Vier bijdragen over de aanhoudende sociale onrust in Frankrijk
Overgenomen en vertaald van New from internationalist sites, with summaries and quotes from articles recommended for study and discussion. Updated 27-3-2023
Brandt Frankrijk?
Arbeidersstrijd
De beweging van de arbeiders en de arbeidersraden
De arbeidersraden in de theorie van de Nederlands-Duitse communistische linkerzijde. Deel 6
Deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5
part 6 in spanish
Door Philippe Bourrinet
In deze zesde en laatste aflevering van de tekst van Bourrinet publiceren we zijn hoofdstuk 5 en 6. De lezer treft daarin zoals gebruikelijk tussen vierkante haken toelichtingen van de vertaler aan.
(…) De strijd van de arbeidersklasse kan slechts tot hogere ontplooiing komen, wanneer zij zich over alle grenzen heen uitbreidt. Internationaal moet daarom ook de organisatie van de communisten zijn. Het is echter niet mogelijk en ook niet wenselijk, de oprichting van een nieuwe Internationale te forceren; de gelijkheid van opvatting, die hiervoor nodig is, moet groeien in de strijd en wordt hierin telkens opnieuw op de proef gesteld en tot hoger vormen ontwikkeld. Daarom roept de communistenbond ‘Spartacus’ de communisten aller landen op, de in dit manifest neergelegde gedachten te toetsen aan de in hun landen zich ontwikkelende massabewegingen. Alleen als in de strijd zelf de gelijkheid van opvatting en van doelstelling blijkt, wordt een aaneensluiting tot een communistische internationale partij mogelijk en vruchtbaar. (…)
Proletariërs aller landen, verenigt u!
(Inauguraal Adres. Open Brief aan de hoofd- en handarbeiders aller landen. Oorspronkelijk ingevouwen in Spartacus, december 1945, volgens aantekening geschreven in 1939)
Lees verder “De beweging van de arbeiders en de arbeidersraden”
Communisme, te vroeg? Of van uitstel naar afstel?
Over de ‘Grondbeginselen…’ en de overgangsperiode
Doo Fredo Corvo
Van de vele teksten van zogenaamde Nederlands-Duitse communistische linkerzijde, ook wel genoemd de partijstroming binnen het radencommunisme, heeft haar belangrijkste werk, de Grondbeginselen van de communistische productie en distributie1 de grootste misverstanden, hevigste reacties en ernstigste beschuldigingen opgeroepen, met name uit de hoek van de Italiaanse communistische linkerzijde. Onlangs verschenen enkele teksten die zich gewild of ongewild mengen in deze controverse:
- Hermann Lueer, The transition to communism: An Intellectual Confusion, met vertalingen in het Duits, Spaans en Nederlands.2
- Aníbal, A confused intellectual? A detailed critique of Hermann Lueer’s text The transition to communism: An intellectual confusion.3
- De laatste twee hoofdstukken van Ph. Bourrinet, Les Conseils Ouvriers dans la théorie de la gauche communiste germano-hollandaise. Deze tekst dateert van 1999 en is in verband met een recente vertaling in het Nederlands, die in 2023 in delen verschijnt op de site Arbeidersstemmen, door de auteur licht aangepast en uitgebreid. Een oudere Engelse vertaling is eveneens beschikbaar.4
Alle drie deze teksten hebben hun eigen invalshoeken, beperkingen en eigenaardigheden, net als de Grondbeginselen. In het belang van een verhelderende discussie behoort men daarmee rekening te houden.
Problemen gesteld na 1917-1923
De Grondbeginselen zijn geschreven als een gedeeltelijk antwoord op de vragen die de communistische linkerzijdes zich stelden ten aanzien van de contrarevolutie in Rusland:
- De kwestie van het proletarische bastion in Rusland, omgeven door imperialistische machten en een wereldmarkt waarvan het gedeeltelijk afhankelijk was.
- De overgang van de macht van de arbeidersraden naar de bolsjewistische partij en de staat. Het neerslaan van de opstand van Kronstadt.
- De verhouding tussen arbeidersklasse en de boeren, en in meer algemene zin de kleinburgerij.
- De kwesties van de compromissen in de buitenlandse handel, de buitenlandse politiek en van oorlog ter verdediging of uitbreiding van het proletarische bastion.
- Het vraagstuk van de taken van de communistische partijen en hun verhouding tot de Communistische Internationale.
Van der Lubbe-wandeling in Leiden
Op de site van Doorbraak, trof ik volgende aankondiging aan:
“Op zondagmiddag 26 februari vindt in Leiden de Marinus van der Lubbe-wandeling plaats. De Leidse metselaar en anarcho-communist Van der Lubbe werd door de nazi’s ter dood veroordeeld als brandstichter van het parlementsgebouw de Rijksdag in Berlijn in 1933, nu exact 90 jaar geleden”, aldus de oproep van het muziekpodium en eetcafé Resistor in de Leidse Vrijplaats, waar Doorbraak een kantoor heeft.
