Uit de maart-april 2018 editie van News & Letters, door Gerry Emmett
Terwijl dit wordt geschreven, vallen gevechtsvliegtuigen van de Russische en van de Bashar al-Assad regering de arbeidersbuurten van Oost-Ghouta aan nabij Damascus, die zich sinds het begin van de Syrische revolutie heldhaftig hebben verzet.
In aanvallen die medio februari zijn geïntensiveerd, heeft de Syrische Civiele Verdediging meer dan 674 gedode mensen geteld – waaronder een aantal van hun eigen vrijwilligers waarop ook gericht geschoten wordt – en duizenden gewonden.
De foto’s van gewonde en stervende burgers, van vermoorde kinderen hebben het geweten van miljoenen mensen over de hele wereld geraakt. Onophoudelijke aanvallen op gezondheids- en reddingswerkers hebben de fascistische essentie van het Assadisme en de Russische en Iraanse regimes die dit ondersteunen, aan de orde gesteld.
Huichelarij en imperialisme
De hypocrisie van de VN is voor iedereen duidelijk, omdat de Veiligheidsraad lege resoluties aanneemt zonder middelen om ze te bekrachtigen. Of erger nog, in dubbelzinnige bewoordingen die genocide mogelijk maakt in de naam van ‘antiterrorisme’.
De genocide van Ghouta is het meest flagrante voorbeeld, maar een aantal imperialistische machten vallen Syrië binnen. In het oosten van het land, de Verenigde Staten, die de stad van Raqqa grotendeels hebben verwoest in de strijd tegen IS, blijven burgers doden – zij het in kleinere aantallen – in naam van de strijd tegen het terrorisme.
De VS zijn verbonden met de partij van de Koerdische Democratische Unie (PYD) tegen IS. Er zijn recentelijk gevechten geweest met regeringsstrijdkrachten. In één geval hebben Amerikaanse luchtaanvallen een paar dozijn tot honderd Russische huurlingen uitgeschakeld.
Tegelijkertijd is Turkije in alliantie met elementen van het Vrije Syrische Leger, in Afrin binnengevallen om de PYD te achtervolgen – ook in de naam van de anti-terrorisme.
En opnieuw waren er burgerslachtoffers. Als de stad Afrin een slagveld wordt, zal dit alleen maar toenemen.
VANAF HET BEGIN
Het is niet alleen het grondgebied dat wordt gedeeld, maar de essentie van de Revolutie – de mensheid.
De heersers drijven bewust wiggen tussen mensen. In de laatste ronde van de “vredesgesprekken” maakte het regime [Assad] bekend dat het een echte terrorist, Mihrac Ural, meegebracht had. Deze fungeerde niet alleen als een tussenpersoon tussen de PYD-ideoloog Abdullah Ocalan en Hafez al-Assad, hij was ook de architect van de bloedbaden van Baniyas en Bayda in 2013, waar honderden dorpelingen werden gedood, onder wie vrouwen en kinderen. Zijn aanwezigheid wees op meer bloedbaden.
Het imperialisme is de vijand van de revolutie. Probeer je het te “gebruiken” en je wordt er door gebruikt. Maar er is nog een les van Ghouta. Je kunt daar in realtime met mensen schrijven. “Met ons is het niet OK, we zijn in de kelder met de kinderen en we horen de bommen buiten.”
Maar wat is dan onze verantwoordelijkheid? Dit is om te spreken, te handelen, deze geschiedenis te veranderen. Het is alsof je voor een moderne Middle-Passage [slavenhandel] of Holocaust staat. Eenvoudig gezegd, elk idee van menselijke solidariteit, geloof of filosofie wordt getest. Alles zal noodzakelijkerwijs veranderen. Dat was waar aan het begin van de Revolutie van 2011, en dat is nog steeds waar.
Wat er in Syrië gebeurde, was bestemd om de loop van de wereldgeschiedenis te bepalen. Dat doet het nog steeds.
3 maart 2018
Vertaald door FC. Opmerking van de vertaler: Arbeidersstemmen deelt niet met de auteur het idee dat in 2011 een revolutie plaatsvond in Syrië (of in Egypte, of in welk ander land waarin de ‘Arabische Lente’ uitbrak). Hoewel de arbeiders daarin soms als belangrijke kracht naar voren kwamen, konden ze niet als klasse de leiding nemen van wat bewegingen bleven van meerdere klassen.
arbeidersstemmen 