De overgangsperiode naar het communisme: een intellectuele verwarring

Engels, Duits, Spaans

Door Hermann Lueer

Voor zover in de geschriften van Marx en Engels de economische grondslagen van een communistische maatschappij überhaupt zijn behandeld, zijn de ideeën over de communistische maatschappij meestal uitsluitend negatief bepalingen: geen geld, geen waarde, geen markt, geen loonarbeid, of oppervlakkige zinnen, d.w.z. niet inhoudelijk uitgewerkt, zoals: socialisatie van de productiemiddelen of het motto dat zowel bij de anarchisten als bij Lenin en zelfs bij Stalin populair was: ieder naar vermogen, ieder naar behoefte.

De ideeën over de overgangsperiode zien er dan ook als volgt uit. Aangezien het doorslaggevende aspect van de revolutionaire transformatie – de economische grondbeginselen van een communistische produktieverhouding – grotendeels onduidelijk is, lijkt de uitdaging van de overgang naar de communistische maatschappij vooral te liggen in de politieke organisatievorm. De sleutelwoorden hier zijn de leidende rol van de partij versus alle macht aan de raden.

Zonder bewustzijn van de economische grondslagen van de revolutionaire overgang van kapitalisme naar communisme worden de ideeën over de overgangsperiode die in de radicaal-linkse stromingen wijdverbreid zijn, op verschillende manieren een voorportaal van de contrarevolutie.

[Iran] De emancipatie van vrouwen is alleen mogelijk in een communistische samenleving!

^{Minister Dilan Yeşilgöz knipt haarlok af als steun aan Iraanse vrouwen.}

^{Arbeidsters in sweatshop in Bangladesh zijn geheel ‘vrij’ om zich door het kapitaal te laten uitbuiten.}

Met het begin van de straatprotesten tegen de misdadige islamitische bourgeoisie, vergezeld van een beweging tegen hun ideologische bovenbouw, worstelen de rechtse en linkse burgerlijke tendensen om de demonstraties te reduceren tot gericht tegen de verplichte hijab en voor burgerlijke vrijheden, van de Witte Woensdag campagne tot de vrouwenrevolutie.[1] Het verwijderen van de hoofddoek wordt beschouwd als een symbool van vrouwenbevrijding, alsof vrouwen in Turkije, Bangladesh, de Filippijnen, Amerika, enz, niet gebonden zijn door de ketenen van het kapitalisme en “vrij” zijn. Arbeidsters in Bangladesh hoeven geen hoofddoek te dragen, maar moeten in de 21e eeuw wel 10 tot 14 uur per dag werken.

G.I.C., Trotski en het radencommunisme

Eerste aflevering van een artikel van de Groep van Internationale Communisten in verschenen in Radencommunisme, augustus en september 1938.

1939 Stalin schept een ‘arbeidersstaat’ in Oost-Polen

Deel 20 van de eerste Nederlandse vertaling van Willy Huhn: Trotski – de mislukte Stalin

Het lot van de klassenstrijd in Irak

Om onze taken te kunnen bepalen, moeten we vooral conclusies trekken uit de lessen en ervaringen van de klassenstrijd van onze tijd. Het doel is om kennis te delen en te gebruiken die voortkomt uit ervaringen die voortkomen uit de echte klassenstrijd en niet uit een of andere ideologie.

Irak als voorbeeld:

“De regering en haar milities gebruikten allerlei wapens om ons te doden. Ze zijn gevaarlijker dan het virus”, zo zwoeren de Irakezen de strijd tegen de staat en alle politieke partijen voort te zetten.
Ondanks de dreiging van het Coronavirus zijn er in maart 2020 in Bagdad en Zuid-Irak veel demonstranten gewond geraakt en gedood; activisten zijn nog steeds het slachtoffer van ontvoeringen, moorden en martelingen. En naast de ontwikkeling van de conflicten tussen Turkije, Rusland, Iran en Syrië, hebben Amerikaanse vliegtuigen het hoofdkwartier van de Iraakse sjiitische milities, het Iraakse leger en een luchthaven in aanbouw in de provincie Karbala gebombardeerd als vergelding voor de eerdere dood van twee Amerikaanse militairen en een Britse verpleegster bij een raketaanval op Camp Taji bij Bagdad, op 11 en 14 maart 2020. Op deze manier probeert de staat het revolutionaire proletariaat van het terrein van zijn [klasse-]strijd te verdrijven en het proletariaat van elkaar en van de internationale beweging te isoleren; aan de ene kant door zowel Irak, Iran als Libanon in “politieke quarantaine” te plaatsen, aan de andere kant door het de oorlog in te lokken die rondgaat over het Midden-Oosten. Maar ondanks al deze pogingen en de islamitische banden tussen de Libanese-Iraakse-Iraanse milities tegen de beweging, is de klassestrijd opnieuw geëxplodeerd door massale protesten, waarvan een deel weer bestaat uit protesten in de regio Koerdistan, omgeven door Iran in het oosten, Turkije in het noorden en Syrië in het westen.

Slachtvee, ouderen en arbeidsmigranten

Rutte heeft het keer op keer gezegd, de lockdown is nodig voor de ouderen en zwakkeren. Nu worden stapje voor stapje de maatregelen verzwakt – ondanks de dreiging van een tweede besmettingsgolf. De economie (vroeger heette dat het kapitalisme) moet weer op gang komen. We vergeten bijna dat Nederland het land is waar de meeste bedrijven zijn blijven doorwerken, dat wil zeggen, de werknemers werkten door, ondanks de gevaren. Maar eerst even de kwetsbare ouderen, al is het maar dat ik zelf tot dat ‘segment’ behoor, en de bijbehorende ‘identiteit’ krijg opgedrongen van sommige ‘jongeren’ die denken dat zij vanwege mij niet mogen feesten en ik met mijn ‘riante’ pensioen hun toekomst opeet. “Dan gaan er maar enkele oudjes wat eerder dood”.

Zo gaat het beschermen van kwetsbare ouderen: de verzorgingstehuizen gaan – naar Spaans voorbeeld – op slot voor bezoekende familie, zodat die niet kan zien dat het personeel gedwongen werkt zonder beschermingsmiddelen, hoe met Covid besmette bejaarden apart gezet en in de steek gelaten worden, zonder begeleiding of bezigheid, wachtend op … de dood (Bij1).

Hoe gaat het beschermen van de zwakste werknemers, migranten uit Oost-Europa? Ze werken via uitzendbureaus die tevens voor huisbaas spelen, om de magere lonen deels terug te ontvangen als woekerhuren door hun werknemers op elkaar te pakken in ‘vakantie’-kampen. Het ergste zijn nu in Corona-tijd – zoals altijd – de omstandigheden in de vleessector, waarvan de misstanden voor het slachtvee inmiddels algemeen bekend zijn. Heel wat minder verontwaardiging heerst over het mishandelen van de werknemers in de vleessector. Het zijn tenslotte arbeiders, die eigenlijk helemaal niet bestaan, laat staan een leven hebben. En op de werkvloer nog allemaal buitenlanders ook.

Wuhan en het spook van de pandemie

Chicago – Sinds december zijn bijna 3000 gevallen van het nieuwe Wuhan coronavirus officieel geregistreerd op het vasteland van China; 82 mensen zijn gestorven. Sommige medische onderzoekers vrezen dat het werkelijke aantal beduidend hoger zou kunnen liggen. Er zijn ook gevallen gemeld in buurlanden van Zuid-Korea tot Australië, en zelfs tot in Frankrijk. Er zijn vijf gevallen gemeld in de VS, waaronder één in mijn eigen stad.

Elektronenmicrografie van coronavirus virussen. Foto: Content Providers: CDC/Dr. Fred Murphy.

Wuhan, een stad van 11 miljoen mensen, werd het eerst in quarantaine geplaatst. Met bijna de hele provincie Hubei nu onder quarantaine, meer dan 41 miljoen mensen, is dit de grootste medische blokkade in de geschiedenis. Krachtige en angstaanjagende videobeelden zijn opgedoken uit Wuhan’s ziekenhuizen en straten.