“Met de wandeling zal Van der Lubbe (1909-1934) herdacht worden als activist en eerste Nederlandse nazi-slachtoffer. De wandeling, met toespraken, begint om 14:00 uur bij de gedenksteen voor Van der Lubbe bij de Morspoort. Hierna zullen plekken bezocht worden die belangrijk waren in het leven van Marinus van der Lubbe.
Omstreeks 15:30 uur zal de wandeling eindigen bij Resistor in Vrijplaats Leiden aan de Middelstegracht 36. Daar zal afsluitend soep en discussie zijn, onder andere over het gevaar van hedendaags extreem-rechts. Deelname aan de wandeling is gratis, maar een donatie wordt op prijs gesteld.” Doorbraak
Lees verder “Van der Lubbe-wandeling in Leiden”Politieke economie of economische politiek van de revolutie?
De arbeidersraden in de theorie van de Nederlands-Duitse communistische linkerzijde. Deel 5
Deel 1, deel 2, deel 3, deel 4
Door Philippe Bourrinet
Volumen 5 en español (also in english and french)
“Is de heerschappij van de arbeidersklasse in een industrieel land tot werkelijkheid geworden, dan staat het proletariaat voor de taak, de omvorming van het economisch leven op nieuwe grondslagen, op die van de gemeenschappelijke arbeid, te beginnen. De opheffing van het privaatbezit is gemakkelijk
uitgesproken: het zal de eerste maatregel van de politieke heerschappij van de arbeidersklasse zijn. Maar dit is slechts een rechtskundige daad, die de grondslag voor het werkelijk economisch gebeuren zal leggen. De werkelijke omvorming en het werkelijk revolutionaire werk begint dan eerst.”
Jan Appel, Marxisme en staatscommunisme; Het afsterven van de staat.
Lees verder “Politieke economie of economische politiek van de revolutie?”Partij, raden en revolutie. “Massa’s of leiders”
De arbeidersraden in de theorie van de Nederlands-Duitse communistische linkerzijde. Deel 4
Door Philippe Bourrinet
“Naast het burgerlijke parlementarisme vormen de vakbonden het hoofdbolwerk tegen de verdere ontwikkeling van de proletarische revolutie in Duitsland. Hun houding in de Wereldoorlog is bekend. Hun beslissende invloed op de principiële en tactische stellingname van de oude sociaal-democratische partij leidde tot het afkondigen van de Burchtvrede met de Duitse bourgeoisie, wat neerkwam op de oorlogsverklaring aan het internationale proletariaat.
Hun sociaalverraderlijke activiteit vond zijn logische vervolg bij het uitbreken van de Novemberrevolutie in Duitsland, toen zij hun contrarevolutionaire gezindheid zwart op wit vastlegden door het afsluiten van een samenwerkingsverband voor economische vrede met het ineenstortende Duitse ondernemerdom. Hun contrarevolutionaire gezindheid hebben ze gedurende de gehele periode van de Duitse revolutie tot op de dag van vandaag gehandhaafd.
Het is de vakbondsbureaucratie geweest die zich het felst verzette tegen de steeds dieper in de Duitse arbeidersklasse wortel vattende radengedachte en die in staat was de noodzakelijkerwijs uit de economische massa-acties voortkomende politieke tendensen te vernietigen die zich richtten op de politieke machtsgreep van het proletariaat. De contrarevolutionaire aard van de vakbondsorganisaties is zo duidelijk dat vele ondernemers in Duitsland het in dienst nemen van arbeiders afhankelijk maken van het lidmaatschap van een vakbond. Daarmee is ten overstaan van iedereen onthuld dat de vakbondsbureaucratie actief deelneemt aan het kunstmatig in stand houden van het in alle voegen krakende kapitalistische systeem. De vakbonden zijn daarmee naast de burgerlijke fundamenten één van de belangrijkste steunpilaren van de kapitalistische klassenstaat.
Dat deze contrarevolutionaire maaksels niet van binnenuit in revolutionaire zin veranderd kunnen worden, is door de vakbondsgeschiedenis van het laatste anderhalfjaar voldoende bewezen. De revolutionering van de vakbonden is geen kwestie van personen. De contrarevolutionaire aard van deze organisaties ligt in de hen kenmerkende structuur en in hun systeem zelf. Uit dit inzicht volgt logisch dat alleen de vernietiging van de vakbonden zelf de weg vrijmaakt voor de voortgang van de sociale revolutie in Duitsland. Voor de socialistische opbouw is iets anders nodig dan deze fossiele organisaties.
