Het voorbeeld van Emancipación (Communia)
Een kritiek op Libië: strijd aan beide kanten van de frontlijn brengt de oorlog tot stilstand.
We konden lezen:
De secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, is gisteren naar Ankara gereisd om ons eraan te herinneren dat de “dialoog” de enige oplossing is voor de opgekropte spanningen. (Atalayar)
“De toekomst van Libië staat op het spel”, zegt Guterres, en roept de staten op om samen te werken voor de vrede. (Noticias ONU)
18-9-2020: De VN is verheugd over het “moedige besluit” van de Libische premier van eenheid om zijn voornemen om af te treden aan te kondigen.
“De aankondiging van de voorzitter (van de Presidentiële Raad) komt op een cruciaal keerpunt in de huidige crisis, wanneer het duidelijk is dat de situatie niet langer houdbaar is”, zei de speciale VN-gezant voor het Afrikaanse land, Stephanie Williams, in een verklaring. Zij benadrukte dat “het nu aan de Libische partijen is om hun verantwoordelijkheid ten opzichte van het Libische volk volledig op zich te nemen, historische keuzes te maken en wederzijdse concessies ten gunste van hun land te aanvaarden”. Lees verder: Europress.
Militaristische en sociale realiteiten, tendensen, sluiering en vervorming.
Het voorbeeld van Emancipación (Communia)
Het ontstaan van conflicten tussen staten en kapitalistische belangen is een terugkerend gegeven, het vertegenwoordigt een meervoudig gereproduceerde werkelijkheid, een werkelijkheid die zijn wortels heeft in de wezenlijke eeuwige realiteit van de kapitalistische productiewijze, die concurrentie en voortdurende tegenstellingen genereert. Het is een gegeven dat deze het niveau van de militaire spanningen kunnen bereiken en van daaruit oorlogen van verschillende aard te openen. Lokale, regionale oorlogen en wereldoorlogen, we hebben alles gezien en we zullen alles zien.
Degenen die geloven dat de cyclus eenvoudig is en dat wereldwijde oorlog uit elk van deze conflicten kan voortkomen, vergissen zich. Bij verschillende gelegenheden treden de machtigste krachten van het kapitaal, zoals in dit geval de NAVO, op om de escalatie te beperken en te stoppen.
Elk conflict moet worden geanalyseerd in zijn specifieke voorwaarden en deze moeten op hun beurt worden geanalyseerd in de algemene omstandigheden. Hiervoor is het noodzakelijk om de machtsbalans en de dynamiek van de tendensen van de verschillende kapitalistische krachten te kennen.
Geloven dat we ons in een onomkeerbaar en fataal verval van het kapitalisme bevinden en dat de cyclus daarom een conflictpolitieke crisis is – een militaire crisis, en vanwege de vergevorderde algemene destabilisatie, geloven in een onmiddellijke uitbraak van de internationale veralgemening van de oorlog is niet alleen een ongepaste en verkeerde aanpak en een verkeerd methodologisch kader, maar leidt ook tot het doen van voorspellingen die systematisch falen, tot verkeerde politieke richtlijnen, kortom tot … verwarrende nonsens. Daar moeten we aan toevoegen dat elke populaire of arbeidersbeweging wordt opgevat als de beslissende aanzet tot een klassemacht die in staat is om de kapitalistische tendensen te neutraliseren, tegen te houden en om te keren…
Op dit moment hebben we een heel duidelijk geval in die zin met de groep Emancipación (Communia). Nu merkt ze op dat de Turkse troepen kennelijk buiten hun grondgebied zijn gestationeerd (Libië, Soedan, Nagorno-Karabach, enz.). Wat betreft de tijdelijke stopzetting van de oorlog in Libië met de ontwikkeling van de onderhandelingen, drukt Emancipación zich als volgt uit:
“Maar het was uiteindelijk de ineenstorting van de strategie van beide partijen tegenover de [volks- en arbeids]mobilisaties aan beide zijden van de Libische frontlinie die besloot de vijandelijkheden in Nagorno-Karabach te hervatten met de steun van Azerbeidzjan”. (Communia)
Maar zijn er tekenen dat de populaire protestbeweging in Libië is gegroeid, uitgebreid en versterkt, en haar eisen heeft uitgebreid? Blijkbaar is er niets van dat alles. De pogingen zijn afgenomen, de directe en indirecte repressie is aanzienlijk. De onrust is er nog steeds en er kunnen natuurlijk nog meer uitbraken zijn, maar de waarheid is dat het aantal protesten niet is toegenomen en dat de proletarische klasse zich ook niet heeft laten zien op het terrein van haar klassenstrijd. (ViSTAZO).
Het aftreden van Fayez Serraj werd niet veroorzaakt door dergelijke populaire protesten, maar is te wijten aan de spanningen die zijn ontstaan in deze Libische bourgeoisie, die is gedwarsboomd door verschillende conflicten veroorzaakt door de oorlogszuchtige escalatie van de Haftar-factie en haar verovering – controle van belangrijke zones voor de winning van koolwaterstoffen …., waarop werd gereageerd met een offensief van de Serraj-factie, die berucht is om haar steun door Turkije.
In Marokko zijn de onderhandelingen tussen de twee kapitalistische kampen echter nog steeds aan de gang. Het imperialisme van het Turkse kapitaal presenteert een strategie en een leiderschap die niet passen bij deze wollige termen van Emancipación. Er zijn genoeg grondslagen die we zullen begrijpen als we de essentie begrijpen van de geschiedenis van latente confrontaties, aspiraties, openlijke strijd, coalities en opportunistische economische allianties (Israël, Moslimbroederschappen, Rusland, Duitsland, EU, VS, Qatar…), ressentimenten en nationalistische aspiraties van het verleden en het heden, wapencapaciteiten, economie, voorwaardelijke factoren en geostrategische bewegingen.
Door de heldere penseelstreken die Emancipación soms laat zien, kan het nog geen samenhangend beeld creëren. Zijn interpretatiekader, zijn arbeideristische en verval-gerichte methodologie van ultralinks laat het niet toe.
Anibal, 7-10-2020
Vertaling van Distorsión ofuscada, ofuscación distorsionada. El ejemplo de Emancipación (Communia)
arbeidersstemmen 