De staking bij General Motors

48.000 leden van de United Auto Workers of America (UAW), de staats-vakbond die de arbeiders van de auto-industrie in de Verenigde Staten vertegenwoordigt, gingen van 16 september tot 25 oktober onverwacht in staking bij General Motors. De staking kostte GM , volgens schattingen van Wall Street meer dan 2 miljard dollar. De staking sloot 34 GM productie- en distributiefaciliteiten in de VS. Ze verstoorde ook de activiteiten in Mexico en Canada.
General Motors, die de merken Chevrolet, Buick, GMC en Cadillac in Noord-Amerika produceert, is de grootste automaker van Noord-Amerika.

Wat na de machteloze vakbondsstakingen?

De eendaagse lerarenstaking en de zorgvuldig daarvan apart gehouden eendaagse ziekenhuisstaking zijn voorbij.
Het beeld komt op van machteloos vertoon richting een regering en werkgevers die geen strobreed toegeven.
Strijdbare werknemers die zich de vraag stellen naar de organisatie van verdergaande strijd, staan voor een vals dilemma:

• Proberen in de traditionele vakbonden van FNV en CNV meer invloed te krijgen?
• Of actief worden in alternatieve vakbonden, zoals Leraren in Actie?

Er is een derde mogelijkheid: wilde stakingen. Wild in de zin van tegenover tamme vakbondsacties. Wilde stakingen zoals Arbeidersstemmen voorstelt worden voorbereid door actiecomités, en de stakersorganisatie bestaat uit algemene vergaderingen en gekozen en altijd herkiesbare afvaardigingen. Daarmee komt de beslissingsmacht over de strijd te liggen bij de stakers zelf. Onderstaand artikel uit 1947 geeft vele argumenten die nog steeds geldig zijn.

Iran: van rellen naar proletarische revolutie?

In Iran is een belangrijke strijd begonnen, schijnbaar vergelijkbaar met de protesten in andere landen. Van Zuid-Amerika tot het Midden-Oosten zien we woedende massa’s de straat op gaan tegen verhoging van de prijzen van eerste levensbehoeften. In Libanon overwonnen gezamenlijke demonstraties van een groot deel van de bevolking de religieuze verdeeldheid waarop de superrijke bovenlaag haar macht baseert. Stakende onderwijzers hebben een rol gespeeld in de protesten, maar de beweging heeft (nog) niet een arbeidersklasse-karakter aangenomen. Daarentegen wordt het werklozenoproer in Irak gedragen door jonge studenten en afgestudeerden zonder werk en ex-vrijwillige soldaten die tegen IS vochten, en gehandicapt en getraumatiseerd terugkeerden van het slagveld, om te ontdekken dat het proletariaat met steeds minder moet rondkomen en de meest elementaire openbare voorzieningen, zoals water en elektriciteit, ontbreken. Deze revolterende jongeren keren zich tegen de ‘eigen’ shiitische geestelijkheid, tegen de heersende shiitische politici en tegen de shiitische milities gesteund door buurland Iran.

Op dit blog hebben we eerder op gewezen dat de demonstraties en revoltes in Libanon en in Irak het Ayatollah-regime doet vrezen dat deze protesten en oproeren net als eerder zullen overslaan naar Iran zelf. Dit temeer daar arbeiders in Iran hun strijd tegen het niet uitbetalen van lonen voortzetten, met name bij de Azarab fabriek in Arak (West-Iran), Hepco en Haft Tapeh (bekend van zijn Arbeidersraad). Nu is het zo ver: met een verhoging van de brandstofprijzen heeft het regime in Iran zelf de lont in het kruitvat gestoken. De kans bestaat dat de strijd in Iran het stadium van een volksoproer overstijgt zodra arbeiders zich in de strijd mengen en weer opnieuw de strijd zelf organiseren door algemene en massale arbeidersvergaderingen op straat, gekozen comités en arbeidersraden om de massastrijd te coördineren en te richten op eigen proletarische doeleinden.

Hier volgt een overzicht van de huidige rellen, ontleend aan diverse bronnen van de Iraanse burgerlijke oppositie in ballingschap, door ons vertaald in het nederlandse en soms kort voorzien van ons commentaar.

Onderaan deze tekst, laatste nieuws, afgesloten 29 november 2019

Wereldwijde protesten: De meedogenloze kapitalistische crisis vraagt om de omverwerping van het systeem …

De “wreedheden” van het kapitalisme zijn niet toe te schrijven aan deze of gene regeringsvorm van de kapitalistische productieverhoudingen, maar aan deze verhoudingen zelf. De economische crisis, de daaruit voortvloeiende aanvallen op lonen en arbeidsomstandigheden, de ontmanteling van de sociale uitkeringen, de steeds groter wordende sociale kloof, de permanente oorlogen die de imperialistische mogendheden voorlopig via anderen voeren, zijn geen onwettige kinderen van een economisch systeem dat, als het goed beheerd wordt, andere wegen zou bewandelen en andere keuzes zou maken. Het ligt in de aard van het kapitalisme om deze afschuwelijke effecten te produceren.” Learned Considerations” on the Future of Capitalism “after” the End of the Current Crisis, Fabio Damen

De ellende van het reëel-bestaande socialisme

De volgende tekst is afkomstig uit een hoofdstuk van het boek van Hermann Lueer, Fundamental principles of communist production and distribution. De paginanummers tussen haakjes verwijzen naar de vrije weergave van het gelijknamige boek door de Gruppe Internationaler Kommunisten (Holland), Rüdiger Blankertz Verlag 1970. (¹)

Met een diepgaand begrip van het werk van de GIK beantwoordt de tekst de traditionele en nieuwere verheerlijkingen van het kapitalisme: de zegeningen van de markt en de verworvenheden van de kapitalistische ontwikkeling van de technologie, waarvoor blijkbaar geen alternatief mogelijk is. In de argumentatie laat het boek zien hoe de opvattingen van de GIK overeenkomen met die van Marx en Engels en hoe recente ontwikkelingen van het geglobaliseerde kapitalisme begrepen en overwonnen kunnen worden. Sommige kritieken op de uitspraken van de GIK, die ze zelf onderlegd lieten, worden beantwoord met de duidelijke omschrijving van de “sociale revolutie” in de zin van de GIK. Door de contextuele samenhang aan te tonen tussen Lenins opvattingen over communisme en Gorbatsjovs inzet voor de markteconomie, maakt Lueer de actualiteit van de kritiek op de verschillende standpunten binnen de Communistische Partij van Rusland in het debat over de N.E.P. in de jaren twintig duidelijk.