Uit de massastrijd is de bedrijfsorganisatie ontstaan. Niet nieuw in de betekenis dat zij opduikt als iets unieks, maar nieuw in de zin dat zij in de revolutie overal ontspruit als noodzakelijk wapen in de klassenstrijd tegen de oude geest en de grondslag waarop hij gebaseerd is. Zij beantwoordt aan de radengedachte en is daarom helemaal geen pure vorm of een nieuw organisatie-aardigheidje of een mystiek mirakel. Zij is de organisch in de toekomst groeiende, de toekomst vormende uitdrukkingsvorm van een maatschappelijke revolutie, die afstevent op de klassenloze maatschappij. Ze is pure proletarische strijdorganisatie. Het proletariaat kan niet verscheurd in beroepsgroepen, buiten zijn strijdterrein voor de definitieve omverwerping van de oude maatschappij georganiseerd zijn, dat moet in het bedrijf gebeuren. Hier staat de één naast de ander als klassegenoot, hier moet iedereen staan als gelijkberechtigde. Hier staat de massa als drijvende kracht van de productie en voelt zij zich voortdurend genoodzaakt inzicht in haar te krijgen en haar zelf te leiden, Hier vindt de geestelijke strijd plaats, de revolutionering van het bewustzijn, in een voortdurende storm van man tot man, van massa tot massa. (…)”
Programma van de “Kommunistische Arbeiter-Partei Deutschlands” (KAPD) van mei 1920.1
Lees verder “Partij, raden en revolutie. “Massa’s of leiders””Iran meer dan ooit in het vizier van het Amerikaanse imperialisme
Aan de zijlijn, maar niet te veel, van de barbaarsheid van de Oekraïne-oorlog, een oorlog tussen Rusland en de NAVO-VS die op de huid van de Oekraïners wordt gevochten, hebben de VS hun “aandacht” weer gericht op het gehavende imperialisme van de Ayatollahs. De officiële oorzaak, althans die welke door het Pentagon naar voren is gebracht om Iran te straffen, zou verband houden met de herhaalde wens van de regering-Raisi om nucleair onderzoek te verrichten met het oog op de uitrusting van Teheran met de atoombom.
Lees verder “Iran meer dan ooit in het vizier van het Amerikaanse imperialisme”De overgangsperiode naar het communisme: een intellectuele verwarring
Door Hermann Lueer
Voor zover in de geschriften van Marx en Engels de economische grondslagen van een communistische maatschappij überhaupt zijn behandeld, zijn de ideeën over de communistische maatschappij meestal uitsluitend negatief bepalingen: geen geld, geen waarde, geen markt, geen loonarbeid, of oppervlakkige zinnen, d.w.z. niet inhoudelijk uitgewerkt, zoals: socialisatie van de productiemiddelen of het motto dat zowel bij de anarchisten als bij Lenin en zelfs bij Stalin populair was: ieder naar vermogen, ieder naar behoefte.
De ideeën over de overgangsperiode zien er dan ook als volgt uit. Aangezien het doorslaggevende aspect van de revolutionaire transformatie – de economische grondbeginselen van een communistische produktieverhouding – grotendeels onduidelijk is, lijkt de uitdaging van de overgang naar de communistische maatschappij vooral te liggen in de politieke organisatievorm. De sleutelwoorden hier zijn de leidende rol van de partij versus alle macht aan de raden.
Zonder bewustzijn van de economische grondslagen van de revolutionaire overgang van kapitalisme naar communisme worden de ideeën over de overgangsperiode die in de radicaal-linkse stromingen wijdverbreid zijn, op verschillende manieren een voorportaal van de contrarevolutie.
Lees verder “De overgangsperiode naar het communisme: een intellectuele verwarring”
Staat en partijen: de twee obstakels
De arbeidersraden in de theorie van de Nederlands-Duitse communistische linkerzijde. Deel 3
Door Philippe Bourrinet
En zeker zal ieder, die (…) geleerd heeft uit den loop der sterren de groote wetten van het heelal af te leiden en hun beteekenis voor onze, voor zijn eigen wereldbeschouwing leerde kennen, deze sterren voortaan met geheel andere oogen aanzien.
Zij spreken woorden tot hem vol inhoud en zin.
Als hij tot hen omhoog ziet, zooals zij daar aan den hemel hun banen doorlopen, spreken zij tot hem van de vroegere geslachten der menschen, die ook zo tot hen omhoog zagen,
spreken ze van hun arbeid en hun strijd,
niet als stomme getuigen, die onverschillig voor wat op aarde gebeurde, hun eigen weg gingen, doch als werkelijke deelgenooten in de geestesworsteling der menscheid.
(Dr. A. Pannekoek, De Wonderbouw der Wereld, 1916-1920) 1
De nieuwe tactiek van massa-actie. De kwestie van de staat
Lees verder “Staat en partijen: de twee obstakels”De massastaking en de eenheidsorganisatie van het proletariaat
De arbeidersraden in de theorie van de Nederlands-Duitse communistische linkerzijde. Deel 2.
Door Philippe Bourrinet
De menschenwereld is een wonder ding;
door haar blaast de Geest als een groote wind:
niemand weet waar hij opkomt, waar begint
het nieuwe willen, de verandering.
Soms schiet Leven vol hoog en wild gerucht
van worden en vergaan. In felle daden
stroomt uit zijn kracht. Elke dag is beladen
met mooglijkheden, ieder uur bevrucht.
Als weer verstilt het bruisende bewegen
komt de denkende mensch: poogt na te speuren
banen die ’t ging; rafelt voorbij gebeuren
uiteen; zegt: ‘het moést gaan langs déze wegen’.
Ver in zijn eenzaamheden lacht de Geest:
‘mijn banen kan geen mensch vooruit verkonden’.
Kind van ’t Al is hij, aan de stof gebonden,
maar de slaaf der stof is hij nooit geweest.
