Staat en partijen: de twee obstakels

De arbeidersraden in de theorie van de Nederlands-Duitse communistische linkerzijde. Deel 3

Deel 1, deel 2

Door Philippe Bourrinet

En zeker zal ieder, die (…) geleerd heeft uit den loop der sterren de groote wetten van het heelal af te leiden en hun beteekenis voor onze, voor zijn eigen wereldbeschouwing leerde kennen, deze sterren voortaan met geheel andere oogen aanzien.

Zij spreken woorden tot hem vol inhoud en zin.

Als hij tot hen omhoog ziet, zooals zij daar aan den hemel hun banen doorlopen, spreken zij tot hem van de vroegere geslachten der menschen, die ook zo tot hen omhoog zagen,
spreken ze van hun arbeid en hun strijd,
niet als stomme getuigen, die onverschillig voor wat op aarde gebeurde, hun eigen weg gingen, doch als werkelijke deelgenooten in de geestesworsteling der menscheid.

(Dr. A. Pannekoek, De Wonderbouw der Wereld, 1916-1920) ¹

De nieuwe tactiek van massa-actie. De kwestie van de staat

Een arbeidersstem uit Argentinië: Tegen de kapitalistische oorlog!

In Nederland begrijpt – voor zover bekend – geen enkele politieke groep de oorlog in Oekraïne vanuit het standpunt van de internationale arbeidersklasse. Daarentegen komen uit andere landen – zelfs uit Rusland – de eerste proletarische internationalistische geluiden die stelling nemen tegen alle bij deze inter-imperialistische oorlog betrokken landen. Zowel tegen de direct betrokken staten van Rusland, van de Oekraïne en van de afgescheiden ‘Volksrepublieken’, alsook tegen al de staten die hopen te profiteren van een nieuwe verdeling van militaire en economische invloedssferen, en die daarom geld, militaire instructeurs, troepen voor de vreemdelingenlegioenen aan beide kanten en massa’s wapens hebben geleverd en nog leveren. Laatste zijn alle staten van de wereld, waaronder ook Nederland. En alle staten van de wereld laten hun eigen arbeidersklasse betalen voor deze deelname aan de oorlog, onmiddellijk door de inflatie de inkomens van de arbeiders te laten opvreten, en door wat zal volgen, meer bezuinigingen op zorg, onderwijs, pensioenen en uitkeringen, meer aantasting van lonen, hogere arbeidsintensiteit, en meer oorlogspropaganda en repressie tegen wie zich tegen dat alles verzetten. Daarom: arbeidersstrijd ter verdediging tegen de kapitalistische aanvallen op onze levenssituatie, tegen de imperialistische deelname van Nederland aan de oorlog in de Oekraïne!
Volgt nu het artikel uit Argentinië.

De arbeidersrevolutie van 1917 in Rusland maakt een einde aan de deelname van Rusland aan de Eerste Wereldoorlog.

Geen enkele oorlog is gemakkelijk te begrijpen, geen enkele “geopolitieke” situatie is gemakkelijk te vatten. Nog minder wanneer men ervan uitgaat dat er in de wereld geen sociale klassen bestaan: er zijn alleen landen, leiders en politieke ideologieën. Zo zijn er mensen die de slachtpartijen en de verschrikking van de oorlog steunen en rechtvaardigen. Zij zijn degenen die vergeten of willen doen vergeten dat oorlogen om geld worden uitgevochten. Zoals de kameraden in Rusland er op dit moment op wijzen, gaan achter de oorlog alleen de belangen schuil van degenen die de politieke, economische en militaire macht in handen hebben: “Voor ons, arbeiders, gepensioneerden, studenten, brengt de oorlog alleen maar lijden, bloed en dood. De belegering van vreedzame steden, de bombardementen, het doden van mensen zijn niet te rechtvaardigen”. (zie Leaflet of the Section of the International Workers’ Association of the Russian Region KRAS-AIT)

Oorlog maakt de verschrikking duidelijk van een maatschappij die gebaseerd is op accumulatie en winst. Oorlog is kapitalistische vrede met andere middelen. Wat in Oekraïne gebeurt, komt bovenop de oorlogen en invasies waarover helaas niets meer wordt bericht in het nieuws (Palestina, Jemen, Syrië) en bij de miljoenen doden door honger, ellende, werk, vermijdbare ziekten of zelfmoord.

Is er een alternatief voor Rutte IV?

