Abdullah Ocalan voegt een nieuw hoofdstuk toe aan de “Protocols of the Elders of Zion”…

Gevangen sinds 1999, ter dood veroordeeld en vervolgens tot levenslange gevangenisstraf, Abdullah Ocalan, leider van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), wordt door de Franse en internationale linkse en uiterst linkse partijen beschouwd als een “libertair”, “feministisch” en “ecologisch” denker.

Ondanks deze lofbetuigingen schreef de onaantastbare Ocalan in april 2020 toch twee artikelen in die zijn uitzinnige antisemitisme en samenzwerings-wanen duidelijk naar voren brengen: “In de herdenking van de Holocaust ¹) en “De Joodse Ideologie, Kapitalisme en Moderniteit” ²). Deze teksten werden gepubliceerd in het Engels op de website van de Iraanse Koerden (rojhelat.info), die de geschriften publiceren van de PJAK, de Partij voor een vrij leven in Koerdistan, nauw verbonden met de PKK. Sinds april 2020 hebben deze twee teksten voor zover ik weet, tot geen enkele reactie of een debat geleid op deze website, of elders.

Zelfs als deze twee artikelen slecht zijn vertaald in het Engels (en waarschijnlijk slecht zijn geschreven in hun oorspronkelijke taal) hun antisemitisme is schaamteloos ³).

Het lot van de klassenstrijd in Irak

Om onze taken te kunnen bepalen, moeten we vooral conclusies trekken uit de lessen en ervaringen van de klassenstrijd van onze tijd. Het doel is om kennis te delen en te gebruiken die voortkomt uit ervaringen die voortkomen uit de echte klassenstrijd en niet uit een of andere ideologie.

Irak als voorbeeld:

“De regering en haar milities gebruikten allerlei wapens om ons te doden. Ze zijn gevaarlijker dan het virus”, zo zwoeren de Irakezen de strijd tegen de staat en alle politieke partijen voort te zetten.
Ondanks de dreiging van het Coronavirus zijn er in maart 2020 in Bagdad en Zuid-Irak veel demonstranten gewond geraakt en gedood; activisten zijn nog steeds het slachtoffer van ontvoeringen, moorden en martelingen. En naast de ontwikkeling van de conflicten tussen Turkije, Rusland, Iran en Syrië, hebben Amerikaanse vliegtuigen het hoofdkwartier van de Iraakse sjiitische milities, het Iraakse leger en een luchthaven in aanbouw in de provincie Karbala gebombardeerd als vergelding voor de eerdere dood van twee Amerikaanse militairen en een Britse verpleegster bij een raketaanval op Camp Taji bij Bagdad, op 11 en 14 maart 2020. Op deze manier probeert de staat het revolutionaire proletariaat van het terrein van zijn [klasse-]strijd te verdrijven en het proletariaat van elkaar en van de internationale beweging te isoleren; aan de ene kant door zowel Irak, Iran als Libanon in “politieke quarantaine” te plaatsen, aan de andere kant door het de oorlog in te lokken die rondgaat over het Midden-Oosten. Maar ondanks al deze pogingen en de islamitische banden tussen de Libanese-Iraakse-Iraanse milities tegen de beweging, is de klassestrijd opnieuw geëxplodeerd door massale protesten, waarvan een deel weer bestaat uit protesten in de regio Koerdistan, omgeven door Iran in het oosten, Turkije in het noorden en Syrië in het westen.

Van de Maghreb tot de Perzische Golf: Hoe te strijden tegen oorlog en armoede?

Openbare discussie-bijeenkomst
georganiseerd door
A Free Retriever’s Digest en arbeidersstemmen.nl

Zaterdag 29 februari 2020

English-Dutch_Invitation

Dreigende oorlog Iran-VS, op naar een Derde Wereldoorlog?

