Iran: De stakingen en protesten van arbeiders gaan door

English original.

Elf dagen geleden publiceerden we een eerste artikel [1] over de stakingen en arbeidersprotesten in Iran waarin het idee van onafhankelijke sovjets of raden (in het Farsi “shura”) voor het eerst ter sprake kwam. Sindsdien, ondanks alle wanhopige pogingen van het regime om de arbeidersbeweging aan te pakken door de hulp van de oppositie in te schakelen, is het tot nu toe niet alleen niet gelukt om de beweging te beteugelen, maar heeft het omgekeerde plaatsgevonden. De stakingsbeweging en de demonstraties van de arbeiders worden niet alleen steeds wijder verbreid in het hele land en vinden dagelijks plaats, maar hun militante en radicale houding neemt ook toe. De volgende stap die het regime lijkt voor te bereiden om een einde te maken aan de protestbeweging is het aannemen van intensievere “anti-imperialistische” verklaringen en nog meer oorlogszuchtige toespraken met als doel het land meer “oorlogs”-maatregelen op te leggen, om hun misdadige doelen te bereiken.

Welke solidariteit met de opgepakte arbeiders van Haft Tapeh?

Een bijdrage aan de discussie / Fredo Corvo          

Translation into English

Inhoud

• Solidariteit door beroep op burgerlijke rechten of door ontwikkeling van de arbeidersstrijd?
• Enkele verhelderingen die de strijd in Iran bracht in kwesties die de Linkerzijdes verdelen

Nuevo Curso: Arbeidersraden in Iran, is er een revolutie aan de gang?

De arbeidersraad van Haft Tapeh

Spaans origineel: Soviets en Irán: ¿Hay una revolución en marcha?

ICT: De crisis en de opkomst van de arbeidersstrijd in Iran

Original version: The Crisis and the Rise of Workers’ Militancy in Iran.

Rechter spandoek: Arbeiders van Haft Tapeh, Wij zijn uitgehongerd! We lijden honger! Linker spandoek: Jaar 1397 (2018) Geen eten op tafel – Haft Tapeh

In de afgelopen weken hebben de stakingen en demonstraties van de arbeiders in Iran zich niet alleen uitgebreid tot op grote schaal, maar hebben ze ook hun waardigheid en schitterende revolutionaire mogelijkheden aan iedereen laten zien. Dit is gebeurd ondanks de grote inspanningen die de leiders van de Islamitische Republiek hebben gedaan tot nationalistische mobilisatie van het volk, door gebruik te maken van de eis van de Verenigde Staten dat Iran zich terugtrekt uit het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA). En deze stakingen en demonstraties vonden plaats ondanks het geklets van de oppositie [waarschijnlijk is bedoeld de ‘hervormingsgezinden binnen het regime; vertaler] en de oproep tot nationale eenheid en verdediging van het vaderland tegen de intimidatie van de regering-Trump. En nog belangrijker, ondanks de dreigementen van het regime van de islamitische republiek en de wrede onderdrukking van elke beweging van arbeiders, heeft deze zich ontwikkeld.

‘Voor’ en ‘tegen Zwarte Piet’: het huidige proletariaat bestaat niet

Wie wordt niet geraakt door de verhitte debatten over Zwarte Piet? De kwestie trekt vaak een zwart-witte grenslijn tussen mensen die verder redelijk of goed met elkaar overweg kunnen … of konden. Deze discussies kunnen zo hevige emoties oproepen dat de meesten het onderwerp Zwarte Piet liever uit de weg gaan. Volgens Trouw van 15 november staat ongeveer de helft van de Nederlanders achter de ‘blokkeerfriezen’. Dat geeft te denken over het resultaat van de acties tegen Zwarte Piet. Dit artikel bekijkt Zwarte Piet vanuit de positie van de arbeidersklasse. De acties voor en tegen Zwarte Piet verschijnen dan in een totaal ander licht.

De arbeidersraden in Duitsland 1918-23 (deel 1)

‘Aan emancipatie denken’, een eeuw na de wereldwijde revolutionaire golf die in 1917 begon, is het in twijfel trekken van het begrip emancipatie zelf. Wie is het subject van deze emancipatie en wie emancipeert wie, in een strijd die allesbehalve een ideologisch spel tussen vier muren is. Deze emancipatie vindt haar oorsprong in de arbeidersklasse (van hoofd en hand). Ze kan niet worden gelijkgesteld met een “strijd van het volk”, waarvan het “Doel” nationaal en patriottisch zou zijn. Aan emancipatie denken in [2018] is terugblikken op de grote proletarische revolutionaire opstanden in Rusland en Duitsland en er aan het begin van het derde millennium lering uit trekken. Daarbij is de revolutie in Duitsland van 1918 tot 1921 een essentiële mijlpaal, omdat ze de vraag opwierp naar de organisatievormen van een revolutionaire klassenstrijd: arbeidersraden, Arbeiterunionen, revolutionaire fabrieksorganisaties, fabriekscomités of actiecomités. Net als de Russische Revolutie stelde zij – weliswaar in mindere mate, bij gebrek aan een echte machtsovername – de kwestie van de socialisatie van de productiemiddelen aan de orde, en dus van de afschaffing van het kapitalistische systeem gebaseerd op winst.

Anton Pannekoek, 1918: De Duitse Revolutie

Op de ineenstorting van het Duitse imperialisme en de militaire nederlaag is met ijzeren logica de revolutie gevolgd.

Kiel 1918, opstandige matrozen

Wetenschappelijke lobbies achter neo-liberalisme, rechts populisme en Trumpisme

Roufos interviewt Slobodian over zijn recente studie van het globalisme. We zijn het uiteraard niet eens met zijn pleidooien voor een sociaal-demokratisch links, maar Slobodian onthult meesterlijk de burgerlijk-wetenschappelijke lobbies achter neo-liberalisme, rechts populisme en Trumpisme en de grenzen van deze economische politiek.