De arbeidersklasse ontwaakt: bewegingen in het Nabije Oosten, van Iraaks Koerdistan tot Iran

29-30 december 2017 / NUEVO CORSO. Actuele beelden:

https://www.youtube.com/watch?v=5OFz8ikphnU&w=762&h=425

Boven: de beelden zijn van een demonstratie op 30 december in Shiraz. De demonstranten roepen “Dictatuur, je moet je schamen en oprotten, het land met rust laten en wegwezen”. Ze hebben ook “Weg met gardisten” geroepen en de foto van de hoogste militair van de gardisten (Gjadem Seimani, hij was actief in Syrië) in brand gestoken. Ze roepen de ordediensten op om zich aan te sluiten bij demonstranten en willen dat ze solidariteit met de demonstranten betuigen.

---

Sinds kort berichten de massamedia over de onlusten in Iran. Daarbij halen bijvoorbeeld De Volkskrant en de NOS vooral persberichten van het Iraanse regime aan. Doodgezwegen worden:

1. het arbeiderskarakter van de beweging,

2. het feit dat niet alleen het regime wordt aangevallen, maar ook de oppositionele fracties van het islamische regime (1),

3. de kwestie van de Iraanse oorlogsdeelname aan verschillende regionale conflicten (Syrië, Libanon en Jemen) en

4. het begin van de beweging in iraaks Koerdistan, wat de beweging een internationaal karakter geeft.

Zonder te beweren dat deze beweging op hetzelfde niveau staat, herinneren we er aan dat de burgerlijke pers destijds op dezelfde manier berichtte over de proletarische revoluties van 1905 en 1917 in Rusland.

Het is typerend dat het regime in Iran de eisen van werkende arbeiders “niet onredelijk” noemt. Dit kan er op wijzen dat de stakingen van arbeiders doorgaan en de ruggengraat van de beweging vormen. Het regime hoopt de werkende arbeiders nog in te palmen. Aan de andere kant heeft het regime de beruchte hulppolitie Basidji afgestuurd op de jonge proletariërs die in alle arbeiderscentra op straat protesteren en discussiëren. De Basidji zijn een van de meest beruchte en gewelddadige ordediensten die meestaal wordt gebruikt als het regime echt hard wil optreden. Het zijn huurlingen die voor geld of uit ook Islamitische motieven heel ver kunnen gaan in hun repressie. Ze zijn bijzonder agressief en ook meestal afkomstig van uiterst religieuze en/of arme families, soms uit het lompenproletariaat. Op vele video’s is te zien dat de Basidji op brommers en scooters op demonstraties afrijden, …. zonder succes! (2)

Om het arbeiderskarakter van de beweging te verdonkeremanen, suggereren zowel het regime als de westerse ‘democratische’ media dat het gaat om een interne fractiestrijd binnen het regime of buitenlandse inmenging, of zelfs dat Islamistische Staat er achter zit. Trump werkt met een tweet hieraan mee en geeft het regime de kans de anti-Amerikaanse kaart uit te spelen.

We zullen op dit blog de ontwikkelingen nauwlettend volgen en we hopen binnenkort een meer diepgaande analyse te plaatsen dan nu in de haast mogelijk is.

Onderstaande tekst en de tweets tussendoor zijn ontleend aan het Spaanse forum Nuevo Curso en is met onze gebrekkige kennis van het Spaans vertaald. De koppen zijn van onze kant.

Fredo Corvo, 31 december 2017.

De arbeidersklasse ontwaakt: mobilisaties in het Midden-Oosten

De hele wereld leverde commentaar op het referendum over de onafhankelijkheid van Iraaks-Koerdistan afgelopen september. Terwijl ze het min of meer eens waren over de politieke “kansen” daarvan, feliciteerden de media niet zonder afgunst zichzelf met de “wil van het volk” en de “nationale eenheid”. Maar in werkelijkheid was het de zoveelste “valse onafhankelijkheid” (3), een poging van de Koerdische bourgeoisie om tijd te winnen en de bevolking in slaap te houden. Het antwoord van de Iraakse regering was om het gebied dat al effectief onder haar controle stond binnen haar grenzen te trekken en de grote olievelden rond Kirkuk rechtstreeks te controleren. Vanaf toen begon het interessant te worden. 