(Henriette Roland Holst-van der Schalk, Heldensage, 1927) 1
De massastaking was de eindelijk gevonden vorm van klassebewustzijn. Ze zou op een vacuüm zijn gebaseerd, als ze niet uiteindelijk werd geconcretiseerd in de opbouw van de organisatie van alle proletarische lagen en in een strijd om economische en politieke macht tegen de kapitalistische staat.
1920: het Rode Leger van arbeiders in het Ruhrgebiet
Ruim 100 jaar geleden kwamen arbeiders in het Ruhrgebiet in opstand tegen de rechtse Kapp-putsch, vormden een Rode Leger en versloegen aanvankelijk de fascistische Freikorpse. Verraden door de sociaal-democratie en de communistische partij, die de Akkoorden van Bielefeld ondertekenden om de arbeiders te ontwapenen, werden duizenden revolutionaire arbeiders afgeslacht. Hier volgen enkele fragmenten uit een boekje waarin deze geschiedenis in verhaalvorm naar voren komt.
Lees verder “1920: het Rode Leger van arbeiders in het Ruhrgebiet”Over de wilde staking bij de Franse spoorwegen
(artikel overgenomen uit Controversen)
Gezien de grote vraag naar informatie vanwege de kenmerken van de wilde staking die begin december 2022 bij de Franse spoorwegen uitbrak, nemen wij hier een bijdrage over van Henri Simon (die deze maand zijn honderdste verjaardag vierde!) en passages uit een artikel dat door Le Prolétariat Universel is gepubliceerd onder de titel Een klap in het gezicht van de medeplichtigheid van de vakbonden aan de regeringen.
UK: staking gezondheidszorg
Van wie is de staking?
De inflatie loopt op tot 14%, de huidige ‘loonsverhoging’ door de regering is een zware loonsverlaging en de aangekondigde verhoging voor 2023 is slechts 2%. Dit betekent dat meer collega’s van de NHS hun baan zullen opzeggen en dat de personeelstekorten zullen toenemen. Het is tijd om de realiteit onder ogen te zien.
We hebben lang geen strijd geleverd. Afgezien van de artsen in opleiding is er in 30 jaar geen grotere staking geweest in de NHS. Wie heeft de ervaring om de strijd te organiseren? Een succesvolle strijd vereist een gezamenlijke actie van werknemers in verschillende salarisgroepen, in verschillende ziekenhuizen, in verschillende vakbonden. Als we kijken naar wat er de afgelopen maand is gebeurd, zien we dat de vakbonden niet in staat zijn om deze eenheid te organiseren.
Lees verder “UK: staking gezondheidszorg”Demonstraties in China: Geënsceneerd door Marx en Engels?
Door Ralf Ruckus
De protesten tegen de blokkades en het partijregime zijn al maanden aan de gang en verbinden verschillende sociale groepen. De regering heeft niet veel speelruimte.
Lees verder “Demonstraties in China: Geënsceneerd door Marx en Engels?”Staking aan de University of California
Het volgende is de tekst van een pamflet gericht aan stakende studentenarbeiders van het University of California systeem in de Verenigde Staten. Zie voor meer informatie over deze staking van 48.000 medewerkers: Negotiations Enter 6th Day as University of California Strike Continues at UC San Diego, Other Campuses. In 2020 was ook al een staking die vier maanden duurde. In dit licht is het niet handig om op te roepen tot een langdurige staking. Vakbonden, werkgevers en de staat gebruiken langdurige stakingen die in isolement van andere arbeiders plaatsvinden, om de arbeiders af te matten en de hele arbeidersklasse in te peperen dat het niet loont om in beweging te komen. Om deze reden waren radencommunisten altijd voorstander van maximale uitbreiding van stakingen, over de grenzen van beroep van sector heen. In plaats van het traditionale ‘picketing’, met vakbondsbordjes voor de poort demonstreren voor opgetrommelde politie, zijn het met name de stakende arbeiders zelf die de koppen bij elkaar kunnen steken in algemene vergaderingen om te besluiten met welke middelen zij zelf voor uitbreiding kunnen zorgen: naar welke bedrijven, met welke algemene leuzen en eisen, en uiteraard door het sturen van massale delegaties.
Arbeidersstemmen
Lees verder “Staking aan de University of California”Geen oorlog behalve de oorlog van de kapitalisten?
– Internationale havenarbeidersbeweging schaart zich achter EU-Oekraïens imperialisme
Het wordt steeds duidelijker dat de organisaties van havenarbeiders in de rij staan om het Amerikaans/EU imperialisme in Europa te beschermen. Dit is enigszins teleurstellend gezien de stakingen en werkblokkades tegen alle wapentransporten door de COBAS/vakbonden in Italië en de havenarbeiders in de Griekse haven Piraus/Athene.
