De protesten tegen de blokkades en het partijregime zijn al maanden aan de gang en verbinden verschillende sociale groepen. De regering heeft niet veel speelruimte.
Lees verder “Demonstraties in China: Geënsceneerd door Marx en Engels?”
Pamflet verspreid door het No War But the Class War Turkije comité
Migranten die worden gedwongen te migreren vanwege oorlog, worden gebruikt als goedkope arbeidskrachten en blootgesteld aan racistische aanvallen.
Enerzijds worden migranten uitgebuit door te werken tegen lage lonen en in onveilige omstandigheden, anderzijds worden zij het slachtoffer van misbruik van hun kwetsbare positie. Op deze manier probeert de kapitalistische klasse ons, de arbeidersklasse, te verdelen en ons af te leiden van onze werkelijke strijd. Immigranten zijn niet onze vijand, ze zijn een belangrijk deel van de arbeidersklasse. Onze echte vijand is het kapitalisme, dat bloedbaden aanricht, mensen op de vlucht jaagt en onschuldige mensen uitbuit voor de winst.
Lees verder “De arbeiders hebben geen vaderland: internationalistische solidariteit met arbeidsmigranten”Verspreid tijdens de spoorstaking in Bristol
We moeten ons hierop voorbereiden. We moeten ophouden ons als slachtoffers te gedragen. Door de concurrentie tussen vakbonden en hun angst om de wet te trotseren, zijn ze slechts een beperkt wapen in onze strijd. De meeste organisaties willen van overwinningen spreken en staan ons daarom niet toe te leren van de sterke en zwakke punten van onze stakingen en strijd. We moeten leren voor onszelf op te komen.
Tijdens de pandemie hebben we gezien dat arbeiders in de zogenaamde ‘essentiële sectoren – vervoer, gezondheidszorg, voedsel – heel goed in staat zouden zijn om de samenleving op een betere, gelijkwaardiger en minder destructieve manier te besturen. Wij zullen deze verantwoordelijkheid op ons moeten nemen en de productiemiddelen moeten bevrijden uit de afgrond van hun systeem van winst en macht.
Hier in Bristol, net als elders, moeten we elkaar zien te vinden. Sommigen van ons werken in het ziekenhuis van Southmead, anderen in plaatselijke scholen. We onderhouden een solidariteitsnetwerk in het industrie- en logistiek gebied van Avonmouth.
Angry Workers of the World, In times like these workers have to be ready to break the cage of the law.
Het is voorspelbaar dat de vreemdelingenhaat toeneemt met de oorlog en nu ook de Oekraïense vluchtelingen zelf treft. Wat voedt de angst en de afwijzing van vluchtelingen?
Lees verder “Waar komt de reactie tegen vluchtelingen vandaan?”
Amsterdam, 25 mei 2021
Met hoop en verwachting hebben arbeiders overal ter wereld de berichten ontvangen van de gezamenlijke manifestaties op bruggen en verkeersknooppunten van Arabisch en Israëlisch sprekenden. Tijdens de wederzijdse bombardementen en de pogroms over en weer protesteerden zij hand in hand, als buurtgenoten en mede-arbeiders tegen de terreur en de oorlog.
Lees verder “Oproep aan Arabische en Joodse arbeiders in Palestina en Israël”
In het weekend van 24 en 25 januari zijn in tenminste 10 plaatsen in Nederland rellen – “de ergste sinds 40 jaar” – uitgebroken tegen het ingaan van een avondklok, van 21:00 tot 4:30 uur.
De meest hevige reactie kwam van de burgemeester van Eindhoven – na Philipsstad, het Nederlandse Silicon Valley – die sprak van naderende burgeroorlog en de noodzaak om het leger in te zetten. De Eindhovense jongeren en de “van elders gekomen” hooligans die op zondag vanaf 14:00 uur tot vroeg in de ochtend het centrum van Eindhoven op stelten zetten met vuurtjes, ingegooide ruiten, plunderingen van winkels, noemde hij tot twee keer toe “het schuim van de aarde”.