English version

De Amerikaanse moordaanslag op Soleimani, de topgeneraal van de gevreesde Iraanse Revolutionaire Garde, heeft de wereld dichterbij grote oorlogen gebracht. Dit werpt volgende vragen op:

• Welke zijn de oorzaken van deze zoveelste escalatie van imperialistische spanningen in het Midden-Oosten?
• Welke gevolgen tekenen zich af?
• Wat kan de internationale arbeidersklasse stellen tegenover de rampzalige uitwerkingen van crisis en oorlog op haar levenssituatie?

Iran laat Bhakshi en Sepideh vrij

 

 

 

 

 

 

 

---

De twee meest bekende activisten van de staking bij Haft Tapeh zijn vrijgelaten. Andere activisten en talloze proletariërs zuchten nog in de kerkers en martelkamers van het regime van Iran. Alles wijst er op dat de vrijlating van de journaliste Gholian en daarna van Esmail Bakhshi, woordvoerder van de arbeidersraad bij Haft Tapeh, het resultaat was van:

• interne spanningen binnen het regime;
• de druk van de massaprotesten in Libanon, die sinds kort worden aangevallen door Hezbollah, de lange arm van Iran in dat land;
• het oproer van jonge proletariërs in Zuid-Irak, dat zich ook richt tegen de shiitische geestelijkheid en milities die door Iran worden gesteund.

De media hebben vooral aandacht voor de imperialistische oorlogen in het Midden-Oosten, op dit moment de dreigende botsing tussen Rusland en Turkije in Syrië. De grootmachten VS, Rusland, China verscheuren een regio van vitaal belang voor de energievoorziening van de nieuwe industriële centra van het wereldkapitalisme in China, India en Indochina. Minder aandacht krijgt de arbeidersstrijd tegen de gevolgen van de crisis en de oorlog in hetzelfde gebied, een proletarische strijd die historisch alleen vergelijkbaar is met het uitbarsten de de Russische Revolutie in de Eerste Wereldoorlog.

Iran: Wat na de repressie tegen de arbeiders van Haft Tapeh en de staalarbeiders in Ahvaz?

Demonstratie tegen arrestatie van stakende staalarbeiders

English version

In een tweet van 18 december 2018 meldde Robert J. Palladino, Deputy Spokesman for the Bureaus of Public Affairs: ”Gisteren arresteerde het Iraanse regime staalarbeiders die gewoon vroegen om betaald te worden voor hun werk. Helaas is dit de manier waarop het regime het Iraanse volk altijd heeft mishandeld. De VS steunen hun terechte eisen. De Iraniërs verdienen het om in vrede en waardigheid te leven.” (More than 40 Ahvaz steel workers detained in midnight raid

De regering Trump weet heel goed dat het Ayatollah-regime dergelijke uitlatingen gebruikt om te suggereren dat stakende arbeiders door buitenlandse agenten zijn opgestookt. De USA zien met steeds meer ongemak hoe de arbeidersstrijd in het Midden-Oosten zich sinds december 2017 verder uitbreidt en steeds hogere doelen stelt. De Amerikaanse kapitalisten willen uiteraard niet dat de door hen gewenste ‘verandering van regime’ wordt voltrokken door zegevierende Arbeidersraden! Net als toen de Russische arbeiders in oktober 1917 met hun Arbeidersraden alle macht veroverden om een einde te maken aan de Russische deelname aan de Eerste Wereldoorlog, zou een overwinning van de Arbeidersraden op het Ayatollah-regime een voorbeeld tot navolging worden voor arbeiders over de hele wereld. Toen de Duitse arbeiders en soldaten in november 1918 het voorbeeld van hun Russische kameraden volgden en de wapens keerden tegen hun eigen uitbuiters en overheersers, kwam definitief een einde aan de Eerste Wereldoorlog. De proletariërs in het Midden-Oosten realiseren het zich nog niet, maar de strijd ter verdediging van hun levenssituatie en tegen de imperialistische oorlog ontwikkelt zich in de richting van een revolutie waarbij de omverwerping van het Sjah-regime slechts kinderspel was.

