Het is een vreemde wereld. We besteden meer tijd op het werk dan met onze vrienden en familie. Werk vreet aan ons leven, maar we zien het werk als gescheiden van het leven. We willen het werk niet serieus nemen, want we worden op het werk als mens niet serieus genomen. De creativiteit en levensenergie van miljarden mensen wordt verspild door de manier waarop het werk in het huidige systeem wordt georganiseerd.
Democratie? Je maakt een grap!
Ze vertellen ons dat we leven in een democratie – maar op de plaats waar we het grootste deel van ons leven doorbrengen, hebben we weinig tot niets te zeggen. De manier waarop het werk wordt georganiseerd maakt het erg moeilijk om vrienden te maken of vrienden te zijn op het werk: de machine maakt te veel lawaai, de band loopt te snel om te kunnen praten (vaak wordt ons verteld dat we ‘te veel’ praten), mensen komen en gaan, dus denken we “waarom zou ik moeite doen om ze te leren kennen?”. Sommige mensen denken dat ze makkelijker werk te krijgen als ze laten zien dat ze betere werknemers zijn dan de anderen, die ‘lui’ zijn. Een gevoel van onderlinge concurrentie wordt aangemoedigd, ondanks alle gepraat over ‘teamwork’. Werk is zielloos en geeft ons het gevoel maar half mens te zijn, dus hoe kunnen we ons verbinden met anderen?
Kleine stappen om de controle terug te nemen – in het echt!
Het is waar, we hebben geen greep op wat er gebeurt in ons bedrijf, wat geproduceerd wordt en hoe, wie wordt ingehuurd en ontslagen en waarom. Maar we kunnen beginnen met het gunnen van een beetje lucht voor onszelf en anderen, wat ruimte tegen de productiedoelen en voor vriendelijkheid.
- Verlicht de werkdruk en probeer niet te concurreren met je collega’s. Werk niet harder dan gemiddeld, probeer dan een beetje trager te werken en meer tijd geven voor je medemensen. Moedig anderen aan om dat ook te doen.
- Klaag niet over collega’s bij leidinggevenden en management. Probeer je collega’s direct aan te spreken. Als het probleem ernstiger is, praat er dan over met andere collega’s die je vertrouwt. Samen zullen jullie een oplossing vinden.
- Wees vriendelijk voor nieuwe starters en uitzendkrachten – zelfs als je denkt dat ze niet lang blijven. Leg uit hoe dingen werken en dat ze zichzelf niet dood werken voor een minimumloon.
- Toon steun aan collega’s die worden uitgescholden, bestraft of gepest door managers. Zelfs als het alleen maar betekent dat je naar hen toe gaat en vraagt of alles goed is. Als je met een met grotere groep bent, kunnen jullie naar de manager stappen en excuses eisen.
- Laten we proberen om met mensen te praten tijdens onze pauze, in plaats van op onze mobiele telefoons te staren. Laten we praten over het weer, over het werk, over het leven. Laten we proberen om taalbarrières te overwinnen – niet iedereen spreekt even goed Nederlands, dus wees geduldig als mensen hun best doen.
- Probeer zo min mogelijk over te werken – hoewel iedereen het extra geld nodig heeft, is dit meer een korte-termijn worst die ons wordt voorgehouden: op de lange termijn zullen ze ons meer uren laten werken voor hetzelfde geld.
We kunnen vragen om meer!
Dit zijn slechts kleine stapjes, maar ze helpen om de sfeer op het werk te veranderen. Zij kunnen ons ook helpen om meer te vragen. Dit zal niet zo snel gebeuren maar we moeten ook niet wachten tot iedereen mee doet. We kunnen beginnen met onze directe collega’s die we vertrouwen.
Er zijn altijd kleine conflicten met het management: over de werksnelheid, over overwerk, over pogingen ons over te plaatsen naar slechtere functies of ploegendiensten, over beloofde vaste contracten, over bezuinigingen op de toeslagen, over disciplinaire procedures …
Wij accepteren deze veranderingen vaak omdat we niets zouden kunnen doen, of omdat ‘de andere werknemers niet zullen meedoen’. Om onze angst weg te praten om wat dan ook te doen, zeggen we vaak: “de enige mogelijkheid zou zijn als iedereen in staking ging, maar dat doen ze niet.” Maar er zijn kleinere stappen die we wel kunnen nemen, die ons niet al te kwetsbaar hoeven te maken.
- Verzamel een kleine groep collega’s om mee te beginnen, zelfs vier-vijf tot zes gaat al.
- Praat over kleine dingen die je kunt doen om het management te irriteren en hen te laten weten dat er mensen zijn die niet blij zijn met de veranderingen.
- Dit kan een verborgen ‘werken-volgens-de-regels’ zijn: collega’s in verschillende functies houden vast aan de officiële procedures van het bedrijf en aan de gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Doe alleen die taken die je geacht wordt te doen op basis van je contract. Dit vertraagt gewoonlijk flink het werk.
- Vind manieren om kleine storingen van computers of machines te veroorzaken, zonder dat jij of anderen (gezondheids-) risico lopen. Zoek naar andere manieren om de werksnelheid te vertragen zonder dat het management in staat is om jou of anderen afzonderlijk te treffen.
- Een officieuze boycot op overwerk kan een andere manier zijn om te laten zien dat je boos bent zonder je nek te ver uit te steken. Hoe meer mensen meedoen, hoe effectiever het is.
- Doe je werk, maar stop met het management te communiceren, geen “hallo” of “tot ziens“ aan hen. Als een hele afdeling zich daar aan houdt, zullen zij op den duur daar last van krijgen en kunnen ze de veranderingen heroverwegen.
- Vind manieren om je eisen naar voren te brengen zonder een woordvoerder sturen – het management zal hem ofwel bestraffen of wel de ’leider’ omkopen. We willen collectieve actie, geen helden!
- Vind manieren om werknemers in andere afdelingen te spreken en hen aan te moedigen om soortgelijke dingen te doen. Dit kan zijn op bijeenkmsten na het werk, door middel van WhatsApp of andere manieren.
- Soms vindt het management het vervelend als de media of klanten van het bedrijf te weten komen dat hun werknemers zich niet lekker voelen, dat doelstellingen kwa tijd of kwaliteit in gevaar komen. Je kan dit doen, of dreigen te doen, zonder jezelf bekend te maken bij het management.
Er zijn vele creatieve manieren om druk uit te oefenen op de bazen. Hoe meer mensen meedoen, des te beter. Maar zelfs als kleine groep kan je het management dwars zitten. De uitdaging is om met je kop beneden het maaiveld te blijven, en een openlijke strijd te voorkomen wanneer de kans op verlies groot is. (…)
-.-
8 januari 2017, deel van een artikel verschenen in nr. 5 van het in de regio Londen verspreide blad WorkersWildWest.
Vertaling door F.K. op 10-1-2017
Dit artikel mag in zijn geheel worden overgenomen met vermelding van de bron:
https://arbeidersstemmen.wordpress.com/2017/01/12/de-macht-terug-een-adempauze-vriendelijkheid-en-solidariteit-op-de-werkplek/