Iran: schijnproces tegen woordvoerder van de Arbeidersraad bij Haft Tapeh

Uit een burgerlijke bron die engelstalig nieuws en commentaren over Iran brengt, vertalen we volgend bericht, gevolgd door enkele opmerkingen van Arbeidersstemmen.

Esmail Bakhshi, een vertegenwoordiger van Haft Tapeh Factory Workers (R), en burgeractiviste Sepideh Qolian (L), zonder datum.

Advocaten eisen een open proces voor twee Iraanse activisten die sinds januari in de gevangenis zitten

01 augustus 2019, Radio Farda

De advocaten die de gevangengenomen arbeidsactivisten, mevrouw Sepideh Qolyan en Esmaeil Bakhshi, verdedigen, hebben opgeroepen tot een openbaar proces tegen hun cliënten.

Bakhshi is de woordvoerder van de onafhankelijke vakbond van het Haft Tapeh Sugar Cane industriecomplex, waar de afgelopen jaren herhaaldelijk is gestaakt en geprotesteerd, met arbeiders die uitbetaling van loon en betere arbeidsvoorwaarden eisen.

Qolyan is een arbeidersactiviste en journaliste. Beiden werden op 18 november 2018 voor het eerst gearresteerd tijdens protesten op het complex, samen met meer dan een dozijn andere activisten en arbeiders.

Bakhshi en Qolyan werden op 12 december 2019 vrijgelaten nadat tachtig internationale arbeidsorganisaties een brief hadden ondertekend aan de Iraanse Hoogste Leider Ayatollah Ali Khamenei, waarin werd opgeroepen tot de vrijlating van alle vreedzaam demonstrerende arbeiders.

Na te hebben verklaard dat ze tijdens hun detentie mishandeld waren, werden ze op 20 januari opnieuw gearresteerd.

De advocaten van Qolyan en Bakhshi zeggen dat hun cliënten op 3 augustus voor de rechter zullen worden gebracht.

De meeste veiligheidsgerelateerde of politieke processen in Iran worden achter gesloten deuren gehouden, waar onafhankelijke waarnemers en media niet zijn toegestaan. Dergelijke processen kennen geen eerlijke rechtsgang.

In Iran gaat een gevangen mensenrechtenactivist in hongerstaking om te protesteren tegen wreedheid in de gevangenis.

Tegelijkertijd zal ook een lid van het Haft Tapeh Workers Independent Syndicate, Ali Nejati, berecht worden, samen met vier journalisten die werken voor een pro-arbeidsrechten webmagazine, Gam (Stap).

De journalisten, Amir Hossein Mohammadifar, zijn vrouw, Sanaz Allahyari, Amir Amir Amirqoli en Assal Mohammadi worden beschuldigd van veiligheidsgerelateerde misdrijven.

De activiste en freelance journaliste Sepideh Qoliyan is momenteel in hongerstaking. Ze verloor het bewustzijn in haar cel op 27 juli 2019 en werd met spoed naar de kliniek in de Qarchak-gevangenis ten zuiden van Teheran, zo meldt het Center for Human Rights in Iran (CHRI), gebracht.

“Sepideh viel flauw in de gevangenis toen haar bloeddruk op de vierde dag van haar hongerstaking daalde en [haar celgenoot] haar meenam naar de gevangeniskliniek waar haar serum werd toegediend en zij vervolgens terugkeerde naar haar cel in een rolstoel”, zo vertelde op voorwaarde van anonimiteit een welingelichte bron op 28 juli aan CHRI.

Op 29 juli verstrekte Qoliyan’s broer de laatste update over haar toestand via een post op zijn Instagram account:

“Vandaag, op de zevende dag van de hongerstaking van mijn zus, gingen mijn ouders naar de gevangenis van Qarchak om haar te zien. Aanvankelijk wilde Sepideh, uit protest tegen haar situatie, niet dat het bezoek plaats zou vinden. Uiteindelijk stemde ze ermee in toen het hoofd van de gevangenis mijn ouders toestond haar in zijn kantoor te ontmoeten. Mijn vader zegt dat Sepideh erg zwak en kwetsbaar is en niet kan lopen. Ze brachten haar  in een rolstoel naar de bijeenkomst. Het was de moeilijkste dag van mijn vader’s leven om zijn dochter onder zulke omstandigheden te zien. Mijn ouders stonden erop dat ze haar hongerstaking beëindigde, maar ze weigerde en vertelde hen dat ze ten minste tot haar geplande rechtszaak [3 augustus] zal doorgaan. Tijdens het bezoek accepteerde Sepideh alleen maar een kopje water met suiker omdat mijn ouders huilend en bezorgd waren”.

