Fred Teeven is voorgedragen als lid van de Raad van State. (NB sinds 15-2-17 wordt dit door het kabinet ontkend om een discussie in de Kamer te voorkomen).
Alom selectieve verontwaardiging:
- met name op rechtspopulistische internetforums, die in hun scheldpartijen tegen de werking van de baantjesmachine in de ‘politiek’ gemakshalve vergeten dat het de rechtspopulist Teeven was die Pim Fortuyn opvolgde als lijstrekker van Leefbaar Nederland, dat hij als staatssecretaris herhaaldelijk optreden tegen asielzoekers heeft toegedekt, dat hij zich bij zijn aftreden beriep op volk en vaderland. (bron b.v. De Volkskrant), NB de naam van de het weekblad van de NSB;
Fred Teeven en de Amerikaanse minister voor Binnenlandse Veiligheid Janet Napolitano in 2011. Bron: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Teeven_Napolitano.jpg.
- onder linkspopulisten: Emile Roemer van de SP twittert “Louche deal gesloten? Bonnetje kwijt? Dan schuift de VVD je naar voren als hoeder van onze rechtsstaat. Schaamteloos.”
Let wel ‘onze’ rechtsstaat wordt hier verdedigd tegen ‘schaamteloosheid’.
Ik ga niet meewaaien met deze gespeelde morele verontwaardiging. Kijk gewoon wat er gebeurt in het licht van voorafgaande feiten, en je begrijpt het helemaal. De rechtstaat blijkt voor de zoveelste keer een illusie die de werkelijke verwevenheid van staat en kapitaal, van onder- en bovenwereld, van geheime diensten en georganiseerde criminaliteit verhult.
Het lidmaatschap van de Raad van State wordt wel voorgesteld als een leuk erebaantje voor juristen. Daarmee wordt echter totaal voorbijgegaan aan de belangrijke functie van dit staatsorgaan. De Raad van State is het oudste regeringsorgaan ter wereld. Het overleg tussen de leden vindt plaats onder strikte geheimhouding. De Raad is het hoogste beroepscollege, voor b.v. asielzaken, … waar Teeven als staatssecretaris zijn sporen als hardvochtige regent ruimschoots heeft verdiend. Daarnaast adviseert de Raad van State de regering inzake wet- en regelgeving, … waarvan Teeven weet hoe je ze ontduikt. In de Raad overlappen aldus de wetgevende en rechterlijke macht elkaar, in strijd met de (slechts denkbeeldige) scheiding der machten. De Raad van State heeft door de adviezen van zijn vice-president aan de Koning ook belangrijke invloed bij kabinetsformaties en in crisissituaties.
Om goed te begrijpen wat de ‘Teevendeal’ inhield, gaan we terug naar de IRT-affaire.
“Het IRT Noord-Holland/Utrecht was een interregionaal samenwerkingsverband van een aantal politiekorpsen waaronder Amsterdam en Utrecht. Het team maakte gebruik van een omstreden opsporingsmethode, namelijk het doorlaten van drugs onder regie van politie en justitie. (…) Ondertussen was al zoveel over misstanden in de opsporing naar buiten gekomen dat in de Tweede Kamer werd gevraagd om een diepgaande parlementaire enquête. (…) De enquêtecommissie opsporingsmethoden heeft gedurende meer dan een jaar een zeer uitgebreid onderzoek gehouden waarbij honderden personen zijn geïnterviewd, en uiteindelijk 88 personen in het openbaar zijn gehoord. (…) De enquêtecommissie bracht op 1 februari 1996 haar rapport aan de Tweede Kamer uit. (…) Het rapport is van een bijzonder grote invloed geweest op de organisatie van de opsporing in Nederland. Ook is het de basis geweest voor veel wijzigingen in het Nederlands Wetboek van Strafvordering zoals de uitputtende omschrijving van de zogenoemde Bijzondere opsporingsbevoegdheden die via de Wet BOB werden geïntroduceerd.” Wikipedia Parlementaire enquêtecommissie opsporingsmethoden.
Het rapport van wat naar haar voorzitter de Commissie Van Traa ging heten, heeft nooit de rol opgehelderd van de Amerikaanse drugsopsporingsdienst DEA in het doorlaten van partijen drugs naar Nederland. Wat van Traa vergeten is…
“Op 21 oktober 1997 kwam Van Traa om het leven door een auto-ongeval op de afslag van de Amsterdamse ringweg A10 naar de A4. Er heerste in politieke kringen enige tijd twijfel of er misschien sprake was van sabotage aan zijn auto.” Wikipedia Maarten van Traa.
Nu de eigenlijke Teevendeal.
“De Teevendeal was een deels geheime schikking uit 2000–2001 tussen het Nederlandse Openbaar Ministerie (OM) en de drugshandelaar Cees H. Als onderdeel van deze schikking werd een eerder in beslag genomen bedrag van 4,7 miljoen gulden aan H. terugbetaald. De schikking is vernoemd naar toenmalige officier van justitie Fred Teeven, die ze trof. De details ervan werden buiten het zicht van de Belastingdienst en de FIOD gehouden.
