1939 Stalin schept een ‘arbeidersstaat’ in Oost-Polen

Deel 20 van de eerste Nederlandse vertaling van Willy Huhn: Trotski – de mislukte Stalin

Het klassekarakter van de Sowjet-Unie

Deel 19 van de eerste Nederlandse vertaling van Willy Huhn: Trotski – de mislukte Stalin

Van allianties met kapitalistische staten tot het neerslaan van de matrozen van Kronstadt door de bolsjewistische staat

1921, de bolsjewistische aanval op Kronstadt

Het standpunt van de Duits-Hollandse Communistische Linkerzijde

De Sovjetmacht streefde naar allianties met verschillende staten van de kapitalistische wereld. Door bemiddeling van Karl Radek, die in Duitsland gevangen zat, werden reeds in de herfst van 1919 contacten gelegd met de Reichswehr en haar generaals,¹) maar ook met de miljonair Walter Rathenau, met het doel de mogelijkheden van een militaire en economische alliantie tussen Duitsland en Rusland te bestuderen. Al in oktober 1919 verklaarde Radek onomwonden:

“De mogelijkheid van een vrede tussen kapitalistische en proletarische staten is geen utopie.“²)

Een feitelijke alliantie, gericht tegen het Verdrag van Versailles en de geallieerden, kwam tot stand in 1920, tijdens de Russisch-Poolse oorlog: Duitsland legde een verklaring van “neutraliteit” af, die inhield dat de doorvoer van geallieerde munitie bestemd voor Polen over zijn grondgebied werd verboden. Met de geallieerde landen werden handelsovereenkomsten nagestreefd en verkregen: op 16 maart 1921, ten tijde van de gebeurtenissen in Kronstadt, werd een handelsovereenkomst gesloten tussen Groot-Brittannië en Rusland. De modus vivendi tussen de kapitalistische wereld en de Sovjet-staat, die eerder door Pannekoek aan de kaak was gesteld, werd langzamerhand werkelijkheid. Het Verdrag van Rapallo van 1922 begon vorm te krijgen.

Maar het meest verontrustend was de geleidelijke onderwerping van de Communistische Internationale aan de nationale doelstellingen van de Russische staat. Deze had de neiging haar eigen belangen te laten prevaleren boven de revolutionaire belangen van de Internationale. Turkije is een treffend voorbeeld van dit antagonisme. Reeds in 1919 waren er in Berlijn, opnieuw door bemiddeling van Karl Radek, contacten gelegd tussen de bolsjewistische regering en de Turkse nationalistische leider Ismail Enver Pasja (1881-1922), die verantwoordelijk was voor de massamoord op de Armeniërs in april 1915 en die na de val van het Ottomaanse Rijk zijn toevlucht had gezocht in Duitsland. Enver Pasja had zichzelf tot “vriend van het bolsjewisme” verklaard, maar uiteindelijk verraadde hij zijn “vrienden” door in 1921-1922 een gewapend moslimverzet te organiseren om het “communisme” te vernietigen, steunend op de Turkssprekende volkeren van Centraal-Azië.³)

De kritiek van Burnham en Shachtman op Trotski

Deel 18 van de eerste Nederlandse vertaling van Willy Huhn: Trotski – de mislukte Stalin

Trotski en het Stalin-Hitler Pact

Deel 17 van de eerste Nederlandse vertaling van Willy Huhn: Trotski – de mislukte Stalin