Zelfstandige arbeidersstrijd voor een menselijke wereld – zonder oorlog, zonder terreur, zonder kapitaal, zonder staat. De arbeiders hebben geen vaderland. Alle macht aan de arbeidersraden.
Van een Franstalige lezer ontving ik een aantal vragen, die ik hier graag in vertaling beantwoord omdat ze van meer algemeen belang zijn.
“Hallo. Uw website is zeer interessant. Bent u van de communistische linkerzijde? Plaatst u Mao op hetzelfde niveau als Stalin als het gaat om despotisme?
Wat vindt u van de theorie van misvormde en ontaarde arbeidersstaten die door veel Trotskistische groepen worden verdedigd? Is het belachelijk om een regime een arbeidersstaat te noemen vanwege het overheersen van het publieke eigendom van de productiemiddelen? (…)”
Het besluit van Trump om een einde te maken aan het nucleaire verdrag met Iran is een belangrijke stap in de ontwikkeling van de ‘internationale betrekkingen’, dat wil zeggen, de imperialistische rivaliteiten. De gevolgen zijn niet alleen het risico van een onmiddellijke uitbreiding van oorlogen in het Midden-Oosten, wat meteen werd bevestigd door de directe confrontatie tussen de Iraanse en Israëlische strijdkrachten in de nacht van 9 op 10 mei. Maar bovenal [het risico] van de versnelde escalatie van de spanningen tussen de grote imperialistische machten en de toenemende verscherping van centrale imperialistische polarisatie tussen de Verenigde Staten en het vasteland van Europa. Het is een waar ultimatum dat de Amerikaanse bourgeoisie alle rivalen stelt … en vooral de Europeanen. De Amerikaanse ambassadeur in Duitsland zei meteen: “Duitse bedrijven die zaken doen in Iran, moeten onmiddellijk hun handel stopzetten!” (Geciteerd in Der Spiegel van 9 mei). Lees verder “ICGL: De Amerikaanse terugtrekking uit de nucleaire deal met Iran: een stap op weg naar de algemene imperialistische oorlog”→
Uit de maart-april 2018 editie van News & Letters, door Gerry Emmett
Terwijl dit wordt geschreven, vallen gevechtsvliegtuigen van de Russische en van de Bashar al-Assad regering de arbeidersbuurten van Oost-Ghouta aan nabij Damascus, die zich sinds het begin van de Syrische revolutie heldhaftig hebben verzet.
In aanvallen die medio februari zijn geïntensiveerd, heeft de Syrische Civiele Verdediging meer dan 674 gedode mensen geteld – waaronder een aantal van hun eigen vrijwilligers waarop ook gericht geschoten wordt – en duizenden gewonden.
De foto’s van gewonde en stervende burgers, van vermoorde kinderen hebben het geweten van miljoenen mensen over de hele wereld geraakt. Onophoudelijke aanvallen op gezondheids- en reddingswerkers hebben de fascistische essentie van het Assadisme en de Russische en Iraanse regimes die dit ondersteunen, aan de orde gesteld. Lees verder “Syrië en internationale solidariteit”→
Belangstellenden wijzen we op een studie- en discussiebijeenkomst over
Groep(en) van Internationale Communisten
‘Grondbeginselen der communistische productie en distributie’
Hoofdstuk I t/m V over de opvattingen van vermaatschappelijking of socialisatie van de productiemiddelen bij Marx en Engels, bij de sociaal-democratie en bij het libertaire communisme.
De Duitse revolutionaire arbeider Jan Appel (1890-1985), auteur van de “Grondbeginselen”
De Duitse revolutionair Jan Appel heeft in een weinig bekende tekst al in 1927 (Marxisme en staatscommunisme – het afsterven van de staat) er op gewezen dat Lenin in Staat en Revolutie afwijkt van de standpunten van Marx en Engels, waar hij het reformistische idee overneemt dat het in staatshanden brengen van de bedrijven ‘socialisatie’ betekent. Daardoor kan de staat – zo betoogt Appel – niet afsterven zoals Marx en Engels stelden, maar moet de staat “tot een geweldig onderdrukkingsinstrument groeien, zoals nog geen samenleving er een gezien heeft.” Jan Appel schetst vervolgens hoe na het stukslaan van de burgerlijke staat ook in economisch opzicht alle macht in handen van de arbeidersraden kan blijven. Deze schets is daarna door de radencommunistische Groep van Internationale Communisten (G.I.C.) uitgewerkt tot “De Grondbeginselen der Communistische Productie en Distributie.” Hier vragen we aandacht voor de politieke randvoorwaarden, het politieke kader, waarbinnen de G.I.C. haar oplossing voor de economische vraagstukken van de overgangsperiode voorstelde. Lees verder “Russische Revolutie 1917-2017: Wat in plaats van staatskapitalisme?”→
Dit jaar wordt in artikelen en documentaires de Russische revolutie van 1917 herdacht. Met de Februarirevolutie wilden de arbeiders en soldaten een einde maken aan de deelname van Rusland aan de Eerste Wereldoorlog [1]. Maar het lukte slechts om een einde te maken aan het Tsarisme. Omdat de Voorlopige Regering de deelname aan de Wereldoorlog voortzette, grepen de Arbeidersraden in de Oktoberrevolutie de politieke macht en ontstond de Sowjet-Unie.