Lees verder “Geen oorlog behalve de oorlog van de kapitalisten?”Iran: De voortzetting van de protesten, het alternatief van het kapitaal en het perspectief van de arbeidersklasse
Ondanks de ongebreidelde onderdrukking door de politiestaat en de vele politie op straat zijn de straatprotesten niet alleen doorgegaan, maar hebben ze zich ook uitgebreid van universiteiten tot middelbare scholen. De islamitische criminele bourgeoisie weet dat repressie alleen niet kan voorkomen dat de demonstraties doorgaan, maar dat zij naast de repressie door de politie ook haar toevlucht moet nemen tot andere oplossingen om de woede van de demonstranten te ventileren en hun protesten te kanaliseren. In deze context heeft Mohseni-Eje’i, het hoofd van de rechterlijke macht, de demonstranten uitgenodigd voor een gesprek en heeft de gouverneur van Teheran aangekondigd dat de veiligheidsfunctionarissen proberen twee of drie plaatsen voor bijeenkomsten vast te stellen.
Lees verder “Iran: De voortzetting van de protesten, het alternatief van het kapitaal en het perspectief van de arbeidersklasse”“Algemene staking” in Frankrijk
Niets van wat is te zien en lezen op ‘sociale’ netwerken en de media, is wat het lijkt.
Zo ook de “Algemene staking” in Frankrijk. De door de vakbeweging georkestreerde stakingen en de gebeurtenissen er omheen, van scholierenstakingen tot het inslaan van ruiten van luxe winkels, zijn geen voorbeeld tot navolging in andere landen. Hieronder vertalen we een pamflet en een artikel van twee groepen die behoren tot de Communistische Linkerzijde uit het Frans. Deze geven een beter beeld van de kansen en bedreigingen voor arbeidesstrijd tegen de gevolgen van inflatie en de Oekraïne-oorlog.
Iran: Olie- en gasarbeiders in beweging. Het regime slaat verzoenlijke toon aan terwijl de repressie doorgaat
Aníbal en Fredo Corvo
In de huidige situatie ontstaan kansen en bedreigingen voor de arbeiders in Iran en in de energieproducerende regio van Saoedi-Arabië tot Algerije en van Kazakhstan tot Turkmenistan. Met het in beweging komen van arbeiders in de vitale Iraanse energiesector, zijn er eerste tekenen van een omslag in de tot nu toe onverbiddelijke repressie van het regime tegen de straatprotesten. In dit artikel onderzoeken we de twijfels van arbeiders in de bedrijven om gevolg te geven aan de oproepen van meerdere zijden om met stakingen de straatprotesten te versterken.
Lees verder “Iran: Olie- en gasarbeiders in beweging. Het regime slaat verzoenlijke toon aan terwijl de repressie doorgaat“Vrienden van het radencommunisme: Oproer in Iran
We plaatsen het volgende artikel omdat het ingaat op enkele weinig belichte achtergronden van de huidige crisis van het regime in Iran. Merkwaardig genoeg voor een tekst van ‘vrienden van het radencommunisme’, komt pas aan het slot de arbeidersstrijd aan de orde, zonder duidelijke perspectieven. Daartoe verwijzen we naar een commentaar volgend op de tekst.
Arbeiderstemmen
Oproer in Iran
Sinds half september zijn er massale protesten gaande in de Islamitische Republiek Iran. Ze werden in beweging gebracht door de dood van een 22-jarig meisje dat door de zedenpolitie werd aangehouden. Haar naam was Makhsa Amini en ze stierf na haar arrestatie in Teheran. Ambtenaren ontkenden de beschuldiging dat marteling de oorzaak van haar dood was. Later bleek echter dat het meisje zwaar was mishandeld.
Studenten in Teheran en Makhsa’s buren in haar woonplaats Sakez protesteerden onder het scanderen van de slogan “Vrouw, leven, vrijheid!”. Een golf van verontwaardiging overspoelde het land. Amini kwam uit Koerdistan en daar braken stakingen uit. Vrouwen scheurden ostentatief hun hijabs af en verkondigden een andere boodschap – “Dood aan de dictator! De demonstraties gingen door, en mensenmassa’s bekogelden de politie onder het roepen van: “Weg met de Islamitische Republiek!” en “Ik zal de moordenaars van mijn zuster doden!”.
De Iraanse crisis wordt veroorzaakt door de interactie van een aantal factoren – economische, ecologische, politieke en nationale. Dit schept mogelijkheden voor de uitbreiding van de opstand en voor de verdieping ervan. Massale protesten in het land, inclusief gewelddadig verzet, zijn sinds 2017 aan de gang.
Lees verder “Vrienden van het radencommunisme: Oproer in Iran”De moord op Mahsa Amini is een manifestatie van de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie!
De dood van Mahsa Amini, de 22-jarige vrouw die werd vermoord door agenten van de islamitische bourgeoisie in dienst van de Geleide Patrouille of moraalpolitie, heeft een golf van woede en haat over de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie teweeggebracht. Vanwege haar ideologische superstructuur oefent de islamitische bourgeoisie niet alleen klassenonderdrukking uit, maar ook seksuele onderdrukking van vrouwen, vooral vrouwen uit de arbeidersklasse, die in de maatschappij en op het werk worden uitgebuit, lastiggevallen, beledigd en misbruikt, enz. Als gevolg daarvan bevinden zij zich in een nog lagere positie dan mannen uit de arbeidersklasse.
