Arbeidersstemmen blijft de ontwikkeling van de arbeidersstrijd in Iran volgen. Deze strijd is niet een reeks toevallige gebeurtenissen aan ‘de rand van het kapitalisme’, slechts van belang voor Iraanse revolutionairen in ballingschap. Deze strijd is deel van een beweging in het Midden-Oosten die een einde kan maken aan de al tientallen jaren voortdurende imperialistische oorlogen in een regio die van vitaal belang is voor de energievoorziening van de industrie in Europa en Azië.
In recente berichten o.a. via ‘Shahrokh Zamani Action Campaign‘ wordt gemeld dat Bakhshi, de prominente stakingsleider bij Haft Tapeh, en de verslaggeefster Gohliyan opnieuw zijn opgepakt, terwijl men van de nog steeds gedetineerde Nejati niet eens de verblijfplaats weet. Van beiden zijn op TV onder foltering afgedwongen bekentenissen uitgezonden: zij zouden in opdracht van Trump de regering omver willen werpen. De laatste gevangen staalarbeiders van INSIG zijn inmiddels uit detentie ontslagen. De gestage stroom van meldingen van stakingen en demonstraties om (o.a.) niet uitbetaalde lonen en verzekeringen overal in het land duurt voort; zie bijvoorbeeld de berichten van de (linksburgerlijke) Worker-communist Party of Iran. Deze berichten geven de indruk van acties per categorie, en niet zozeer van een streven naar vereniging. Ondanks de begin december gebroken staking bij Haft Tapeh, is er ook hier recent opnieuw gestaakt. Met de nieuwe detentie van Bakshi en anderen wil het regime een voorbeeld stellen.
Bakshi heeft tijdens zijn huisarrest via sociale media onthuld dat hij gemarteld is tijdens het ‘onderzoek naar het in gevaar brengen van de nationale veiligheid’ en hij heeft de minster van veiligheid uitgenodigd een TV-debat met hem aan te gaan. In Iran hebben de onthullingen over martelingen geleid tot verontwaardiging op grote schaal. De nieuwe arrestatie van Bahkshi lijkt alleszins een nieuwe escalatie van klassenstrijd uit te lokken.
Tot nu toe is elke golf van arbeidersstrijd een deel van de zwakheden in voorafgaande strijd te boven gekomen; zie Iran: Wat na de repressie tegen de arbeiders van Haft Tapeh en de staalarbeiders in Ahvaz? Als in een komende golf werkloze arbeiders weer opnieuw in de beweging worden betrokken, als de arbeiders in de olieindustrie het werk neerleggen (op 16-1-19 een eerste begin) en als met de strijd ook de zelfstandige organisatie algemeen wordt via massavergaderingen en door deze gekozen vertegenwoordigers, is het moment aangebroken dat revolutionaire arbeidersraden de heersende macht openlijk in twijfel kunnen trekken.
We schreven het al eerder: dit een beweging die de mogelijkheid in zich heeft om uit te groeien tot vergelijkbare proletarische revoluties als die in Rusland en Duitsland tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. Proletarische solidariteit is niet die van handtekeningenacties en demonstraties voor ambassades. Proletarische solidariteit is uitsluitend de verdere ontwikkeling van de arbeidersstrijd, in Iran, in het Midden-Oosten, over de hele wereld.
Voor Arbeidersstemmen, vormt deze beweging een uitdaging om de standpunten van het historische radencommunisme te toetsen aan de Praxis van de klassenstrijd in discussie met de voorhoede van de beweging die zich begint te formeren, zowel in Iran, als overal ter wereld. Wil je deelnemen aan deze discussie, geef hieronder een reactie of mail je bijdrage aan FredoCorvo@protonmail.com.
arbeidersstemmen 