Te midden van deze intense mobilisatie lijkt links meer gehecht aan zijn symbolen dan aan de strijd van de arbeiders.
Afgelopen 11 september was de derde nationale staking van bezorgers die via apps werken, de #BrequeDosApps. De strategie en de organisatie waren in de loop van maanden opgebouwd en de dag was geen toevallige keuze, aangezien de staking gericht was tegen het “app-terrorisme”. De gemeenschappelijke eis was de verhoging van de vergoeding per gereden kilometer, het niet invoeren van het dienstregelingssysteem en het beëindigen van onnodige blokkades door de invoering van een bevestigingscode voor elke levering. Naar gelang van de plaats werd een dynamiek van strijd uitgestippeld, en meer specifieke eisen.
De aanhang en de omvang van de mobilisaties volgden niet in elke stad hetzelfde patroon, maar zij verspreidden zich over heel Brazilië, vooral in Porto Alegre, Belém, Manaus, Rio de Janeiro en Ribeirão Preto (bij São Paulo).
In João Pessoa had de mobilisatie een lokale inzet: de motorkoerier Kelton Moraes kwam om het leven nadat hij in de nacht van 10 september was overreden door een bestuurder die de maximumsnelheid overschreed. Daarmee was de actie van 11 september ook een blijk van solidariteit met de familie en een aanklacht tegen de veiligheidsomstandigheden waarmee de bezorgers te maken hebben. De mobilisatie eindigde niet op zaterdag, want op maandag hielden de motoboys een grote rally ter ere van de omgekomen collega.
In plaatsen als Uberlândia (in Minas Gerais) was de deelname van de motoboys aan de staking zo groot dat de restaurants de bestelplatforms sloten omdat er niemand was om leveringen te doen. In de stad São Paulo was de oostelijke zone de regio met de hoogste naleving: de koeriers, die elkaar al kenden van de populairste plaatsen, organiseerden rondritten langs de plaatsen met de grootste concentratie om hun collega’s te waarschuwen dat het een dag van staking was. Een soortgelijke dynamiek deed zich voor aan de kust van São Paulo. In Guarujá trokken deze kleine groepjes motoboys met spandoeken door de stad, waarbij ze halt hielden bij afhaalplaatsen. In beide gevallen waren de vroegere nauwe banden tussen de werkers, die elkaar al van dezelfde plekken kenden, van fundamenteel belang om de staking te kunnen volhouden.
De plaats die er in dit opzicht het meest uitsprong was echter de stad São José dos Campos (bij São Paulo). De staking in de stad duurde vier dagen en neemt nog steeds toe terwijl we deze tekst schrijven. De werkers kenden de punten met de grootste concentratie en verdeelden zich om bij de in- en uitgang van de parkings te posten, wat hen in staat stelde een werkende te benaderen die nog niet op de hoogte was van de staking. Omdat zij meenden dat dit niet voldoende zou zijn om de stad te verlammen, maakten zij groepen die rondcirkelden en de plaatsen met minder verkeer verlamden. Tegelijkertijd stemden zij ermee in zonder rugzak te lopen, zodat gemakkelijker kon worden vastgesteld wie zich niet bij de staking aansloot zodat deze door de stakers kon worden benaderd en overgehaald zich bij de staking aan te sluiten. Deze hele organisatie werd versterkt door app-groepen van honderden bezorgers, die informatie uitwisselden en collectief acties coördineerden om de staking uit te breiden. De lokale dynamiek, waarin reeds een groep motorrijders bestond die druk uitoefenden op restaurants die de bezorgers slecht behandelden, stelde hen in staat contact op te nemen met de restaurants en uit te leggen dat de strijd tegen de apps gericht was en niet tegen hen. Dit heeft ertoe geleid dat sommige restaurants iFood in hun sociale netwerken hebben opgenomen. In de toespraak van de bezorgers uit José wordt het belang erkend van video’s en materiaal dat door collega’s uit São Paulo is gestuurd, terwijl tegelijkertijd een oproep wordt gedaan aan collega’s uit heel Brazilië om de staking te hervatten. De bezorgers van São José dos Campos zeggen dat zij pas weer aan het werk zullen gaan als de bezorgapp-bedrijven concrete verbeteringen doorvoeren.
Te midden van deze intense mobilisatie van de arbeidersklasse, lijkt links onverschillig. De staking werd door de meeste organisaties genegeerd en zelfs de sociale netwerkprofielen van hun activisten gaven nauwelijks ruchtbaarheid aan de video’s die werden gedeeld door de pagina @tretanotrampo. Met kritische reacties op die arbeiders die Bolsonaro [de huidige Trumpachtige president] niet lusten, maar ook Lula [linkse kandidaat voor het presidentschap] niet, of klachten over het spandoek “Motoboys zonder Vakbond”, lijkt links meer waarde te hechten aan zijn symbolen dan aan de arbeidersstrijd. Kenmerkend voor deze symbolische blokkade en de algemene toestand van links is de opstelling van het collectief Revolução Periférica – met als belangrijkste publieke figuur het bekendste lid van de “Antifascistische Bezorgers” – dat op 12 september verklaarde dat de arbeiders niet aan stakingen mogen deelnemen en dat het beter zou zijn de klanten te mobiliseren, die dan maar hun maaltijd moeten gaan consumeren in restaurants die de bezorgers rechtstreeks inhuren. Ondertussen gaan de arbeiders door met het ontwikkelen van hun eigen manieren om stakingen te organiseren.
Bron: Passa Palavra, Os entregadores paralisando e a esquerda paralisada, 15-9-2021.
arbeidersstemmen 