AIR FRANCE – pamflet van het interberoepscomité van Paris-Oost

Uit solidariteit met de arbeiders van Air France die door de repressie zijn getroffen, publiceren we hier een vertaling van een pamflet van het interberoepscomité van Paris-Oost.

Bepaalde formuleringen delen we niet, zoals de puur agitatorische eis van het opheffen van de noodtoestand en de verdediging van o.a. het stakings-”recht,” deze “door de internationale arbeidersbeweging zwaarbevochten veroveringen”, de verdediging van het arbeidsrecht (Code du travail) en van de arbeidersbeweging (vakbonden, ‘socialistische’ en ‘communistische’ partijen). Daar tegenover stellen we:

• “Arbeiders, we hebben geen rechten, we moeten vechten”  
• Zelfstandige beweging van de arbeiders,  tegen de oude arbeidersbeweging.

Pamflet, op 12/02/2015 uitgedeeld voor de rechtbank van Bobigny (Air France rechtszaak)

De werknemers van Air France worden beschuldigd, geïntimideerd, onderdrukt door politiegeweld, rechtbanken en de noodtoestand. Waarom? De kapitalistenklasse wapent zich uit angst voor het proletariaat met al deze middelen tegen een reactie van alle arbeiders.

De regering liet de politie in de vroege ochtend van 12 oktober met groot mediavertoon strijdbare arbeiders en vakbondsactivisten van Air France arresteren alsof het maffiosi betrof. De regering hoopt met een show van krachtsvertoon elke poging te ontmoedigen tot verzet tegen de aanvallen op de werknemers. Ze is bang dat al de ontevredenheid, woede en opgebouwde frustraties tot uitbarsting zullen komen.

Als iemand nog twijfelt over het feit dat alles wat deze regering doet bestaat uit het verdedigen van de de belangen van het kapitaal, kijk dan eens naar de houding van Valls (vertaler: ‘socialistische’ premier van Frankrijk). Alle Europese regeringen nemen drastische maatregelen om zogenaamde “hervormingen” door te voeren. Het doel is om het proletariaat te laten betalen voor de veranderingen in de pikorde van de burgerlijke landen als gevolg van de opkomst van nieuwe concurrenten (wat neerkomt op toenemende uitbuiting van de arbeidersklasse).

De Franse staat heeft aanvallen op de arbeiders uitgesteld en moet nu de achterstand inhalen … De Duitse arbeidersklasse onderging het Hartz4 programma van de sociaal-democraat Schröder uit de vroege jaren 2000; de Engelse arbeidersklasse werd aangevallen onder Blair, waarvan Cameron is waardige opvolger is, en die onlangs beperkingen van het stakingsrecht oplegde; de Italiaanse sociaaldemocraat Renzi legde de arbeidswet op en de Griekse en Spaanse conservatieven hebben draconische bezuinigingsmaatregelen opgelegd die nu door Syriza in Griekenland en straks door Podemos in Spanje worden voortgezet. Overal voert men in aanvulling op de economische maatregelen een felle campagne tegen de werknemers en worden door draconische wetten het recht om op straat te protesteren en het stakingsrecht, deze door de internationale arbeidersbeweging zwaarbevochten veroveringen, steeds verder beknot en buiten werking gesteld.

Maar waarom betwist de regering Hollande-Valls niet frontaal de 35-urige werkweek en de wetten inzake de arbeidstijd? Waarom geeft ze er de voorkeur aan om deze stapsgewijze te ondermijnen door het verlenen werkvergunningen voor zondagen of het geven van meer ruimte aan bedrijven om te onderhandelen over werktijden en lonen (flexibiliteitsaspect van de ANI-wet)? Tot nu toe zette de regering misleidende en onbegrijpelijke formuleringen in de wet Macron met het doel om daarin sleutelelementen te verbergen voor de vernietiging van het arbeidsrecht. DE kwestie is dat de bourgeoisie altijd in angst leeft voor een heropleving van de klassenstrijd. In de woorden van Sarkozy (interview in Le Monde in 2009), “de Fransen hebben de Koning op de guillotine gebracht”, “geconfronteerd met een symbolische maatregel, kunnen ze het land in rep en roer brengen” . En zoals de bourgeoisie bang voor haar eigen verleden, dan haat ze nog meer de arbeidersrevoluties die er op volgden (1848, Commune van Parijs …).

