HRM bij France Télécom: wegpesten is goedkoper dan ontslaan

 

In Frankrijk is ophef ontstaan over een mogelijke strafrechtelijke vervolging tegen zeven oud-managers van France Télécom. Zij worden beschuldigd van ‘harcèlement moral’, dat wil zoveel zeggen als het uitoefenen van psychologische druk, wat volgens de Franse strafwet verboden is: Wie ‘een ander kwelt (harceler) door hem voortdurend op de hielen te zitten, met het doel of om het effect de voorwaarden te verslechteren waaronder wordt gewerkt’, wacht een gevangenisstraf (een jaar) en een boete (€15.000).

France Telecom werknemers komen op 10 september 2009 bijeen om een van hun collegas te herdenken die in juli daarvoor in Marseille zelfmoord pleegde.

Mexico 2016: bloedige onderdrukking en stakingen van land- en fabrieksarbeiders en leraren

Source of original article in French:
http://www.pcint.org/01_Positions/01_01_fr/160710_mexique-repression.htm

Article on Mexico 2017 riots and strikes.

Bijgaand artikel is een gedeeltelijke vertaling van wat verscheen op de website van de IKP – Le Prolétaire, waarmee we niet de bordigistische partij-opvatting delen.

Mexico: bloedige burgerlijke onderdrukking en de dodendans van ‘uiterst’-links

De Mexicaanse bourgeoisie heeft weer eens haar bloeddorstige gezicht laten zien.

Zondag 19 juni, in Nochixtlan vermoordt zwaar bewapende federale politie in koelen bloede een dozijn stakende leraren en dorpelingen die hen steunen. Ze blokkeerden een snelweg in het zuiden van het land om te voorkomen dat de federale politie naar de hoofdstad van de deelstaat Oaxaca  zou gaan,  waar de stakende leraren een kamp organiseerden.

Nochixtlan – Mexicaanse politie vermoordt zo’n 12 onderwijzers en dorpsbewoners bij een wegblokkade

Geconfronteerd met demonstranten die voor hun verdediging slechts beschikten over stokken en stenen, gebruikte politie traangas, rubber kogels, scherpe munitie en helikopters. De politie hield tijdens de botsing ambulances tegen en blokkeerde demonstranten die probeerden om de gewonden naar het ziekenhuis te brengen.

Nice: het barbarendom blijft, en Turkije: ook geen grap

We zouden kunnen beginnen te zeggen dat het Westen en Europa sterk verantwoordelijk zijn voor veel van de hedendaagse barbaarsheden.

Maar misschien is het beter om te zeggen: terecht breekt het ons hart als wij westerlingen zien hoe burgers, mannen, vrouwen en veel kinderen worden verpletterd als mieren als resultaat van de barbaarse en moorddadige woede van een Frans-Tunesische man, die al dan niet uit jihadistische motieven een staat steunt die nog niet eens bestaat, en misschien wel nooit zal bestaan. De westerse wereld wanhoopt terecht tegenover zoveel brute verschrikkingen die, afgezien van de persoonlijke en collectieve tragedies, niets menselijks meer hebben. Maar herinneren we ons ook, en laten we ook treuren om al die vrouwen en kinderen die in het Midden-Oosten als vliegen werden gedood door luchtaanvallen door Amerikaanse, Franse, Engelse en Italiaanse drones.

Staatsgreep in Turkije – Volksmacht?

Het is soms moeilijk om het land waar je woont te herkennen als je het ziet door de spiegel van de media. Minder dan 48 uur geleden zag ik een massale demonstratie van de ‘macht van het volk’ om het land te redden van een militaire coup. Als ik me niet de explosies en de sonische knallen had herinnerd die het appartementencomplex waarin ik woon deden schudden, zou ik gezworen hebben dat het gebeurde in een land ver, ver weg.
Zeker was er op vrijdagavond een poging tot een militaire coup hier in Turkije, en zeker werd deze verslagen. Zoveel staat vast. Maar het hele verhaal van de ‘macht van het volk’ die de coupplegers verslaat, lijkt me het werk van het scheppen van een mythe. Weliswaar zijn sommige mensen de straat op gegaan, maar als je de gebeurtenissen op de binnenlandse en internationale media had gevolgd, zou je geneigd zijn om aan te nemen dat honderdduizenden burgers de straat op waren gestroomd, en hadden voorkomen dat de militairen de controle overnamen. De realiteit was in feite een beetje anders.

