De ernst van de misdaden die de vertegenwoordigers van de burgerlijke staat in de afgelopen weken hebben begaan en de kracht van de reactie van het proletariaat op deze misdaden, doen zoeken naar historische vergelijkingen. De protesten en rellen die volgden op de moord op Martin Luther King, jr. in 1968 komen onmiddellijk in herinnering, evenals de protesten en rellen die volgden op de vrijspraak van de politie die Rodney King in 1992 doodsloeg.
In het meer recente verleden kan men zich de opstand in Baltimore in 2015 herinneren, die werd veroorzaakt door de politiemoord op Freddie Gray (waarvoor, het moet worden opgemerkt, geen enkele agent ooit werd veroordeeld).
Deze en andere gebeurtenissen zijn verbonden met de intensiteit van de reactie van het zwarte proletariaat op zijn onderdrukking. Toch blijven dezelfde soort gebeurtenissen zich voordoen, dezelfde cyclus van wreedheid en moord herhaalt zich, ondanks krachtige reacties zoals die op dit moment. Waarom gaat het burgerlijk geweld door en wat houdt het tegen?
Rosa Luxemburg merkte in 1919 op dat “de beste verdediging een harde klap is”.
Dit stond in haar laatste essay, dat slechts enkele uren voor haar ontvoering en moord voor haar rol in de mislukte Spartacus-opstand werd geschreven.
De bourgeoisie eigent zich de arbeidskracht toe door het proletariaat dat wil kunnen overleven, te dwingen deze te verkopen tegen het laagst mogelijke loon. Dit is de grondslag van het racisme in de Verenigde Staten.
Gekleurde arbeiders verdienen veel minder dan blanke arbeiders voor dezelfde arbeid, wat de arbeid in het algemeen goedkoper maakt en de winst voor de bourgeoisie verhoogt. Zolang arbeiders, verdeeld naar huidskleur, gedwongen worden om met elkaar te concurreren, wordt ieders loon laag gehouden en is de macht van de arbeiders beperkt. De politie dwingt deze sociale orde af in het binnenland, en het leger dwingt ze af in het buitenland door middel van imperialistische oorlogen. Blanken leren een heleboel racistische leugens, gepredikt vanuit de top van de maatschappij, die hen ervan weerhouden hun gemeenschappelijke zaak in te zien met arbeiders met een andere huidskleur.
De huidige antiracistische beweging maakt een ernstige fout wanneer zij zich losmaakt van de klassenbasis van het racisme en de politieke actie uitsluitend op basis van huidskleur voortzet in de hoop een beroep te kunnen doen op de burgerlijke staat. Zij is tekort geschoten in het openlijk verklaren van de rol van de politie en het leger bij de handhaving van de kapitalistische staat en de politieke overheersing van de bourgeoisie. Voor gekleurde mensen en voor het proletariaat als geheel ligt de oplossing in de verovering van de politieke macht los van de staat, niet in een beroep op de staat.
Het eigendom van de arbeidskrachten door het proletariaat biedt de oplossing voor de ellende van het proletariaat. Arbeidsactie is het antwoord op racistisch geweld.
Zoals een oud IWW-lied zegt: “zonder onze hersenen en spieren kan geen enkel wiel draaien”.
De raderen die het geld in de bedrijven laten stromen, moeten vastlopen. Stakingen en andere acties op de werkplek doen dit door het element van arbeid aan de accumulatie van kapitaal te onttrekken.
Stakingen in bepaalde kritieke delen van het bedrijfsleven kunnen een onevenredig grote invloed hebben op het geheel. Logistieke en transportstakingen zijn vooral schadelijk voor het kapitaal, omdat ze verhinderen dat waren op de markt komen. Het is geen toeval dat degenen die in magazijnen werken en leveringen doen tot de meest uitgebuite mensen in het land behoren en dat hun pogingen om zich te verenigen in vakbonden bij bedrijven als Amazon zijn onderdrukt. Werknemers in de winkels kunnen ook een krachtige impact hebben omdat hun afwezigheid voorkomt dat waren worden verkocht. Veel van deze arbeiders zijn gekleurde mensen uit dezelfde gemeenschappen die door de politie voortdurend worden geterroriseerd. Ook voor leraren is een belangrijke rol weggelegd. Hun stakingen hebben een impact op de hele economie omdat de bourgeoisie afhankelijk is van scholen die zorgen voor kinderopvang terwijl de ouders aan het werk zijn. Leraren hebben de afgelopen 25 jaar geleden onder de politie-invallen op openbare scholen en zien als eersten hoe het racistische politiesysteem invloed heeft op jongeren. Ze hebben alle reden om ertegen te strijden.
De regimevakbonden (1) zullen zich zeker verzetten tegen deze acties. Ze bestaan om de strijd van de arbeiders te versnipperen door deze in legalistische, electorale en bureaucratische richting te sturen. Er moeten nieuwe organisaties van de arbeidersklasse worden gevormd tegen deze collaborerende vakbonden.
Er moeten op elke werkplek en binnen elke bestaande vakbond arbeidersvergaderingen worden gevormd.
De arbeiders zelf zullen hun reactie coördineren op de onderdrukking waar ze mee te maken hebben, niet de vakbondsbureaucraten. De rol van de Internationale Communistische Partij is om voort te bouwen op deze onmiddellijke strijd, zodat de arbeiders voorbereid zijn wanneer het revolutionaire moment aanbreekt.
