Iran: golf van protesten en stakingen bereikt de olie-industrie

Een nieuwe golf van stakingen en arbeidersprotesten
en de behoefte aan solidariteit van de arbeiders

Het perifere kapitalisme – in crisis – met zijn lelijke gezicht, heeft een ellendige situatie gecreëerd voor de loonslaven en de onderste lagen van de maatschappij. De corona pandemie, de escalatie van de sancties en de wereldwijde crisis van het kapitalisme heeft de economische en sociale omstandigheden voor de arbeidersklasse nog moeilijker gemaakt dan ze al waren. Onder deze omstandigheden leven de arbeidersklasse en de onderlagen van de maatschappij beneden de armoedegrens en worstelen om te overleven. In dergelijke omstandigheden, is de strijd van de arbeidersklasse van bijzonder belang. De groei van werkstakingen en protesten in de olie- en petrochemische industrie verdubbelen het belang van deze strijd.

Sinds het afgelopen voorjaar zien we, ondanks de coronapandemie, een nieuwe golf van werkstakingen en protesten – de meest uitgebreide golf van stakingen en arbeidersprotesten sinds de nederlaag van de glorieuze arbeidersprotesten in het najaar van 2018. De Haft Tapeh staking is … zijn 50-ste dag begonnen, en Hepco werknemers zijn een nieuwe ronde van protesten begonnen. Terwijl de bourgeoisie probeert de arbeiders van Haft Tapeh uit te putten, hebben arbeidersprotesten en stakingen hebben zich verspreid naar de olie-industrie. De eerste daarvan, de staking van arbeiders en werknemers van het North Azadegan olieveld, uit protest tegen de lage lonen, begon op 29 juli 2020. Maar de staking verspreidde zich vanaf zaterdag 1 augustus 2020 naar verschillende steden en sectoren in de olie- en petrochemische industrie. Arbeiders en werknemers van de Abadan-raffinaderij, de Qeshm-raffinaderij voor zware olie, de Parzische raffinaderij, Lamerd petrochemische, en fase 22 en 24 van South Pars etc. gingen in staking. Stakers in de olie-industrie eisen dat de lonen tijdig worden betaald, loonsverhogingen en verbetering van arbeidsomstandigheden, dat contracten met onderaannemers worden opgezegd, met name opzegging van tijdelijke contracten, enz.

In de afgelopen decennia heeft de islamitische bourgeoisie een politiek gevoerd van vernietiging van de eenheid van werknemers in een van de sleutelindustrieën door verschillende sectoren van de olie-industrie over te dragen aan onderaannemers en het creëren van meerdere werkgevers. Het contracteren van bedrijven speelt een belangrijke rol bij het sluiten van wat in feite slavencontracten zijn zonder werkzekerheid en met weinig voordelen. In de afgelopen tien jaar is een groot deel van de olie- en gasarbeiders onder dergelijke arbeidscontracten gebracht.

De afgelopen jaren is het industriële proletariaat betrokken geweest in arbeidersprotesten en stakingen. Vakbonden en syndicalisten maken zich geen illusies in Iran, maar het uiteenvallen van de arbeidersprotesten en stakingen en het gebrek aan coördinatie tussen de protesten van de werknemers was wel een van de belangrijkste zwakke punten van de protesten van de arbeiders. In verschillende regio’s zijn pogingen ondernomen om de protesten en stakingen in de olie- en petrochemische industrie te coördineren – de eerste door arbeiders in de olie- en petrochemische industrie sinds de protesten van de arbeiders tussen 1978 en 1980.

Deze kwestie is van bijzonder belang. Nu de protesten van de werknemers zich hebben uitgebreid, blijkt niet alleen de toegenomen klassesolidariteit, maar de arbeiders hebben ook meer macht gekregen en de weg vrijgemaakt voor de uitbreiding van de klasseworstelingen naar een hoger niveau.

Geketende arbeiders!

Werknemers kunnen hun solidariteit behouden door middel van protesten, resoluut in hun verdediging van de arbeidersklasse. We kunnen alleen vertrouwen op onze klassenmacht in onze protesten. Alleen door trouw te blijven aan onze klassewortels zullen we de aanvallen van de bourgeoisie kunnen afweren. In tegenstelling tot de protesten tegen het regime en de dictators, kunnen arbeidersprotesten, vanwege hun antikapitalistische karakter, zich niet alleen verspreiden naar andere kapitalistische landen, maar in de verdere ontwikkeling ook de kapitalistische staat trotseren.

Werknemersprotesten en stakingen zullen terrein winnen!
Voorwaarts, stakingscomités!

Internationalist Voice

3 augustus 2020

Bron: A New Wave of Strikes and Workers’ Protests and the Need for Workers’ Solidarity

Naschrift van Arbeidersstemmen

Ook nu de arbeiders in Iran een nieuwe strijdgolf zijn aangegaan, handhaven we onze bezwaren tegen de analyse van Internationalist Voice op volgende punten:

• De term het ‘perifere’ kapitalisme is achterhaald door het economische en militair-strategische belang van het Midden-Oosten als energieleverancier, door de verplaatsing van industrie van West naar Oost en naar Zuid en de opkomst aldaar van een industriële arbeidersklasse, plus een gigantische toename van loonarbeiders die niet meer in de productie kunnen worden opgenomen.
• Niet alleen werkende arbeiders behoren tot de arbeidersklasse, ook de werkloze, vaak jongere proletariërs, die alleen de straat tot actieterrein hebben, en die daar in botsing komen met de staat.

Nu zijn voor het eerst sinds de val van het Sjah-regime en het aan de macht komen van de Ayatollas ook de sectoren van oliewinning en chemie in de arbeidersstrijd betrokken. Daarmee komt een confrontatie met de staat dichterbij (zoals Internationalist Voice stelt). Nu is het van groot belang dat de stakende arbeiders de werkloze jongeren voor zich winnen door hen te betrekken in de massavergaderingen in de bedrijven en op straat. Op die manier kan de strijdende eenheid van de arbeidersklasse de overhand krijgen op de middenlagen, die alleen voor een volgende wisseling van regime zullen strijden. Een verenigde arbeidersklasse kan de middenlagen leiden in wat het begin zal zijn van een proletarische revolutie die het wereldkapitalisme opnieuw op zijn grondvesten zal doen beven.