Wilde stakingen bij Walmart in China

Werknemers van vier winkels van Walmart in China hebben sociale media gebruikt om een reeks gecoördineerde wilde stakingen te organiseren. De acties zijn gericht tegen het opleggen van een nieuw werkrooster dat het management in staat stelt om de arbeidsuren op korte termijn te wijzigen en het aantal overuren die het bedrijf moet uitbetalen te verminderen. De werknemers van een winkel in Nanchang liepen ongeveer een week geleden het bedrijf uit. Twee dagen later volgde een tweede winkel in Nanchang, net als de winkels in Chengdu en Harbin. Gecoördineerde actie van deze soort zijn ongebruikelijk in China, waar stakingen meestal beperkt blijven tot één werkplek, of één stad.

Italië: Bankencrisis en flexibilisering van de arbeid

De Brexit heeft allerlei crisisverschijnselen versneld. Met het uitbarsten van de al langer sluimerende bankencrisis in Italië is het voor het internationale kapitaal moeilijker geworden om de aanvallen op de arbeidersklasse te faseren van land tot land. De Nederlandse PvdA-minister van Financiën Dijsselbloem heeft in zijn functie als Eurogroepvoorzitter gewaarschuwd dat Italië de recente EU-regel moet toepassen dat de particuliere beleggers eerst moeten opdraaien voor de kosten van het redden van de Italiaanse banken. Dit om de Europese ’belastingbetaler’ te beschermen. Daarbij wordt door de media braafjes gesuggereerd dat Italië niet genoeg heeft bezuinigd, een verhaaltje dat we al kennen als rechtvaardiging voor het totaal afknijpen van Spanje, Portugal en Griekenland, landen waar de arbeidersinkomens tot onder het bestaansniveau zijn gedaald. Is nu Italië aan de beurt? Dat is nog maar de vraag. In de internationale pers zijn waarschuwingen verschenen dat de EU Italië beter niet te hard kan aanpakken. We zullen in het volgende artikel kijken naar de spanningen binnen de EU, de binnenlandse situatie van Italië en met name het toenemen van tijdelijke contracten en verborgen werkloosheid onder jongeren.

OVER HET SCHERM ROLDEN … (JULI 2016)

Op internet verschijnen meer actuele bijdragen tot de zelfstandige arbeidersstrijd dan we kunnen vertalen in het Nederlands.
In deze rubriek presenteren we de meest interessante van deze webteksten.

1. Van stakingen in Frankrijk en Nuits Debout tot Brexit.
2. Henri Simon over arbeidsmigratie als bedrijfstak
3. Robin Goodfellow over de afzetting van president Dilma Rousseff van Brazilië

Dilma in problemen

China: scenario’s van de komende crisis

In China is de officiële politiek een spel van mysterieuze signalen. Het voorspellen van aardverschuivingen in het staatsbeleid vereist dat men de seismische trillingen kan lezen die verscholen gaan in verklaringen van ambtenaren met strakke gezichtsuitdrukkingen. Lichte veranderingen in de terminologie kunnen wijzen op het verschuiven van loyaliteiten of nieuwe golven van onderdrukking. De belangrijkste signalen komen echter uit interviews met anonieme orakels – bijna altijd een ‘gezaghebbend persoon’. Hun woorden worden door de staat verspreid via de hoogst aangeschreven media. Hoe meer dergelijke orakels spreken, hoe groter de omvang van de komende “interventie.” Dergelijke verklaringen zijn vaak ook een signaal van interne meningsverschillen binnen de schijnbaar monolithische Chinese Communistische Partij (CCP). Met de vertraging van de economische groei, zijn dergelijke meningsverschillen verergerd, als de topleiders debatteren over de toekomst van de economische hervormingen die China een indrukwekkende rol hebben opgeleverd binnen de mondiale circuits van kapitaalaccumulatie.