Cartoon door Marc-Jan Janssen

Het tot stand komen van een regering Rutte IV vertoont alle sporen van een toenemende macht van de totalitaire staat. Schaamteloos laat de staat zijn democratische masker vallen en vertoont zijn machtswellustige grijnslach. Na het aftreden van de regering Rutte III, regeerde ze door als ‘demissionair kabinet’. Na de verkiezingen maakten de winnende partijen totaal geen haast bij het vormen van een nieuwe regering. De oude regering zat er immers nog en regeerde door zonder dat het parlement daar invloed op had. Het parlement voelt zich best comfortabel om geen invloed te hebben, want het is niet deze zogenaamde volksvertegenwoordiging die regeert. Zoals een oude informele politieke regel zegt, “de regering regeert”. De Kamer dient als ‘gekozen volksvertegenwoordiging’ alleen als politieke legitimatie van het beleid. Regelmatig vallen kamerleden elkaar voor de tv-camera’s in de haren om de democratische illusie in stand te houden.

Bolsjewisme als alternatief voor zelfgekozen onmacht? 2/2

Enkele gedachten bij “Was tun in Zeiten der Schwäche?”

We hebben in deel 1 gezien dat het artikel “Was tun in Zeiten der Schwäche?” de anti-partij stroming binnen het radencommunisme, samengevat in een viertal opvattingen, terecht verantwoordelijk acht voor het falen van het sozialrevolutionäre milieu in Duitsland om het stadium van losse kringen te boven te komen. Als alternatief stelt “Was tun …” voor te werken in de richting van een massa-partij die de arbeidersklasse zou vertegenwoordigen en die door interne democratie en inzet voor democratisering en communalisering van de staat middels deelname aan de huidige parlementaire politiek een andere weg zou inslaan dan de sociaal-democratische en communistische partijen.

Van mijn kant wees ik op enkele uitspraken in “Was tun …” die het gevaar inhouden dat een dergelijke massapartij in plaats van de massa van de arbeiders de politieke macht zal uitoefenen, en dus over hen zal heersen. Tegenover de anti-partij stroming binnen het radencommunisme waarop zowel vele Sozialrevolutionäre als het artikel zich fixeren, heb ik de partijstroming binnen het radencommunisme als een alternatief naar voren gebracht. De partij wordt hier gezien als een organisatie van een minderheid van de meest bewuste en strijdbare arbeiders die in een heropleving van de proletarische strijd daaraan deelnemen om deze te orienteren op de revolutie en het communisme, zonder zich in plaats te stellen van de klasse. In dit tweede en laatste deel van zal ik nader ingaan op de huidige mogelijkheden, anders dan de voorstellen in “Was tun in Zeiten der Schwäche?”

Bolsjewisme als alternatief voor zelfgekozen onmacht?

Enkele gedachten bij “Was tun in Zeiten der Schwäche?”

In de revolutionaire jaren na de Eerste Wereldoorlog volgden de radencommunisten in Nederland met belangstelling de sociale, economische en politieke ontwikkelingen in het toen meest instabiele land van Europa, het grote buurland Duitsland. De radenbewegingen in beide landen waren nauw met elkaar verbonden door discussies en gezamenlijk organisatorisch werk. Nu is Duitsland in vergelijking met andere Europese staten, het meest stabiel, ook al blijft het niet onaangetast onder druk van allerlei ontwikkelingen. Deze ogenschijnlijke stabiliteit in Duitsland heerst ook in Nederland. Relatieve stabiliteit is blijkbaar niet bevorderlijk voor het bestaan van revolutionair gezinde minderheidsorganisaties. Het radencommunisme is zowel in Nederland als in Duitsland nog slechts een bron van inspiratie, en al lang geen levende beweging meer die in staat zou zijn op grond van actuele analyses een rol te spelen binnen de arbeidersstrijd.

Maar terwijl in het nederlandse taalgebied nog maar enkele radencommunistisch geïnspireerde individuen actief zijn, en dan nog uitsluitend op het Internet, bestaan in het duits meerdere websites van min of meer georganiseerde groepen met ook activiteiten ‘In Real Life’. Maar afgezien van incidentele acties, is van een effectieve deelname aan de arbeidersstrijd is ook in Duitsland geen sprake. Een recent discussieartikel(¹) op het Duitse blog Communaut stelt het radencommunisme naast de ‘communisatie’-theorie van Endnotes(²) verantwoordelijk voor de treurige toestand van het milieu in Duitsland dat zich sociaal-revolutionair noemt, of ook wel anti-autoritair-communistisch. De huidige misère zou voornamelijk te wijten zijn aan volgende beginselen van het radencommunisme:

• vertrouwen in de spontaniteit van de arbeidersmassa’s;
• de noodzaak van de revolutionaire minderheid om in tijden van sociale rust te overwinteren in theoretische kringen;
• de crisis van het kapitalisme vormt de gangmaker voor een communistische massabeweging;
• de afwijzing van arbeiderspartijen en vakbonden als contrarevolutionaire instellingen.

