Begint Turkije een wereldoorlog?

Vertaald uit het Spaans:  ¿Está iniciando Turquía una guerra mundial? Nuevo Curso 25-1-2018

2018 begon met de aankondiging door de VS van de oprichting van een “veiligheidszone” aan de Syrisch-Turkse grens op basis van Koerdische YPG-PKK-strijders … die de te verwachten Turkse militaire inzet versnelde. In 1984 opende de PKK een wrede oorlog tegen de Turkse staat. De moordpartijen en misdaden tegen de menselijkheid door beide partijen hebben het leven gekost van 25.000 tot 30.000 mensen, velen van hen, vooral in de eerste tien jaar, Koerdische boeren van het platteland en Koerdische politici uit de stedelijke gebieden, die niet de overheersing accepteerden door Ocalans nieuwe macht en de opbouw van zijn persoonlijkheidscultus. In de loop van de tijd wordt de PKK in verschillende stadia ondersteund door de buren en rivalen van Turkije, door de vestiging van militaire kampen en bases in Syrië door de vader van de huidige al-Assad en door het Iran van de ayatollahs. De PKK, die al jarenlang werd gefinancierd door leiding te geven aan de heroïneverkoop naar Europa, werd een bondgenoot van zowel China als Kadaffi, de IRA en het Lichtend Pad. Kortom, de PKK was het waard om een ​​gebied in Turkije te vestigen, en alles was het de PKK waard om de Ottomaanse reus te destabiliseren. Daarom zijn vanuit het perspectief van de Turkse staat gezien, de Amerikaanse stappen vandaag hetzelfde als de manier waarop de Spaanse regering deze zou zien wanneer na een burgeroorlog in Frankrijk, de Verenigde Staten zouden besluiten om ter “beveiliging van de grens” [van bondgenoot Spanje] aan de Franse kant van de Atlantische Pyreneeën 3.000 ETA-strijders in te zetten*).

Iran: de strijd tussen burgerlijke fracties is een gevaar voor de arbeidersklasse

English original Iran: the struggle between bourgeois cliques is a danger for the working class 17-1-2018

Qaseem Soleimani, zijn affiche werd tijdens de demonstraties in Iran van de muur gescheurd in protest tegen Iran’s oorlogsdeelname

Zoals we in ons artikel ‘Demonstraties in Iran, sterke punten en grenzen van de beweging‘ laten zien, hoewel er veelbelovende tekenen zijn van veerkracht van de arbeidersklasse, is er sprake van een zeer reëel gevaar, niet alleen van bloedige repressie, maar ook van manipulatie van de volkswoede door de verschillende fracties van de heersende klasse. Het oude conflict tussen “hervormers” en “hardliners” binnen de “Islamitische Republiek” is een nieuwe fase ingegaan.

Waarom loopt de beweging in Iran af?

Actualisering door Nuevo Curso, 3 januari 2018.

Sinds delen van het Internet in Iran door het regime zijn afgesloten ontvangen we slechts informatie van persbureaus. We weten niet echt wat de situatie is in Iran. Informatie van persbureaus is te wantrouwen. Bijvoorbeeld de bewering van het officiële Iraanse persbureau – overgenomen door Westerse persbureaus – dat politiebureaus en kazernes door demonstranten aangevallen zouden zijn met het doel om zich te bewapenen. Het regime zou wel echt stom zijn om dit bericht te verspreiden wanneer de arbeidersklasse werkelijk in staat is zich op massale schaal te bewapenen om zich te verdedigen tegen de repressie door ordetroepen en het leger. Dit bericht lijkt ons eerder een provocatie. Optimistisch zijn we dus allerminst, maar het is wel zeker dat belangrijke gebeurtenissen in Iran – repressie, of strijd – voor het oog van de wereld worden verborgen.

In de hier volgende tekst van de groep Nuevo Curso wordt herhaaldelijk gesproken van het ontbreken van ‘coordinadoras’ in Iran. Dit hebben we vertaald met ‘coördinaties’.  In de radencommunistische traditie kennen we deze organisatievorm als ‘regionale stakingscomités van direct gekozen en herkiesbare afgevaardigden’. De tekst verzet zich met beroep op Rosa Luxemburg tegen een anarchistische technische visie op het vraagstuk van de organisatie van de massastaking, die na 1905 trouwens gedeeld werd door het … reformisme. Met evenveel recht zou men kunnen beweren dat het hameren op ‘coördinaties’ of ‘stakingscomités’ ook getuigt van een technische visie, wanneer Nuevo Curso niet ook de achterliggende kwestie van het klassebewustzijn aan de orde zou stellen.

Hopelijk levert onderstaande tekst een bijdrage aan het klassebewustzijn door tegenwicht te bieden tegen de verdraaiingen in de massamedia, in aansluiting op uitlatingen van de Iraanse burgerlijke oppositie in ballingschap. In de media wordt de beweging in Iran afgeschilderd als verzet tegen een economie die … niet voldoende geliberaliseerd is, tegen een regime dat niet … voldoende democratisch is, en zelfs dat beter geïsoleerd kan worden op de wijze die Trump wenst. Kortom in Nederland hebben ‘we’ het beter. Dat de protesten en stakingen van arbeiders in Iran (en Irak!) ook gericht zijn tegen de oorlogen in het Midden-Oosten wordt angstvallig verzwegen. Nederland neemt immers ook deel aan deze oorlogen, zoals het recente sturen van F-16’s bewijst, overigens met steun van alle politieke partijen, waarvan ook de linkse het woord ‘arbeidersklasse’ al lang niet meer over de lippen krijgen.

Fredo Corvo, 4-1-2018