Lees verder “Over de rellen tegen de avondklok en de achtergronden”We plaatsen hier een vertaling van het antwoord van C.Mcl. In een voetnoot maakt F.C. een opmerking over de manier waarop deze Pannekoek interpreteert, een interpretatie met verstrekkende consequenties.
Lees verder “Interimperialistische oorlog en het veronderstelde ‘verval van het kapitalisme’ – antwoord van C.Mcl.”Van een kameraad kreeg ik de volgende informatie.
In aansluiting op zijn tekst stel ik solidariteitsacties voor.
Werknemers in de regio Amoer hebben het kantoor van een bedrijf dat een gasverwerkingsinstallatie voor Gazprom bouwt, vernield. Enkele tientallen bouwers braken in het kantoor van “Renaissance Heavy industries”, een aannemer die betrokken is bij de bouw van de Amoer gasverwerkingsfabriek. Ook werd bekend dat arbeiders de winkel bezetten en een deel van de producten meenamen. Dit heeft te maken met het feit dat tijdens de quarantaine de voedselprijzen met een factor 2 stegen, terwijl de arbeiders niet langer het volledige loon ontvingen.
Lees verder “Wilde staking en een arbeidersoproer in de Amoer regio in Rusland”
Rutte heeft het keer op keer gezegd, de lockdown is nodig voor de ouderen en zwakkeren. Nu worden stapje voor stapje de maatregelen verzwakt – ondanks de dreiging van een tweede besmettingsgolf. De economie (vroeger heette dat het kapitalisme) moet weer op gang komen. We vergeten bijna dat Nederland het land is waar de meeste bedrijven zijn blijven doorwerken, dat wil zeggen, de werknemers werkten door, ondanks de gevaren. Maar eerst even de kwetsbare ouderen, al is het maar dat ik zelf tot dat ‘segment’ behoor, en de bijbehorende ‘identiteit’ krijg opgedrongen van sommige ‘jongeren’ die denken dat zij vanwege mij niet mogen feesten en ik met mijn ‘riante’ pensioen hun toekomst opeet. “Dan gaan er maar enkele oudjes wat eerder dood”.
Zo gaat het beschermen van kwetsbare ouderen: de verzorgingstehuizen gaan – naar Spaans voorbeeld – op slot voor bezoekende familie, zodat die niet kan zien dat het personeel gedwongen werkt zonder beschermingsmiddelen, hoe met Covid besmette bejaarden apart gezet en in de steek gelaten worden, zonder begeleiding of bezigheid, wachtend op … de dood (Bij1).
Hoe gaat het beschermen van de zwakste werknemers, migranten uit Oost-Europa? Ze werken via uitzendbureaus die tevens voor huisbaas spelen, om de magere lonen deels terug te ontvangen als woekerhuren door hun werknemers op elkaar te pakken in ‘vakantie’-kampen. Het ergste zijn nu in Corona-tijd – zoals altijd – de omstandigheden in de vleessector, waarvan de misstanden voor het slachtvee inmiddels algemeen bekend zijn. Heel wat minder verontwaardiging heerst over het mishandelen van de werknemers in de vleessector. Het zijn tenslotte arbeiders, die eigenlijk helemaal niet bestaan, laat staan een leven hebben. En op de werkvloer nog allemaal buitenlanders ook.
