Solidariteit met onderwijzers en verpleegkundigen in actie

Al te lang hebben onderwijzers, leraren en verpleegkundigen afgezien van stakingen. Ze wilden hun patiënten, leerlingen en scholieren niet schaden. Inmiddels is overduidelijk dat besturen en regering misbruik maken van het gebrek aan strijd. De lonen zijn achteruit gegaan vergeleken met andere sectoren. De werkdruk is enorm verzwaard. Door onaantrekkelijke arbeidsvoorwaarden is zo’n personeelsgebrek ontstaan dat de patiëntenzorg en het onderwijs te kort schieten.

Nu huilen besturen en regering krokodillentranen en beweren dat meer geld niet helpt. Wat een merkwaardig geluid van deze geldwolven. Als het gaat om hun eigen salaris en om de ondernemingswinsten, dan hebben ze de mond vol van de zegeningen van de marktwerking. Zonder stakingen en acties zullen de besturen en de regering nooit toegeven aan de terechte eisen van werknemers. De personeelstekorten komen hen zelfs van pas als extra bezuinigingen.

Er was en is een bijzondere reden voor bezuinigingen op de zorg en het onderwijs. De uitgaven voor zorg en onderwijs worden grotendeels betaald uit belastingen en verzekeringspremies. Door hierop te bezuinigen is meer financiële ruimte ontstaan voor de grote ondernemingen in de privé-sector die door diverse regeringen zijn bevoordeeld. Miljarden aan bezuinigingen zijn als belastingvoordelen en subsidies terecht gekomen bij multinationale ondernemingen zoals Shell, Unilever en Philips. Een voorbeeld: de Nederlandse staat (lees: de belastingbetaler) heeft de schadevergoedingen wegens bevingsschade in Groningen overgenomen van de NAM, en daarmee van Shell. Een bedrijf dat in Nederland geen belasting over zijn superwinsten blijkt te betalen.

In de afgelopen tientallen jaren hebben de werknemers zich niet kunnen verdedigen tegen de afbraak van sociale voorzieningen. De weinige vakbondsstakingen waren machteloos omdat ze beperkt bleven tot het ‘eigen’ bedrijf, tot de ‘eigen’ bedrijfstak, voor de ‘eigen arbeidsvoorwaarden’. Nu is de onrust van de werknemers in de afbraaksectoren van zorg en onderwijs zo hoog opgelopen, dat de vakbonden wel een staking moeten uitroepen, als ze niet hun laatste leden willen verliezen. Maar nog steeds proberen de vakbonden deze stakingen in de ziekenhuizen en in het onderwijs van elkaar gescheiden te houden. Net zoals de bonden in de jeugdzorg en de ouderzorg afzonderlijk actie hebben gevoerd. En de werknemers in de particuliere sector? Zijn dat niet patiënten, ouders van leerlingen en scholieren, van jeugd in problemen, ‘mantelzorgers’ van hun bejaarde ouders die zien dat de welvaart die ze hebben opgebouwd verdwijnt in de zakken van aandeelhouders? Ook zij hebben direct belang bij de acties. Werknemers worden al lang niet meer gezien als deel van de arbeidersklasse. Maar de werkelijkheid laat een klassenmaatschappij zien, waarin een kleine minderheid zich schaamteloos verrijkt. De meerderheid van de bevolking is volkomen afhankelijk is van lonen of uitkeringen (of ZZP-opdrachten), die sinds de jaren ‘80 steeds verder achteruit zijn gegaan. Wordt het niet tijd dat deze meerderheid een eengemaakte strijd voert, als één klasse tegen het kapitaal?

De vakbonden zullen die eengemaakte strijd niet organiseren. Ze zitten ze liever aan de onderhandelingstafel met de werkgevers en verkopen — om hun organisaties te behouden — de werknemers tegen de laagst mogelijke prijs. De zogenaamde arbeiderspartijen van PvdA tot SP, richten zich geheel op hun “werk” in parlement en gemeenteraden, waar ze het kiezersbedrog in stand houden. De onderwijsbonden hebben al aangekondigd dat de staking van 6 november de laatste kans is om extra geld voor het onderwijs los te krijgen. Die dag behandelt de Tweede Kamer namelijk de onderwijsbegroting (Trouw 22-10-’19). Met andere woorden de vakbonden buigen bij voorbaat al voor de burgerlijke ‘democratie’, die zich daarmee ontmaskert als de dictatuur van het Kapitaal. Erger nog, in plaats van op te trekken naar het Malieveld in Den Haag, roepen de bonden op te manifesteren op … Facebook.

Wanneer we als werknemers voor onze belangen willen opkomen door echt kracht te ontwikkelen, kunnen we beter ZELF DE UITBREIDING VAN DE STRIJD ORGANISEREN:

• Overwin in gezamenlijke bijeenkomsten de onderlinge verdeling in ‘assistenten’ en ‘professionals’, in leidinggevenden en uitvoerenden, in verschillende functie–groepen en salarisschalen.

• Discussieer over wat de beste manier is om andere werknemers in actie te betrekken, bijvoorbeeld door eisen te stellen die ook in het belang zijn van deze werknemers, zoals een salarisverhoging in Euro’s. Wat betekent de eis van 5% voor de hoogste salarisgroep in het ziekenhuis in Euro’s? Met dat bedrag heb je een gezamenlijke eis die voor de laagstbetaalden zeer aantrekkelijk is.

• Kies tijdelijke vertegenwoordigers die het woord doen richting media en werkgevers. Deze vertegenwoordigers leggen elke dag verantwoording af en worden herkozen of niet. Spreek af welke groepen werknemers waar uitbreiding gaan zoeken met welke leuzen of gezamenlijke eisen.

Uiteraard zeggen de besturen dat er geen geld is, dat de instelling het financieel moeilijk heeft. Het antwoord is: ga het geld halen waar het ligt: bij de regering, bij Rutte die het geld tegen de plinten ziet klotsen. Pas op. Meerdere geldwolven, vakbonden en politici hebben gezegd dat er nu financiële ruimte is voor verbeteringen van de zorg, het onderwijs, de salarissen. Daarvoor is maar één reden: ze weten dat een economische crisis op uitbreken staat. Wanneer straks de tekorten van de overheid oplopen, en de ondernemingen zware verliezen lijden, zullen ze zeggen dat “daarom” op sociale voorzieningen, op salarissen en uitkeringen moet worden bezuinigd. De economische crisis is er al en drijft de wanhopige bevolking de straat op: van Chili tot Irak, van Haïti tot Libanon, en van Equador tot in de VS (General Motors). Wanneer we ons niet verdedigen, als we niet opkomen voor onze eigen klassebelangen als werknemers, zullen de anonieme ijzeren wetmatigheden van het Kapitaal in crisis aan de Arbeid een nog diepere achteruitgang van haar levenspeil opleggen dan na de economische crash van 2008/2009.

arbeidersstemmen.nl, 22-10-2019.

Niet mee eens, maar wel interessant? Verspreid deze oproep verder. Kopieer, of scan en mail, of zet op sociale media. PDF van deze oproep: Solidariteit met onderwijzers en verpleegkundigen in actie

Meer lezen

• Een nieuwe boerenoorlog?

• Basisteksten marxisme – radencommunisme :

  • Loonarbeid en kapitaal
  • De vakbeweging
  • Massa- en minderheidsorganisatie