Daar tegenover stelt het artikel de opbouw van een ‘oppositionele sociale basis’ binnen het ‘bestaande’, plus de opbouw van een politieke organisatie met een programma.

Over de rellen tegen de avondklok en de achtergronden

In het weekend van 24 en 25 januari zijn in tenminste 10 plaatsen in Nederland rellen – “de ergste sinds 40 jaar” – uitgebroken tegen het ingaan van een avondklok, van 21:00 tot 4:30 uur. 

De meest hevige reactie kwam van de burgemeester van Eindhoven – na Philipsstad, het Nederlandse Silicon Valley – die sprak van naderende burgeroorlog en de noodzaak om het leger in te zetten. De Eindhovense jongeren en de “van elders gekomen” hooligans die op zondag vanaf 14:00 uur tot vroeg in de ochtend het centrum van Eindhoven op stelten zetten met vuurtjes, ingegooide ruiten, plunderingen van winkels, noemde hij tot twee keer toe “het schuim van de aarde”.

1945: Taak en Wezen van de Nieuwe Partij

Met deze nieuwe uitgave van Taak en Wezen van de Nieuwe Partij brengen we een belangrijke tekst van de Hollandse Communistische Linkerzijde onder de aandacht. De volgende stellingen werden vastgesteld op de Conferentie van december 1945 van de toen nog maar net uit de il­legaliteit opgedoken Communistenbond “Spartacus”. De tekst, destijds al niet zonder zwakheden, is nu een historisch document dat voor de tegenwoordige revolutionairen van waarde kan zijn, als het wordt begrepen in de kader van de periode onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog en de daaraan gekoppelde revolutieverwachtingen.

Zie Taak en Wezen van de Nieuwe Partij (1945), externe link in nieuwe tab

---

basisteksten
marxisme – radencommunisme

voor individuele zelfstudie, voor studie- en discussiegroepen 

Slachtvee, ouderen en arbeidsmigranten

Rutte heeft het keer op keer gezegd, de lockdown is nodig voor de ouderen en zwakkeren. Nu worden stapje voor stapje de maatregelen verzwakt – ondanks de dreiging van een tweede besmettingsgolf. De economie (vroeger heette dat het kapitalisme) moet weer op gang komen. We vergeten bijna dat Nederland het land is waar de meeste bedrijven zijn blijven doorwerken, dat wil zeggen, de werknemers werkten door, ondanks de gevaren. Maar eerst even de kwetsbare ouderen, al is het maar dat ik zelf tot dat ‘segment’ behoor, en de bijbehorende ‘identiteit’ krijg opgedrongen van sommige ‘jongeren’ die denken dat zij vanwege mij niet mogen feesten en ik met mijn ‘riante’ pensioen hun toekomst opeet. “Dan gaan er maar enkele oudjes wat eerder dood”.

Zo gaat het beschermen van kwetsbare ouderen: de verzorgingstehuizen gaan – naar Spaans voorbeeld – op slot voor bezoekende familie, zodat die niet kan zien dat het personeel gedwongen werkt zonder beschermingsmiddelen, hoe met Covid besmette bejaarden apart gezet en in de steek gelaten worden, zonder begeleiding of bezigheid, wachtend op … de dood (Bij1).

Hoe gaat het beschermen van de zwakste werknemers, migranten uit Oost-Europa? Ze werken via uitzendbureaus die tevens voor huisbaas spelen, om de magere lonen deels terug te ontvangen als woekerhuren door hun werknemers op elkaar te pakken in ‘vakantie’-kampen. Het ergste zijn nu in Corona-tijd – zoals altijd – de omstandigheden in de vleessector, waarvan de misstanden voor het slachtvee inmiddels algemeen bekend zijn. Heel wat minder verontwaardiging heerst over het mishandelen van de werknemers in de vleessector. Het zijn tenslotte arbeiders, die eigenlijk helemaal niet bestaan, laat staan een leven hebben. En op de werkvloer nog allemaal buitenlanders ook.

