Zeven redenen waarom een wereldoorlog waarschijnlijker is dan je denkt

De 6e Amerikaanse vloot in de Middellandse Zee. In het kapitalisme van vandaag zijn gewapend geweld en directe militaire interventie commerciële argumenten van de eerste orde, zoals de Amerikaanse doctrine van nationale veiligheid duidelijk stelt.

1. Alle handelsoorlogen zijn tot nu toe op valutaoorlogen uitgelopen en hebben vervolgens wereldoorlogen ontketend.
2. De handelsoorlog ontvouwt zich snel en gestaag. De economische crisis neemt alleen af waar een toename van de export is bereikt, maar die voedt de handelsoorlog. De handelsoorlog is al het belangrijkste element van wereldwijde instabiliteit en een directe promotor van onzekere levensomstandigheden in alle landen geworden. Ja, ook in Zuid-Amerika. De diepte van de huidige crisis is zo slecht dat er signalen komen van de onhoudbaarheid van het financiële systeem en zelfs de Europese staten dwingen tot het nemen van maatregelen van ‘oorlogskapitalisme’ waarin zelfs wordt overwogen hun kapitaal te concentreren in de centrale banken.
3. Het strategisch concept van de krijgsmacht is in dit opzicht veranderd, nu ze zichzelf beschouwen als direct drukmiddel in de handelsoorlog, iets wat niet meer is voorgekomen sinds de jaren dertig.

Proletarisch internationalisme en de oorlog in Syrië, deel 2

Een anti-kritiek door Fredo Corvo

Deel 2

Hoe kunnen we een einde maken aan de imperialistische conflicten in het Midden Oosten?

In het voorafgaande¹ deel ben ik ingegaan op het gevoel van onmacht dat de meeste arbeiders overvalt bij het zien van de hartverscheurende beelden van de inter-imperialistische botsingen in Syrië. Velen zien ook dat de oorlogen zich uitbreiden en dat zij het volgende slachtoffer kunnen zijn. Daarmee is een belangrijk uitgangspunt voor daadwerkelijke solidariteit gegeven namelijk de strijd van arbeiders, ook die in uniform, tegen ‘de vijand in eigen land’ (Liebknecht) waarvan we de mogelijkheden hier nader onderzoeken.

Op een belangrijk punt zie ik overeenkomsten met de door CPRSJ en IHMO geplaatste kritieken². Sethness merkt in de laatste alinea van zijn kritiek op dat hij het “ironisch genoeg” eens is met mijn opmerking dat pas een einde zal komen aan de oorlogen in het Midden Oosten wanneer de arbeidersstrijd boven het niveau van de stakingen en demonstraties in Iran rond de jaarwisseling 2017-2018 uit komt. Hij is het “in abstracto” met mijn opmerking eens en meent mijn standpunt aan te vullen door te zeggen dat het niet slechts aan de Koerdische arbeiders is om strijd te voeren, maar aan alle arbeiders in de gehele regio, en zelfs over de hele wereld, gezien de globale aard van het imperialisme. Wie de moeite neemt om mijn artikel te lezen kan zien dat dit in mijn artikel al naar voren kwam. Maar goed, we zijn het dus eens over het doorslaggevende belang van arbeidersstrijd om een einde te maken aan het imperialisme. Ik heb ook aangegeven dat deze strijd zich ontwikkelt van een strijd tegen de gevolgen van de crisis en van de oorlog, via uitbreiding over de verdelingen van de arbeidersklasse in verschillende naties, talen, godsdiensten en met name nationale grenzen heen. Door uitbreiding van hun strijd zijn de arbeiders in staat doelen op een hoger niveau te stellen, om zich tegen de oorlog te verklaren. Dit alles hebben we in Iran in aanzet zien gebeuren, uitgaande van stakingen om ‘economische’ eisen in Koerdisch Irak die zich uitbreidden naar bedrijven in Iran en die tenslotte werkloze arbeiders in talloze steden op straat bracht met leuzen tegen alle fracties van het regime en uiteindelijk tegen de oorlogen waaraan Iran deelneemt. 

Proletarisch internationalisme en de oorlog in Syrië, deel 1

USA-English version

Een anti-kritiek van Fredo Corvo

Deel 1

De strijd om ‘Rojava’ als deel van de inter-imperialistische slachtpartijen

Bijna dagelijks verschijnen op TV hartverscheurende beelden van de verschrikkingen voor de burgerbevolking als gevolg van de botsingen in Syrië tussen verschillende imperialistische machten. Net als in twee wereldoorlogen en tijdens de Koude Oorlog in de talloze conflicten die de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie indirect met elkaar uitvochten via door hen gesteunde terreurregimes en nationale ‘bevrijdings’-bewegingen, is de burgerbevolking het weerloze slachtoffer. Naar het model van het massale bloedvergieten dat het kolonialisme onder de inheemse bevolking aanrichtte, zijn deze slachtpartijen onder weerloze burgers een geliefd strijdmiddel in de inmiddels ruim 100 jaar aandurende inter-imperialistische oorlogen tussen de imperialistische rovers onderling. 

Nieuw: internationalistische publicatie

Onlangs is op het web A Free Retriever’s Digest verschenen. Wie zich aanmeldt ontvangt elke twee maanden per e-mail de PDF-uitgave van Digest met daarin een selectie van actuele artikelen uit het internationalistische milieu en theoretisch-historische documenten, vaak voor het eerst in Engelse vertaling. Daarnaast bevat elke aflevering een uitnodiging ter discussie over een bepaald thema, met verwijzing naar daarover verschenen artikelen. Sommige artikelen kunnen op de website door lezers van commentaar worden voorzien. De E-mail versie  bevat verder een uiterst nuttige attendering op geselecteerde titels van in de afgelopen periode verschenen nieuws en artikelen. 

Internationalisten voor Afrin en Ghouta

Door Javier Sethness 

Uitvaart in Afrin, nu dagelijks tafereel

English original

Reactie op Fredo Corvo, “Is the defense of Afrin proletarian internationalism?” (Libcom, 5 maart 2018) [ingekorte versie van een hier verschenen Nederlands artikel]

Als reactie op “Afrin Under Attack by Neo-Ottoman Erdogan: We Must Defind Afrin“, een verklaring gepubliceerd op de website van de Coalition for Peace, Revolution, and Social Justice op 22 januari, stelt Fredo Corvo de vraag: “Is de verdediging van Afrin proletarische internationalisme? “(Libcom, 5 maart), waarin hij helaas verschillende argumenten presenteert tegen denkbeeldige tegenstanders. Hoewel hij ogenschijnlijk schrijft vanuit een libertair-communistisch perspectief, wijdt hij veel energie aan het bekritiseren van het marxistisch-humanisme, waardoor hij het feit over het hoofd ziet dat onze coalitie een samengaan is van verschillende revolutionair-linkse groeperingen en individuen. Bovendien is de kritiek van Corvo slechts vaag antikapitalistisch, allesbehalve concreet humanistisch of anti-imperialistisch. Het is onduidelijk of Corvo’s kritiek als anarchistisch kan worden beschouwd.