1945: Taak en Wezen van de Nieuwe Partij

Met deze nieuwe uitgave van Taak en Wezen van de Nieuwe Partij brengen we een belangrijke tekst van de Hollandse Communistische Linkerzijde onder de aandacht. De volgende stellingen werden vastgesteld op de Conferentie van december 1945 van de toen nog maar net uit de il­legaliteit opgedoken Communistenbond “Spartacus”. De tekst, destijds al niet zonder zwakheden, is nu een historisch document dat voor de tegenwoordige revolutionairen van waarde kan zijn, als het wordt begrepen in de kader van de periode onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog en de daaraan gekoppelde revolutieverwachtingen.

Zie Taak en Wezen van de Nieuwe Partij (1945), externe link in nieuwe tab

---

basisteksten
marxisme – radencommunisme

voor individuele zelfstudie, voor studie- en discussiegroepen 

Kritiek op een ‘oproep van Belarussische vakbondsleden’

Mensen steunen stakende arbeiders van Atlant, fabriek van huishoudelijke apparaten [Sergei Gapon/AFP]

Na het artikel van Battaglia Comunista, dat we hebben vertaald [in het Frans, zie Engelse versie: Belarus: Between Imperialist Feuds and Class Movements] en dat terecht de nadruk legde op het gevaar van de vorming van een basis-vakbond van het type Solidarnocz, publiceren we de vertaling uit het Russisch van deze oproep van de Belarussische vakbondsleden van 17 augustus 2020 [zie de Engels versie: To the communists and leftists of the world!].

De fatale mythe van de burgerlijke revolutie in Rusland (3/3)

Een kritiek op Wagners ‘Stellingen over het bolsjewisme’

Hoe Wagner zich net als de bolsjewiki vergist in de agrarische kwestie

Parade in het kader van de dekoelakisering. Op de spandoeken staat: “Wij zullen de koelakken als klasse liquideren” en “Alles voor de strijd tegen de saboteurs van de landbouw”. (Wikipedia)

Net zoals Wagner de destijds in de sociaaldemocratie en onder communisten gangbare opvatting van de revolutie in Rusland overneemt als een geheel of gedeeltelijk burgerlijke revolutie naar het historische voorbeeld van de Westeuropese ontwikkelingen, zo doet hij dat ook in de agrarische kwestie. Men dacht dat in de landbouw net als in de industrie processen van schaalvergroting, mechanisering en proletarisering zouden plaatsvinden waardoor de landarbeiders zich zouden aansluiten bij de socialistische industriearbeiders. Socialisatie van de landbouw werd opgevat als nationalisatie van de grond en door de staat gestuurde agrarische productie. De boeren werden gezien als een conservatieve of zelfs reactionaire bevolkingslaag omdat deze vasthielden aan het kleinburgerlijke grondbezit, of – zoals in Rusland – omdat zij streefden naar verdeling van het grootgrondbezit onder de de boeren. In de Russische sociaaldemocratie, zowel bij mensjewiki als bij bolsjewiki, overheerste zelfs een uitgesproken vijandige houding ten opzichte van de boeren, waar Marx juist voor de grootst mogelijk voorzichtigheid had gepleit.

De fatale mythe van de burgerlijke revolutie in Rusland (2/3)

Een kritiek op Wagners ‘Stellingen over het bolsjewisme’

Het proletarisch internationalisme van de bolsjewiki, ook al vond Wagner dat niet belangrijk

Vera Sassulitsch (1849–1919)

In verband met de internationale aspecten van een revolutie in Rusland, is het interessant om te zien hoe Marx en Engels in hun voorwoord bij de Russische uitgave van 1882 van het Communistisch Manifest bovenstaande vraag van Sassulitsch beantwoordden:

“Het enige antwoord hierop, dat vandaag de dag mogelijk is, is het volgende: Wordt de Russische revolutie het signaal voor een proletarische revolutie in het Westen, zodanig dat beide elkaar aanvullen, dan kan de huidige gemeenschappelijke grondeigendom als uitgangspunt van een communistische ontwikkeling dienen.” [11]

De fatale mythe van de burgerlijke revolutie in Rusland (1/3)

Een kritiek op Wagners ‘Stellingen over het bolsjewisme’[1]

Helmut Wagner, vermoedelijk in 1948

Iran: golf van protesten en stakingen bereikt de olie-industrie

Een nieuwe golf van stakingen en arbeidersprotesten
en de behoefte aan solidariteit van de arbeiders

Het perifere kapitalisme – in crisis – met zijn lelijke gezicht, heeft een ellendige situatie gecreëerd voor de loonslaven en de onderste lagen van de maatschappij. De corona pandemie, de escalatie van de sancties en de wereldwijde crisis van het kapitalisme heeft de economische en sociale omstandigheden voor de arbeidersklasse nog moeilijker gemaakt dan ze al waren. Onder deze omstandigheden leven de arbeidersklasse en de onderlagen van de maatschappij beneden de armoedegrens en worstelen om te overleven. In dergelijke omstandigheden, is de strijd van de arbeidersklasse van bijzonder belang. De groei van werkstakingen en protesten in de olie- en petrochemische industrie verdubbelen het belang van deze strijd.