Mexico 2017: rellen, stakingen, massademonstraties

This is a translation into dutch language of the english article Mexico’s Turmoil published by ICT.

“Veel mensen denken dat het alleen gaat om de benzineprijzen,
maar de benzineprijs is de druppel die de emmer doet overlopen.”
– Een anonieme manifestant.

Zoals nu steeds vaker gebeurt, besteden de media weinig aandacht aan belangrijke momenten van de strijd tegen de gevolgen van de wereldwijde crisis, afhankelijk als ze zijn van kapitalistische staten en het bedrijfsleven. Mexico is sinds 1 januari het toneel van een dramatische ontwikkeling van allerlei soorten reacties van de bevolking, waaronder van belangrijke stakingsbewegingen, aangewakkerd door de aankondiging van president Enrique Peña Nieto om de subsidies op benzine te schrappen. Eerder beloofde hij dat prijspieken van benzine tot het verleden behoorden,[1] maar zijn beslissing zal de consumentenprijzen in het komende jaar met 14 tot 24 procent doen stijgen.

Van affaire Teeven naar affaire Van der Steur: misdaden van de Narcostaat der Nederlanden

We hebben na de recente ‘onthullingen’ die meer verhullen, niets toe te voegen aan wat we ruim een jaar geleden schreven over deze smerige zaak.

Onze werkdag

Vertaling uit het Engels van “A ballad against work” door de Indiase groep Kamunist Kranti.  De tekst is van 1997, maar de situatie van Indiase arbeiders is er niet beter op geworden … en die van arbeiders in het ‘rijke Westen’ evenmin. Lees en huiver.

Al tientallen jaren dwingen de verlaging van ons levenspeil en de lagere baanzekerheid meedogenloos zowel vrouwen als mannen om meerdere banen tegelijk te nemen.

De macht terug – een adempauze, vriendelijkheid en solidariteit op de werkplek

Het is een vreemde wereld. We besteden meer tijd op het werk dan met onze vrienden en familie. Werk vreet aan ons leven, maar we zien het werk als gescheiden van het leven. We willen het werk niet serieus nemen, want we worden op het werk als mens niet serieus genomen. De creativiteit en levensenergie van miljarden mensen wordt verspild door de manier waarop het werk in het huidige systeem wordt georganiseerd.

Bangladesh: achter de cosmetische camouflage een nieuwe stakingsgolf in de kledingsector

Door Red Marriott

Vertaald van http://libcom.org/news/behind-camouflage-new-strike-wave-bangladeshi-garment-sector-31122016

Na een periode van betrekkelijke rust na de fabrieksramp van 2013 waarbij het Rana Plaza-gebouw instortte, is nieuwe strijd ontstaan in de confectie-ateliers.

Sinds de ramp van Rana Plaza in 2013 – waarbij een gelijknamige slecht gebouwde confectiefabriek instortte en 1200 doden en 2700 gewonden vielen (zie eerdere artikelen)[1] – hebben er veranderingen plaatsgevonden in de Bengalese kledingindustrie. Te midden van de mengeling van geschoktheid, verontwaardiging en schaamte die wereldwijd ontstond door het bekend worden van moorddadige arbeidsomstandigheden, en onder druk van toonaangevende kledingmerken, westerse regeringen, vakbonden en ngo’s (niet-goevernementele organisaties) werden een aantal hervormingen geïntroduceerd.

Dit alles vond plaats in een ruimer klimaat van toenemende politieke repressie door de Bengalese regering tegen oppositiepartijen en islamitische militanten – waarbij deze oppositie wordt gebruikt als een handig voorwendsel voor een veralgemening van autoritaire maatregelen en van militarisering van de bredere maatschappij. [2] De hervormingen in de kledingindustrie [3] en het strengere politieoptreden dienden waarschijnlijk tegelijkertijd om de strijd in de kledingindustrie in de afgelopen jaren het zwijgen op te leggen. De hardere houding van de staat ten opzichte van de media die melding maken van arbeidsonrust lijkt ook van belang, zoals we later in dit artikel zullen zien.

Venezuela: Heldere taal over Chavisme en Anti-Chavisme

Protesten en traangas, maart 2014. Foto door Daga95 – http://www.flickr.com/photos/dagastream/13117498833/, Attribution, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=31577938

Artikel uit het Engels overgenomen van de Bordigistische “Internationale Communistische Partij” (de afsplitsing in Florence).

Regelmatige lezers van Arbeidersstemmen weten dat we het niet eens zijn met de Bordigistische opvatting van de leidende rol van de partij, het achterliggende idee van ‘reformisme’ en de mechanistische opvatting van het verband tussen crisis en arbeidersstrijd. Desondanks geeft dit artikel een goed beeld van de klassenstrijd in Venezuela, die vooral aandachtig wordt gevolgd door onze Nederlandstalige lezers in Suriname en in de Caraïben.