Het bloedige einde van het Sandinisme en de noodzaak van een oriëntatie op de klassestrijd

Massademonstratie 29-4-2018. EFE/Jorge Torres

Medio juni waren volgens de Inter-Amerikaanse Commissie voor de Rechten van de Mens (CIDH) tijdens de protestdemonstraties sinds april 212 doden (onder wie kinderen en jongeren) en meer dan 1.300 gewonden slachtoffers van de politie, het leger en organisaties in heel Nicaragua die banden hadden met het FSLN (Sandinista National Liberation Front, de regeringspartij). [Aanvulling door vertaler: “De IACHR houdt het aantal mensen bij dat is overleden tijdens de gebeurtenissen die zich sinds 18 april 2018 in het land hebben afgespeeld, en die nu 322 mensen tellen, waarvan 21 politieagenten en 23 kinderen of tieners.” Report IACHR 24-8-2018].

Naar een internationale bijeenkomst in Koerdistan

Gezien de uitbreiding van de oorlog in het Midden-Oosten en de nieuwe Iraans-Iraakse revolutionaire golven / Militanten in Koerdistan, Irak

Kameraden,

In de afgelopen decennia splijt de kapitalistische maatschappij als geheel zich steeds meer in twee grote vijandige kampen die rechtstreeks tegenover elkaar staan: Bourgeoisie en Proletariaat. Ons tijdperk, het tijdperk van de verergering van de wereldwijde industriële en commerciële crisis en daarmee van toenemende klassenstrijd over de hele wereld, heeft al verschillende stadia van ontwikkeling doorlopen, waardoor het proletariaat zijn eerste fase van de geïsoleerde en sporadische verschijnselen heeft overschreden. De groei van de klassenstrijd zal meer en meer een steeds meer internationale vorm aannemen. En ondanks de kapitalistische oorlog in het Midden-Oosten en nieuwe pogingen van het wereldkapitalisme om de omvang van de oorlog uit te breiden onder het voorwendsel de kernwapens van Iran uit te schakelen, heeft het proletariaat van dit gebied zich aangesloten bij de huidige internationale golf van klassenstrijd. De stakingen en demonstraties in Iran hebben zich uitgebreid over 249 steden in alle 31 provincies van Iran. Deze revolutionaire golven waren in Iran nog niet afgelopen, toen het proletariaat in Irak in dit historische strijdperk betrad.

Over het vraagstuk van de partijen

Anton Pannekoek

De volgende tekst verscheen in 1932 in Persdienst van Internationale Communisten (jg. V, no. 7, mei 1932) als een anonieme bijdrage van Anton Pannekoek aan de discussie naar aanleiding van de opkomst van de Kommunistische Arbeiter Union Deutschlands (KAUD). Historisch ingehaald door de teloorgang van de overblijfselen van de KAPD en de Unionen, zoals die van de revolutionaire beweging van de arbeiders waaruit deze organisaties waren voortgekomen, bevat de tekst veel theoretische begrippen die nuttig zijn in de discussie van vandaag over de partijkwestie. In andere historische omstandigheden moeten de oude vragen die Pannekoek hier oproept worden heroverwogen en herbeoordeeld. Dit geldt des te meer voor speculaties dat de partijen na de revolutie verschillende belangen binnen de arbeidersklasse zouden kunnen uitdragen.

Naar de tekst.

Deze tekst maakt deel uit van de basisteksten marxisme – radencommunisme voor individuele zelfstudie, voor studie- en discussiegroepen.

Irak: opmars tegen de oorlogseconomie

Vanaf 8 juli brak een aantal spontane protesten uit in Midden- en Zuid-Irak waarbij duizenden demonstranten betrokken waren. Ze verspreidden zich zeer snel over acht zuidelijke provincies en ongeveer twee weken later over de straten van Bagdad. Deze beweging volgde op belangrijke protesten in Jordanië en Iran over precies dezelfde kwesties. Het is, gezien de fundamentele overeenkomsten, waarschijnlijk dat de beweging in Irak op de hoogte was van deze protesten en erdoor geïnspireerd is.