Fantasieën over afscheiding: een kritiek op het links-economisch nationalisme

Vertaald uit Brooklyn Rail feb. 2018 / door Jamie Merchant

Het aanpakken van de financiële sector staat hoog op de agenda van de links-burgerlijke politiek. Onderstaand artikel toont aan dat dit ambitieze plan gebouwd is op een uiterst zwakke analyse van het huidige gemondialiseerde kapitalisme. De realisering van deze politiek van ‘links-economisch nationalisme’ zal niet de gewenste herverdeling van inkomen tot stand brengen, maar een versnelling van de tendens naar economische ineenstorting en imperialistische oorlogen. 

Een analyse van de historische oorsprongen van dit linkse nationalisme die dieper graaft dan wat Jamie Merchant in zijn essay onderneemt, zou hebben aangetoond dat burgerlijk links geen ‘vergissing’ begaat. Zoals de communistische linkerzijde, met name de KAPD en de GIC, niet moe werd aan te tonen, het staatskapitalistische programma van de sociaal-demokratie en het bolsjewisme bracht hen in de praktijk aan de kant van de imperialistische oorlogsvoering en de contrarevolutie tegen de arbeidersklasse. Dit maakt nieuwsgierig naar verdere teksten van Merchant en de dicht bij hem staande Paul Mattick. 

Advertenties

Discussie: na de revolutie besturen alle arbeiders samen de bedrijven

Belangstellenden wijzen we op een studie- en discussiebijeenkomst over

Groep(en) van Internationale Communisten
‘Grondbeginselen der communistische productie en distributie’

Hoofdstuk I t/m V over de opvattingen van vermaatschappelijking of socialisatie van de productiemiddelen bij Marx en Engels, bij de sociaal-democratie en bij het libertaire communisme.

De Duitse revolutionaire arbeider Jan Appel (1890-1985), auteur van de “Grondbeginselen”

 

Ter voorbereiding:

• Spartacusuitgave blz. 1 t/m 33.
• On-line bij aaap.be.

Zaterdagmiddag 23 september 2017.
Reserveren uiterlijk 22 september is verplicht.
Mail FredoCorvo@gmail.com en je ontvangt preciese tijden en het adres (Utrecht).

Russische Revolutie 1917-2017: Wat in plaats van staatskapitalisme?

Illustratie: Otto Neurath

De Duitse revolutionair Jan Appel heeft in een weinig bekende tekst al in 1927 (Marxisme en staatscommunisme – het afsterven van de staat) er op gewezen dat Lenin in Staat en Revolutie afwijkt van de standpunten van Marx en Engels, waar hij het reformistische idee overneemt dat het in staatshanden brengen van de bedrijven ‘socialisatie’ betekent. Daardoor kan de staat – zo betoogt Appel – niet afsterven zoals Marx en Engels stelden, maar moet de staat “tot een geweldig onderdrukkingsinstrument groeien, zoals nog geen samenleving er een gezien heeft.” Jan Appel schetst vervolgens hoe na het stukslaan van de burgerlijke staat ook in economisch opzicht alle macht in handen van de  arbeidersraden kan blijven. Deze schets is daarna door de radencommunistische Groep van Internationale Communisten (G.I.C.) uitgewerkt tot “De Grondbeginselen der Communistische Productie en Distributie.” Hier vragen we aandacht voor de politieke randvoorwaarden, het politieke kader, waarbinnen de G.I.C. haar oplossing voor de economische vraagstukken van de overgangsperiode voorstelde.

De situatie van de arbeidersklasse in Nederland (2017)

Arbeidsverhoudingen en politiek¹ / door Fredo Corvo, 11-7-2017

Terwijl we dit schrijven (11-7-2017), is in Nederland nog geen regering gevormd. Dit kan grotendeels worden verklaard door de traditionele besluiteloosheid van de Nederlandse bourgeoisie als het gaat om haar buitenlandse betrekkingen en binnenlands beleid. Om deze redenen is er geen nieuwe regering die besluiten kan nemen over de besteding van de ’meevallers’ en andere miljarden Euro’s die zijn bezuinigd op het sociale loon (uitkeringen en sociale voorzieningen). Deze tekst legt uit hoe deze bezuinigingen tot stand zijn gekomen.

Het agrarische vraagstuk, een gepasseerd station?

Miljoenen mensen worden bedreigd met de hongerdood.

Dit verschrikkelijke nieuws dat ons dagelijks bereikt, staat in schril contrast met de enorm toegenomen productiviteit van de landbouw.

Daarnaast wordt steeds duidelijker dat de agrobusiness verwoestende uitwerkingen heeft voor zowel de aarde, de landarbeiders en de voedselveiligheid.

De voorheen door ‘links’ aangedragen oplossingen van ofwel verdeling van de grond onder de boeren, ofwel nationalisatie van de grond, hebben deze tegenstelling tussen wat technisch mogelijk is, en wat maatschappelijk en politiek ‘realistisch’ is, niet kunnen doorbreken.

Teeven lid van de Raad van Narcostate

Fred Teeven is voorgedragen als lid van de Raad van State. (NB sinds 15-2-17 wordt dit door het kabinet ontkend om een discussie in de Kamer te voorkomen). 

Alom selectieve verontwaardiging:

• met name op rechtspopulistische internetforums, die in hun scheldpartijen tegen de werking van de baantjesmachine in de ‘politiek’ gemakshalve vergeten dat het de rechtspopulist Teeven was die Pim Fortuyn opvolgde als lijstrekker van Leefbaar Nederland, dat hij als staatssecretaris herhaaldelijk optreden tegen asielzoekers heeft toegedekt, dat hij zich bij zijn aftreden beriep op volk en vaderland. (bron b.v. De Volkskrant), NB de naam van de het weekblad van de NSB;

  

  Fred Teeven en de Amerikaanse minister voor Binnenlandse Veiligheid Janet Napolitano in 2011. Bron: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Teeven_Napolitano.jpg.

  
  

• onder linkspopulisten: Emile Roemer van de SP twittert “Louche deal gesloten? Bonnetje kwijt? Dan schuift de VVD je naar voren als hoeder van onze rechtsstaat. Schaamteloos.”
  Let wel ‘onze’ rechtsstaat wordt hier verdedigd tegen ‘schaamteloosheid’.

Ik ga niet meewaaien met deze gespeelde morele verontwaardiging. Kijk gewoon wat er gebeurt in het licht van voorafgaande feiten, en je begrijpt het helemaal. De rechtstaat blijkt voor de zoveelste keer een illusie die de werkelijke verwevenheid van staat en kapitaal, van onder- en bovenwereld, van geheime diensten en georganiseerde criminaliteit verhult.

De Russische Februarirevolutie van 1917 in twee teksten

Algemene arbeidersvergadering in de Putilov-fabrieken, Petersburg 1917

Bij het 100-jarige jubileum  verschijnen vele teksten waarin de Februari- en Oktoberrevoluties van 1917 in Rusland vanuit evenzovele invalshoeken worden belicht, of …  verduisterd.
Men lijkt vaak meer bezig het bewijzen van het eigen gelijk, dan om lessen te trekken uit wat tot nu toe het hoogtepunt van arbeidersstrijd is geweest.
We gaan er van uit dat de gebeurtenissen van 1917 in Rusland vragen om een kritische verwerking vanuit het standpunt van de arbeidersklasse.
Hier presenteren we twee teksten afkomstig van verschillende groepen die zich – elk op hun eigen wijze – beroepen op de communistische linkerzijde.
In een nawoord geven we een vergelijking op enkele punten. Tot slot volgt een lijst met Nederlandstalige literatuur voor verdere studie.