Zelfstandige arbeidersstrijd voor een menselijke wereld – zonder oorlog, zonder terreur, zonder kapitaal, zonder staat. De arbeiders hebben geen vaderland. Alle macht aan de arbeidersraden.
Oproep van EMANCIPATION, 22 maart 2019 (Nuevo Curso)
In Santiago de Chile zullen vandaag alle Zuid-Amerikaanse bourgeoisieën – behalve die van Uruguay, Bolivia en Venezuela – ProSur vormen. Dit nieuwe institutionele kader vertegenwoordigt de ondergeschiktheid van de strategie van de Zuid-Amerikaanse nationale kapitalen aan die van het Braziliaanse kapitaal, dat economisch en militair het sterkste is en dat nu door de Verenigde Staten wordt gesteund en uitgeroepen is als regionale partner en vazal van dit grotere imperialisme.
Het rommelt weer op Curaçao, bij de raffinaderij Isla, bij vuilnismannen en leraren. De staat heeft geen geld meer, vuilnismannen staken en blokkeren het verkeer met in brand gestoken vuilnis. Leraren staken omdat de scholen niet meer worden schoongemaakt en ook zij leggen het verkeer plat. Dinsdag 5 februari wordt bekend dat de 100 jaar oude raffinaderij niet door de oliemultinational Motiva Enterprises (waarschijnlijk Amerikaans-Saoudisch kapitaal) zal worden overgenomen. Dezelfde avond trekken woedende Isla-arbeiders naar het regeringscentrum Fòrti, waardoor volgens Trouw1 ministers niet meer in of uit kunnen. De volgende ochtend blokkeren grote kraanwagens de hoofdstad Willemstad en voor het gebouw van de Isla-vakbond worden autobanden in brand gestoken. De acties zijn vanzelfsprekend politiek, gericht tegen de staat, die eigenaar is van de zwaar verouderde raffinaderij. Eerder, in 2016, zou Chinees kapitaal de 2,3 miljard dollar investeren die nodig zijn om de Isla op te knappen. Deze investeerder trok zich terug nadat China de kapitaalvlucht aan banden legde. De stakende arbeiders stellen twee eisen. De eerste eis, het vertrek van Clift Christiaan die namens de raffinaderij onderhandelde met overnamepartners. Christiaan zou de raffinaderij willen sluiten. Aan deze eis van zijn afzetting wordt vrijdag tegemoet gekomen. De vakbond beëindigt de staking ondanks het feit dat de tweede eis, opname van vakbondsman Errol Cova in het onderhandelingsteam, niet is aanvaard. Volgens de raffinaderij omdat Cova op de loonlijst zou staan van de huurder en exploitant van de Isla, het Venezolaanse staatsoliebedrijf PDVSA. Premier Rhuggenaath suggereerde zelfs dat het de vakbonden zijn die de Isla willen sluiten. Van Cova is bekend dat hij destijds sympathiseerde met Chavez’ zogenaamde Bolivariaanse revolutie in Venezuela.2 De premier schaamt zich niet om in te spelen op de kleinburgerlijke eiland-mentaliteit, waarin laatst gekomen migranten als ‘vreemdelingen’ worden gewantrouwd en gediscrimineerd; Cova is in Venezuela geboren. Dergelijke beschuldigingen in allerlei richtingen over het bewust laten mislukken van overnameonderhandelingen zijn moeilijk hard te maken of te ontkennen. Ze dienen vooral om de arbeiders te verwarren. De raffinaderij-arbeiders reageren echter nuchter: Venezuela heeft wel elke maand salaris uitbetaald.
Na meer dan een maand van de mobilisatie, wegblokkades, stakingen, staat de sociale beweging in Guyana om een kruispunt. Terwijl sommigen na het einde van de onderhandelingen met de overheid hadden opgeroepen tot een verscherping van de beweging, kondigde het collectief “Pou de Gwiyann dékolé” (Guyana vooruit), dat de beweging leidt, het Paas-weekend de opheffing aan van wegversperringen en eventueel voortzetting van de strijd met andere middelen. Dit besluit volgt op oproepen van verschillende werkgeversorganisaties tot het opheffen van wegversperringen, zoals het collectief “Pou Lagwiyann circulé” – Dat Guyana vooruitgaat – dat vooral bestaat uit werkgevers). Lees verder “Frans Guyana: Alleen arbeiders-autonomie kan de vruchten plukken!”→
arbeidersstemmen 