Russische Revolutie 1917-2017: Wat in plaats van staatskapitalisme?

Illustratie: Otto Neurath

De Duitse revolutionair Jan Appel heeft in een weinig bekende tekst al in 1927 (Marxisme en staatscommunisme – het afsterven van de staat) er op gewezen dat Lenin in Staat en Revolutie afwijkt van de standpunten van Marx en Engels, waar hij het reformistische idee overneemt dat het in staatshanden brengen van de bedrijven ‘socialisatie’ betekent. Daardoor kan de staat – zo betoogt Appel – niet afsterven zoals Marx en Engels stelden, maar moet de staat “tot een geweldig onderdrukkingsinstrument groeien, zoals nog geen samenleving er een gezien heeft.” Jan Appel schetst vervolgens hoe na het stukslaan van de burgerlijke staat ook in economisch opzicht alle macht in handen van de  arbeidersraden kan blijven. Deze schets is daarna door de radencommunistische Groep van Internationale Communisten (G.I.C.) uitgewerkt tot “De Grondbeginselen der Communistische Productie en Distributie.” Hier vragen we aandacht voor de politieke randvoorwaarden, het politieke kader, waarbinnen de G.I.C. haar oplossing voor de economische vraagstukken van de overgangsperiode voorstelde.

U.K. in tijden van illusies over ‘Labour’: van solidariteitsnetwerken naar klasseorganisatie

 

Original english version

Beste broeders en zusters,

Enkele kameraden uit Frankfurt die een solidariteitsnetwerk willen opzetten, namen onlangs contact met ons op. Zij benaderden ons met enkele concrete vragen ¹. We willen deze gelegenheid aangrijpen om meer in het algemeen te reflecteren op de beperkte ervaringen met ons initiatief tot het werken aan een solidariteitsnetwerk tot nu toe, en op de politieke richting die we willen inslaan. We doen dit tegen de huidige achtergrond van na de ‘Corbyn-gekke’ verkiezingen en een toename van politieke activiteiten richting Labour Party. Het eerste deel van deze tekst legt uit wat ons verzet was tegen de gerichtheid op verkiezingsactiviteiten, onverschillig of dat nu gaat via de machinerie van Labour, of in de meer postmoderne vorm van ‘communalisme’ ². Ondanks het feit dat plaatselijk in ons gebied het verkiezingscirkus minder invloed had, omdat de meeste arbeiders hier hoe dan ook niet mogen stemmen. En als alternatief voor deze electorale omslag, concentreert het tweede deel zich op onze politieke voorstellen voor een plaatselijk gewortelde klasseorganisatie. (…).

De situatie van de arbeidersklasse in Nederland (2017)

Arbeidsverhoudingen en politiek¹ / door Fredo Corvo, 11-7-2017

Terwijl we dit schrijven (11-7-2017), is in Nederland nog geen regering gevormd. Dit kan grotendeels worden verklaard door de traditionele besluiteloosheid van de Nederlandse bourgeoisie als het gaat om haar buitenlandse betrekkingen en binnenlands beleid. Om deze redenen is er geen nieuwe regering die besluiten kan nemen over de besteding van de ’meevallers’ en andere miljarden Euro’s die zijn bezuinigd op het sociale loon (uitkeringen en sociale voorzieningen). Deze tekst legt uit hoe deze bezuinigingen tot stand zijn gekomen.

Frankrijk: wat betekent Macrons overwinning in de parlementsverkiezingen?

Geen Marine (Le Pen) – haat – en geen Emmanuel (Marcron) – baas –

Verklaring van de IGCL – International Group of the Communist Left (‘Revolution or War)’ van 30 juni 2017, vertaald uit de Engelse versie. English version.

Wat betekenen de parlementsverkiezingen in Frankrijk voor het Franse en internationale proletariaat?

De tweede ronde van de Franse parlementsverkiezingen besluit een heel jaar van verkiezingscampagnes, waarvan weinigen de uitkomst en de mate van verandering hebben voorzien, om niet te zeggen de ingrijpende wijziging van het politieke apparaat die zich heeft voorgedaan. Deze ‘revolutie’, de titel van het boek van de nieuwe president Emmanuel Macron, dat wordt gepresenteerd als zijn programma, is de laatste van de verrassende verkiezingen die sinds juni 2016 in de imperialistische grootmachten plaatsvonden, samen met het Britse referendum voor de Brexit en de verkiezing van Trump in november. In plaats van te geloven in puur ‘toeval’, vragen deze politieke schokken om een analyse van de oorzaken en hun onderlinge relatie, plus de daaruit volgende implicaties voor het proletariaat en zijn klassestrijd. De historische situatie is blijkbaar niet meer dezelfde sinds de gevolgen van de economische crisis van 2008 voortduren, en de verergering van de imperialistische tegenstellingen en oorlogen die daaruit voortvloeien. In het bijzonder geldt dit voor de oorlog in Syrië, waarvan de terroristische aanslagen in het hart van Europa, met name in Frankrijk en Parijs vanaf januari 2015, een essentieel onderdeel en tevens een mijlpaal zijn.