Ja, al deze leiders, bazen en hun trouwe staatsdienaren, alle partijen schijten in hun broek voor de woede van de arbeiders ‘. De stormloop naar de uitgang van een Centrale Ondernemingsraad spreekt boekdelen over het niveau van de bezorgdheid van de machthebbers. (Vertaler: Op 5-10-2015 drongen protesterende arbeiders een vergadering van de Centrale Ondernemingsraad van Air France binnen en belaagden de directie van Air France). Twintig jaar lang, heeft onze klasse nederlaag na nederlaag geleden, omdat ze niet op eigen kracht streed of bij gebrek aan vermogen om zich te mobiliseren. De vakbonden en de vakcentrales zijn meester in de kunst van het verdrinken van de strijd, van heers en verdeel, van het richten op doelen die het veralgemenen en eenmaken van de strijd bemoeilijken, terwijl dat de enige manier is om onze belangen te verdedigen en een bres te slaan in de macht van de bourgeoisie en haar staat . Demonstratieve wandelingen, nep-”actiedagen” hebben een gevoel van moedeloosheid en berusting in de arbeidersklasse gebracht.

Laten we opnieuw vertrouwen in ons vermogen tot organiseren, aan de basis, in strijdcomités, soevereine algemene vergaderingen, en vooral door de strijd uit te breiden om alle categorieën van hetzelfde bedrijf, toeleveranciers, bedrijven van dezelfde en andere sectoren in beweging te brengen. Zo krijgen we een mobilisatie die de staat kan afbrengen van zijn doelen van “hervorming” en repressie, zowel bij de werknemers van Air France als bij de vele andere voorbeelden: Continental, Goodyear, het proces in de Gironde van oktober, de 14 activisten van de CGT opgeroepen naar het politiebureau in Toulon op 6 november, de aanval met traangas op demonstrerende verpleegkundigen op 22 oktober … Met de noodtoestand is de vrijheid om te demonstreren en bijeen te komen verboden met de mogelijkheid om wie dan ook te vervolgen, onverschillig waar, ook op de werkplek (cargo tak van Air France op 18/11). Laten we ons organiseren tegen het onderdrukken van de arbeidersbeweging en voor het stoppen van elke vervolging, van elke maatregel tegen de arbeiders van Air France en al degenen die worden vervolgd omdat ze hebben gestreden!

Laten we allen samen strijden voor het weer in dienst nemen van alle werknemers die zijn ontslagen wegens staking of opstandigheid! Tegenover het schandelijke optreden van de werkgevers, is het noodzakelijk dat de woede van de wereld van de arbeid massaal tot uitdrukking komt om eindelijk het probleem bij de wortel aan te pakken. Uiteraard niet in het stemhokje van de democratische algemene verkiezingen en nog minder met bloemen.

Alleen door een massale mobilisatie, over de grenzen van de beroepen en van de bedrijven heen, met gemeenschappelijke manifestaties, met een organisatie van onszelf, door discussie en communicatienetwerken tussen de bedrijven in staking, via strijdcomités, initiatieven in de wijken, zullen we ons sterk maken.

Daarom. om ons te organiseren, is het recht op bijeenkomst, de vrijheid om te demonstreren, te zeggen wat we willen even essentieel als de lucht die we inademen! Als we ons niet willen laten pakken en onderdrukken, dan moeten we de strijd aangaan. Geen enkele steun aan de staat, die ons in zijn oorlogszuchtige barbaarsheid meesleept en ons ontslaat! Opheffen van de noodtoestand!

Bespreken en organiseren van de reactie: woensdag 2 december OPENBARE VERGADERING 18 uur 30, Bourse de Travail, 2 Rue du Château d’Eau (10 °) – SALLE LOUISE MICHEL, METRO REPUBLIQUE
Comité Interprofessionnel Paris-Est , 24 november 2015
Contact: nord.est.paris@gmail.com

Zie ook de video’s van de gebeurtenissen bij de COR van Air France op de site van Le Monde.

Bron: http://pantopolis.over-blog.com/2015/12/tract-du-comite-interprofessionnel-paris-est-defense-des-militants-arretes.html?utm_source=_ob_email&utm_medium=_ob_notification&utm_campaign=_ob_pushmail