Corona: terecht wantrouwen in de overheid

Is de regering te laat met maatregelen tegen verspreiding van het Corona-virus?

De regeringen van alle staten hebben het laten afweten: van China tot de VS en van Italië tot Nederland.

Deze variant van het Corona-virus is net als de vorige variant — die de Sars-epidemie van 2003 veroorzaakte — ontstaan door de overdracht van dierenvirussen op de mens via markten waar levende dieren uit het wild worden verhandeld. In Wuhan ontstond de huidige Corona-epidemie rond een dergelijke markt, die door de Chinese staat werd gedoogd. Net zoals de Nederlandse staat niet reageerde op de Q-koorts onder mensen rond geitenboerderijen, verzweeg de Chinese staat om economische redenen de Corona-epidemie. Vervolgens liet hij miljoenen migratiearbeiders uit de industriegebieden voor de viering van Chinees Nieuwjaar naar hun thuisgebieden terugkeren. Met Nieuwjaar wordt heel veel geld uitgegeven in China en de economie die toch al last had van vertraagde groei, zou verder onderuitgaan zonder deze bestedingsimpuls. Zo kon het Coronavirus zich massaal verspreiden over China, omdat voor deze zogenaamde communisten de belangen van de kapitalistische economie vooropstaan en niet mensenlevens.

Pensioenen omlaag, de zorg verslechtert, alles ten gunste van kapitaal en oorlog

Frankrijk in rep en roer tegen verlaging van de pensioenen

Pensioenen zijn wereldwijd een belangrijke kwestie. De heersenden rekenen er op dat ze de oudedagsvoorzieningen kunnen aanpakken. Gezien de omvang er van, zouden deze misschien het financiele systeem kunnen redden. De banken vertonen steeds krappere reserves. Wereldwijd streeft de bourgeoisie naar een overgang op een kapitaalmodel voor de financiering van de pensioenen, zoals dat destijds door Pinochet aan Chili werd opgelegd … en nu door de Chileense crisis ter discussie wordt gesteld. En dat terwijl het kapitaalmodel door Bolsonaro wordt ingevoerd in Brazilië. In Europa wordt gediscussieerd over de vraag hoe we de overgang naar een dergelijk model kunnen maken zonder een massale sociale reactie te veroorzaken. En een van de winnende formules is de beroemde “Oostenrijkse rugzak”.

Het grote voorbeeld voor de “rugzak”-systemen was Nederland: “het beste pensioensysteem ter wereld” volgens alle beoordelingen van “de experts” … in het fetisjistisch gegoochel met getallen.

Wat na de machteloze vakbondsstakingen?

De eendaagse lerarenstaking en de zorgvuldig daarvan apart gehouden eendaagse ziekenhuisstaking zijn voorbij.
Het beeld komt op van machteloos vertoon richting een regering en werkgevers die geen strobreed toegeven.
Strijdbare werknemers die zich de vraag stellen naar de organisatie van verdergaande strijd, staan voor een vals dilemma:

• Proberen in de traditionele vakbonden van FNV en CNV meer invloed te krijgen?
• Of actief worden in alternatieve vakbonden, zoals Leraren in Actie?

Er is een derde mogelijkheid: wilde stakingen. Wild in de zin van tegenover tamme vakbondsacties. Wilde stakingen zoals Arbeidersstemmen voorstelt worden voorbereid door actiecomités, en de stakersorganisatie bestaat uit algemene vergaderingen en gekozen en altijd herkiesbare afvaardigingen. Daarmee komt de beslissingsmacht over de strijd te liggen bij de stakers zelf. Onderstaand artikel uit 1947 geeft vele argumenten die nog steeds geldig zijn.

Pensionados, arbeiders verenig je!

Het lijkt onbegrijpelijke waanzin:

• Het kapitaal van de pensioenfondsen groeit, begin 2019 naar 1433 miljard
  Euro ¹  , dat is bijna twee keer alle in Nederland geproduceerde goederen en diensten.
• De pensioenuitkeringen daarentegen krimpen omdat de regering vasthoudt aan de rekenrente.

Is dit wanbeleid, of dient deze politiek een doel?