India is getuige geweest van een massale uittocht van interne migratie-arbeiders als gevolg van een ongeplande lockdown. De coronaviruscrisis heeft de Indiase staat gedwongen om lukraak een lockdown uit te voeren om op een goede manier sociale afstand te laten houden. Maar daarbij is men ontegenzeggelijk vergeten dat sociale afstand een voorrecht is van de elite als er geen goed doordachte afspraken worden gemaakt. Indiase burgers zijn op pijnlijke wijze getuige van de afschuwelijke aanblik van verbrijzelde arbeidsmigranten die hulpeloos naar huis proberen terug te keren. Velen zijn al gestorven tijdens hun hachelijke reis, die in de meeste gevallen te voet wordt ondernomen. Men ziet busstations zoals Anand Vihar, tjokvol arme vrouwen met hun kinderen op de arm. Het surrealistische schouwspel van legioenen migrantenarbeiders die bij het busstation staan, onder bruggen slapen en proberen te ontsnappen aan de agressie van de politieagenten, laat zien hoe snel hun dagelijkse leven abnormaal intens is geworden. Afgezien van het feit dat er geen substantiële hulpprogramma’s voor de migranten bestaan, tast de Indiase staat bewust hun waardigheid aan. Het spuiten van ontsmettingsmiddel op arbeiders in de staat Uttar Pradesh bewijst de poging van de regering om hun waardigheid aan te tasten en ook de inherente waarde van de arbeiderslichamen te verminderen. Lees verder “Neoliberale necropolitiek en Indiase arbeidsmigranten”
Zie voor updates onderaan pagina
Het rommelt weer op Curaçao, bij de raffinaderij Isla, bij vuilnismannen en leraren. De staat heeft geen geld meer, vuilnismannen staken en blokkeren het verkeer met in brand gestoken vuilnis. Leraren staken omdat de scholen niet meer worden schoongemaakt en ook zij leggen het verkeer plat. Dinsdag 5 februari wordt bekend dat de 100 jaar oude raffinaderij niet door de oliemultinational Motiva Enterprises (waarschijnlijk Amerikaans-Saoudisch kapitaal) zal worden overgenomen. Dezelfde avond trekken woedende Isla-arbeiders naar het regeringscentrum Fòrti, waardoor volgens Trouw1 ministers niet meer in of uit kunnen. De volgende ochtend blokkeren grote kraanwagens de hoofdstad Willemstad en voor het gebouw van de Isla-vakbond worden autobanden in brand gestoken. De acties zijn vanzelfsprekend politiek, gericht tegen de staat, die eigenaar is van de zwaar verouderde raffinaderij. Eerder, in 2016, zou Chinees kapitaal de 2,3 miljard dollar investeren die nodig zijn om de Isla op te knappen. Deze investeerder trok zich terug nadat China de kapitaalvlucht aan banden legde. De stakende arbeiders stellen twee eisen. De eerste eis, het vertrek van Clift Christiaan die namens de raffinaderij onderhandelde met overnamepartners. Christiaan zou de raffinaderij willen sluiten. Aan deze eis van zijn afzetting wordt vrijdag tegemoet gekomen. De vakbond beëindigt de staking ondanks het feit dat de tweede eis, opname van vakbondsman Errol Cova in het onderhandelingsteam, niet is aanvaard. Volgens de raffinaderij omdat Cova op de loonlijst zou staan van de huurder en exploitant van de Isla, het Venezolaanse staatsoliebedrijf PDVSA. Premier Rhuggenaath suggereerde zelfs dat het de vakbonden zijn die de Isla willen sluiten. Van Cova is bekend dat hij destijds sympathiseerde met Chavez’ zogenaamde Bolivariaanse revolutie in Venezuela.2 De premier schaamt zich niet om in te spelen op de kleinburgerlijke eiland-mentaliteit, waarin laatst gekomen migranten als ‘vreemdelingen’ worden gewantrouwd en gediscrimineerd; Cova is in Venezuela geboren. Dergelijke beschuldigingen in allerlei richtingen over het bewust laten mislukken van overnameonderhandelingen zijn moeilijk hard te maken of te ontkennen. Ze dienen vooral om de arbeiders te verwarren. De raffinaderij-arbeiders reageren echter nuchter: Venezuela heeft wel elke maand salaris uitbetaald.
Lees verder “Curaçao: de “Isla” als microkosmos van een instortend kapitalisme”
Wie wordt niet geraakt door de verhitte debatten over Zwarte Piet? De kwestie trekt vaak een zwart-witte grenslijn tussen mensen die verder redelijk of goed met elkaar overweg kunnen … of konden. Deze discussies kunnen zo hevige emoties oproepen dat de meesten het onderwerp Zwarte Piet liever uit de weg gaan. Volgens Trouw van 15 november staat ongeveer de helft van de Nederlanders achter de ‘blokkeerfriezen’. Dat geeft te denken over het resultaat van de acties tegen Zwarte Piet. Dit artikel bekijkt Zwarte Piet vanuit de positie van de arbeidersklasse. De acties voor en tegen Zwarte Piet verschijnen dan in een totaal ander licht.
