Iran: Olie- en gasarbeiders in beweging. Het regime slaat verzoenlijke toon aan terwijl de repressie doorgaat

Engels, Spaans, Portugees

Aníbal en Fredo Corvo

^{Foto van video: olie-arbeiders in in Bushehr nemen deel aan een protest tegen het regime op 10 oktober.}

In de huidige situatie ontstaan kansen en bedreigingen voor de arbeiders in Iran en in de energieproducerende regio van Saoedi-Arabië tot Algerije en van Kazakhstan tot Turkmenistan. Met het in beweging komen van arbeiders in de vitale Iraanse energiesector, zijn er eerste tekenen van een omslag in de tot nu toe onverbiddelijke repressie van het regime tegen de straatprotesten. In dit artikel onderzoeken we de twijfels van arbeiders in de bedrijven om gevolg te geven aan de oproepen van meerdere zijden om met stakingen de straatprotesten te versterken.

Vrienden van het radencommunisme: Oproer in Iran

^{Iraanse vrouw protesteert bij de Iraanse ambassade in Istanboel. Achter haar de ‘keizerlijke’ vlag uit de tijd van het Sjah-regime, zoals we vaak zien bij protesten wereldwijd. De meeste Iraanse jongeren weten niet dat ook de Sjah een schrikbewind voerde.}

We plaatsen het volgende artikel omdat het ingaat op enkele weinig belichte achtergronden van de huidige crisis van het regime in Iran. Merkwaardig genoeg voor een tekst van ‘vrienden van het radencommunisme’, komt pas aan het slot de arbeidersstrijd aan de orde, zonder duidelijke perspectieven. Daartoe verwijzen we naar een commentaar volgend op de tekst.

Arbeiderstemmen

Oproer in Iran

Sinds half september zijn er massale protesten gaande in de Islamitische Republiek Iran. Ze werden in beweging gebracht door de dood van een 22-jarig meisje dat door de zedenpolitie werd aangehouden. Haar naam was Makhsa Amini en ze stierf na haar arrestatie in Teheran. Ambtenaren ontkenden de beschuldiging dat marteling de oorzaak van haar dood was. Later bleek echter dat het meisje zwaar was mishandeld. 

Studenten in Teheran en Makhsa’s buren in haar woonplaats Sakez protesteerden onder het scanderen van de slogan “Vrouw, leven, vrijheid!”. Een golf van verontwaardiging overspoelde het land. Amini kwam uit Koerdistan en daar braken stakingen uit. Vrouwen scheurden ostentatief hun hijabs af en verkondigden een andere boodschap – “Dood aan de dictator! De demonstraties gingen door, en mensenmassa’s bekogelden de politie onder het roepen van: “Weg met de Islamitische Republiek!” en “Ik zal de moordenaars van mijn zuster doden!”.

De Iraanse crisis wordt veroorzaakt door de interactie van een aantal factoren – economische, ecologische, politieke en nationale. Dit schept mogelijkheden voor de uitbreiding van de opstand en voor de verdieping ervan. Massale protesten in het land, inclusief gewelddadig verzet, zijn sinds 2017 aan de gang.

De moord op Mahsa Amini is een manifestatie van de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie!

Teheran

De dood van Mahsa Amini, de 22-jarige vrouw die werd vermoord door agenten van de islamitische bourgeoisie in dienst van de Geleide Patrouille of moraalpolitie, heeft een golf van woede en haat over de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie teweeggebracht. Vanwege haar ideologische superstructuur oefent de islamitische bourgeoisie niet alleen klassenonderdrukking uit, maar ook seksuele onderdrukking van vrouwen, vooral vrouwen uit de arbeidersklasse, die in de maatschappij en op het werk worden uitgebuit, lastiggevallen, beledigd en misbruikt, enz. Als gevolg daarvan bevinden zij zich in een nog lagere positie dan mannen uit de arbeidersklasse.

100 jaar vrouwenkiesrecht en uitblijvende vrouwenbevrijding

Churchill aangevallen met een hondenzweep, Bristol, 1909: “Pak aan, namens de beledigde vrouwen van Engeland!” (Manchester Evening News, Mirrorpix)

In 2019 viert de bourgeoisie in meerdere landen dat 100 jaar geleden het vrouwenkiesrecht werd ingesteld. In Nederland gebeurt deze herdenking net als elders met nadruk op de zogenaamde democratische verworvenheden en de noodzaak van verdere gelijkstelling van mannen en vrouwen in de (burgerlijke) politiek en in de toppen van het bedrijfsleven, dus … binnen de heersende klasse. Gelijkheid voor de wet, is op papier gemakkelijk te regelen. Maar in werkelijkheid blijkt het kapitalisme een klassenmaatschappij waarin het kapitaal de overgrote meerderheid van de bevolking uitbuit en onderdrukt. Over werkloze en werkende arbeidsters en arbeiders gaat deze herdenking uiteraard niet.