Demonstratie in Sulaimaniya, Iraaks Koerdistan.

Als eerste waren er spontane mobilisaties van de oliearbeiders, waarbij werklozen en werknemers in staatsdienst zich aansloten, die alle door de regering niet uitbetaald werden – bij gebrek aan olie-inkomsten. Het aftreden van de premier kon de al toenemende woede niet stoppen. De demonstraties keerden zich snel tegen het Koerdische politieke apparaat van de bourgeoisie als geheel: het hoofdkwartier van de vijf Koerdische partijen werd door de menigte in brand gestoken. Daarop volgde bloedige repressie.

De Iraakse regering van Koerdistan heeft aangetoond dat het “recht om te heersen” haar heilig is toen de arbeiders besloten om zowel de nationalistische schurken als de nationale eenheid van zich af te schudden. (Tweet)

We weten niets over het verloop van de mobilisaties na de eerste golf van repressie, omdat we sinds de 19^e [december] geen nieuws hebben gevonden in de internationale media. Maar op de 28e, slechts twee weken later, begonnen video’s te streamen op youtube:

https://www.youtube.com/embed/mGDCH3lWA3E

Aan de andere kant van de grens, in Kermanash, iraans Koerdistan, waren spontane demonstraties tegen stijgende prijzen, werkloosheid en corruptie begonnen, die zich vrijwel onmiddellijk verspreidden naar Mashad en Teheran. Hoewel de Iraanse regering in eerste instantie heeft gekozen voor een milde onderdrukking, is de beweging desondanks in twee dagen krachtiger geworden, en ging van de straat naar de bedrijven, en ontwikkelde zich tot een golf van politieke stakingen buiten en in tegenstelling tot de officiële vakbonden.

Koerdisch-iraakse en iraanse arbeiders hebben massale protesten en stakingen georganiseerd tegen de werkloosheid en het verlies van de beschikking over hun leven. Daarmee hebben ze hun onafhankelijkheid gedemonstreerd ten opzichte van de partijen en het nationalisme aan beide zijden van de grens. (Tweet)

IRAN IMPERIALISTISCHE MACHT

Iraanse elitetroepen in actie in Syrië

De Iraanse bourgeoisie bevindt zich in een kritieke situatie. De nucleaire deal die ze afsloot met Obama, opende markten en stond strategische aankopen in het buitenland toe. Trump veroordeelde de deal en startte een proces van annulering door de VS. De verdeeldheid binnen de Amerikaanse bourgeoisie is echter zo sterk dat de senaat, ondanks de Republikeinse meerderheid, deadlines heeft gemist en de belofte van de president ineffectief heeft gelaten. Maar dat bracht de Iraanse macht niet veel rust. Geketend aan een oorlog met de Saoedi’s in Jemen en met de aanwezigheid van Iraanse troepen in Syrië, gestationeerd in de buurt van de Israëlische grens, heeft ze de situatie de afgelopen maanden hoog op laten lopen. Zie de alliantie van Iran met Rusland, Turkije en Qatar aan de ene kant, met China aan de andere kant, en vervolgens met Frankrijk en Duitsland. Dit expansionistische spel leidt tot regionale spanningen. Een van de gevolgen van deze toespitsing van de situatie was de verandering van het leiderschap in Saoedi-Arabië ten gunste van de meest oorlogszuchtige fracties, vertegenwoordigd door Prins Salman.

De ontwikkeling van het Iraanse imperialisme in de hele regio heeft immense kosten op de schouders van de arbeiders gelegd. De strijd rond werk en lonen is de meest effectieve strijd tegen de oorlog (Tweet)

Onrust in eigen huis
… dat kan alles veranderen

Spontane demonstratie tegen stijgende prijzen en werkloosheid in Kermanash

Wie betaalt voor het militarisme en de kosten van de Iraanse expansie? Dat zijn duidelijk de arbeiders. Het verlies van koopkracht, de chronische werkloosheid, die maar niet stopt, en de verergering van hardnekkige problemen, zoals toegang tot huisvesting, drukken over het algemeen op de arbeidersklasse. Gedeeltelijk ook op de kleine burgerij. Het verschijnen van slogans tijdens demonstraties in Teheran tegen corruptie getuigt hiervan. Dit is momenteel een zwak punt. Een “eerlijke” Iraanse staat zou niet minder imperialistisch zijn dan de huidige en zou niet stoppen met de aanvallen op de arbeiders. Hetzelfde kan gezegd worden van Iraaks Koerdistan.