Basisstandpunten Emancipación

Op dit blog staan vaak vertalingen van de dagelijkse artikelen op de Spaanstalige site Nuevo Curso. Onlangs hebben medewerkers aan deze publicatie samen met anderen Emancipación opgericht. Van deze groep volgen de basisstandpunten, de klassegrenzen en een korte voorgeschiedenis in de Spaanse Communistische Linkerzijde.

Internationale solidariteit met de wilde stakingen van de Mexicaanse Maquiladora’s

English original

Sinds de economische crisis van 2008 is de wereldwijde schuldenlast gestegen van 20 biljoen dollar naar meer dan 240 biljoen dollar. Met deze explosieve groei van de schuldenlast en een onoplosbare crisis van de accumulatie [van het kapitaal] verliest het kapitalisme zijn controle. De gevolgen van deze crisis zijn het duidelijkste voelbaar in de maquiladora-sweatshops aan de noordelijke grens van Mexico. Hier worden onderdelen geassembleerd voor de worstelende Amerikaanse auto-industrie ten noorden van de Rio Grande.

Iran: De stakingen en protesten van arbeiders gaan door

English original.

Elf dagen geleden publiceerden we een eerste artikel [1] over de stakingen en arbeidersprotesten in Iran waarin het idee van onafhankelijke sovjets of raden (in het Farsi “shura”) voor het eerst ter sprake kwam. Sindsdien, ondanks alle wanhopige pogingen van het regime om de arbeidersbeweging aan te pakken door de hulp van de oppositie in te schakelen, is het tot nu toe niet alleen niet gelukt om de beweging te beteugelen, maar heeft het omgekeerde plaatsgevonden. De stakingsbeweging en de demonstraties van de arbeiders worden niet alleen steeds wijder verbreid in het hele land en vinden dagelijks plaats, maar hun militante en radicale houding neemt ook toe. De volgende stap die het regime lijkt voor te bereiden om een einde te maken aan de protestbeweging is het aannemen van intensievere “anti-imperialistische” verklaringen en nog meer oorlogszuchtige toespraken met als doel het land meer “oorlogs”-maatregelen op te leggen, om hun misdadige doelen te bereiken.

De arbeidersraden in Duitsland 1918-23 (deel 1)

‘Aan emancipatie denken’, een eeuw na de wereldwijde revolutionaire golf die in 1917 begon, is het in twijfel trekken van het begrip emancipatie zelf. Wie is het subject van deze emancipatie en wie emancipeert wie, in een strijd die allesbehalve een ideologisch spel tussen vier muren is. Deze emancipatie vindt haar oorsprong in de arbeidersklasse (van hoofd en hand). Ze kan niet worden gelijkgesteld met een “strijd van het volk”, waarvan het “Doel” nationaal en patriottisch zou zijn. Aan emancipatie denken in [2018] is terugblikken op de grote proletarische revolutionaire opstanden in Rusland en Duitsland en er aan het begin van het derde millennium lering uit trekken. Daarbij is de revolutie in Duitsland van 1918 tot 1921 een essentiële mijlpaal, omdat ze de vraag opwierp naar de organisatievormen van een revolutionaire klassenstrijd: arbeidersraden, Arbeiterunionen, revolutionaire fabrieksorganisaties, fabriekscomités of actiecomités. Net als de Russische Revolutie stelde zij – weliswaar in mindere mate, bij gebrek aan een echte machtsovername – de kwestie van de socialisatie van de productiemiddelen aan de orde, en dus van de afschaffing van het kapitalistische systeem gebaseerd op winst.

Jordanië en Iran: arbeidersstrijd tegen de gevolgen van de oorlog

Eind mei dit jaar meldden de media een golf van stakingen en protesten van arbeiders en werklozen in Jordanië tegen belastingverhogingen, prijsstijgingen en staatscorruptie. In feite begon deze beweging van laagbetaalde arbeiders tegen de prijsstijgingen van gas en elektriciteit enkele maanden eerder op het platteland en groeide ze uit tot massale protesten in de hoofdstad Amman die meer dan een week duurden, en die de vakbonden met moeite konden beheersen en controleren. Het is opvallend dat deze beweging plaatsvond rond dezelfde tijd dat arbeiders in Iran protesteerden tegen min of meer dezelfde omstandigheden.