Lees verder “De moord op Mahsa Amini is een manifestatie van de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie!”Anton Pannekoek, Klassenstrijd en natie (1912)
Een klassieker van het radencommunisme die tot voor kort alleen in het Duits, Frans, Engels of Spaans kon worden gelezen, nu voor het eerst in het Nederlands.
Zeer actueel vanwege de rol van Oekraïens en Russisch nationalisme in de huidige oorlog in Oekraïne. Beide nationalismen worden door sommige leninistische linksen gebruikt om aan de ene of de andere kant van de frontlinie aan de oorlog deel te nemen.
“Klassenstrijd en natie” in citaten
“Moderne naties zijn volledig het product van de burgerlijke maatschappij; zij zijn ontstaan met de warenproductie, namelijk met het kapitalisme, en hun dragers zijn de burgerlijke klassen.”
Lees verder “Anton Pannekoek, Klassenstrijd en natie (1912)”Anton Pannekoek: Het afbeulsysteem van Taylor (1914)
Gezien vanuit de technisch-economische invalshoek als een methode om alle noodzakelijke levensmiddelen te produceren, is de hele geschiedenis van het kapitalisme een onstuitbare toename van de arbeidsproductiviteit. Op twee verschillende manieren vindt deze toename plaats, enerzijds door verbetering van machines en technische methoden, anderzijds door verhoging van de arbeidsintensiteit. Beide hebben het onmiddellijke doel de meerwaarde te vergroten en de uitbuitingsgraad te verhogen. Terwijl het ene, het betere gebruik van het dode materiaal, de arbeiders niet rechtstreeks raakt, raakt het andere hen des te meer, omdat zij zelf het levende materiaal zijn dat beter moet worden gebruikt. Het Taylor-systeem betekent een nieuwe methode van rationeel gebruik van arbeidskrachten.
Lees verder “Anton Pannekoek: Het afbeulsysteem van Taylor (1914)”Wildcat over inflatie: “Prijzen zijn schaarste-signalen die moeten werken.”
We zien momenteel dat de energieprijzen stijgen terwijl de olieprijzen dalen en de winsten van de oliemultinationals exploderen. Deze tamelijk eenvoudige samenhang wordt vertroebeld door massa’s ideologie, en tegelijkertijd worden de stijgende prijzen gebruikt als excuus om op te roepen tot renteverhogingen – die de recessie zullen verergeren.
Een duidelijk voorbeeld van de ideologische aanval waarbij de markt als oplossing wordt aangeprezen en de hoge prijzen als gerechtvaardigd en uiteindelijk iets positiefs, is het artikel van Claudia Kemfert van de DIW [Duits Instituut voor Economisch Onderzoek]:
“De extreme stijging van de elektriciteitsprijs is echter een uiting van een functionerende markt; de prijs wordt gevormd door vraag en aanbod. En er zijn momenteel tekorten in het aanbod. … Binnenkort gaan er stemmen op… om de elektriciteitsprijs te beperken. Maar het elektriciteitsprijsplafond is juist de oorzaak van het probleem: in Frankrijk worden de elektriciteitsprijzen gesubsidieerd, waardoor te weinig elektriciteit wordt bespaard. … Prijzen zijn altijd schaarste signalen die een effect moeten hebben. “ (Claudia Kemfert, »Kolumne Greenformation: Preise sind Knappheitssignale und müssen wirken«, rnd.de, 02.09.2022)
Terwijl Kemfert de hoge prijzen rechtvaardigt als een uiting van een reële ontwikkeling, beweert Biden het tegendeel; zij zijn het er alleen over eens het onderwerp van de superwinsten van de energiebedrijven uit de weg te gaan.
De crises van de kosten van levensonderhoud
De Amerikaanse president Biden verklaart de hoge energieprijzen uit “de prijsstijgingen van Poetin”. Toch waren deze in 2021 al omhooggeschoten, voordat de oorlog begon. Vooral omdat de EU al lange tijd werkt aan de “liberalisering” van de gasmarkt, zodat de prijs wordt bepaald door de markt en niet door langlopende leveringscontracten, b.v. met Rusland. Het sterk toegenomen gasverbruik in China en de speculatie die daarvan het gevolg was, hebben de wereldmarktprijs opgedreven. Overigens krijgen de grote gasimporteurs zelfs vandaag nog ongeveer evenveel gas als in Duitsland wordt verbruikt, volgens de langetermijncontracten met Rusland, tegen gunstige prijzen. Zij verkopen deze echter tegen marktprijzen door aan Frankrijk, waar de kerncentrales worden gesloten, en aan de gasleveranciers, die de toeslag mogen doorberekenen aan de consumenten.
Lees verder “Wildcat over inflatie: “Prijzen zijn schaarste-signalen die moeten werken.””Wilde staking Noordzee olie en gas-industrie vanaf 8 september 2022
Volgt een verklaring ondertekend door het stakingscomité van offshore olie- en gasarbeiders
.
Aan allen die getroffen zijn door de arbeidsonrust in de offshoresector.
Het gaat over de redenen die ons hebben doen besluiten om in wilde staking te gaan.
