Proletariaat, vreemdelingenhaat en lompenproletarisering

Sahra Wagenknecht, leider van Die Linke, presenteert op het Duitse opleidingscongres een anti-immigratiestandpunt.

Van Catalonië tot het Amerikaanse Midwesten, van de “Brexiteers” en Corsicaanse separatisten tot Salvini en het Duitse AfD, over de hele wereld heeft de kleinburgerij een leidende rol gespeeld in reactionaire “revoltes” die de crisis zouden moeten verzachten en die tot niets hebben geleid. Niet genoeg daaraan, na de botsing met de werkelijkheid gaat ze nu een nieuwe en onvermijdelijke fase in, omdat ze geen alternatief, geen toekomst heeft te bieden aan de maatschappij. Haar enige optie is om de fantasie van het “volk” nieuw leven in te blazen, deze interklassistische entelechie¹, een klote en utopische versie van de natie, nu omgezet in een puur delirium, een zombie politiek onderwerp.

Het trotskisme en de oorlog in Syrië

Trotskistische cheerleaders voor Assad

“We zien trotskistische steun voor de VS en hun bondgenoten. We zien ook trotskistische steun voor hun imperialistische rivalen Rusland en Iran. We zien trotskistische aanhangers van de Koerdische groepen. Er zijn natuurlijk ook trotskistische tegenstanders van de Koerden. Er zijn trotskisten die de regering en degenen die de oppositie steunen steunen; sommigen doen dit op kritische wijze en anderen zonder voorbehoud. Sommigen zijn van mening dat de Syrische oorlog een mislukte revolutie is en anderen dat de revolutie nog steeds aan de gang is of nieuw leven ingeblazen zou kunnen worden. Er zijn zelfs groepen die Islamitische Staat “kritisch” steunen, de bekende voorvechters van het proletariaat die volkerenmoord hebben gepleegd en de arbeidersklasse meedogenloos hebben uitgebuit, overal waar zij maar hebben kunnen overheersen. Het simpele feit dat je altijd wel een trotskistische groepering kunt vinden die al dan niet kritisch de ene of andere fractie steunen die strijd voeren in de Syrische oorlog, terwijl al deze groepen beweren de voorhoede van de arbeidersklasse te zijn, toont aan dat het trotskisme stevig in het burgerlijke kamp zit en de arbeidersklasse niets te bieden heeft.“