Turkije: Erdogan speelt gevaarlijk spel

Dit artikel is gedeeltelijk achterhaald door de bomaanslagen in maart 2016. Zie verder ons pamflet.

Turkije is op allerlei manieren betrokken bij de bloedige oorlog in Syrië. Veel daarvan dringt niet door tot de Nederlandse media. Over een NAVO-bondgenoot niets kwaads, vooral wanneer die ter plekke vluchtelingen moet opvangen. Tegen betaling uiteraard.

Geheimzinnige bomaanslagen

Turkije haalt vooral het nieuws bij de zoveelste bomaanslag op Turkse bodem, inmiddels al vijf in minder dan een jaar. Erdogan geeft steevast ‘Koerdische terroristen’ de schuld. Maar het is zonneklaar wie het meest profiteert van deze geheimzinnige aanslagen. Onder de bevolking in Turkije versterken deze aanslagen het gevoel dat alleen Erdogans Rechtvaardigheids- en Ontwikkelings-Partij (AK-partij) de betrekkelijke rust in Turkije terug kan brengen. Erdogan werd eerder al op die reden herverkozen. Om zijn machtspositie uit te bouwen heeft Erdogan de dialoog met de Koerdische beweging PKK gestaakt en is hij een interne oorlog in het zuidoosten van Turkije begonnen. Het leger raast met tanks door de nauwe straten van de stadjes en terroriseert de bevolking die net was begonnen de muren van onderling wantrouwen tussen Koerdisch- en Turkssprekenden, en kleine minderheden zoals de Armeniërs, af te breken. In een redactioneel artikel van 18 februari wijst The Guardian er op dat Erdogan uit politieke ambities niet alleen de belangen van de Verenigde Staten schaadt, maar ook die van Turkije zelf.

Erdogan contra de Koerden in eigen land en in Rojava

Tegenover de gevaren die Erdogan ziet in de Koerdische beheersing van een strook land in het noorden van Syrië tegen de Turkse grens (Rojava), stelt The Guardian dat de AK-Partij ook zelf schuld is aan die situatie. Turkije heeft om zijn aartsvijand Assad van Syrië dwars te zitten destijds jihadistische groepen de Turks-Syrische grens laten oversteken en hun campagne om het Assad-regime omver te werpen gefinancierd: Ahrar al-Sham en Jabhat al-Nusra, beide aan al-Qaeda gelieerde groepen in Syrië. Erdogan schrijft de geheimzinnige bomaanslagen echter niet toe aan deze groepen maar aan de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) of haar zuster-groep in Syrië, de partij Democratische Unie (PYD). Beide organisaties zeggen nu niet meer te streven naar een onafhankelijke Koerdische staat, maar slechts naar integratie voor twintig miljoen Koerden in het land door middel van meer politieke en culturele rechten. The Guardian wijst er op dat Erdogan destijds heeft betoogd dat de PKK niet kan worden verslagen door middel van militaire middelen en heeft gepleit voor onderhandelingen en een blijvende overeenkomst met de Koerdische beweging. The Guardian argumenteert verder dat Turkije kan ook leven met de opkomst van de PYD in Syrië, namelijk op vrijwel dezelfde manier als het al doet met de Iraakse Koerden onder Barzani in hun autonome regio. Turkije heeft sterke banden met de Koerden in Irak, gebaseerd op wederzijds strategische en commerciële belangen (b.v. export van Iraakse olie via Turkije).

The Guardian maakt ook duidelijk waarom het Erdogan vraagt om de Syrische Koerden de hand toe te steken: omdat de Syrische Koerden worden ondersteund door zowel de VS als de Russen heeft de PYD zich van een sleutelrol in de Syrische oorlog verzekerd.
De VS hebben duidelijk gemaakt dat zij de PKK en PYD beschouwen als cruciale partners in de strijd tegen Isis toen Erdogan eiste dat de VS zouden kiezen tussen Turkije en de PYD.

Erdogan heeft geen trek in vrede met de PKK/PYD en probeert meer presidentiële bevoegdheden te verkrijgen door middel van een referendum. Zijn hoop is dat het conflict met de PKK de nationalistische stemming zal vergroten en hem de steun zal geven die hij nodig heeft. Turkije’s bondgenoten, zoals de VS, oefenen achter de schermen druk uit op Erdogan om zijn persoonlijke ambities op te geven. Ze wijzen er verder op dat Turkijes steun aan de jihadisten in Syrië het land op de lange termijn veel meer schade zal berokkenen dan de PKK ooit kan.

Tot zo ver The Guardian.

Erdogan herhaalt op kleinere schaal de stommiteiten van Bush jr.

Zijn Erdogans ambities onverantwoord? Ja, voor het Amerikaanse imperialisme zeker. Voor de imperialistische belangen van Turkije? Misschien, de geschiedenis zal het uitmaken. We herinneren ons de politieke ambities van Bush jr. die na vele hertellingen van de stemmen werd gekozen tot president van de VS, en die daarom na de 9/11 aanslag door de voormalige agent van de VS, Osama Bin Laden, een totaal onverantwoorde oorlog tegen Irak begon die uiteindelijk leidde tot het uiteenvallen van Irak. Erdogan herhaalt de enorme stommiteiten van Bush jr. op kleinere schaal. Hieruit blijkt eens temeer dat de chaos waarin het kapitalisme al 25 jaar steeds verder wegzakt niet het resultaat is van vergissingen van individuele politici, zoals The Guardian schijnheilig suggereert. De huidige burgerlijke staatspolitiek en de imperialistische oorlog worden gekenmerkt door een uiterste irrationaliteit omdat beide resulteren uit een kapitalistische maatschappij die geen toekomst meer heeft en de mensheid steeds verder in de ellende stort.

Het is aan de arbeiders in Turkije en wereldwijd om zich niet te laten meeslepen door het nationalisme in welke vorm dan ook en consequent strijd te voeren voor hun eigen klassebelangen totdat ze hun oude strijdkreet weer kunnen laten horen Arbeiders aller landen, verenig je!

-.-

Volledige overname van dit artikel is toegestaan bij vermelding van de bron:
https://arbeidersstemmen.wordpress.com/2016/02/27/turkije-erdogan-speelt-gevaarlijk-spel/

Dit artikel verscheen ook in het Engels op Controversies en op Libcom.