratie-arbeiders op een bus station in Gaziabad, bij New Delhi, op weg terug naar hun dorpen en steden 

India is getuige geweest van een massale uittocht van interne migratie-arbeiders als gevolg van een ongeplande lockdown. De coronaviruscrisis heeft de Indiase staat gedwongen om lukraak een lockdown uit te voeren om op een goede manier sociale afstand te laten houden. Maar daarbij is men ontegenzeggelijk vergeten dat sociale afstand een voorrecht is van de elite als er geen goed doordachte afspraken worden gemaakt. Indiase burgers zijn op pijnlijke wijze getuige van de afschuwelijke aanblik van verbrijzelde arbeidsmigranten die hulpeloos naar huis proberen terug te keren. Velen zijn al gestorven tijdens hun hachelijke reis, die in de meeste gevallen te voet wordt ondernomen. Men ziet busstations zoals Anand Vihar, tjokvol arme vrouwen met hun kinderen op de arm. Het surrealistische schouwspel van legioenen migrantenarbeiders die bij het busstation staan, onder bruggen slapen en proberen te ontsnappen aan de agressie van de politieagenten, laat zien hoe snel hun dagelijkse leven abnormaal intens is geworden. Afgezien van het feit dat er geen substantiële hulpprogramma’s voor de migranten bestaan, tast de Indiase staat bewust hun waardigheid aan. Het spuiten van ontsmettingsmiddel op arbeiders in de staat Uttar Pradesh bewijst de poging van de regering om hun waardigheid aan te tasten en ook de inherente waarde van de arbeiderslichamen te verminderen.

Wat we leren van de coronavirus pandemie

Arbeiders bij Amazon

Les een

De eerste les is dat het kapitalistische systeem niet in staat is om ons nu door de huidige en de komende crisis te leiden.

Het is niet alleen dat de meeste van onze regeringsleiders lafhartige klootzakken zijn, schaamteloze leugenaars, en incompetente imbecielen. Dat is natuurlijk wat ze meestal zijn, en dat geldt ook voor degenen die de “grootste kapitalistische macht” leiden, de VS. Het is niet alleen dat politici met voorkennis geld verdienen op de aandelenmarkt, terwijl anderen, onvoorbereid, in de steek worden gelaten om te sterven. Het is niet alleen al dat miljardairs nog meer miljarden binnen harken, veilig vanaf hun offshore-jachten. Het is niet alleen dat de zogenaamde bailouts gekaapt worden door special interests en meestal met hulp van de banken. Deze bedragen zouden naar beneden doordruppelen, maar naar wie? Zelfs niet de veelgeprezen kleine bedrijven. Het is niet alleen dat we leven in een nieuw “feodalisme”, waar sommigen het geluk hebben om “lords” (of “governors”) te kennen die het effect van de crisis op de burgers van hun leengoed willen verzachten, terwijl anderen duidelijk geen donder geven wie er sterven als de tatoeagesalons maar open blijven. Het is niet alleen dat mensen zo hongeren naar alle echte informatie over het virus dat ze helden maken van de “vertegenwoordigers” van het “wetenschappelijk establishment” dat ze voor zich zien paraderen, gemuilkorfd door de politici, door het strelen van ego’s, en het verzwijgen van de echte boodschap: velen zullen sterven, zodat het kapitalistische systeem de bedrijven kan opstarten. Het is niet alleen dat onze leiders teveel ellendige karikaturen zijn om voor menselijke wezens door te gaan, de waarheid is dat het kapitalisme niets anders kan begrijpen dan dat het ons leidt door de komende crises: pandemieën, klimaatverandering, massamigraties.

VS: intensivering van de klassestrijd in de Covid-19 crisis

Terwijl verpleegkundigen en hulpverleners blijven sterven door een gebrek aan persoonlijke beschermingsmiddelen, en [lijden onder] chronisch personeelstekort, stuurt de heersende klasse arbeiders weer aan het werk, ook al betekent dit hun dood. Dit is een ongekende aanval op de arbeidersklasse. Net zoals in elk crisis die het kapitalisme doormaakt, zijn de kapitalisten van plan om de werknemers de prijs te laten betalen voor het redden van de markt. Op die manier toont het kapitaal zich een bloeddorstige god die de arbeiders vraagt om zich op te offeren zodat het verder kan leven en groeien, als een parasiet op het lijf van de arbeidersklasse. Het enige antwoord ligt in de strijd:

Covid-19: Wat gebeurt er in Rusland?

Uit Rusland komen steeds meer berichten binnen over sociale onrust
en de eerste tekenen van destabilisatie van de centrale staatsmacht. 