Lees verder “‘Voor’ en ‘tegen Zwarte Piet’: het huidige proletariaat bestaat niet”
Roufos interviewt Slobodian over zijn recente studie van het globalisme. We zijn het uiteraard niet eens met zijn pleidooien voor een sociaal-demokratisch links, maar Slobodian onthult meesterlijk de burgerlijk-wetenschappelijke lobbies achter neo-liberalisme, rechts populisme en Trumpisme en de grenzen van deze economische politiek.
Lees verder “Wetenschappelijke lobbies achter neo-liberalisme, rechts populisme en Trumpisme”
Uittreksel van On capitalist restructuring in the SYRIZA-ANEL times
Na de gepolariseerde dagen van het referendum van 2015, heeft de periode die volgde op de Griekse regering veel van de breukpunten die ze zou hebben gehad met de “instellingen” genormaliseerd en is ze een onderdanige student geworden zonder dat ze in eigen land aanzienlijke reacties heeft veroorzaakt, althans tot nu toe. In onze analyse gaat het falen van de vorige cyclus van strijd (ruwweg tussen 2008 en 2012) vooraf aan de opkomst van de door SYRIZA geleide regering …..
Lees verder “Griekenland: kapitalistische herstructurering onder de regering Syriza-Anel”
Van Catalonië tot het Amerikaanse Midwesten, van de “Brexiteers” en Corsicaanse separatisten tot Salvini en het Duitse AfD, over de hele wereld heeft de kleinburgerij een leidende rol gespeeld in reactionaire “revoltes” die de crisis zouden moeten verzachten en die tot niets hebben geleid. Niet genoeg daaraan, na de botsing met de werkelijkheid gaat ze nu een nieuwe en onvermijdelijke fase in, omdat ze geen alternatief, geen toekomst heeft te bieden aan de maatschappij. Haar enige optie is om de fantasie van het “volk” nieuw leven in te blazen, deze interklassistische entelechie1, een klote en utopische versie van de natie, nu omgezet in een puur delirium, een zombie politiek onderwerp.
Lees verder “Proletariaat, vreemdelingenhaat en lompenproletarisering”
Een van de gevolgen van precarisering (baanonzekerheid) is dat het soort relaties, het vertrouwen en de gesprekken die je vroeger had met collega’s op de werkvloer, nu uit de ruimte van het bedrijf verdwijnen omdat steeds meer mensen jarenlang niet werken.
De fundamentele solidariteitsbanden tussen werknemers blijken enerzijds veel duidelijker “politiek” te zijn, voor zover zij niet het gevolg zijn van een bijzondere situatie, van een “oneerlijke” of “onrechtmatige” werkgever of onderneming, maar van een noodzakelijk antwoord op een algemene situatie die is ontstaan door de ineenstorting van het economisch systeem. Lees verder “Nieuwe vormen van organisatie en politisering van verzet”
In diverse Londense ziekenhuizen zijn sinds dit voorjaar zo’n 750 schoonmakers, beveiligers en portiers in staking. Zij behoren tot de laagst betaalde arbeiders in het Verenigd Koninkrijk. Volgens een rapport uit 2014 van de Equality and Human Rights Commission, worden de meer dan 8 miljard Pond aan omzet van de sector van commerciële schoonmaak opgebracht door zo’n half miljoen vrijwel onzichtbare arbeidskrachten. Het zijn meestal vrouwen, merendeels gekleurd, afkomstig uit Oost en West Afrika. Velen werken op informele basis zonder enige baanzekerheid. Dat bracht tot nu toe met zich mee dat de angst hun baan te verliezen, hen afhield van acties voor verbetering van hun levensomstandigheden. Het is veelbelovend voor de arbeidersstrijd, niet alleen in Groot-Brittannië, maar ook die in heel Europa, dat dit deel van het proletariaat nu in beweging is gekomen. Lees verder “GB: veelbelovende ziekenhuisstaking”
Door Angry Workers of the World (GB)
Veel mensen verlangen wanhopig naar strijd voor een betere wereld, maar voelen zich geïsoleerd en onzeker waarop ze hun politieke actie zullen richten. We denken dat we moeten ingrijpen, om ons heen kijken, groeien, ons mengen onder de mensen en ons bemoeien met de dagelijkse gang van zaken, met een warm hart en een koel hoofd, de blik vooruit gericht ….