Sinds 2001 zijn onze lonen extreem gedaald. Momenteel lopen onze lonen zo’n 22-23% achter op de inflatie. In combinatie met de onzekere en onvoorspelbare olieprijzen van het afgelopen decennium hebben de oliemaatschappijen onze arbeidsvoorwaarden uitgehold. Zij hebben roosterwijzigingen afgedwongen, ons tot 15% van ons netto-inkomen gekort en een klimaat geschapen waarin wij het gevoel hebben dat wij steeds verder achteruitgaan. Dat wij gedwongen worden om langere werktijden te maken voor minder geld, heeft een enorme impact gehad op de geestelijke gezondheid van alle werknemers in de Noordzee.
Zelfs toen erkend werd dat deze werktijden een bedreiging vormden voor onze bestaansmiddelen en men het erover eens was dat zij voor niemand goed waren, worden wij nog steeds door onderaannemers tewerkgesteld volgens deze werktijden. Zij hebben onze arbeidsvoorwaarden verslechterd en vervolgens de nieuwe voorwaarden in het kader van de ESA (Energy Service Agreement) als een innovatie gepresenteerd.
Dit is complete onzin.
Wij hebben belachelijke loonaanbiedingen gekregen die niet meer zijn dan een daverende klap in het gezicht.
Toen begonnen we over stakingen te praten omdat Big Oil groteske winsten maakte. Zij kwamen terug, en zeiden, zonder te overleggen, dat zij als gebaar van goede wil een loonsverhoging van 3% zouden opleggen.
Dat is ook belachelijk omdat de winsten zo enorm zijn.
Wij zijn voortdurend in gesprek met onze bedrijven, vakbonden en ondertekenaars van het ESA, maar het duurt veel te lang. We weten dat ze het rekken, proberen om de situatie tot bedaren te brengen. Dit maakt de situatie echter alleen maar erger.
Onze vakbonden zeggen dat ze op dit moment de krachten niet hebben om een stembusgang te houden.
Wij zeggen dat dit onzin is, want de hele Noordzee is absoluut woedend over onze behandeling.
De wilde stakingen waarover wij hebben gesproken en die wij nu plannen, zijn het resultaat van jarenlange passiviteit van de vakbonden en onze bedrijven, en hebben ons het gevoel gegeven dat de enige manier om iets gedaan te krijgen is de zaken in eigen hand te nemen.
We hebben alle nodige stappen ondernomen om onze verontwaardiging te uiten. We hebben de juiste kanalen gebruikt, maar we hebben het gevoel dat we bij de neus worden genomen.
Het hele Verenigd Koninkrijk is in opstand gekomen over de kosten van levensonderhoud. Wij zijn geen uitzondering. Wij leveren de energie die iedereen aan de gang houdt, maar toch lijken wij de laatsten te zijn om iets te zeggen. Het is nu tijd om te handelen.
Daarom zullen wij op 8 september 2022 om 13.00 uur staken in alle fabrieken, alle industrieën en alle bedrijven.
We zullen staken en het werk neerleggen totdat we enige vorm van respect krijgen. We hebben te lang volgens de regels gespeeld en nu doen we het op onze manier. Onze voorwaarden zijn vastgesteld, u weet wat we willen en we willen niet wachten tot volgend jaar om het te krijgen. Geef de olie- en gasarbeiders wat ze verdienen.
Offshore stakingscomité van olie- en gasarbeiders
Bronnen
- Wilde Streiks auf Öl- und Gasplattformen in der Nordsee: Der Kampf geht weiter!
- North Sea wildcat strikes rumoured for next week, OEUK calls for calm
Meer over dit onderwerp
AWW: ‘Niet betalen’ of ‘Genoeg is genoeg’: De rol van de voorhoedes van arbeiders in deze tijd
– Lessen van de arbeiders van GKN in Italië en andere landen –
Er zijn momenten waarop een bepaalde groep arbeiders het politieke brandpunt kan worden voor de bredere arbeidersklasse. Ze kunnen als een aantrekkingspool fungeren, ze kunnen een doorgeefluik worden voor een breder programma en nieuwe vormen van strijd.
De huidige golf van stakingen in Groot-Brittannië laat zien dat belangrijke delen van de arbeidersklasse zowel de noodzaak als het vermogen voelen om hun eigen belangen te verdedigen. De stakingen zijn uitgebroken op een punt in de steeds dieper wordende crisis waar het reguliere politieke establishment geen zinnige door de staat geleide oplossingen kan presenteren.
Lees verder “AWW: ‘Niet betalen’ of ‘Genoeg is genoeg’: De rol van de voorhoedes van arbeiders in deze tijd”De arbeiders hebben geen vaderland: internationalistische solidariteit met arbeidsmigranten
Pamflet verspreid door het No War But the Class War Turkije comité
Migranten die worden gedwongen te migreren vanwege oorlog, worden gebruikt als goedkope arbeidskrachten en blootgesteld aan racistische aanvallen.