Vrijheid, gelijkheid en solidariteit in de zorg – een essay

English version

Volgens een kritisch commentaar in A Free Retriever’s Digest suggereert een artikel van Nuevo Curso over de zelfgekozen dood van Noa Pothoven “dat ‘gesubsidieerde zelfmoord en euthanasie’ in Nederland routinematig zouden worden toegepast als cynisch antwoord van de bourgeoisie en haar staat op een verslechtering van de gezondheidszorg van het land, in die zin dat het een ‘echte massamoord’ zou vormen die wordt begaan tegen de ‘beschadigde en onproductieve’ mensen en met name de ouderen”. Het volgende essay neemt de uitdaging aan: “Een debat onder de voorstanders van proletarische emancipatie moet ook rekening houden met het feit dat bepaalde morele dilemma’s die gebaseerd zijn op de ontwikkeling van de medische wetenschap en technologie, demografische ontwikkelingen zoals de stijging van de levensverwachting en veranderende patronen in de behoefte aan genezing en zorg, niet op de een of andere manier automatisch zullen worden opgelost na een proletarische revolutie, maar door de proletariërs gezamenlijk en onder kwalitatief andere voorwaarden zullen moeten worden opgepakt.” (¹)

Een nieuwe boerenoorlog?

De massale protesten van boeren die op dinsdag 1 oktober op duizenden trekkers naar Den Haag reden, en die onderweg de grootste files ooit veroorzaakten, hebben alom geleid tot verbazing. Terwijl de klimaatprotesten de regerenden smeken – desnoods huilen – om alsjeblieft maatregelen te nemen om de vernietiging van het milieu tegen te gaan, stellen de boeren eisen aan de regering en ontwikkelen ze kracht. Is dit misschien een voorbeeld voor de strijd tegen de afbraak van voorzieningen, het verzwaren van de werkdruk en meer algemeen voor het ongedaan maken van de enorme achteruitgang van de levens- en arbeidsomstandigheden van het overgrote deel van de bevolking dat afhankelijk is van werk of uitkering?

‘Voor’ en ‘tegen Zwarte Piet’: het huidige proletariaat bestaat niet

Wie wordt niet geraakt door de verhitte debatten over Zwarte Piet? De kwestie trekt vaak een zwart-witte grenslijn tussen mensen die verder redelijk of goed met elkaar overweg kunnen … of konden. Deze discussies kunnen zo hevige emoties oproepen dat de meesten het onderwerp Zwarte Piet liever uit de weg gaan. Volgens Trouw van 15 november staat ongeveer de helft van de Nederlanders achter de ‘blokkeerfriezen’. Dat geeft te denken over het resultaat van de acties tegen Zwarte Piet. Dit artikel bekijkt Zwarte Piet vanuit de positie van de arbeidersklasse. De acties voor en tegen Zwarte Piet verschijnen dan in een totaal ander licht.

Recensie van “VERZET! Pleidooi voor communisme”

In de huidige periode zijn communisten op zijn best roependen in de woestijn. Nog steeds wordt het communisme over het algemeen gelijkgesteld aan het stalinistische terreurregime in Rusland en de navolgingen daarvan in het voormalige Russische blok, China, Noord-Korea, enz. Deze grootste leugen van de 20ste eeuw wordt ook na de val van de Muur en het einde van de Koude Oorlog niet alleen verder verkondigd door de weinige overgebleven aanhangers van het stalinisme of ‘marxisme-leninisme’ en zijn kritische verdedigers, de trotskyisten, maar ook door de ‘democratische’ massamedia. Gustaaf Peek laat daarentegen in “VERZET!” een ander geluid horen door te pleiten voor communisme tegen zowel het verslagen stalinisme als tegen de neo-liberale tendens die de wereld in de wurgende greep houdt van de kapitalistische economische bewegingswetten van het “accumuleert, accumuleert, dat is Mozes en de profeten”. Peek geniet enige bekendheid als schrijver van een aantal romans. Het zou niet voor het eerst zijn dat kunstenaars een maatschappelijke crisis, zoals de huidige, als eerste opmerken en verwoorden of verbeelden.  Maar, zoals het spreekwoord zegt, een zwaluw maakt nog geen lente. Laat ons daarom nader bezien wat Peek ons te zeggen heeft en de kritiek met de wapens voorbereiden met de wapens der kritiek. Peek verdient ook beter dan de flauwe recensies van burgerlijke kant, voornamelijk op boekensites die draaien op advertentieopbrengsten en die doorlinken naar online boekhandels.