Lees verder “Broeders en zusters, het is tijd om in beweging te komen”
Uit het Engels vertaald artikel “Notes on a factory uprising in Yangon” geplaatst door de Chinese groep Chuang.
Soe Lin Aung onderzoekt de staking (of rel) tegen een H&M-leverancier in Myanmar, die zich in Chinese handen bevindt. Daarbij gaat ze verder dan wat kranten schrijven en onderzoekt de plaatselijke context en de bredere politieke betekenis.
Vorige maand vond een staking plaats in een confectiefabriek in Chinese handen aan de rand van Yangon (Nederlands: Rangoon), de voormalige hoofdstad en het belangrijkste industriegebied van Myanmar. De lange duur van het conflict leidde tot verbittering, die zich uitte in een korte belegering van de fabriek. Op 23 februari trokken honderden arbeiders op naar de Hangzhou Hundred-Tex Garment fabriek, beschadigden fabrieksvoertuigen, sloegen ruiten in, vernielden van machines, vielen de Chinese manager aan, en namen zeven Chinese opzichters in gijzeling. Na een reddingsoperatie door de politie op verzoek van de Chinese ambassade, werden de gijzelaars vrijgelaten, en vijf arbeiders werden gearresteerd. Deze rel, zo meldden media-verslagen, volgde op een maandenlange staking wegens 15 maanden van onbetaalde overuren, die had geleid tot het ontslag van de vakbondsleider van de fabriek. Een arbeider meldde dat “de meeste van de arbeiders tijdens de opstand zichzelf niet meer in de hand hadden”. Een bedrijfsexterne vakbondsleider zei dat de arbeiders “zagen dat er geen beweging in de zaak kwam – en toen tot uitbarsting kwamen.” Lees verder “Myanmar: opstand in een fabriek in Rangoon”
English language version on Libcom.org.
Zowel Turkije als Nederland hebben uit binnenlandse politieke overwegingen een populistische kaart gespeeld. En wel om electorale redenen en in een poging om hun staat te versterken. Het kleine Nederland maneuvreerde in het verleden gewiekst tussen grootmachten om zijn imperialistische belangen te beschermen. De laatste jaren is het regel dat het voorbeeld van het grote Duitsland van de regering Merkel wordt gevolgd. Zo ook in dit geval: Duitsland verbood als eerste Turkse bijeenkomsten rond het referendum met Turkse bewindslieden. De Duitse bourgeoisie kon zich in dit geval echter niet tevreden stellen met het – waarschijnlijk geslaagde – oppoetsen van de SPD om een rechtspopulistische impasse te voorkomen. Berlijn wilde ook zorgen dat in Nederland Wilders de pas wordt afgesneden door een populistische opstelling van Den Haag tegenover Ankara. Lees verder “Turkije-Nederland: zowel Rutte als Erdogan profiteren ten koste van de arbeiders”
Onderstaande stellingen werden al op 28-1-2017 geformuleerd.
Tot nu toe bevestigt de ontwikkeling van de binnen- en buitenlandse politiek van de VS de tendens naar verhevigde oorlogsvoorbereidingen.
Daarom publiceer ik nu deze stellingen als bijdrage tot de discussie onder arbeiders en binnen het proletarisch-internationalistische milieu. Lees verder “Trumpisme als historisch keerpunt – 12 stellingen”
Op internet verschijnen meer actuele bijdragen tot de zelfstandige arbeidersstrijd dan we kunnen vertalen in het Nederlands. In deze rubriek presenteren we de meest interessante van deze webteksten die over ons scherm rolden. Deze keer, februari 2017, een indruk hoe Trump, Trumpisme en anti-Trumpisme worden gezien.
