De dood van Mahsa Amini, de 22-jarige vrouw die werd vermoord door agenten van de islamitische bourgeoisie in dienst van de Geleide Patrouille of moraalpolitie, heeft een golf van woede en haat over de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie teweeggebracht. Vanwege haar ideologische superstructuur oefent de islamitische bourgeoisie niet alleen klassenonderdrukking uit, maar ook seksuele onderdrukking van vrouwen, vooral vrouwen uit de arbeidersklasse, die in de maatschappij en op het werk worden uitgebuit, lastiggevallen, beledigd en misbruikt, enz. Als gevolg daarvan bevinden zij zich in een nog lagere positie dan mannen uit de arbeidersklasse.
Mahsa en anderen zoals zij sterven, en deze misdaden blijven plaatsvinden – maar niet omdat de islamitische politie almachtig is; integendeel, ze blijven plaatsvinden omdat de arbeidersklasse als sociale klasse niet naar voren treedt om deze wreedheden uit te roeien. Tijdens de arbeidersprotesten in de herfst van 2018 werden Ahvaz-staalarbeiders die op weg waren om in de straten van Naderi te protesteren, geconfronteerd met tot de tanden gewapende anti-oproerpolitie. Maar dit machtsvertoon kon de opmars van de protesterende arbeiders niet stoppen, integendeel: de formatie anti-oproerpolitie viel uiteen voor de razende en verenigde vloed van staalarbeiders. De oproerpolitie moest vluchten en de arbeiders marcheerden vastberaden verder. Deze overwinning is een van de mooiste, spectaculairste en meest inspirerende voorbeelden van arbeidersmacht.
Omringd door de anti-oproerpolitie in het centrum van de stad Shush, weerklonk het gezang van de stakende arbeiders “Brood, werk, vrijheid, gemeentebestuur”, dat de bourgeoisie de rillingen over de rug deed lopen. Tegelijkertijd bleef Bakhshi, ook omringd door de anti-oproerpolitie, met een luidspreker de slogan krachtig herhalen, zodat de boodschap luid en duidelijk zou klinken, en aan de anti-oproerpolitie – waarvan de salarissen worden betaald uit ons loon – te kennen gaf dat noch bedreigingen noch gevangenneming ons zullen tegenhouden.
De bourgeoisie in al haar vormen heeft op de dood van Mahsa gereageerd – van rechts tot links; van het Witte Huis tot Reza Pahlavi (voormalig kroonprins); van Karubi (voormalig presidentskandidaat) tot Amini (de sharia-heerser van Koerdistan); van Remini (Hollywood-acteur) tot Gogosh (een zangeres); van het Koerdisch nationalisme tot het in woorden radicale deel van de linkerzijde van het kapitaal. Zij zijn verdedigers van de mensenrechten geworden en hebben het “islamitische regime” veroordeeld. Voor hen past het bloed van Mahsa enkel in hun anti-regime propaganda. De onderdrukte woede, de verbeten woede en het protest van de werkende massa’s en de onderste lagen van de maatschappij moeten worden afgeleid in het democratische en anti-regime kanaal, zodat het werkende volk als een reactionair leger van anti-regime strijd zou zijn, zodat de arbeidersklasse niet als sociale klasse zijn hoofd kan oprichten, om de aanvoerder en de leider van de klassenstrijd te zijn.
Alleen de arbeidersklasse kan via haar klassestrijd de dubbele onderdrukking in de maatschappij bestrijden en een perspectief bieden. Alleen de arbeidersklasse kan via haar klassenstrijd het gevecht tegen de dubbele onderdrukking in de maatschappij aangaan en een perspectief bieden. Zolang de arbeiders niet strijden vanuit hun klasse-identiteit en hun klasseprogramma, en hun strijd niet gebruiken om de arbeidersklasse [als geheel] aan te voeren, zullen we nog meer van dergelijke gebeurtenissen in de maatschappij zien.
De beste manier om de nagedachtenis van Mahsa en van de Mahsas overal te eren, is de strijd aan te binden met het systeem waarvan zij het slachtoffer werd: het vuile, barbaarse, brute systeem van het kapitalisme.
M. Jahangiry, 19 september 2022
Bron
The murder of Mahsa Amini is a manifestation of the brutality of the Islamic bourgeoisie!
Toevoeging van Arbeidersstemmen
Bovenstaand artikel wijst terecht op het belang van arbeidersstrijd om een perspectief te geven aan bredere massa’s van de werkende bevolking. Daarbij gebruikt de auteur M. Jahangiry termen als ‘klasse-identiteit’ en ‘klasseprogramma’ (class agenda), die kunnen wijzen op een ‘maximalistische’ benadering, die terecht de noodzaak van arbeidersstrijd op een hoger niveau naar voren brengt, maar voorbij gaat aan de huidige strijd op een lager niveau (voor een ‘minimumprogramma’). Om onze lezers te informeren over de arbeidersstrijd die dit jaar in Iran plaatsvond, plaatsen we hieronder een fragment van en artikel dat we uit het Turks hebben vertaald.
Protesten van 2022
In februari gingen duizenden leraren in het hele land een dag in staking na drie opeenvolgende dagen van protesten. Op 1 mei werden ongeveer 40 mensen gearresteerd, de meesten van de coördinatie die de actie leidde. Ook spoorwegarbeiders gingen in staking. Op dezelfde dag stopte de Iraanse regering de subsidies voor veel geïmporteerde goederen, met name basisproducten zoals bakolie, eieren en melk.
Ondanks de belofte van president Raisi dat “de prijzen van graan, medicijnen en benzine in geen geval zullen stijgen”, steeg de prijs van meel op korte termijn van gemiddeld 27.000 rials naar 160.000 rials, terwijl de graanprijzen vervijfvoudigden als gevolg van de oorlog in Oekraïne.
De protesten begonnen in de olierijke provincie Khuzestan, waar bij minstens één incident de politie het vuur op de demonstranten opende en graanpakhuizen werden geplunderd.
Sinds 12 mei heeft de beweging zich uitgebreid tot buiten de provincie. Er is gedemonstreerd in grote steden als Teheran, Tabriz en Isfahan, met protesten in een dozijn van 19 steden en 31 provincies in totaal. Naar verluidt zijn er tot nu toe zes mensen gedood door de repressie van de staat.
De bourgeoismedia berichtten al snel over de slogans, niet alleen tegen Ayatollah Khomeini en president Raisi, maar vooral ten gunste van Reza Shah, de wrede pro-westerse heerser van Iran die in 1979 omver werd geworpen. Deze laatste slogans, gecombineerd met het feit dat ook andere sociale lagen dan de arbeidersklasse getroffen worden door de voedselcrisis in Iran, tonen aan dat de huidige protesten nog steeds een interklasse karakter hebben. Zowel de binnenlandse burgerlijke oppositie als vooral haar verbannen en illegale organisaties zullen ongetwijfeld proberen deze beweging te gebruiken om hun invloed in het land uit te breiden.
Het interklasse-karakter van de onrust mag echter niet verhullen dat het Iraanse proletariaat, meer dan enig ander deel van de samenleving, de verwoestende gevolgen van de voedselcrisis in het land ondervindt. (…) Bron: ICP (Florence), 17-9-2022, 2022 İran İşçi Sınıfı Gıda Krizine Karşı Ayakta. 2022 Iranian working class stands up against the food crisis. Uit New from internationalist sites, updated 20-9-2022.
arbeidersstemmen 