Het proletariaat op het eiland Curaçao (een van de voormalige Nederlandse Antillen) wordt zwaar getroffen door de recessie en de lockdown maatregelen (Covid-pandemie). Dit geldt voor de hele regio van het Caribisch gebied, waar de toeristische sector lijdt onder de afwezigheid van toeristen uit de VS en Europa, die normaal gesproken met cruiseschepen en vliegtuigen aankomen, en waar de oliesector het zwaar te verduren heeft. De Curaçaose olieraffinaderij Isla heeft – net als die op Aruba – te lijden onder de problemen die het regime van Venezuela ondervindt bij het garanderen van het oppompen van olie uit de rijke olievelden, en natuurlijk ook van de Amerikaanse boycot. Onlangs kondigde Isla het ontslag aan van 400 werknemers. Steeds meer werknemers verliezen hun baan. De ‘voormalige’ kolonisator, de Nederlandse staat, eist dat de regering moet inkrimpen als Curaçao steun wil krijgen vanwege de corona-crisis. Dit wordt door de lokale bourgeoisie, die volledig afhankelijk is van de Nederlandse staat, gebruikt om een kleinburgerlijk eilandnationalisme op te wekken, dat steeds minder kan verbergen dat ze niet in staat of bereid is de belangen van het proletariaat op Curaçao te behartigen.
Lees verder “Rellen op Curacao”
arbeidersstemmen 