Welke solidariteit met de opgepakte arbeiders van Haft Tapeh?

Een bijdrage aan de discussie / Fredo Corvo          

Translation into English

Inhoud

• Solidariteit door beroep op burgerlijke rechten of door ontwikkeling van de arbeidersstrijd?
• Enkele verhelderingen die de strijd in Iran bracht in kwesties die de Linkerzijdes verdelen

Nawoord – er was eens een oproep voor een internationale bijeenkomst in Koerdistan

De blogs Arbeidersstemmen en Arbeiterstimmen plaatsten deze oproep op 18 augustus met een kritisch naschrift. Tot onze spijt heeft de discussie met de initiatiefnemers zich beperkt tot privécorrespondentie en is er ondanks aandringen van onze kant nog niets van gepubliceerd. We plaatsen daarom graag een kritische tekst van de groep Tridni Valka, waarmee we het grotendeels eens zijn.

Zuid-Irak: proletarisch ellende-oproer; Iran: de strijd gaat door

Deze zomer kwam het proletariaat in het zuiden van Irak in opstand tegen zijn ellendige levensomstandigheden. Na soortgelijke gebeurtenissen eerder dit jaar in Iran en Irak, is dit de zoveelste strijd in een gebied dat al tientallen jaren verscheurd wordt door imperialistische oorlogen, economische crisis en verwoesting van het milieu. Weer staat de arbeidersklasse vooraan in een strijd voor eigen klassedoelen die zich steeds meer tegen de staat richt. Ondertussen gaat de strijd in Iran door en wordt dieper.

Demonstranten verbranden banden tijdens een demonstratie tegen werkloosheid en gebrek aan basisvoorzieningen, in de Zuid-Iraakse stad Basra op 15 juli 2018. (AFP PHOTO / Haidar MOHAMMED ALI)

Van Gaza tot Iran tot de hele wereld… WEG MET DE UITBUITERS!

Bron: Wikimedia Commons 2018 Iranian protests damage.jpg

English version From Gaza to Iran to the whole world …

“De geschiedenis van alle tot nu toe bestaande samenlevingen is de geschiedenis van de klassenstrijd”¹.

Sinds de onderdrukking en inkapseling van de laatste wereldwijde revolutionaire poging in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, is de ideologische overheersing van de bourgeoisie bijna totaal in het grootste deel van de wereld: het niveau van de georganiseerde klasse-activiteit is zeer laag en de dagelijkse expressie ervan is beperkt tot daden van individuele subversie of in het beste geval tot plaatselijke en tot een bedrijfstak beperkte stakingen en rellen. In deze tekst willen we de aandacht vestigen op gebeurtenissen die veel verder gaan dan dat, de gebeurtenissen die Iran de afgelopen weken [jaarwisseling 2017-2018; alle toelichtingen tussen vierkante haken van de vertaler] hebben geschokt. En dit in de context van een regio die, consequent en voor lange tijd op de voorgrond van de mondiale klassestrijd staat, ondanks (en tegen) een enorme concentratie van kapitalistische moordpotentieel dat daar wordt losgelaten. We willen het klassekarakter van deze strijd en het belang van de breuk met de kapitalistische orde benadrukken die onze kameraden in Iran voltrekken!

Naar een internationale bijeenkomst in Koerdistan

Gezien de uitbreiding van de oorlog in het Midden-Oosten en de nieuwe Iraans-Iraakse revolutionaire golven / Militanten in Koerdistan, Irak

Kameraden,

In de afgelopen decennia splijt de kapitalistische maatschappij als geheel zich steeds meer in twee grote vijandige kampen die rechtstreeks tegenover elkaar staan: Bourgeoisie en Proletariaat. Ons tijdperk, het tijdperk van de verergering van de wereldwijde industriële en commerciële crisis en daarmee van toenemende klassenstrijd over de hele wereld, heeft al verschillende stadia van ontwikkeling doorlopen, waardoor het proletariaat zijn eerste fase van de geïsoleerde en sporadische verschijnselen heeft overschreden. De groei van de klassenstrijd zal meer en meer een steeds meer internationale vorm aannemen. En ondanks de kapitalistische oorlog in het Midden-Oosten en nieuwe pogingen van het wereldkapitalisme om de omvang van de oorlog uit te breiden onder het voorwendsel de kernwapens van Iran uit te schakelen, heeft het proletariaat van dit gebied zich aangesloten bij de huidige internationale golf van klassenstrijd. De stakingen en demonstraties in Iran hebben zich uitgebreid over 249 steden in alle 31 provincies van Iran. Deze revolutionaire golven waren in Iran nog niet afgelopen, toen het proletariaat in Irak in dit historische strijdperk betrad.

Irak: opmars tegen de oorlogseconomie

Vanaf 8 juli brak een aantal spontane protesten uit in Midden- en Zuid-Irak waarbij duizenden demonstranten betrokken waren. Ze verspreidden zich zeer snel over acht zuidelijke provincies en ongeveer twee weken later over de straten van Bagdad. Deze beweging volgde op belangrijke protesten in Jordanië en Iran over precies dezelfde kwesties. Het is, gezien de fundamentele overeenkomsten, waarschijnlijk dat de beweging in Irak op de hoogte was van deze protesten en erdoor geïnspireerd is.

Waarom loopt de beweging in Iran af?

Actualisering door Nuevo Curso, 3 januari 2018.

Sinds delen van het Internet in Iran door het regime zijn afgesloten ontvangen we slechts informatie van persbureaus. We weten niet echt wat de situatie is in Iran. Informatie van persbureaus is te wantrouwen. Bijvoorbeeld de bewering van het officiële Iraanse persbureau – overgenomen door Westerse persbureaus – dat politiebureaus en kazernes door demonstranten aangevallen zouden zijn met het doel om zich te bewapenen. Het regime zou wel echt stom zijn om dit bericht te verspreiden wanneer de arbeidersklasse werkelijk in staat is zich op massale schaal te bewapenen om zich te verdedigen tegen de repressie door ordetroepen en het leger. Dit bericht lijkt ons eerder een provocatie. Optimistisch zijn we dus allerminst, maar het is wel zeker dat belangrijke gebeurtenissen in Iran – repressie, of strijd – voor het oog van de wereld worden verborgen.

In de hier volgende tekst van de groep Nuevo Curso wordt herhaaldelijk gesproken van het ontbreken van ‘coordinadoras’ in Iran. Dit hebben we vertaald met ‘coördinaties’.  In de radencommunistische traditie kennen we deze organisatievorm als ‘regionale stakingscomités van direct gekozen en herkiesbare afgevaardigden’. De tekst verzet zich met beroep op Rosa Luxemburg tegen een anarchistische technische visie op het vraagstuk van de organisatie van de massastaking, die na 1905 trouwens gedeeld werd door het … reformisme. Met evenveel recht zou men kunnen beweren dat het hameren op ‘coördinaties’ of ‘stakingscomités’ ook getuigt van een technische visie, wanneer Nuevo Curso niet ook de achterliggende kwestie van het klassebewustzijn aan de orde zou stellen.

Hopelijk levert onderstaande tekst een bijdrage aan het klassebewustzijn door tegenwicht te bieden tegen de verdraaiingen in de massamedia, in aansluiting op uitlatingen van de Iraanse burgerlijke oppositie in ballingschap. In de media wordt de beweging in Iran afgeschilderd als verzet tegen een economie die … niet voldoende geliberaliseerd is, tegen een regime dat niet … voldoende democratisch is, en zelfs dat beter geïsoleerd kan worden op de wijze die Trump wenst. Kortom in Nederland hebben ‘we’ het beter. Dat de protesten en stakingen van arbeiders in Iran (en Irak!) ook gericht zijn tegen de oorlogen in het Midden-Oosten wordt angstvallig verzwegen. Nederland neemt immers ook deel aan deze oorlogen, zoals het recente sturen van F-16’s bewijst, overigens met steun van alle politieke partijen, waarvan ook de linkse het woord ‘arbeidersklasse’ al lang niet meer over de lippen krijgen.