Deconstructie, intersectionaliteit, privileges, identiteiten

Deconstructie

In bepaalde anarchistische, feministische, militante of algemene strijd, komt het concept van deconstructie steeds meer naar voren. Voor velen lijkt het een onontkoombaar en noodzakelijk element, de weg naar een grotere mate van bewustwording en effectieve toepassing, die, indien deze ooit algemeen zou worden, een echte sociale verandering mogelijk zou maken. Het wordt voorgesteld als een soort zelfanalyse en bewustzijn van voorrechten (privileges), die afhankelijk zijn van en reageren op een reeks intersectionaliteiten of kruispunten (geslacht, geslacht, leeftijd, ras, klasse, enz.) die de identiteit van elk individu definiëren door hen te onderscheiden van anderen en hen brengt tot het reproduceren van gedrag en machtsposities of ondergeschiktheid ten opzichte van andere individuen. Zo zou een persoon in het proces van deconstructie iemand zijn die zijn “voorrechten” in twijfel trekt en zijn manier van handelen en omgaan met andere mensen verandert, in een poging om bepaalde vormen, logica en gedrag niet te reproduceren … om andere mensen niet te onderdrukken met zijn bestaan.

Iran: Wat na de repressie tegen de arbeiders van Haft Tapeh en de staalarbeiders in Ahvaz?

Demonstratie tegen arrestatie van stakende staalarbeiders

English version

In een tweet van 18 december 2018 meldde Robert J. Palladino, Deputy Spokesman for the Bureaus of Public Affairs: ”Gisteren arresteerde het Iraanse regime staalarbeiders die gewoon vroegen om betaald te worden voor hun werk. Helaas is dit de manier waarop het regime het Iraanse volk altijd heeft mishandeld. De VS steunen hun terechte eisen. De Iraniërs verdienen het om in vrede en waardigheid te leven.” (More than 40 Ahvaz steel workers detained in midnight raid

De regering Trump weet heel goed dat het Ayatollah-regime dergelijke uitlatingen gebruikt om te suggereren dat stakende arbeiders door buitenlandse agenten zijn opgestookt. De USA zien met steeds meer ongemak hoe de arbeidersstrijd in het Midden-Oosten zich sinds december 2017 verder uitbreidt en steeds hogere doelen stelt. De Amerikaanse kapitalisten willen uiteraard niet dat de door hen gewenste ‘verandering van regime’ wordt voltrokken door zegevierende Arbeidersraden! Net als toen de Russische arbeiders in oktober 1917 met hun Arbeidersraden alle macht veroverden om een einde te maken aan de Russische deelname aan de Eerste Wereldoorlog, zou een overwinning van de Arbeidersraden op het Ayatollah-regime een voorbeeld tot navolging worden voor arbeiders over de hele wereld. Toen de Duitse arbeiders en soldaten in november 1918 het voorbeeld van hun Russische kameraden volgden en de wapens keerden tegen hun eigen uitbuiters en overheersers, kwam definitief een einde aan de Eerste Wereldoorlog. De proletariërs in het Midden-Oosten realiseren het zich nog niet, maar de strijd ter verdediging van hun levenssituatie en tegen de imperialistische oorlog ontwikkelt zich in de richting van een revolutie waarbij de omverwerping van het Sjah-regime slechts kinderspel was.

Welke solidariteit met de opgepakte arbeiders van Haft Tapeh?

Een bijdrage aan de discussie / Fredo Corvo          

Translation into English

Inhoud

• Solidariteit door beroep op burgerlijke rechten of door ontwikkeling van de arbeidersstrijd?
• Enkele verhelderingen die de strijd in Iran bracht in kwesties die de Linkerzijdes verdelen

Toenemend racisme in de V.S. betekent een uitdaging aan alle bewegingen voor vrijheid

Meer lezen:

1. The Communist Left and Marxist Humanism – Part 1 On Trump and Neo-Fascism.

2. The Communist Left and Marxist Humanism – Part 2 The ‘Unfinished American Revolution’.

3. Curaçao: de algemene staking van 15 september 2016, een herhaling van Trinta di Mei?.

Voor een beter begrip van de recente uitbarsting van protesten in St. Louis (see Rebellion continues) tegen aanhoudend racistisch politiegeweld in de Verenigde Staten, volgen hier fragmenten van een achtergrondartikel door Gerry Emmett.