Zie hoe de arbeiders zich beschermden tegen de pandemie
De arbeidersacties die aan het begin van de Covid19 -pandemie plaatsvonden, tonen de kracht aan die stakingen hebben in het bewerkstelligen van onmiddellijke verandering. In maart en april brak een golf van stakingen uit, omdat werkgevers de gezondheid van de werknemers in gevaar brachten. De meeste van deze stakingen waren wilde stakingen, georganiseerd zonder goedkeuring van de vakbond of op werkplekken zonder vakbond. Omdat werknemers op meer dan 300 werkplekken in actie kwamen, waarbij tienduizenden werknemers het aandurfden om het werk te verlaten om zichzelf en hun collega’s te beschermen, wonnen de stakers al snel concessies van hun bazen, waaronder veiligere werkomstandigheden en ziektekostenvergoedingen.
Vorm arbeidersvergaderingen
De acties van de werknemers moeten worden gecoördineerd om ernstige bedreigingen van de belangen van de werknemers aan te pakken. Arbeidersvergaderingen zijn nodig om de inspanningen ter bestrijding van racisme en de kapitalistische grondslagen ervan te organiseren. De gevolgen van stakingen en andere acties op individuele werkplekken blijven meestal beperkt tot die specifieke plaatsen. Stakingen van leraren en autoarbeiders in de afgelopen twee jaar hebben aangetoond dat grote, goed gecoördineerde acties effectief zijn tot ver buiten de werkplek of de regio waar ze plaatsvinden, en zelfs invloed hebben op andere bedrijfstakken. Tegelijkertijd kan de coördinatie alleen maar toenemen vanuit specifieke werkplekken en locaties, zoals in de genoemde gevallen. Arbeidersvergaderingen zijn plaatsen waar mensen samenkomen als leden van hun klasse om plannen te maken en tot actie over te gaan voor de belangen van de groep.
Steun de protesten
De omvang van de protesten die ontstonden na de moord op George Floyd laat zien dat arbeiders in het hele land erkennen dat zijn dood een voorbeeld was van de algemene tendens van het huidige systeem om gekleurde mensen te misbruiken. Niet iedereen erkent dat dit systeem kapitalisme is, en dat racistisch geweld een onderdeel is van de oorlog van de bourgeoisie tegen het proletariaat, maar ze zien wel in dat de verschillende gevallen van politiegeweld op geen enkele manier los van elkaar staan. De rol van de communisten in tijden van protest is om de massa’s te laten zien dat het kapitalisme de wortel is van het probleem waartegen ze demonstreren, en dat revolutie het enige middel is om het te stoppen.
De arbeidersklasse heeft de macht om de maatschappij om te vormen
Wat de COVID 19 quarantaine bewees, was wie de welvaart voortbrengt in de kapitalistische maatschappij: de arbeiders. Toen we stopten met werken, stortte de kapitalistische rijkdom in. Als wij de welvaart produceren, is het dan niet logisch dat we de maatschappij opbouwen? En als we die opbouwen, kunnen we die dan niet omvormen in welke richting dan ook waartoe we besluiten?
Arbeiders!
Jullie enige verdediging is in organisatie en strijd als een klasse.
Het antwoord op racisme is de communistische revolutie!
Bron
Racism Protects the Capitalist System. Only the Working Class can Eradicate it. 17-6-2020.
Noot
(1) “Regimevakbonden” of “collaborerende vakbonden” zijn de benamingen van de door de staat erkende vakbonden.
Nawoord door Arbeidersstemmen
Deze tekst is afkomstig van een van meerdere organisaties die zich allemaal Internationale Communistische Partij noemen (deze specifieke wordt vaak nader aangeduid met “Florence”). Als radencommunisten zijn wij het niet eens met het “bordigistische” standpunt van al deze groepen over de functie van de partij en het vakbondsvraagstuk.
Wij vinden dus niet dat “in elke bestaande vakbond arbeidersvergaderingen moeten worden gevormd”. Alleen in bepaalde situaties, wanneer arbeiders talrijker dan anders strijdvaardig deelnemen aan vakbondsbijeenkomsten of -manifestaties, kunnen we als communisten eisen dat deze worden omgevormd tot arbeidersbijeenkomsten, open voor alle werknemers, vakbondsleden of niet.
Wij pleiten ook niet voor een politiek van “vakbondsoppositie”, die zich er op richt dat de door de staat erkende vakbonden worden omgevormd tot “arbeidersvakbonden”, wat hooguit ertoe leidt dat “communisten” in (mis-)”leidende” vakbondsfuncties terechtkomen.
Ook de weg om ‘alternatieve’ vakbonden, zoals de IWW of de Cobas, op te richten of er deel van uit te maken, is niet de onze.
Evenmin is er in de huidige historische situatie een reden om revolutionaire arbeidersbonden te vormen naar het model van de AAUD, die rond 1920 is ontstaan na de massabeweging ‘Weg uit de vakbonden’.
Wij vinden dat de huidige minuscule communistische minderheden zich moeten verenigen op basis van enkele basisstandpunten om actief te zijn binnen de klasse als geheel in de zin van zelforganisatie in de strijd voor de verdediging van de proletarische klassenbelangen.
Een incidentele samenwerking met andere internationalistische proletarische groepen is wenselijk op basis van overeenstemming over wat als volgende stap in een bepaalde situatie naar voren kan worden gebracht. In die zin zijn wij van mening dat in bovengenoemde tekst de kwestie van de huidige werkloosheid en van de massaontslagen die onder de druk van de depressie zullen komen, wordt verwaarloosd.
arbeidersstemmen 
[…] Source: https://arbeidersstemmen.wordpress.com/2020/06/19/racisme-beschermt-het-kapitalistische-systeem-alle… […]
LikeLike