Op 28 november doet het NOS-Journaal verslag van een vakbondsmanifestatie in Alblasserdam. Een paar honderd metaalarbeiders uit de maritieme sector manifesteren hun ongerustheid over het verlies van werkgelegenheid in de regio Drechtsteden (Dordrecht, Zwijndrecht, Papendrecht, Hendrik-Ido-Ambacht, Sliedrecht, Alblasserdam en Hardinxveld-Giessendam), alleen al 1000 arbeidsplaatsen in november. In totaal gaan 2000 banen verloren. Daarbij vallen namen van bedrijven zoals IHC Kinderdijk, Keppel Verolme, IHC, Huisman, HCM, Heerema, FN Steel, Nedstaal en Fokker. Lees verder “Drechtsteden en Waddinxveen: vast werk en flexwerk”
Op basis van een tekst in Kosmoprolet publiceren we hier een samenvatting van een ontnuchterende tekst in de vorm van vijf stellingen door ‘Vriendinnen en vrienden van de klassenloze maatschappij’ die eerder verscheen in het Duitse “Konkret” van oktober en november dit jaar. Lees verder ““Proletariërs van alle landen, bestrijdt elkaar!” – kanttekeningen bij de vluchtelingencrisis”
Op internet verschijnen meer actuele bijdragen tot de zelfstandige arbeidersstrijd dan we kunnen vertalen in het Nederlands. In deze rubriek presenteren we met enige regelmaat de meest interessante van deze webteksten.
Terwijl de Brexit als een onaangename verrassing kwam voor de meest ervaren bourgeoisie ter wereld, viel de verkiezing van Trump rauw op het dak van de meest machtige bourgeoisie. Of niet? Vele vragen en vele antwoorden. Hoe reageert het milieu van internationalistische revolutionaire groepen op het aan de macht komen van Trump?
Al jaren zien we de opkomst van rechts-populistische partijen die grote aantallen kiezers naar zich toe weten te trekken door in te spelen op thema’s die de gevestigde politieke partijen laten liggen. In Nederland was het Pim Fortuyn die voor het eerst handig gebruik maakte van zowel de onvrede over de ‘multiculturele samenleving’ als de afbraak van de ‘verzorgingsstaat’. Nu is dat Geert Wilders. In Frankrijk is het Front National, in Duitsland zijn het Pegida en Alternative für Deutschland (AfD), in de Verenigde Staten Trump. Vaak wordt kiezersonderzoek de conclusie getrokken dat het fascisme voor de deur staat en dat dus … de democratie moet worden verdedigd. In dit artikel tonen we aan dat beide conclusies onjuist zijn voor de Verenigde Staten. De opkomst van ultrarechtse partijen hangt daar samen met veranderingen die veel dieper gaan dan wijzigingen in het landschap van de parlementaire politiek. Lees verder “Populisme: het geval van Trump”
Deze week is onder bovenstaande titel een tekstbundel verschenen over crisis en arbeidersstrijd in China.
De belangrijkst bijdragen komen van de Chinese groep Chuang, waarvan we op dit blog al herhaaldelijk teksten hebben vertaald.
Hieronder enkele fragmenten.
Lees verder “Wanneer in China een vlinder met zijn vleugels klapt …”
12-8-2016.
Lieve vader, lieve moeder,
Deze brief zullen jullie nooit lezen.
Misschien had ik ‘m al eerder moeten schrijven.
Al toen ik het benauwd begon te krijgen op ons kleine bovenwoninkje in de Zeeheldenbuurt waar we met zijn vijven opgepropt zaten.
Toch deed ik het niet.
Liever bleef ik op papier zwijgen om te praten met degene die me dit advies gaf.
Maar het bleef bij praten met haar.
De benauwdheid kwam terug wanneer ik probeerde te leren voor een tentamen.
Maar nu heeft het stilzwijgen me overtuigd.
Op internet verschijnen meer actuele bijdragen tot de zelfstandige arbeidersstrijd dan we kunnen vertalen in het Nederlands. In deze rubriek presenteren we met enige regelmaat de meest interessante van deze webteksten:
arbeidersstemmen 