Nieuwe groep: Kon-flikt (Bulgarije)

Wie we zijn

Wat te doen?

Boric president van Chili: iets om te vieren?

Gabriel Boric gekozen tot president van Chili

Boric zal de nieuwe president van Chili zijn. De wereldwijde pers en links begroet dit als een een nieuw stadium in de Chileense geschiedenis. Klopt dat? Wat betekent dit voor de arbeiders in Chili en in Zuid-Amerika?

Is er een alternatief voor Rutte IV?

Cartoon door Marc-Jan Janssen

Het tot stand komen van een regering Rutte IV vertoont alle sporen van een toenemende macht van de totalitaire staat. Schaamteloos laat de staat zijn democratische masker vallen en vertoont zijn machtswellustige grijnslach. Na het aftreden van de regering Rutte III, regeerde ze door als ‘demissionair kabinet’. Na de verkiezingen maakten de winnende partijen totaal geen haast bij het vormen van een nieuwe regering. De oude regering zat er immers nog en regeerde door zonder dat het parlement daar invloed op had. Het parlement voelt zich best comfortabel om geen invloed te hebben, want het is niet deze zogenaamde volksvertegenwoordiging die regeert. Zoals een oude informele politieke regel zegt, “de regering regeert”. De Kamer dient als ‘gekozen volksvertegenwoordiging’ alleen als politieke legitimatie van het beleid. Regelmatig vallen kamerleden elkaar voor de tv-camera’s in de haren om de democratische illusie in stand te houden.

De ideologie van het nationalisme

---

Het nationalisme is de burgerlijke ideologie bij uitstek. Alleen in de nationale staat kunnen de kapitalen hun onderlinge concurrentiestrijd te boven komen om als nationaal kapitaal de strijd aan te gaan met andere kapitaalgroepen. Daarbij is het van levensbelang voor de kapitalistenklasse om de arbeiders hun eigen belang als klasse te laten vergeten en ze onder nationalistische leuzen mee te slepen in de imperialistische oorlog.

Het binnendringen van het nationalisme in de arbeidersbeweging, kwam de kapitalistenklasse daarbij van pas. Maar niet alleen de reformistische sociaaldemocratie was nationalistisch. Hetzelfde gold voor de radicale sociaaldemocratie in Rusland, het bolsjewisme. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog herinnerde de Groep van Internationale Communisten aan de strijd die Rosa Luxemburg leverde tegen het nationalisme van de bolsjwieken. Dit nationalisme bestaat tot op heden voort in zowel het Stalinisme als in het Trotskisme, in het Maoïsme en het post-Maoïsme van bijvoorbeeld de SP.