Door Ph. BOURRINET
Na de overwinning van oktober werd de radenmacht al snel een lege huls. De bolsjewieken ontdeden de arbeidersraden van alle inhoud en vestigden geleidelijk aan het staatskapitalisme.
Lees verder “De radenbeweging in Rusland & Finland, Duitsland, Oostenrijk & Hongarije, 1917-1919. Deel 4/4”Door Ph. BOURRINET
Door Ph. BOURRINET
In Rusland, Duitsland, Oostenrijk en Hongarije vertrouwden de heersende klassen op de reformistische en “centristische” sociaaldemocratie om de raden van hun doel af te leiden: het grijpen van de macht, als resultaat van een onstabiele situatie van dubbele macht.
Lees verder “De radenbeweging in Rusland & Finland, Duitsland, Oostenrijk & Hongarije,1917-1919. Deel 2/4”Door Ph. BOURRINET
“Een opstand door de massa’s van het volk heeft geen rechtvaardiging nodig. Wat er gebeurd is, is een opstand, geen samenzwering. We hebben de revolutionaire energie van de arbeiders en soldaten van Petrograd gestimuleerd”.
TROTSKI, 25 oktober 1917.
“De strijd voor het socialisme is de meest geweldige burgeroorlog die de wereldgeschiedenis ooit heeft gezien, en de proletarische revolutie moet de noodzakelijke uitrusting voor deze burgeroorlog voorbereiden, ze moet leren die te gebruiken — om te strijden en te winnen.
Zo’n uitrusting van de compacte werkende massa van het volk met de hele politieke macht voor de taken van de revolutie, dat is de dictatuur van het proletariaat en dus de ware democratie. […] De “Spartakusbund” zal nooit aan de macht komen anders dan door de duidelijke, ondubbelzinnige wil van de grote meerderheid van de proletarische massa in Duitsland, nooit anders dan op grond van haar bewuste instemming met de opvattingen, doelen en strijdmethoden van de “Spartakusbund”.
Rosa LUXEMBURG, Wat de Spartakusbund wil. Programma van de KPD, dec. 1918.[1]
“De vernietiging van de bourgeoisie als heersende klasse als klasse is een lang en moeilijk proces, waar zij zo sterk is als in Duitsland; de regeringsmethode van de meerderheidssocialisten en de aarzelende halfheid van de onafhankelijken zijn beide een deel van de geestelijke macht van de burgerlijke klasse over het opkomend proletariaat.”.
Anton PANNEKOEK, mei 1919. [2]
“… het zou een grote vergissing zijn om te geloven dat we vrede kunnen sluiten met kapitalisten in het buitenland, terwijl we thuis tegen onze eigen kapitalisten willen vechten. Ik geloof dat er op dit punt geen meningsverschillen kunnen bestaan: ons doel en onze taak is de vernietiging van het kapitalisme, de meest meedogenloze en onverbiddelijke onderdrukking“.
Tibor SZAMUELY, 19 juni 1919, als antwoord op Béla Kun’s
zoektocht naar een compromis met Clemenceau en de Entente. [3]
arbeidersstemmen 