Discussie: klassestrijd tegen imperialistische oorlog

Belangstellenden wijzen we op een gezamenlijke studie- en discussiebijeenkomst van Arbeidersstemmen en het ‘Free Retriever’ project over:

De huidige uitbreiding van inter-imperialistische oorlogen en de mogelijkheden van arbeidersstrijd om deze tendens te keren.

Voorbereidende artikelen:

Formeert Duitsland een anti-Amerikaans blok?

Proletarisch internationalisme en de oorlog in Syrië, deel 1 en 2

Voor verdere proletarisch-internationalistische stellingnames en de discussie daartussen, verwijzen we naar de in deze artikelen genoemde teksten.

Vrijdagmiddag 29 juni 2018.

Reserveren uiterlijk 22 juni verplicht.

Mail FredoCorvo@gmail.com en je ontvangt precieze tijden en het adres (Utrecht).

 

Egypte: 17.000 arbeiders staken in de textielindustrie

Foto van de huidige textielstaking

In de regio Mahalla al-Kubra (Nijl Delta), waar de textielindustrie van Egypte geconcentreerd is en die altijd al de voorhoede van de Egyptische bewegingen is geweest, is er een volledige staking. Arbeiders eisen loonverhoging om de 33% inflatie te compenseren. De arbeiders hebben beloofd: “We zullen vechten tot het bittere einde”. Een overwinning hier, kan protesten in het hele land veroorzaken

Venezuela: zelfstandige strijd van het proletariaat of onvermijdelijk bloedbad

Spaanse versie: ¡Frente a la crisis  capitalista que empuja a la pequeña burguesía a la calle, el proletariado necesita su organización de clase independiente y su partido revolucionario! 

In de afgelopen drie weken heeft de kleinburgerlijke en reactionaire oppositie vele manifestaties tot stand gebracht, die bijna allemaal uitliepen op gewelddadige botsingen. De lijst van slachtoffers neemt alleen maar toe: op het moment van het beëindigen dit artikel (29-4-2017), zijn er 29 doden, meer dan 600 gewonden en meer dan 1.200 arrestaties.

De protesten begonnen na een “parlementaire staatsgreep” tegen de Nationale Vergadering (of “zelf-coup” om de parlementaire oppositie te verwijderen), die plotseling na twee dagen werd geannuleerd. Ook van invloed op het politieke klimaat was het oordeel van niet-verkiesbaarheid tegen de leider van de burgerlijke oppositie, Henrique Capriles, en de repressie tegen andere oppositieleiders, die het slachtoffer waren van agressie en intimidatie door de Chavistische bendes (de beroemde “collectieven”) en door de organen van staatsveiligheid. Dat heeft zeker olie op het vuur gegooid.

Trump, Trumpisme en anti-Trumpisme

Op internet verschijnen meer actuele bijdragen tot de zelfstandige arbeidersstrijd dan we kunnen vertalen in het Nederlands. In deze rubriek presenteren we de meest interessante van deze webteksten die over ons scherm rolden. Deze keer, februari 2017, een indruk hoe Trump, Trumpisme en anti-Trumpisme worden gezien.

Van affaire Teeven naar affaire Van der Steur: misdaden van de Narcostaat der Nederlanden

We hebben na de recente ‘onthullingen’ die meer verhullen, niets toe te voegen aan wat we ruim een jaar geleden schreven over deze smerige zaak.

Loonarbeid maakt ziek

De blauwe griep – het virus van dagelijks verzet

Het blauwe griep virus

In 1994 volgde ziekenhuispersoneel in Chicago het voorbeeld van onderzoek in biologische oorlogsvoering en ontwikkelde een nieuwe ziekte, de blauwe griep. Op 9 februari meldden meer dan duizend werknemers van vier ziekenhuizen dat ze leden aan de blauwe griep en gingen met ziekteverlof. Het betrof m/v medische specialisten, artsen, verplegers, technici en schoonmakers.