Arbeidersprotesten in Jakoetië

In het verre oosten van de Russische Federatie braken arbeidersprotesten uit bij de enorme gasvelden van Gazprom in Tsjayanda. De Chayanda gasvelden voorzien China van aardgas via de enorme “Power of Siberia“-pijpleiding.

Over het scherm rolden …. (oproepen Dag van de Arbeid)

1 Mei, Dag van de Arbeid, werd uitgeroepen door de oude arbeidersbeweging naar aanleiding van de stakingen en bloedige rellen in Chicago 1886 tijdens de strijd voor beperking van de arbeidsdag (Haymarket-affaire).
Sinds de parlementaire arbeiderspartijen en de vakbeweging ingegroeid zijn in de burgerlijke staat en ze het kapitaal verdedigen, is 1 Mei van een strijddag veranderd in een feestdag.
Bijna overal ter wereld is 1 Mei een verplichte ‘vrije’ dag.  Op 1 Mei vieren vakbeweging en burgerlijk links de inkapseling van de arbeiders in de loonarbeid en hun integratie in de staat.
In Nederland wordt burgerlijk-links vertegenwoordigd door de vakbeweging,  PvdA, Groen Links en SP, en geholpen door burgerlijk ultralinks (vele anarchisten, diverse trotskyistische groepjes en een enkele maoïstische splinter).

Dit jaar, onder het Covid-isolement dat de burgerlijke staat de arbeiders oplegt, wordt 1 Mei vooral digitaal gevierd. Hier volgen wat citaten uit 1 Mei-oproepen die verspreid zijn door revolutionaire groepen die het proletarisch-internationalisme trouw zijn gebleven. Ze beroepen zich alle op de Italiaanse Communistische Linkerzijde, die haar teksten graag concludeert met oproepen om de Partij opnieuw te vormen. Maar afgezien daarvan – Arbeidersstemmen deelt niet hun opvatting van de partij – zijn in deze oproepen interessante zaken te lezen.

Discussie over een oproep uit Rusland

We vervolgen hier de discussie over Een oproep uit Rusland tot vorming van een wereldwijd netwerk van belangstellenden voor radencommunisme en aanverwante stromingen. Eerst de reactie van Shraibman van 27 april, dan een antwoord van F.C. van 28-4-2020.

Een oproep uit Rusland

Gerd ARNTZ – Kolyma, in commemoration of the death of W. de Wit, who was killed 1936 in the Russian concentration camp “Kolyma”.

Eind maart ontving ontving ik van een kameraad uit Rusland onderstaande oproep, die ik hier in het Nederlands vertaal en voorzie van een antwoord.

Over het scherm rolden …. (april 2020): Pandemie, Recessie, Klasse-oorlog?

Naarmate de zogenaamde “Corona-crisis” aanhoudt, of wat de WHO herdoopt heeft in Covid-19 Pandemie, neemt het aantal kritische artikelen uit proletarisch-internationalistische en linkscommunistische bronnen toe. Inmiddels zijn meer goede tot zeer goede teksten verschenen dan in hun geheel gepubliceerd kan worden op de blogs van arbeiderstemmen.nl en arbeiterstimmen.wordpress.com. Ook al zouden we beschikken over voldoende vertaalcapaciteit, het is gewoonweg te veel. In plaats daarvan volgt hier een overzicht van wat interessant lijkt, en tegelijkertijd moeilijker te vinden, met daarbij een korte beschrijving van de inhoud en soms kritische kanttekeningen.

Inhoud (t/m 14 april)

1. Natalie Baker, Fear is more powerful than facts (Field Notes in The Brooklyn Rail)
2. Henry Simon, Mathématiques et Covid-19, (overgenomen in Pantopolis)
3. Tomas Ronse, Het virus en de geldboom, (Salon van Sisyphus, ook in Internationalist Perspective)
4. Jehu, Open Letter to Communists of The Whole World: Total Class War Is Coming, (The Real Movement) 

Tegen de pandemie van het kapitaal, sociale revolutie!

Het kapitalisme legt overal ter wereld terreur en repressie op in een operatie die zijn weerga in de geschiedenis van de mensheid niet kent. Het afsluiting van regio’s, steden en hele landen, massale opsluiting van mensen die gedwongen worden in hun eigen huis te blijven, opschorting van  de al ellendige burgerrechten, bewaking, monitoring en verwerking van verplaatsingen van mensenmassa’s via allerlei technologieën (smartphones, big data, kunstmatige intelligentie…), massaontslagen, toepassing van noodtoestanden, alarmering, belegering, enz. Over de hele wereld zien we een militarisering op straat met het doel om elke ongeoorloofde beweging te controleren en te onderdrukken. We zien ook dat de ogen van de staat zich vermenigvuldigen door onderdanige en bange burgers die waken over elke kleine overtreding of het in vraag stellen van de decreten van de staat. (1)