De Virtuele Realiteit van Rutte III

 

Jos Collignon tekende in De Volkskrant van 12 oktober 2017 de formateurs van Rutte III als bejaarde knarren die door VR-brillen dolenthousiast in de toekomst kijken. Ik denk niet dat politici hun eigen leugens geloven. Waar het op aankomt is of de arbeidersklasse gelooft dat ‘iedereen er op vooruit gaat’, dat ze begrijpt welke aanvallen er op haar af komen, en dat ze weet waar ze solidariteit kan vinden, en wie haar valse vrienden zijn. 

Orkanen Harvey (en Irma / Sint-Maarten): 5 redenen waarom plunderen van levensbelang is

Volgens eerste berichten wordt op Sint-Maarten geplunderd. De inzet van Nederlandse militairen doet het ergste vrezen voor de proletariërs van Sint-Maarten, gezien de lange traditie van kolonialistisch optreden op de Antillen.

(Original English version)

Plunderen is een rationele reactie op rampsituaties en prijsopdrijving. Moeten mensen van dorst en honger omkomen, verdrinken, terwijl voedsel aanwezig is?

Oproep: kom in beweging

Kom in beweging tegen de aanvallen op:

• Uitkeringen
• Sociale voorzieningen
• Lonen en arbeidsomstandigheden

Laat niemand alleen staan bij: 

• strafkortingen,
• beslagleggingen door deurwaarders,
• huisuitzettingen,
• ontslagen.

Laten we ons zelf organiseren in kleine groepen tegen de verdelingen:

• in werkende en werkloze werknemers
• in arbeiders met vast of flexcontract
• naar taal, herkomst, religie of cultuur

Uitbreiding en eenmaking zoeken door:

• Gezamenlijke eisen aan bedrijven en overheden
• Zelf aansluiting zoeken bij andere arbeiders
• Zelf alle beslissingen nemen over onze strijd

Spreekt dit je aan? Mail: fredocorvo@gmail.com.

Meer lezen over zelforganisatie:
https://arbeidersstemmen.wordpress.com/category/organisatie/

Wil je Arbeidersstemmen verspreiden in je omgeving ? Download als PDF, mail of print dubbelzijdig.

De situatie van de arbeidersklasse in Nederland (2017)

Arbeidsverhoudingen en politiek¹ / door Fredo Corvo, 11-7-2017

Terwijl we dit schrijven (11-7-2017), is in Nederland nog geen regering gevormd. Dit kan grotendeels worden verklaard door de traditionele besluiteloosheid van de Nederlandse bourgeoisie als het gaat om haar buitenlandse betrekkingen en binnenlands beleid. Om deze redenen is er geen nieuwe regering die besluiten kan nemen over de besteding van de ’meevallers’ en andere miljarden Euro’s die zijn bezuinigd op het sociale loon (uitkeringen en sociale voorzieningen). Deze tekst legt uit hoe deze bezuinigingen tot stand zijn gekomen.

Basisinkomen of werklozenstrijd?

In de verkiezingscampagne is door sommige partijen het basisinkomen naar voren gebracht als oplossing voor problemen van werklozen. Bij een basisinkomen vervallen met name de sollicitatieplicht en het moeten voldoen aan allerlei bureaucratische verplichtingen. Tijdens de kabinetsformatie komt uit de hoek van D66 een voorstel om ook aandacht te besteden aan het basisinkomen. Reden voor Doorbraak om de discussie over het basisinkomen te heropenen. Eerder namen we van Doorbraak het artikel Tien stellingen tegen de eis van een basisinkomen over. Voor een artikel met argumenten voor en tegen basisinkomen, zie De Correspondent.

Turkije-Nederland: zowel Rutte als Erdogan profiteren ten koste van de arbeiders

English language version on Libcom.org.

Zowel Turkije als Nederland hebben uit binnenlandse politieke overwegingen een populistische kaart gespeeld. En wel om electorale redenen en in een poging om hun staat te versterken. Het kleine Nederland maneuvreerde in het verleden gewiekst  tussen grootmachten om zijn imperialistische belangen te beschermen. De laatste jaren is het regel dat het voorbeeld van het grote Duitsland van de regering Merkel wordt gevolgd. Zo ook in dit geval: Duitsland verbood als eerste Turkse bijeenkomsten rond het referendum met Turkse bewindslieden. De Duitse bourgeoisie kon zich in dit geval echter niet tevreden stellen met het – waarschijnlijk geslaagde – oppoetsen van de SPD om een rechtspopulistische impasse te voorkomen. Berlijn wilde ook zorgen dat in Nederland Wilders de pas wordt afgesneden door een populistische opstelling van Den Haag tegenover Ankara.