Complete US-English version

De racistische aanval die door het Trumpism is geopend, kan niet los gezien worden van de vrouwenhaat waarvan ook zijn regering doordrenkt is. Het begint al met Trumps eigen geschiedenis van gebruik en misbruik van vrouwen. Maar voor sommige vrouwen, met name zwarte vrouwen, bestaat er al een soort totalitarisme, vergelijkbaar met de gevangenis.

Dit komt duidelijk naar voren in de strijd van Zwarte vrouwen voor het recht op zeggenschap over hun eigen lichaam. Renee Bracey Sherman van Echoing Ida beschrijft het als volgt: 

GB: veelbelovende ziekenhuisstaking

English version

In diverse Londense ziekenhuizen zijn sinds dit voorjaar zo’n 750 schoonmakers, beveiligers en portiers in staking. Zij behoren tot de laagst betaalde arbeiders in het Verenigd Koninkrijk. Volgens een rapport uit 2014 van de Equality and Human Rights Commission, worden de meer dan 8 miljard Pond aan omzet van de sector van commerciële schoonmaak opgebracht door zo’n half miljoen vrijwel onzichtbare arbeidskrachten. Het zijn meestal vrouwen, merendeels gekleurd, afkomstig uit Oost en West Afrika. Velen werken op informele basis zonder enige baanzekerheid. Dat bracht tot nu toe met zich mee dat de angst hun baan te verliezen, hen afhield van acties voor verbetering van hun levensomstandigheden. Het is veelbelovend voor de arbeidersstrijd, niet alleen in Groot-Brittannië, maar ook die in heel Europa, dat dit deel van het proletariaat nu in beweging is gekomen.

Myanmar: opstand in een fabriek in Rangoon

Uit het Engels vertaald artikel “Notes on a factory uprising in Yangon” geplaatst door de Chinese groep Chuang.

Soe Lin Aung onderzoekt de staking (of rel) tegen een H&M-leverancier in Myanmar, die zich in Chinese handen bevindt. Daarbij gaat ze verder dan wat kranten schrijven en onderzoekt de plaatselijke context en de bredere politieke betekenis.

Een rel die was voorspeld

Vorige maand vond een staking plaats in een confectiefabriek in Chinese handen aan de rand van Yangon (Nederlands: Rangoon), de voormalige hoofdstad en het belangrijkste industriegebied van Myanmar. De lange duur van het conflict leidde tot verbittering, die zich uitte in een korte belegering van de fabriek. Op 23 februari trokken honderden arbeiders op naar de Hangzhou Hundred-Tex Garment fabriek, beschadigden fabrieksvoertuigen, sloegen ruiten in, vernielden van machines, vielen de Chinese manager aan, en namen zeven Chinese opzichters in gijzeling. Na een reddingsoperatie door de politie op verzoek van de Chinese ambassade, werden de gijzelaars vrijgelaten, en vijf arbeiders werden gearresteerd. Deze rel, zo meldden media-verslagen, volgde op een maandenlange staking wegens 15 maanden van onbetaalde overuren, die had geleid tot het ontslag van de vakbondsleider van de fabriek. Een arbeider meldde dat “de meeste van de arbeiders tijdens de opstand zichzelf niet meer in de hand hadden”. Een bedrijfsexterne vakbondsleider zei dat de arbeiders “zagen dat er geen beweging in de zaak kwam – en toen tot uitbarsting kwamen.”

Turkije-Nederland: zowel Rutte als Erdogan profiteren ten koste van de arbeiders

English language version on Libcom.org.

Zowel Turkije als Nederland hebben uit binnenlandse politieke overwegingen een populistische kaart gespeeld. En wel om electorale redenen en in een poging om hun staat te versterken. Het kleine Nederland maneuvreerde in het verleden gewiekst  tussen grootmachten om zijn imperialistische belangen te beschermen. De laatste jaren is het regel dat het voorbeeld van het grote Duitsland van de regering Merkel wordt gevolgd. Zo ook in dit geval: Duitsland verbood als eerste Turkse bijeenkomsten rond het referendum met Turkse bewindslieden. De Duitse bourgeoisie kon zich in dit geval echter niet tevreden stellen met het – waarschijnlijk geslaagde – oppoetsen van de SPD om een rechtspopulistische impasse te voorkomen. Berlijn wilde ook zorgen dat in Nederland Wilders de pas wordt afgesneden door een populistische opstelling van Den Haag tegenover Ankara.

