F-16’S NAAR SYRIË DÈ OPLOSSING

Dè oplossing voor oorlogen, crisis, terreur, vluchtelingen,
verdere achteruitgang van lonen, uitkeringen en sociale voorzieningen?

Onderhandelingen die zouden moeten leiden tot vrede in Syrië worden bemoeilijk door onderlinge tegenstellingen:

• de rebellen willen dat Rusland en de Syrische regering stoppen met hun gebieden te bombarderen
• Rusland wil dat de Koerden ook aan tafel zitten
• Turkije wil niet deelnemen als de Koerden mee mogen onderhandelen
• de Syrische regering wil niet aan tafel met ‘radicale’ groeperingen en wil niet toegeven aan de oppositie
• Saoedi-Arabië steunt de rebellen in hun eis dat eerst de bombardementen stoppen
• de USA zetten steun aan de rebellen stop als die niet komen opdagen.

Al deze staten hebben hun eigen belangen. Ze gedragen zich als boevenbendes die elkaar proberen te beroven. Het zijn net een groepje ruziënde  kleuters, tot de tanden toe bewapend. Alle vechten ze om hun macht over anderen. Rusland vecht voor het terugveroveren van zijn rol op het wereldtoneel. Daarom wil het meer invloed op Oost-Europa en behoud van zijn greep op haar vaak Turks-sprekende en Islamistische gebieden. Turkije aast op zijn beurt op deze gebieden in zijn droom om het Ottomaanse Rijk te herstellen. De USA zien in dat streven van haar NAVO-bondgenoot Turkije een manier om Rusland terug te drijven richting poolcirkel. In dit spel mogen de fundamentalistische ayatolla’s van Iran nu ook meedoen met de USA. Om diezelfde reden bombardeert Turkije in Syrië massaal de Koerden en niet IS, terwijl de USA dit slechts mondjesmaat doet, zogenaamd om geen burgers te treffen. Dat karwei mogen de Nederlandse F-16’s nu opknappen!

Arabische mannen massaal de straat op

Opgelet, dikbuikige bankaardappels, zet je 20ste biertje opzij en stop je getwitter over pepperspray *).

Tegen de staat manifesterende werklozen (Tunis, Siliana, Zaghouan, Sousse, Kairouan en Kief).

Dit zijn beelden die de Nederlandse media niet of nauwelijks vertoonden.

De wereldwijde oorlog – een belangrijke bijdrage door Paul Mattick jr*)

Ik groeide op temidden van volwassenen die de Tweede Wereldoorlog hadden overleefd door op tijd uit Europa te vertrekken, of door de dienstplicht te ontwijken of dienst te weigeren in de Verenigde Staten, of door tot de gelukkigen te behoren die wonder boven wonder een concentratiekamp overleefden. Veel van deze mensen verwachtten, gezien de verbetenheid waarmee de VS en USSR elkaar bestreden, in de jaren 1950 een nieuwe wereldoorlog. En ze maakten zich bijzonder ongerust over een komende nucleaire holocaust. Later ontmoette ik mensen die Europa hadden verlaten en naar Zuid-Amerika waren gegaan om veiliger te zijn voor radioactieve neerslag in het geval het tot een oorlog zou komen, en anderen die om dezelfde reden erover dachten om te emigreren naar Australië, of dat ook daadwerkelijk deden.

Vluchtelingen – links en rechts vergiftigen het klassebewustzijn

Proletarisch internationalisme
tegen verwarring over vluchtelingen en
gesol met migranten – deel 3 –

In de afgelopen maanden is het ‘probleem’ van de vluchtelingen naar het middelpunt van de media-aandacht geschoven. In twee afleveringen hebben we aandacht besteed aan dit verschijnsel. Inmiddels zijn de burgerlijke politiek en zijn slaafse aanhangsel – de massamedia – erin geslaagd om het bewustzijn van de arbeiders verder te vergiftigen.

Na lang stilzwijgen van de kant van de politie in meerdere landen wordt plotseling ruim publiciteit gegeven aan het grootschalige seksueel geweld tegen vrouwen tijdens de nieuwjaarsvieringen in Keulen maar ook in Scandinavië en Zwitserland.

China: “You can’t petition the Lord with prayer”

(The Doors, 1969)

In het artikel “Welke solidariteit met de arbeidersstrijd in China?” hebben we de lezers van arbeidersstemmen geïnformeerd over het politieoptreden tegen enkele NGO’s die zich inzetten voor werknemersrechten en de discussie over de solidariteitscampagne met de Guangdong Zes. Bij deze discussies hebben we enkele kritische kanttekeningen geplaatst. Via Libcom ontvangen we berichten van een solidariteitscampagne in China die gebruik maakt van petities. De eerdere kritiek op de doeleinden van de strijd blijft onverkort van toepassing op het gebruik van petities. Desondanks verdient de specifieke manier waarop petities worden ingezet onze aandacht omdat – ondanks de inhoudelijke zwakheden – in China een dynamiek gaande is van bewustwording, strijd en zelfstandige ‘spontane’  organisatievormen.

Welke solidariteit met de arbeidersstrijd in China?

Steeds meer berichten komen door over groeiende aantallen stakingen in China. Voorlopig nog op een relatief kleine schaal – vergeleken met de anderhalf miljard inwoners van de Chinese Volksrepubliek, maar het aantal stakingen neemt snel toe: