Nee tegen de oorlogen van het kapitaal!

Manifestatie in Florence 26-3-2022

Pamflet verspreid in de manifestatie in Florence

De oorlog van de oorlogen

De oorlog in Oekraïne is het begin van een nieuwe en gevaarlijker fase van de imperialistische krachtmetingen. De burgerlijke bendes, aan beide zijden, voeren een strijd voor de oplegging van hun economische, politieke en strategische belangen. De rechten van de volkeren, de democratie en de strijd tegen het nazisme zijn enkel macabere propaganda om de zeer hoge kosten die op miljoenen mensen worden afgewenteld te maskeren en te rechtvaardigen. Het Oekraïense proletariaat, de bevolking onder de bommen zijn slachtoffers. Maar slachtoffers zijn ook de dienstplichtige zonen van het Russische proletariaat die door “hun” bourgeoisie zijn uitgezonden om te doden en gedood te worden. De Russische arbeidersklasse betaalt met een nieuwe verslechtering van de levens- en arbeidsomstandigheden de kosten van de oorlog en zal dat ook doen, net als die in Oekraïne, in Europa en in vele andere delen van de wereld.

Italië: ontwikkeling van arbeidersvergaderingen en basisbonden

Tegen democratische misleiding
Ter verdediging van de strijdwapens van de arbeidersklasse
Voor het éénheidsfront van de klassevakbond ¹

Italpizza: politie grijpt in tegen stakingspost, nu voor de strafrechter gesleept

Corona: terecht wantrouwen in de overheid

Is de regering te laat met maatregelen tegen verspreiding van het Corona-virus?

De regeringen van alle staten hebben het laten afweten: van China tot de VS en van Italië tot Nederland.

Deze variant van het Corona-virus is net als de vorige variant — die de Sars-epidemie van 2003 veroorzaakte — ontstaan door de overdracht van dierenvirussen op de mens via markten waar levende dieren uit het wild worden verhandeld. In Wuhan ontstond de huidige Corona-epidemie rond een dergelijke markt, die door de Chinese staat werd gedoogd. Net zoals de Nederlandse staat niet reageerde op de Q-koorts onder mensen rond geitenboerderijen, verzweeg de Chinese staat om economische redenen de Corona-epidemie. Vervolgens liet hij miljoenen migratiearbeiders uit de industriegebieden voor de viering van Chinees Nieuwjaar naar hun thuisgebieden terugkeren. Met Nieuwjaar wordt heel veel geld uitgegeven in China en de economie die toch al last had van vertraagde groei, zou verder onderuitgaan zonder deze bestedingsimpuls. Zo kon het Coronavirus zich massaal verspreiden over China, omdat voor deze zogenaamde communisten de belangen van de kapitalistische economie vooropstaan en niet mensenlevens.

Proletariaat, vreemdelingenhaat en lompenproletarisering

Sahra Wagenknecht, leider van Die Linke, presenteert op het Duitse opleidingscongres een anti-immigratiestandpunt.

Van Catalonië tot het Amerikaanse Midwesten, van de “Brexiteers” en Corsicaanse separatisten tot Salvini en het Duitse AfD, over de hele wereld heeft de kleinburgerij een leidende rol gespeeld in reactionaire “revoltes” die de crisis zouden moeten verzachten en die tot niets hebben geleid. Niet genoeg daaraan, na de botsing met de werkelijkheid gaat ze nu een nieuwe en onvermijdelijke fase in, omdat ze geen alternatief, geen toekomst heeft te bieden aan de maatschappij. Haar enige optie is om de fantasie van het “volk” nieuw leven in te blazen, deze interklassistische entelechie¹, een klote en utopische versie van de natie, nu omgezet in een puur delirium, een zombie politiek onderwerp.

Van 1923 tot nu: strijd tegen racistische en nationalistische pogingen om de arbeidersklasse te verdelen

‘Buitenlandse’ arbeiders staken met succes in de Italiaanse logistiek

OVER HET SCHERM ROLDEN … (OKTOBER 2016)

Op internet verschijnen meer actuele bijdragen tot de zelfstandige arbeidersstrijd dan we kunnen vertalen in het Nederlands. In deze rubriek presenteren we met enige regelmaat de meest interessante van deze webteksten.

1. Benedenwinds: wat betekenen de eilandenconflicten werkelijk voor de Chinese en Vietnamese arbeiders?
2. ‘Gramcianisme’ en ‘Bordigisme’ – botsingen in heden en verleden – door Ph. B.

Italië: Bankencrisis en flexibilisering van de arbeid

De Brexit heeft allerlei crisisverschijnselen versneld. Met het uitbarsten van de al langer sluimerende bankencrisis in Italië is het voor het internationale kapitaal moeilijker geworden om de aanvallen op de arbeidersklasse te faseren van land tot land. De Nederlandse PvdA-minister van Financiën Dijsselbloem heeft in zijn functie als Eurogroepvoorzitter gewaarschuwd dat Italië de recente EU-regel moet toepassen dat de particuliere beleggers eerst moeten opdraaien voor de kosten van het redden van de Italiaanse banken. Dit om de Europese ’belastingbetaler’ te beschermen. Daarbij wordt door de media braafjes gesuggereerd dat Italië niet genoeg heeft bezuinigd, een verhaaltje dat we al kennen als rechtvaardiging voor het totaal afknijpen van Spanje, Portugal en Griekenland, landen waar de arbeidersinkomens tot onder het bestaansniveau zijn gedaald. Is nu Italië aan de beurt? Dat is nog maar de vraag. In de internationale pers zijn waarschuwingen verschenen dat de EU Italië beter niet te hard kan aanpakken. We zullen in het volgende artikel kijken naar de spanningen binnen de EU, de binnenlandse situatie van Italië en met name het toenemen van tijdelijke contracten en verborgen werkloosheid onder jongeren.