Tien stellingen tegen de eis van een basisinkomen

In de verkiezingscampagne 2017 speelt de eis van een basisinkomen een zekere rol. Onderstaande kritiek is overgenomen van Doorbraak.

De eis van diverse linkse activisten voor een gegarandeerd minimuminkomen (ook wel basisinkomen genoemd) is volgens sommigen niet met goede argumenten te weerleggen. Wildcat ageert echter al drie decennia lang tegen het basisinkomen en gezien de recente aandacht ervoor hebben ze hun gedachten erover nog eens kort samengevat.

“De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens.” (Bernard Shaw)

Verkiezingen in 1933 en nu

Verkiezingen naderen. In Nederland, Duitsland, Frankrijk. Overal wordt een massale stemmenwinst voor de rechtspopulisten voorspeld. Daarmee bestaat de kans dat ook in Europa het ‘Trumpisme’ gaat regeren.

Een vergelijking met de jaren 1930 dringt zich op, toen het fascisme en nationaal-socialisme in Italië, Duitsland en Spanje aan de macht kwamen.

Een belangrijk verschil met de jaren 1930 is dat de arbeidersklasse niet een bloedige nederlaag geleden heeft. Het proletariaat heeft tussen de Februarirevolutie van 1917 in Rusland en de laatste opstanden in Duitsland in 1923 in een golf van proletarische opstanden een einde gemaakt aan de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. Het probeerde ook zijn macht over de maatschappij te vestigen door zijn arbeidersraden. Tevergeefs, en daarmee lag de weg naar een Tweede Wereldoorlog open.

Gerd Arntz ‘Voor het vaderland’

Net als toen leven we temidden van een economische crisis. Nu ook komen oorlogen dreigend dichterbij, zeker sinds Trump een soortgelijke politiek wil voeren als Hitler in de jaren 1930.
De arbeidersklasse is nu echter niet fysiek verslagen. Zij is echter:

• tientallen jaren slachtoffer van zware neoliberale aanvallen van zowel rechtse als linkse regeringen op lonen, uitkeringen, sociale voorzieningen.  
• Door werkloosheid aangeslagen.
• De werkenden uiteengevallen in arbeiders met vaste contracten en arbeiders met tijdelijke contracten.
• Verdeeld door vreemdelingenhaat, en bovenal beheerst door nationalisme, als resultaat van het voorspiegelen van ‘nationale’ oplossingen door links en rechts voor de wereldwijde crisis van het kapitalisme.

Zowel in 1933 als nu presenteren de verkiezingsprogramma’s van rechts tot links slechts nationale oplossingen, die zowel toen als nu alleen maar tot oorlog kunnen leiden. Zowel toen als nu kan slechts eengemaakte internationale strijd van de arbeidersklasse het wereldkapitaal breken.

Teeven lid van de Raad van Narcostate

Fred Teeven is voorgedragen als lid van de Raad van State. (NB sinds 15-2-17 wordt dit door het kabinet ontkend om een discussie in de Kamer te voorkomen). 

Alom selectieve verontwaardiging:

• met name op rechtspopulistische internetforums, die in hun scheldpartijen tegen de werking van de baantjesmachine in de ‘politiek’ gemakshalve vergeten dat het de rechtspopulist Teeven was die Pim Fortuyn opvolgde als lijstrekker van Leefbaar Nederland, dat hij als staatssecretaris herhaaldelijk optreden tegen asielzoekers heeft toegedekt, dat hij zich bij zijn aftreden beriep op volk en vaderland. (bron b.v. De Volkskrant), NB de naam van de het weekblad van de NSB;

  

  Fred Teeven en de Amerikaanse minister voor Binnenlandse Veiligheid Janet Napolitano in 2011. Bron: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Teeven_Napolitano.jpg.

  
  

• onder linkspopulisten: Emile Roemer van de SP twittert “Louche deal gesloten? Bonnetje kwijt? Dan schuift de VVD je naar voren als hoeder van onze rechtsstaat. Schaamteloos.”
  Let wel ‘onze’ rechtsstaat wordt hier verdedigd tegen ‘schaamteloosheid’.