We weten het nog steeds niet zeker. We weten niet of er pogingen zijn geweest tot een onafhankelijke organisatie, we hebben niet gezien of stakingen en demonstraties een soort coördinatie hebben of dat het slechts straatbewegingen zijn. Het is mogelijk dat er pogingen zijn geweest, maar de informatie waarover we beschikken is gefragmenteerd of vervormd. In ieder geval lijkt de arbeidersklasse te ontwaken en er is een tendens om politiek onafhankelijk van de staat en de bourgeoisie te handelen en om de nationale, taalkundige en etnische verdelingen te boven te komen. En dit op een plek die nu centraal staat in de mondiale imperialistische conflicten. En hoewel dit ontwaken op dit moment (29 december) niet vordert, is het al een zeer belangrijke kwalitatieve sprong. Het creëert een kracht die alles kan veranderen.

De klasse begint te ontwaken en toont haar tendens tot politiek onafhankelijk optreden, met het overschrijden van de nationale, taalkundige en etnische grenzen, op een plaats die in het centrum staat van de wereldwijde imperialistische conflicten. (Tweet)

UPDATE VAN DE NACHT VAN 30 DECEMBER: IN HEEL IRAN GAAN PROLETARIËRS DE STRAAT OP

Voor de video’s uit verschillende delen van Iran: zie Twitter.

Hieronder volgt onze vertaling van de tekst bij de video’s van Spaans in het Nederlands:

• Vanavond willen we u graag uitnodigen voor een wandeling door de arbeiderscentra van Iran.
• Dat was Mashhad, de oliehoofdstad van Iran Isfahan Kurdistan.
• Dit is Isfahan, het technologisch centrum en de hoofdstad van de Perzische cultuur.
• Hier Arak, ook oliegebied, maar in het Arabische deel van het land.
• Beelden uit Zanjan, zoals u kunt zien, is dit geen bijzaak of fake verslag van mediapropaganda.
• Mensen zetten hun leven op het spel als ze gaan staken en op straat discussies aangaan. Een aanval op de symbolen van de staat: posters van de “leider van de revolutie” worden afgescheurd, officiële slogans van het ultra-conservatieve Iraanse agentschap, zelfs nationale vlaggen worden verbrand …
• In Shiraz kunnen we zien hoe ze de poster afscheuren van Qaseem Soleimani, de generaal van de Iraanse strijdkrachten en Hezbollah in Syrië, symbool van het militarisme en imperialisme van regerende rechtsen.
• En om te sluiten en te zien dat er geen arbeidersklasse-wijk of -stad is die niet is opgestaan: Bandar Abbas … 
• … en Teheran, de hoofdstad van het land.

(1) De oorspronkelijke tekst: “Het regime wordt aangevallen, maar ook de oppositie” zou kunnen leiden tot misverstanden als men onder oppositie verstaat de zich in het buitenland bevindende burgerlijk-‘demokratische’ of links-burgerlijke, in ieder geval nationalistische oppositie.

(2) H.C:. De ‘Basij’ op hun motorfietsen verscheen (als ik me goed herinner) voor de eerste keer in het voorjaar van 2009 in de (westerse) openbaarheid ter gelegenheid van de protesten tegen de herverkiezing Achmedinejads door de oppositionele “Groene Beweging”. Naar mijn inschatting, zijn ze, met alle uitgeoefende gewelddadigheden en bereidheid tot geweld, meer een aanvulling in het arsenaal van de staatsrepressie tegen de bevolking, en waarschijnlijk niet de hoofdmacht die wordt gevormd door de Pasdaran (islamitische “Revolutionaire Garde” of “hoeders van de revolutie”).

(3) H.C:. Zoals de door het Catalaanse regioparlement in november uitgeroepen quasi “onafhankelijkheid” van Spanje .

Overname toegestaan met vermelding van de bron: arbeidersstemmen.wordpress.com.