Met het begin van de straatprotesten tegen de misdadige islamitische bourgeoisie, vergezeld van een beweging tegen hun ideologische bovenbouw, worstelen de rechtse en linkse burgerlijke tendensen om de demonstraties te reduceren tot gericht tegen de verplichte hijab en voor burgerlijke vrijheden, van de Witte Woensdag campagne tot de vrouwenrevolutie.[1] Het verwijderen van de hoofddoek wordt beschouwd als een symbool van vrouwenbevrijding, alsof vrouwen in Turkije, Bangladesh, de Filippijnen, Amerika, enz, niet gebonden zijn door de ketenen van het kapitalisme en “vrij” zijn. Arbeidsters in Bangladesh hoeven geen hoofddoek te dragen, maar moeten in de 21e eeuw wel 10 tot 14 uur per dag werken.
De nieuwe Britse premier, mevrouw Liz Truss, wil in de voetsporen treden van de Iron Lady, Margaret Thatcher, en heeft haar zwaard getrokken om de arbeidersklasse te verslaan door middel van een anti-arbeiderspolitiek. Dit is vooral belangrijk omdat de Britse arbeidersklasse de strijd is aangegaan. De neofascistische mevrouw Giorgia Meloni wordt de eerste vrouwelijke premier in de geschiedenis van Italië. Mevrouw Meloni heeft gezegd dat zij zal opkomen tegen Afrikaanse vluchtelingen en de Italiaanse havens zal sluiten voor vluchtelingenboten. Deze beschaafde dame verbergt nooit haar afkeer van abortus en homoseksualiteit en zal in dezelfde mate als mevrouw Truss een anti-arbeiderspolitiek voeren. Deze beschaafde vrouwen hebben nooit een hoofddoek hoeven te dragen en zijn hun hele leven “vrij” geweest om in alle vrijheid tegenover de arbeidersklasse op te treden en de dictatuur van het kapitalisme aan de arbeidersklasse en andere mensen voor te stellen als democratie en beschaving.
In tegenstelling tot de demagogen van de rechtse en linkse tendensen van het kapitalisme is de wereld van de werkende vrouw vreemd aan die van de burgerlijke vrouw. Omgekeerd, het leven van de werkende vrouw omvat dubbele uitbuiting en onderdrukking, evenals vernedering, minderwaardigheid, onderdrukte woede en gesmoorde tranen – in wezen de aardse en werkelijke hel die het kapitalisme de mensheid biedt.
De oorzaak van de onderdrukking van de vrouw ligt in het klassensysteem en de kapitalistische productieverhoudingen. Alleen met het verdwijnen van de materiële grondslagen ervan, d.w.z. de kapitalistische produktieverhoudingen en de loonslavernij, zullen ook de fundamenten van de economische overheersing van dit soort onderdrukking verdwijnen. De onderdrukking van vrouwen kan niet worden opgeheven door het alleen veranderen van burgerlijke regeringen. Voor de werkelijke bevrijding van vrouwen moet het genadeloze kapitalistische systeem omvergeworpen worden.
Alleen de gezamenlijke strijd van werkende vrouwen samen met werkende mannen als één geheel, als één klasse, en door het aangaan van klassenstrijd, kan een fatsoenlijk menselijk leven creëren, niet alleen voor de vrouwen van de werkende klasse, maar voor de mensheid als geheel. De enige toekomstige horizon voor de werkelijke bevrijding van vrouwen van seksuele onderdrukking is de strijd van de arbeidersklasse, en de werkelijke emancipatie van vrouwen is alleen mogelijk in een klassenloze communistische maatschappij.
Firoz Akbary
Noot
[1] Na haar immigratie in Amerika lanceerde een journaliste, die vroeger een aanhanger was van de voormalige president Khatami, met steun van westerse burgerlijke instellingen de White Wednesdays-campagne. In deze campagne verwijderden vrouwen en meisjes individueel hun hoofddoek en stuurden de video’s naar de journalist om op satelliet-tv te worden vertoond. Sommigen aan linkerzijde van het kapitaal geloven ook dat vrouwen de materiële kracht zijn van de toekomstige revolutie, dus spreken ze over de vrouwenrevolutie. De doelen van de rechtse en linkse tendensen van het kapitaal zijn hetzelfde, het kanaliseren van de verborgen woede van vrouwen in lijn met anti-regime en pro-democratie protesten.
Bron
Firoz Akbary, The emancipation of women is only possible in a communist society! 1-10-2022.
arbeidersstemmen 
Commentaar van Aníbal
Vrouwenonderdrukking dateert van voor het kapitalisme.
Het kapitalisme heeft vrouwelijke proletarische arbeid nodig en de integratie van vrouwen in de rangen van de heersende en uitbuitende klasse. Het doet dit sterker in sommige staten die in dit opzicht dynamischer zijn, waar vrouwen meer rechten hebben, maar het integreert minder in andere staten, wat niet wegneemt dat het overal miljoenen vrouwelijke arbeiders uitbuit in zijn streven naar meerwaarde.
Als we kijken naar de elementen van de culturele traditie en de manieren van politiek en sociale controle die betrokken zijn bij de onderdrukking van vrouwen, is er wereldwijd sprake van een ongelijke ontwikkeling. In Iran zijn de omstandigheden natuurlijk niet dezelfde als in Duitsland, maar in ieder geval moet de emancipatie van de proletarische vrouwen een onlosmakelijk onderdeel zijn van de revolutionaire algemene van het proletariaat als geheel.
LikeLike