Bangladesh: achter de cosmetische camouflage een nieuwe stakingsgolf in de kledingsector

Door Red Marriott

Vertaald van http://libcom.org/news/behind-camouflage-new-strike-wave-bangladeshi-garment-sector-31122016

Na een periode van betrekkelijke rust na de fabrieksramp van 2013 waarbij het Rana Plaza-gebouw instortte, is nieuwe strijd ontstaan in de confectie-ateliers.

Sinds de ramp van Rana Plaza in 2013 – waarbij een gelijknamige slecht gebouwde confectiefabriek instortte en 1200 doden en 2700 gewonden vielen (zie eerdere artikelen)[1] – hebben er veranderingen plaatsgevonden in de Bengalese kledingindustrie. Te midden van de mengeling van geschoktheid, verontwaardiging en schaamte die wereldwijd ontstond door het bekend worden van moorddadige arbeidsomstandigheden, en onder druk van toonaangevende kledingmerken, westerse regeringen, vakbonden en ngo’s (niet-goevernementele organisaties) werden een aantal hervormingen geïntroduceerd.

Dit alles vond plaats in een ruimer klimaat van toenemende politieke repressie door de Bengalese regering tegen oppositiepartijen en islamitische militanten – waarbij deze oppositie wordt gebruikt als een handig voorwendsel voor een veralgemening van autoritaire maatregelen en van militarisering van de bredere maatschappij. [2] De hervormingen in de kledingindustrie [3] en het strengere politieoptreden dienden waarschijnlijk tegelijkertijd om de strijd in de kledingindustrie in de afgelopen jaren het zwijgen op te leggen. De hardere houding van de staat ten opzichte van de media die melding maken van arbeidsonrust lijkt ook van belang, zoals we later in dit artikel zullen zien.

Wanneer in China een vlinder met zijn vleugels klapt …

 

http://arbeidersstemmen.nl/chinavlinder.html

Deze week is  onder bovenstaande titel een tekstbundel verschenen over crisis en arbeidersstrijd in China.

De belangrijkst bijdragen komen van de Chinese groep Chuang, waarvan we op dit blog al herhaaldelijk teksten hebben vertaald.

Hieronder enkele fragmenten.

2014: De grootste staking in China ooit

Staking bij Yue Yuen schoenfabrieken in Dongguan

“Kapitalisten zullen altijd kapitalisten blijven” zo zegt een arbeider na de staking in Dongguan bij Yue Yuen, die Adidas-schoenen fabriceert [1]

Tot 50.000 arbeiders uit alle zes Yue Yuen (裕元) schoenfabrieken in Dongguan, Zuid-China[2], gaan in april 2014 in staking, tot nu toe de grootste staking van migrantenarbeiders tot nu toe in één onderneming met buitenlandse kapitaal. Yue Yuen, gerund door de in Taiwan gevestigde Pou Chen Group, is een van ’s werelds grootste contractfabrikanten voor schoenen, die meer dan 300 miljoen paar in 2013 maakte, 20 procent van de wereldwijde productie van sport-and-casual-wear schoenen.[3] Meer dan 400.000 medewerkers (2012) produceren schoenen voor meer dan dertig merken zoals Nike, Adidas en Reebok in fabrieken in China, Indonesië en Vietnam.[4]

Anarchistisch patriarchalisme

Voor wie een romantisch idee van de onschuld van het anarchisme heeft, hierbij een inkijkje in de vrouwenhaat van Proudhon, dit icoon van het anarchisme.

Jenny d’Héricourt versus Pierre-Joseph Proudhon

Proudhon over de vrouw:

“Haar primitieve en openhartige aard, van buiten aantrekkelijk, kwestbaar innerlijk, werd gemaakt voor de plichten en deugden in de huishouding, voor het huwelijk en het moederschap.” Charles-Augustin Sainte-Beuve, P.-J. Proudhon. Sa vie et sa correspondance, 1838-1848, Paris, Michel Lévy Frères et Librairie Nouvelle, 1873, p. 103.

Vluchtelingen – links en rechts vergiftigen het klassebewustzijn

Proletarisch internationalisme
tegen verwarring over vluchtelingen en
gesol met migranten – deel 3 –

In de afgelopen maanden is het ‘probleem’ van de vluchtelingen naar het middelpunt van de media-aandacht geschoven. In twee afleveringen hebben we aandacht besteed aan dit verschijnsel. Inmiddels zijn de burgerlijke politiek en zijn slaafse aanhangsel – de massamedia – erin geslaagd om het bewustzijn van de arbeiders verder te vergiftigen.

Na lang stilzwijgen van de kant van de politie in meerdere landen wordt plotseling ruim publiciteit gegeven aan het grootschalige seksueel geweld tegen vrouwen tijdens de nieuwjaarsvieringen in Keulen maar ook in Scandinavië en Zwitserland.