Berlijn 1918: nadat de opstand van matrozen en arbeiders in Duitsland een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog, eisen massabewegingen alle macht aan de arbeiders- en soldatenraden.Bij meerdere generaties van arbeiders overal ter wereld stond in het geheugen gegrift dat de Sowjet-Unie het resultaat was van een succesvolle arbeidersopstand. Inmiddels wordt onder arbeiders breed erkend dat in de Sowjet-Unie de staat een genadeloze terreur heeft uitgeoefend over de bevolking, inclusief de arbeiders. Dit inzicht wordt door alle burgerlijke stromingen gebruikt om het Marxisme in diskrediet te brengen (of te bejubelen zoals de Stalinisten en Maoisten doen) als een staatsideologie die in de praktijk onvermijdelijk leidt tot een steeds sterkere terreur, zoals de Sowjet-Unie die heeft laten zien.
Het is zeker waar dat de Communistische Partij van Rusland, Lenin voorop, zich heeft beroepen op Marx en Engels. Maar wat was eigenlijk het standpunt van Marx en Engels over de staat? Hebben anarchisten zoals Bakoenin door de ontwikkeling van de Sowjet-Unie achteraf gelijk gekregen, dat Marx een autoritaire staatsopvatting huldigde? Hier kunnen we niet uitgebreid op deze vraag ingaan. We verwijzen naar Karl Marx & de staat door David Adam (MHI, 2010). David Adam toont aan dat Marx vanaf zijn jeugdgeschriften tot in de strijd met Bakoenin op het einde van zijn leven, de staat als middel tot bevrijding van de arbeidersklasse heeft afgewezen.
Maar hoe zit het dan met Lenin? De Duitse revolutionair Jan Appel heeft er in een weinig bekende tekst al in 1927 er op gewezen dat Lenin in Staat en Revolutie afwijkt van de standpunten van Marx en Engels, waar hij het reformistische idee overneemt dat het in staatshanden brengen van de bedrijven ‘socialisatie’ betekent. Daardoor kan de staat – zo betoogt Appel – niet afsterven zoals Marx en Engels stelden, maar moet de staat “tot een geweldig onderdrukkingsinstrument groeien, zoals nog geen samenleving er een gezien heeft.” Jan Appel schetst vervolgens hoe na het stukslaan van de burgerlijke staat ook in economisch opzicht alle macht in handen van de arbeidersraden kan blijven. De belangstellende lezer wordt verder verwezen naar Jan Appel/G.I.C. Marxisme en staatscommunisme – het afsterven van de staat.
Over de genoemde teksten van David Adam en Jan Appel vindt in juni een discussiebijeenkomst plaats. Heb je belangstelling om daar aan deel te nemen, geef je dan voor 1 juni op via FredoCorvo@gmail.com.
Miljoenen mensen worden bedreigd met de hongerdood.
Dit verschrikkelijke nieuws dat ons dagelijks bereikt, staat in schril contrast met de enorm toegenomen productiviteit van de landbouw.
Daarnaast wordt steeds duidelijker dat de agrobusiness verwoestende uitwerkingen heeft voor zowel de aarde, de landarbeiders en de voedselveiligheid.
De voorheen door ‘links’ aangedragen oplossingen van ofwel verdeling van de grond onder de boeren, ofwel nationalisatie van de grond, hebben deze tegenstelling tussen wat technisch mogelijk is, en wat maatschappelijk en politiek ‘realistisch’ is, niet kunnen doorbreken. Lees verder “Het agrarische vraagstuk, een gepasseerd station?”→
Miljoenen mensen worden bedreigd met de hongerdood.