Enerzijds worden migranten uitgebuit door te werken tegen lage lonen en in onveilige omstandigheden, anderzijds worden zij het slachtoffer van misbruik van hun kwetsbare positie. Op deze manier probeert de kapitalistische klasse ons, de arbeidersklasse, te verdelen en ons af te leiden van onze werkelijke strijd. Immigranten zijn niet onze vijand, ze zijn een belangrijk deel van de arbeidersklasse. Onze echte vijand is het kapitalisme, dat bloedbaden aanricht, mensen op de vlucht jaagt en onschuldige mensen uitbuit voor de winst.
Lees verder “De arbeiders hebben geen vaderland: internationalistische solidariteit met arbeidsmigranten”Over klassezelfstandigheid en organisatie
Acht discussiestellingen
Duits, Engels, Spaans, Portugees
1 Vorm
De revolutionaire zelfstandigheid van het proletariaat tegenover het kapitaal houdt in dat het proletariaat op massale wijze zelf zijn eigen bevrijdingsstrijd voert. De beslissingen over het verloop van deze strijd nemen de werkende en werkloze arbeidersmassa’s bij voorkeur in algemene vergaderingen in het bedrijf en/of op straat. Met name die coördinerende taken die de massa’s zelf niet kunnen uitvoeren, delegeren zij met een welomschreven mandaat aan gekozen en altijd herroepbare vertegenwoordigers. Deze vertegenwoordigers verenigen zich in comités, en wanneer de strijd een hele regio bestrijkt, in arbeidersraden. Wanneer ook maar enigszins mogelijk overleggen deze vertegenwoordigers in het openbaar voor de algemene vergaderingen, met name bij eventuele onderhandelingen met vertegenwoordigers van het kapitaal en/of de staat, en zijn zij volledige verantwoordelijkheid verschuldigd aan de arbeidersmassa’s die hen hebben verkozen.
Lees verder “Over klassezelfstandigheid en organisatie”Pamflet: In tijden als deze moeten arbeiders bereid zijn met de inkadering door de wet te breken
Verspreid tijdens de spoorstaking in Bristol
In tijden als deze…
- Waar een wereldwijde crisis opnieuw wordt gevolgd door de dreiging van een wereldwijde oorlog.
- Waar de inflatie wereldwijd een aanval is op onze lonen, terwijl ook zogenaamd linkse regeringen van Duitsland tot Spanje tot de VS akkoord gaan om miljarden extra uit te geven aan herbewapening.
- Waar de heersende klasse probeert de verdeeldheid binnen onze klasse te verdiepen, bv. in de vorm van deportaties naar Rwanda of andere zondebokacties.
- Waar de invoering van automatisering en technologie niet leidt tot een beter leven voor iedereen, maar tot een toename van de werkloosheid en druk op de lonen.
We moeten bereid zijn om de inkadering door de wet te breken door…
- het organiseren van stakingen in sterkere sectoren in solidariteit met de strijd van arbeiders in zwakkere sectoren
- ons te verzetten tegen het schrappen van banen en het sluiten van bedrijven, indien nodig door middel van bedrijfsbezettingen
- met alle middelen te strijden tegen overwerk en werkdruk terwijl anderen moeilijk een baan kunnen vinden
- het kraken van leegstaande flats en huizen als reactie op de toenemende dakloosheid
- weigeren dat mensen van onze klasse honger lijden of het koud hebben, desnoods door energierekeningen niet te betalen
- ons fysiek te verzetten tegen razzia’s op migranten, deportaties, uitzettingen of arrestaties van stakingsposten
We moeten ons hierop voorbereiden. We moeten ophouden ons als slachtoffers te gedragen. Door de concurrentie tussen vakbonden en hun angst om de wet te trotseren, zijn ze slechts een beperkt wapen in onze strijd. De meeste organisaties willen van overwinningen spreken en staan ons daarom niet toe te leren van de sterke en zwakke punten van onze stakingen en strijd. We moeten leren voor onszelf op te komen.
Tijdens de pandemie hebben we gezien dat arbeiders in de zogenaamde ‘essentiële sectoren – vervoer, gezondheidszorg, voedsel – heel goed in staat zouden zijn om de samenleving op een betere, gelijkwaardiger en minder destructieve manier te besturen. Wij zullen deze verantwoordelijkheid op ons moeten nemen en de productiemiddelen moeten bevrijden uit de afgrond van hun systeem van winst en macht.
Hier in Bristol, net als elders, moeten we elkaar zien te vinden. Sommigen van ons werken in het ziekenhuis van Southmead, anderen in plaatselijke scholen. We onderhouden een solidariteitsnetwerk in het industrie- en logistiek gebied van Avonmouth.
Bron
Angry Workers of the World, In times like these workers have to be ready to break the cage of the law.
Wilde staking op de Noordzee
Het Elgin-platform van Total in de Noordzee. Hier begon de staking.Werknemers op boorplatforms in de Noordzee zijn een wilde staking begonnen die de olieproductie lamlegt. Werkgevers en vakbonden zetten hen onder druk om de strijd op te geven. En toch blijft de staking zich verspreiden. Het zou een keerpunt kunnen betekenen in de reactie van de werknemers op de crisis in heel Europa.
Lees verder “Wilde staking op de Noordzee”
arbeidersstemmen 