Deze geheimhouding leidde vanaf 2014 tot een slepend politiek schandaal. Teeven, destijds staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, minister Ivo Opstelten, Tweede Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg en Opsteltens opvolger Ard van der Steur traden als gevolg van de ‘bonnetjesaffaire’ af.” Wikipedia De Teevendeal.
In de media en in diverse kamerdebatten wordt de Teeven-deal naar voren gebracht als vorm van witwassen van crimineel geld. Er zijn echter aanwijzingen dat door de Teevendeal de in de nasleep van de IRT-affaire aangescherpte regels voor politie en justitie zijn overtreden.
“De Wet BOB is uiteindelijk op 1 februari 2000 in werking getreden. Deze wet is in belangrijke mate gebaseerd op de bevindingen van de Parlementaire enquêtecommissie opsporingsmethoden. (…) De bijzondere opsporingsbevoegdheden dienen goed te zijn geregeld qua inhoud, procedure en controle omdat ze uitsluitend voor de bestrijding van georganiseerde criminaliteit en de opsporing van bepaalde ernstige misdrijven mogen worden ingezet.
Belangrijke voorwaarden
Het Openbaar Ministerie bepaalt wanneer en op welke wijze de bijzondere bevoegdheden door de politie mogen worden ingezet.” (Door mij benadrukt) Wikipedia Bijzondere opsporingsbevoegdheden.
“Teeven besloot om de schikking geheim te houden voor de fiscale autoriteiten in binnen- en buitenland. In plaats het beslag op H.’s rekeningen te heffen, werden deze leeggehaald en het restsaldo Doedens naar H. doorgeboekt.[2] Het college van procureurs-generaal werd op zijn beurt niet ingelicht over de geheimhouding, behalve dat twee maanden na het sluiten van de overeenkomst de waarnemend voorzitter van dit college werd geïnformeerd. Deze accordeerde zonder zijn collega’s op de hoogte te stellen.”(Door mij benadrukt). Wikipedia De Teevendeal.
Het College van Procureurs-generaal is het bestuur van het Openbaar Ministerie. Daarmee stelt zich de vraag (om het voorzichtig uit te drukken) of Teeven de wet BOB heeft overtreden. Als dat zo is, dan is zijn plaats in de Raad van State volkomen terecht: het zijn slechts de onderdrukten en uitgebuiten die zich aan de wetten van de uitbuiters houden. De onderdrukkers en uitbuiters houden zich zelf niet aan de wetten die ze hebben gemaakt om hun macht te handhaven of te versluieren achter ‘democratische’ hersenspinsels.
Fredo Corvo 12-2-2017
Lees ook Kamerdebat over affaire Teeven: Nederland narcostaat:
“De scheiding van de wetgevende macht (parlement), uitvoerende macht (regering en ministeries) en rechterlijke macht was een staatskundig principe uit de tijd dat de burgerij in opkomst de macht in de absolutistische feodale staat overnam en haar eigen liberale regels oplegde. In Nederland is het principe van de scheiding der machten in de 19de eeuw slechts gedeeltelijk aanvaard en nog minder in praktijk gebracht. In de 20ste eeuw is er in de praktijk nergens ter wereld scheiding der machten. Geconfronteerd met crisis en oorlog heeft de staat weer absolutistische vormen aangenomen en dringt het staatskapitalisme zich op aan de maatschappij. Het parlement is een verlengstuk van de regering en de regering is het uithangbord van het ambtelijk apparaat, de belangengroepen en lobbies, de geheime netwerken en de geheime diensten. Juist om die reden is in de afgelopen decennia de leer van de scheiding der machten opgepoetst, niet om deze te ‘herstellen’ maar om de democratische illusie in stand te houden. Tekenend voor de huidige situatie is dat het staatkapitalistisch absolutisme tegen alle democratische schijn in brutaal de kop opsteekt in de openbaarheid. Zo zien we een minister-president in de rol van een nietswetende acteur zoals destijds Reagan, we zien staatssecretarissen die belangrijker zijn dan hun minister en parlementsleden die achter de schermen op de stoel van de minister gaan zitten, en dan vervolgens ook nog in volle openbaarheid de functie van minister overnemen.
Bij verkiezingen heeft de heersende klasse allereerst belangstelling voor de deelname van de bevolking en met name van de arbeidersklasse aan de illusies van de gang naar het stemhokje, en dan pas voor de uitslagen. Met de affaire Teeven wil ze graag bereiken dat met name de arbeiders worden afgeleid van de strijd voor hun eigen belangen en zich druk gaan maken over het ‘democratischer’ maken van de staat die hen verdrukt. In de strijd voor hun eigen belangen – zo hebben we herhaaldelijk gezien in de geschiedenis van onze klasse – schept de arbeidersklasse zich eigen machtsorganen – vergaderingen open voor arbeiders van alle beroepen en sectoren, strijdcomités waarvan de leden elk moment teruggeroepen en vervangen kunnen worden door de vergaderingen die hen gekozen hebben, bij uitbreiding van de strijd op grote schaal verenigd in arbeidersraden, die alle macht aan zich zullen trekken.“
Volledige overname van dit artikel is toegstaan bij vermelding van de bron:
https://arbeidersstemmen.wordpress.com/2017/02/12/teeven-lid-van-de-raad-van-narcostat/
arbeidersstemmen 
