English, French, German, Russian
Oorlog tegen oorlog! 1
De oorlog om Oekraïne is het resultaat van imperialistische wedijver tussen staten. Het is zinloos om te bepalen wie de “schuldige” is, wie de “zwakkere” is. In de afwegingen van de staten zijn dergelijke morele vragen niet van belang, maar voor de propaganda zijn zij uiterst belangrijk.
Feiten : De VS en hun bondgenoten hebben met voldoening toegekeken hoe de territoriale overblijfselen van de Sovjet-Unie (SU) van sterk geïndustrialiseerde gebieden achteruitgingen tot leveranciers van grondstoffen. Alleen de productie van militaire goederen bleef van wereldklasse. Als gevolg daarvan werden talrijke voormalige Oostbloklanden en SU-republieken tot de EU toegelaten en in het militaire bondgenootschap van de NAVO opgenomen. De dreiging voor Rusland werd nog vergroot door de opzegging van belangrijke ontwapeningsakkoorden door de NAVO. De politieke wereldconcurrent leek verslagen te zijn.
Een staat kan zich daar niet bij neerleggen. Rusland wil zijn aanzien in de wereld doen gelden, dat het nog steeds heeft met zijn kernmacht, trekt “rode lijnen”, dreigt met oorlog en voert die – zelfs als het zelfvernietiging riskeert2 – uiteindelijk uit.
Elke staat die op oorlogspad is, heeft de instemming van grote delen van de bevolking nodig. De aanvaarding van bijkomende ellende of een radicaal andere koerswijziging, van vredespropaganda naar oorlogshitserij, kan niet als vanzelfsprekend worden beschouwd. Er vindt dus een 24-uurs indoctrinatie plaats door de media en vertegenwoordigers van de staat. Degenen die niet op deze manier kunnen worden overgehaald, worden met zachte of felle druk uitgesloten van de “volksgemeenschap”. Dit gebeurt zowel in het Westen als in het Oosten.
De slachtoffers van de concurrentie tussen staten – zowel in vrede als in oorlog – zijn altijd het gewone volk, de loonarbeiders. Hun goedkope arbeidskracht schept de middelen voor de agressiviteit van de staten, zij moeten de lasten van de oorlogsvoorbereiding en de oorlog dragen, zij mogen in de gevechten worden afgeslacht.
Er is dus geen belangengemeenschap van de staat en de behoeften van de bevolking aan een goed en onbezorgd leven. Het is een fatale fout om de staat te zien als een dienstverlener voor het welzijn van de mensen.3 Het is precies andersom. De massa van de bevolking heeft slechts één taak – en dit wordt bijzonder duidelijk in tijden van crisis – zij moet zich ten koste van zichzelf onderwerpen aan het welzijn van de staat en er door haar arbeid voor zorgen dat de staat de nodige middelen krijgt voor zijn gewelddadig voortbestaan, zowel in de binnenlandse als in de buitenlandse politiek.
En de schade die de burger riskeert door zij aan zij te staan met de machthebbers kan zo ver gaan als zijn voortijdige dood:
Donderdag 3 maart sprak “Moma” presentator Til Nassif in een interview met Vitali Klitschko, de burgemeester van Kiev. Nassif wilde weten of Klitschko bang was dat hij de oorlog in Oekraïne niet zou overleven – die antwoordde droogjes, met het ophalen van zijn schouders: ‘Het is een eer om voor je land te sterven’“. (Focus-Online)
De oorlog is niet alleen moorddadig, maar ook suïcidaal. Daarom zijn er voor grote delen van de bevolking nooit goede redenen voor oorlog! Op 10 maart uitte een wanhopige Oekraïense vrouw zich op ZDF’s Morgenmagazin:
“Pijn, ik voel pijn. Dit zijn steden vol helden: Kharkiv, Kherson, Kiev. Maar we willen geen helden zijn, we willen gewoon in leven blijven.”
Men moet geen strijd voeren aan een zijde van de wereld van concurrerende staten. Een dergelijke houding is in alle opzichten in je eigen nadeel. De concurrerende staten zelf zijn onze vijanden.
Rätekommunistisches Kollektiv Düsseldorf
______________________________
1 Titel van een antimilitaristisch geschrift van Ernst Friedrich. “Hij werd opgeroepen in de Eerste Wereldoorlog, maar weigerde dienst op gewetensgronden. Omdat hij weigerde een uniform aan te trekken, werd hij overgebracht naar een observatieafdeling voor krankzinnigen.” (Wikipedia)
2 De Oekraïense staat redeneert niet anders!
3 Het Westen rechtvaardigt zijn standvastigheid tegenover Russische aanspraken met het waarborgen van vrijheid en democratie. Daaronder wordt dan de vrijheid van eigendom verstaan, de verdeling van de maatschappij in op winst gerichte eigenaars van de productiemiddelen en degenen die van hen afhankelijk zijn voor hun loon. Democratie maakt onbeperkte heerschappij mogelijk op basis van de periodieke instemming van de bevolking.
arbeidersstemmen 