Qolyans broer, Mehdi, zal op 18 augustus 2019 ook worden berecht bij afdeling 101 van het revolutionaire hof in de stad Dezful, op beschuldiging van “het aanvallen van wetshandhavers” en “het negeren van bevelen van gerechtelijke vertegenwoordigers” in verband met een inval in zijn huis op 20 januari 2019.

Bron: Radio Farda.

Vertaling: F.C. 2-8-2019

Niet vergeten: de belofte van de strijd bij Haft Tapeh

Bovenstaand persbericht uit burgerlijke bron stelt de strijd bij Haft Tapeh voor als een vakbondsactie. Daarbij wordt nagelaten te vermelden dat in de strijd zelf, naast de illegale vakbond (waarvan de rol onduidelijk is) een Arbeidersraad werd opgericht. Deze sloot de arbeiders niet op in ‘hun’ bedrijf en het ‘zelfbeheer’ daarvan, maar deed oproepen tot strijd en slaagde erin de strijd tegen het niet-uitbetalen van achterstallig loon uit te breiden naar de grootste staalfabriek in de regio. Daarmee werd de arbeidersstrijd bij Haft Tapeh een baken van de strijd om uitbetaling van achterstalling loon over heel Iran, een strijd die nog steeds doorgaat, onlangs door arbeiders van de spoorwegen. In breder perspectief gezien was deze strijd het voorlopig hoogtepunt van enkele golven van internationale arbeidersstrijd in Midden Oosten en wereldwijd. Arbeidersstrijd die zich richt zowel gericht tegen de gevolgen voor het proletariaat van de economische crisis als die van de imperialistische oorlog. We hebben hierover meerdere artikelen gepubliceerd. Zie met name: Iran: Wat na de repressie tegen de arbeiders van Haft Tapeh en de staalarbeiders in Ahvaz?

Waarschijnlijk zal de internationale vakbeweging naar aanleiding van het proces weer ‘protesteren’ bij de Iraanse machthebbers en oproepen tot ‘solidariteit’ met de slachtoffers van de repressie. Een repressie die veel verder gaat dan ‘mishandelingen’ die het persbericht; het gaat om marteling en verkrachting van activisten die het regime niet durft te vermoorden omdat zij in Iran en internationaal bekend zijn. Dezelfde staatsvakbonden en burgerlijke media in de zogenaamde democratische landen in het Westen, die nu ook weer zullen protesteren en zogenaamd solidair zijn, hebben eerder de golven van stakingen in Iran zorgvuldig doodgezwegen. Ze waren bang dat de arbeiders in het Westen zouden zien dat ondanks economische crisis, ondanks repressie de arbeiders zich kunnen verdedigen tegen de gevolgen daarvan. Het is nu net als in het geval van de Eerste Wereldoorlog, dat de toenemende plaatselijke imperialistische oorlogen alleen gestopt kunnen worden door een consequent voortzetten van de klassestrijd tot in de vernietiging van de burgerlijke staten door de arbeidersraden.

Het moment van dit schijnproces is door het Ayatollah-Regime zorgvuldig gekozen. Na enorme overstromingen in regio van Haft Tapeh en midden in de imperialistische spanningen in de Perzisch Golf. Met name de Amerikaanse druk op Iran stelt het regime in staat om de schuld van de ellende van de arbeiders te schuiven op “Het Imperialisme” en arbeidersactivisten voor te stellen als diens handlangers. Het is echter zeer de vraag of de arbeidersklasse in Iran de corruptie en de zelfverrijking door zowel de ‘hervormingsgezinde’ als de ‘conservatieve’ fracties zal vergeten. Vooral niet te vergeten de Iraanse imperialistische aspiraties, die gedragen worden door de Revolutionaire Garde, die tegelijkertijd talloze bedrijven uitzuigt. Daarom is het van het grootse belang dat arbeiders wereldwijd – de revolutionaire groepen voorop – geen partij kiezen in de oorlog die zich in de Golf ontwikkelt, maar het proletarisch internationalisme en de strijd tegen de eigen bourgeoisie voorop stellen. Zie:  Perzische Golf: Escalatie van de imperialistische spanningen, kapitalisme betekent oorlog.

Arbeidersstemmen, 2-8-2019