Fredo Corvo, 4-1-2018

De arbeidersklasse ontwaakt: bewegingen in het Nabije Oosten, van Iraaks Koerdistan tot Iran

29-30 december 2017 / NUEVO CORSO. Actuele beelden:

https://www.youtube.com/watch?v=5OFz8ikphnU&w=762&h=425

Boven: de beelden zijn van een demonstratie op 30 december in Shiraz. De demonstranten roepen “Dictatuur, je moet je schamen en oprotten, het land met rust laten en wegwezen”. Ze hebben ook “Weg met gardisten” geroepen en de foto van de hoogste militair van de gardisten (Gjadem Seimani, hij was actief in Syrië) in brand gestoken. Ze roepen de ordediensten op om zich aan te sluiten bij demonstranten en willen dat ze solidariteit met de demonstranten betuigen.

---

Sinds kort berichten de massamedia over de onlusten in Iran. Daarbij halen bijvoorbeeld De Volkskrant en de NOS vooral persberichten van het Iraanse regime aan. Doodgezwegen worden:

1. het arbeiderskarakter van de beweging,

2. het feit dat niet alleen het regime wordt aangevallen, maar ook de oppositionele fracties van het islamische regime (1),

3. de kwestie van de Iraanse oorlogsdeelname aan verschillende regionale conflicten (Syrië, Libanon en Jemen) en

4. het begin van de beweging in iraaks Koerdistan, wat de beweging een internationaal karakter geeft.

Zonder te beweren dat deze beweging op hetzelfde niveau staat, herinneren we er aan dat de burgerlijke pers destijds op dezelfde manier berichtte over de proletarische revoluties van 1905 en 1917 in Rusland.

Het is typerend dat het regime in Iran de eisen van werkende arbeiders “niet onredelijk” noemt. Dit kan er op wijzen dat de stakingen van arbeiders doorgaan en de ruggengraat van de beweging vormen. Het regime hoopt de werkende arbeiders nog in te palmen. Aan de andere kant heeft het regime de beruchte hulppolitie Basidji afgestuurd op de jonge proletariërs die in alle arbeiderscentra op straat protesteren en discussiëren. De Basidji zijn een van de meest beruchte en gewelddadige ordediensten die meestaal wordt gebruikt als het regime echt hard wil optreden. Het zijn huurlingen die voor geld of uit ook Islamitische motieven heel ver kunnen gaan in hun repressie. Ze zijn bijzonder agressief en ook meestal afkomstig van uiterst religieuze en/of arme families, soms uit het lompenproletariaat. Op vele video’s is te zien dat de Basidji op brommers en scooters op demonstraties afrijden, …. zonder succes! (2)

Om het arbeiderskarakter van de beweging te verdonkeremanen, suggereren zowel het regime als de westerse ‘democratische’ media dat het gaat om een interne fractiestrijd binnen het regime of buitenlandse inmenging, of zelfs dat Islamistische Staat er achter zit. Trump werkt met een tweet hieraan mee en geeft het regime de kans de anti-Amerikaanse kaart uit te spelen.

We zullen op dit blog de ontwikkelingen nauwlettend volgen en we hopen binnenkort een meer diepgaande analyse te plaatsen dan nu in de haast mogelijk is.

Onderstaande tekst en de tweets tussendoor zijn ontleend aan het Spaanse forum Nuevo Curso en is met onze gebrekkige kennis van het Spaans vertaald. De koppen zijn van onze kant.

Fredo Corvo, 31 december 2017.