De twee meest bekende activisten van de staking bij Haft Tapeh zijn vrijgelaten. Andere activisten en talloze proletariërs zuchten nog in de kerkers en martelkamers van het regime van Iran. Alles wijst er op dat de vrijlating van de journaliste Gholian en daarna van Esmail Bakhshi, woordvoerder van de arbeidersraad bij Haft Tapeh, het resultaat was van:
- interne spanningen binnen het regime;
- de druk van de massaprotesten in Libanon, die sinds kort worden aangevallen door Hezbollah, de lange arm van Iran in dat land;
- het oproer van jonge proletariërs in Zuid-Irak, dat zich ook richt tegen de shiitische geestelijkheid en milities die door Iran worden gesteund.
De media hebben vooral aandacht voor de imperialistische oorlogen in het Midden-Oosten, op dit moment de dreigende botsing tussen Rusland en Turkije in Syrië. De grootmachten VS, Rusland, China verscheuren een regio van vitaal belang voor de energievoorziening van de nieuwe industriële centra van het wereldkapitalisme in China, India en Indochina. Minder aandacht krijgt de arbeidersstrijd tegen de gevolgen van de crisis en de oorlog in hetzelfde gebied, een proletarische strijd die historisch alleen vergelijkbaar is met het uitbarsten de de Russische Revolutie in de Eerste Wereldoorlog. Lees verder “Iran laat Bhakshi en Sepideh vrij”
Volgens een kritisch commentaar in A Free Retriever’s Digest suggereert een artikel van Nuevo Curso over de zelfgekozen dood van Noa Pothoven “dat ‘gesubsidieerde zelfmoord en euthanasie’ in Nederland routinematig zouden worden toegepast als cynisch antwoord van de bourgeoisie en haar staat op een verslechtering van de gezondheidszorg van het land, in die zin dat het een ‘echte massamoord’ zou vormen die wordt begaan tegen de ‘beschadigde en onproductieve’ mensen en met name de ouderen”. Het volgende essay neemt de uitdaging aan: “Een debat onder de voorstanders van proletarische emancipatie moet ook rekening houden met het feit dat bepaalde morele dilemma’s die gebaseerd zijn op de ontwikkeling van de medische wetenschap en technologie, demografische ontwikkelingen zoals de stijging van de levensverwachting en veranderende patronen in de behoefte aan genezing en zorg, niet op de een of andere manier automatisch zullen worden opgelost na een proletarische revolutie, maar door de proletariërs gezamenlijk en onder kwalitatief andere voorwaarden zullen moeten worden opgepakt.” (
Vanaf het begin (2011) van de oorlog tegen Bashar el Assad [van Syrië] was duidelijk dat Turkije met zijn leger het noordoosten van Syrië wilde binnenvallen, een gebied van 30 kilometer diep en 420 kilometer lang, onmiddellijk aan zijn grenzen. Pas na lang uitstel en zonder overtuiging heeft Turkije deelgenomen aan de oorlog tegen Islamitische Staat. Daarbij heeft Erdogan altijd één enkel doel nagestreefd, namelijk de strijd in Syrië tegen de aanwezigheid van alle Koerdische milities, en vooral tegen degenen die samen met de Coalitie [tegen Islamitische Staat] hebben gestreden in het gebied dat aan Turkije grenst. 
arbeidersstemmen 