Zelfstandige arbeidersstrijd voor een menselijke wereld – zonder oorlog, zonder terreur, zonder kapitaal, zonder staat. De arbeiders hebben geen vaderland. Alle macht aan de arbeidersraden.
Riot police officers clash with protestors during a demonstration held as part of nationwide labor actions in Paris on Thursday. (Francois Mori / Associated Press)
Niets van wat is te zien en lezen op ‘sociale’ netwerken en de media, is wat het lijkt. Zo ook de “Algemene staking” in Frankrijk. De door de vakbeweging georkestreerde stakingen en de gebeurtenissen er omheen, van scholierenstakingen tot het inslaan van ruiten van luxe winkels, zijn geen voorbeeld tot navolging in andere landen. Hieronder vertalen we een pamflet en een artikel van twee groepen die behoren tot de Communistische Linkerzijde uit het Frans. Deze geven een beter beeld van de kansen en bedreigingen voor arbeidesstrijd tegen de gevolgen van inflatie en de Oekraïne-oorlog.
Foto van video: olie-arbeiders in in Bushehr nemen deel aan een protest tegen het regime op 10 oktober.
In de huidige situatie ontstaan kansen en bedreigingen voor de arbeiders in Iran en in de energieproducerende regio van Saoedi-Arabië tot Algerije en van Kazakhstan tot Turkmenistan. Met het in beweging komen van arbeiders in de vitale Iraanse energiesector, zijn er eerste tekenen van een omslag in de tot nu toe onverbiddelijke repressie van het regime tegen de straatprotesten. In dit artikel onderzoeken we de twijfels van arbeiders in de bedrijven om gevolg te geven aan de oproepen van meerdere zijden om met stakingen de straatprotesten te versterken.
Minister Dilan Yeşilgöz knipt haarlok af als steun aan Iraanse vrouwen.
Arbeidsters in sweatshop in Bangladesh zijn geheel ‘vrij’ om zich door het kapitaal te laten uitbuiten.
Met het begin van de straatprotesten tegen de misdadige islamitische bourgeoisie, vergezeld van een beweging tegen hun ideologische bovenbouw, worstelen de rechtse en linkse burgerlijke tendensen om de demonstraties te reduceren tot gericht tegen de verplichte hijab en voor burgerlijke vrijheden, van de Witte Woensdag campagne tot de vrouwenrevolutie.[1] Het verwijderen van de hoofddoek wordt beschouwd als een symbool van vrouwenbevrijding, alsof vrouwen in Turkije, Bangladesh, de Filippijnen, Amerika, enz, niet gebonden zijn door de ketenen van het kapitalisme en “vrij” zijn. Arbeidsters in Bangladesh hoeven geen hoofddoek te dragen, maar moeten in de 21e eeuw wel 10 tot 14 uur per dag werken.
Iraanse vrouw protesteert bij de Iraanse ambassade in Istanboel. Achter haar de ‘keizerlijke’ vlag uit de tijd van het Sjah-regime, zoals we vaak zien bij protesten wereldwijd. De meeste Iraanse jongeren weten niet dat ook de Sjah een schrikbewind voerde.
We plaatsen het volgende artikel omdat het ingaat op enkele weinig belichte achtergronden van de huidige crisis van het regime in Iran. Merkwaardig genoeg voor een tekst van ‘vrienden van het radencommunisme’, komt pas aan het slot de arbeidersstrijd aan de orde, zonder duidelijke perspectieven. Daartoe verwijzen we naar een commentaar volgend op de tekst.
Arbeiderstemmen
Oproer in Iran
Sinds half september zijn er massale protesten gaande in de Islamitische Republiek Iran. Ze werden in beweging gebracht door de dood van een 22-jarig meisje dat door de zedenpolitie werd aangehouden. Haar naam was Makhsa Amini en ze stierf na haar arrestatie in Teheran. Ambtenaren ontkenden de beschuldiging dat marteling de oorzaak van haar dood was. Later bleek echter dat het meisje zwaar was mishandeld.
Studenten in Teheran en Makhsa’s buren in haar woonplaats Sakez protesteerden onder het scanderen van de slogan “Vrouw, leven, vrijheid!”. Een golf van verontwaardiging overspoelde het land. Amini kwam uit Koerdistan en daar braken stakingen uit. Vrouwen scheurden ostentatief hun hijabs af en verkondigden een andere boodschap – “Dood aan de dictator! De demonstraties gingen door, en mensenmassa’s bekogelden de politie onder het roepen van: “Weg met de Islamitische Republiek!” en “Ik zal de moordenaars van mijn zuster doden!”.
De Iraanse crisis wordt veroorzaakt door de interactie van een aantal factoren – economische, ecologische, politieke en nationale. Dit schept mogelijkheden voor de uitbreiding van de opstand en voor de verdieping ervan. Massale protesten in het land, inclusief gewelddadig verzet, zijn sinds 2017 aan de gang.
Biden en Putin beroepen zich beiden op het “recht op zelfbeschikking” om de oorlog in Oekraïne te rechtvaardigen
Van de kant van het Russische kapitalistische imperialisme wordt met het “recht op zelfbeschikking” gezwaaid om aan zijn behoeften en pretenties te voldoen. We lezen:
De Russische president Vladimir Poetin heeft het VN-statuut gebruikt om de annexatie aan Rusland te rechtvaardigen van de bezette gebieden van de zelfverklaarde Volksrepublieken Donetsk en Lugansk en de regio’s Cherson en Zaporiyia, die in het kader van de Oekraïense oorlog door Russische troepen onder de voet zijn gelopen. Er is geen weg terug, heeft hij duidelijk gemaakt.
arbeidersstemmen 