Ik ga niet meewaaien met deze gespeelde morele verontwaardiging. Kijk gewoon wat er gebeurt in het licht van voorafgaande feiten, en je begrijpt het helemaal. De rechtstaat blijkt voor de zoveelste keer een illusie die de werkelijke verwevenheid van staat en kapitaal, van onder- en bovenwereld, van geheime diensten en georganiseerde criminaliteit verhult.

Van affaire Teeven naar affaire Van der Steur: misdaden van de Narcostaat der Nederlanden

We hebben na de recente ‘onthullingen’ die meer verhullen, niets toe te voegen aan wat we ruim een jaar geleden schreven over deze smerige zaak.

Drechtsteden en Waddinxveen: vast werk en flexwerk

Op 28 november doet het NOS-Journaal verslag van een vakbondsmanifestatie  in Alblasserdam. Een paar honderd metaalarbeiders uit de maritieme sector manifesteren hun ongerustheid over het verlies van werkgelegenheid in de regio Drechtsteden (Dordrecht, Zwijndrecht, Papendrecht, Hendrik-Ido-Ambacht, Sliedrecht, Alblasserdam en Hardinxveld-Giessendam), alleen al 1000 arbeidsplaatsen in november. In totaal gaan 2000 banen verloren. Daarbij vallen namen van bedrijven zoals IHC Kinderdijk, Keppel Verolme, IHC, Huisman, HCM, Heerema, FN Steel, Nedstaal  en Fokker.

Gebrek aan inkomen onder jongeren

Jongeren in Nederland zijn in 2016 minder zelfstandig dan in het begin van de jaren 2000. Dat betekent afhankelijk zijn van tijdelijke en gedeeltelijke baantjes, uiteindelijk afhankelijk zijn van ouders, niet zelfstandig kunnen wonen en niet kunnen deelnemen aan een geaccepteerd sociaal leven.

Daarmee wordt een groot gedeelte van de 20-ers en zelfs 30-ers buiten de maatschappij gestoten. Deskundigen – zoals Salverda in Trouw van 9 september – spreken van ‘jeugdwerkloosheid’ en noemde deze ‘ernstig’, ‘een bedreiging voor de maatschappij’.

Na vluchtelingen en terroristen, is het nu de jeugd die voor ‘onveiligheid’ zorgt?

Na ‘Occupy’ hetzelfde liedje….

Turkish Airlines

12-8-2016.

Lieve vader, lieve moeder,

Deze brief zullen jullie nooit lezen.
Misschien had ik ‘m al eerder moeten schrijven.
Al toen ik het benauwd begon te krijgen op ons kleine bovenwoninkje in de Zeeheldenbuurt waar we met zijn vijven opgepropt zaten.
Toch deed ik het niet.
Liever bleef ik op papier zwijgen om te praten met degene die me dit advies gaf.
Maar het bleef bij praten met haar.
De benauwdheid kwam terug wanneer ik probeerde te leren voor een tentamen.

Maar nu heeft het stilzwijgen me overtuigd.

KLM – Air France 1 – 0, het personeel van beide bedrijven verliest

Afgelopen weekend kwam zowel in Frankrijk als in Nederland een petitie tegen de stakingen bij Air France in het nieuws. Tussen 10 en 13 juni hebben ruim 7000 mensen in Nederland een on-line petitie getekend waarin zij hun Franse collega’s oproepen niet te staken*). Te zien is dat de petitie is getekend vanaf zo’n 5.900 verschillende IP-adressen, dat wil zeggen dat in 1.100 gevallen eenzelfde computer is gebruikt. De meeste ondertekenaars geven plaatsen op waar veel KLM-personeel woont. On-line petities lenen zich voor allerlei soorten manipulaties met de identiteit van de ondertekenaars. In dit geval nemen we echter aan dat inderdaad KLM-personeel massaal de petitie heeft getekend, omdat deze gang van zaken overeenkomt met het beeld van een uiterst laag niveau van strijdbaarheid en klassenbewustzijn bij de meeste werknemers in Nederland. Hoe moeten we dit plaatsen ten opzichte van het beeld van enorm strijdbare en klassenbewuste arbeiders in Frankrijk dat in de media naar voren komt?

Afbeelding: Wikipedia

In dit artikel zullen we zien hoe zowel de Franse als de Nederlandse vakbonden het personeel tegen elkaar hebben opgezet en hoe de directie daarvan profiteert om de arbeidsvoorwaarden van het hele personeel verder onder druk te zetten.