KRAS-IWA: Aan de internationalistische anti-oorlogsconferentie in Praag

Spaans

Beste kameraden!

Wij van de KRAS-IWA, als erfgenamen van de anarchistische antimilitaristische traditie van het Manifest van 1915, verwelkomen de deelnemers aan de internationale conferentie die bijeengekomen zijn om zich uit te spreken tegen kapitalistische oorlog en kapitalistische zogenaamde “vrede” en om de zogenaamde linksen en pseudo-anarchisten die partij kiezen in de kapitalistische oorlogen aan de kaak te stellen. We hopen dat dit forum een belangrijke stap zal zijn in het tot stand brengen van praktische interactie van onderaf en over alle organisatorische grenzen heen tussen alle echte anti-oorlogs- en antimilitaristische sociaal-revolutionaire krachten.
Helaas geven de situatie in dit land [Rusland] en de moeilijke communicatie met het buitenland ons niet de mogelijkheid om direct deel te nemen aan de conferentie. Maar in de geest staan we achter jullie. We sturen jullie een verklaring van ons standpunt over de oorlogskwestie en vragen jullie om de deelnemers aan de conferentie hiervan op de hoogte te stellen.

Internationaal secretariaat van KRAS-IWA

1 Mei vieringen. Gezien de oorlogen, waar is het proletarisch internationalisme?

Net als in 1914 – 1918

Otto Dix, De oorlog

Is er eigenlijk wel reden, dit jaar de Meidag te vieren? Was het niet veel gepaster, die dag zwijgend en onopgemerkt voorbij te laten gaan. Het Meifeest was altijd in de eerste plaats – wat ook de bijzondere blijvende en tijdelijke leuzen mochten zijn – een demonstratie van internationale broederschap. In dit internationalisme lag het bezielende beginsel van de arbeidersbeweging. Daarin lag, zij het ook nog onhelder, de socialistische gedachten van een mensengemeenschap, die zich over de grenzen van de naties uitstrekt. Daarin lag de weigering, om aan de kapitalistische ideologie van natie en vaderland mee te doen. En de arbeiders die de meidag vierden geloofden in dit internationalisme. Het was voor hen het hogere beginsel, dat aan al hun werken en streven glans en wijding gaf. Tot de dag van de proef kwam. Toen het meer dan een geloof moest zijn, toe het tot een daad moest worden, toe bleek het internationalisme te zwak. En wanneer men nu ziet hoe in bijna alle landen der massa van de arbeidersbeweging gecapituleerd heeft voor de bourgeoisie, materieel en geestelijk, hoe de arbeiders op bevel van hun meesters hun klassegenoten van over de grenzen met de miljoenen vermoorden en verwonden, hoe hun woordvoerders, hoog en laag, zich bijna zonder uitzondering door de nationale leuzen laten meeslepen, dan moet het ons lijken alsof alle mooie woorden van internationale broederschap op eerdere Meidagen holle frasen waren, woorden zonder betekenis, lege nageprate klanken. En dan komt de gedachte: laat de arbeidersbeweging zich nu liever een poosje stilhouden, en het internationale praten zolang opbergen, tot ze internationale daden kan laten zien.

Eerste mei 2024: Tegen alle imperialistische oorlogen!

Door ICP (Florence), 14-4-2024

Slachtoffers aan beide kanten

Er zijn niet veel woorden nodig: alleen de hopeloos misleide mensen zien niet dat, in de diepten van de kapitalistische economie, met de pieken en dalen in haar decennialange crisis, een nieuw en wijdverspreid conflict wordt voorbereid – een conflict dat nog verwoestender is dan de twee vorige wereldoorlogen en de ontelbare “kleine oorlogen” die eraan voorafgingen en erop volgden: de laatste van de reeks, de oorlog in Oekraïne, en de slachting van de Palestijnse proletariërs in en rond Gaza.