Karl Korsch, “Enkele fundamentele vooronderstellingen voor een materialistische discussie over de crisistheorie” (1933)

German, English, Spanish

I. [Crisistheorie van reformisten en revolutionairen]

Een grote tekortkoming van de vorm waarin de discussie over crises tot nu toe plaatsvond, vooral in de kringen van de linkse en extreem-linkse vleugels van de arbeidersbeweging, was hun zoektocht naar een “revolutionaire” crisistheorie op zich, net zoals men in de Middeleeuwen zocht naar de steen der wijzen. Zo is het bekend dat de sociaal-democratische partij van Duitsland dertig jaar lang, van 1891 tot 1921, in het crisisdeel van het Erfurt-programma een bijzonder revolutionaire crisistheorie had, die zelfs vandaag de dag nog nauwelijks verbeterd kan worden wat betreft radicale helderheid. Het programma van Erfurt stelde zich niet tevreden met het herleiden van crises tot de “planloosheid” of zogenaamde anarchie van de huidige kapitalistische productiewijze – zoals het eerste ontwerp, dat door Engels werd bekritiseerd, nog steeds had gedaan en zoals vandaag de dag ook het geval is met het Heidelbergprogramma van 1925 dat door de SPD werd geaccepteerd. Het stelde zich ook niet tevreden met het betreuren van de “ondergang van brede lagen van het volk” of de verergering van de martelgang van het werkloze proletariaat als gevolg van deze crises, maar legde de crises uit als een verschijnsel “dat voortkomt uit de aard van de kapitalistische productiewijze” die niet kan worden ” bezworen” door enkele “planeconomische” hervormingen van de kapitalistische productiewijze, maar alleen kan worden overwonnen door de revolutionaire opheffing (Aufhebung) van deze hele productiewijze. Het programma van Erfurt noteerde als het belangrijkste effect van crises het feit dat het de crisis is die “de kloof tussen de bezitters en de bezitloze arbeiders verder verbreedt.” Het beweerde bovendien met grote duidelijkheid, ondanks de “revisionistische” tendensen die toen al de kop opstaken, dat de aldus beschreven crises “steeds in omvang en destructiviteit zullen toenemen, de algemene onzekerheid tot een normale toestand van de maatschappij zullen verheffen en het bewijs zullen leveren dat de productiekrachten de hedendaagse maatschappij ontgroeid zijn en dat het privébezit van de productiemiddelen niet langer verenigbaar is met hun efficiënte toepassing en volledige ontwikkeling.”

Verkiezingen in Nederland: uitverkoop van loze beloften

Bron: https://nl.pinterest.com/pin/486599934709925005/

De komende Kamer-verkiezingen zijn een zegen voor de parlementaire democratie. Nu de ‘burger’ zijn stem eindelijk mag uitbrengen is dit is de gelegenheid bij uitstek om de bevolking in te peperen dat het ‘volk’ regeert. Na de verkiezingen is het verder ‘eigen schuld’; toch op de verkeerde partij gestemd. Daarmee zijn verkiezingen voor de echte heersers vooral geschikt  om hun werkelijke macht, de dictatuur van het kapitaal, te verbergen achter de ‘democratie’.

De algemene crisis van het kapitalisme kondigt zich aan

Nieuwe gegevens over haar omvang en nabijheid. Meer druk op de arbeidersklasse en een hoger niveau van vernietiging-devaluatie van de kapitalen

Engels, Spaans, Duits

Laten we eens kijken naar cijfers van internationale organisaties van het grootkapitaal en burgerlijke analisten

De kapitalistische orde regeert in Peru: over interburgerlijke twisten

In de hitte van de onophoudelijke opmars van de crisis van het kapitalisme, de militaire escalatie op wereldniveau, de toename van de klassenstrijd, de onuitputtelijke verloedering van de natiestaat, van de zittende politici, van partijen en van mooie woorden als vrijheid en gelijkheid, kookt de ketel van de interburgerlijke twisten in Peru over.

Demonstraties in China: Geënsceneerd door Marx en Engels?

Door Ralf Ruckus

Repressie van arbeidersprotesten bij Foxconn (Apple)

De protesten tegen de blokkades en het partijregime zijn al maanden aan de gang en verbinden verschillende sociale groepen. De regering heeft niet veel speelruimte.

Staking aan de University of California

Het volgende is de tekst van een pamflet gericht aan stakende studentenarbeiders van het University of California systeem in de Verenigde Staten. Zie voor meer informatie over deze staking van 48.000 medewerkers: Negotiations Enter 6th Day as University of California Strike Continues at UC San Diego, Other Campuses. In 2020 was ook al een staking die vier maanden duurde. In dit licht is het niet handig om op te roepen tot een langdurige staking. Vakbonden, werkgevers en de staat gebruiken langdurige stakingen die in isolement van andere arbeiders plaatsvinden, om de arbeiders af te matten en de hele arbeidersklasse in te peperen dat het niet loont om in beweging te komen. Om deze reden waren radencommunisten altijd voorstander van maximale uitbreiding van stakingen, over de grenzen van beroep van sector heen. In plaats van het traditionale ‘picketing’, met vakbondsbordjes voor de poort demonstreren voor opgetrommelde politie, zijn het met name de stakende arbeiders zelf die de koppen bij elkaar kunnen steken in algemene vergaderingen om te besluiten met welke middelen zij zelf voor uitbreiding kunnen zorgen: naar welke bedrijven, met welke algemene leuzen en eisen, en uiteraard door het sturen van massale delegaties.

Arbeidersstemmen

Vrienden van het radencommunisme: Oproer in Iran

^{Iraanse vrouw protesteert bij de Iraanse ambassade in Istanboel. Achter haar de ‘keizerlijke’ vlag uit de tijd van het Sjah-regime, zoals we vaak zien bij protesten wereldwijd. De meeste Iraanse jongeren weten niet dat ook de Sjah een schrikbewind voerde.}

We plaatsen het volgende artikel omdat het ingaat op enkele weinig belichte achtergronden van de huidige crisis van het regime in Iran. Merkwaardig genoeg voor een tekst van ‘vrienden van het radencommunisme’, komt pas aan het slot de arbeidersstrijd aan de orde, zonder duidelijke perspectieven. Daartoe verwijzen we naar een commentaar volgend op de tekst.

Arbeiderstemmen

Oproer in Iran

Sinds half september zijn er massale protesten gaande in de Islamitische Republiek Iran. Ze werden in beweging gebracht door de dood van een 22-jarig meisje dat door de zedenpolitie werd aangehouden. Haar naam was Makhsa Amini en ze stierf na haar arrestatie in Teheran. Ambtenaren ontkenden de beschuldiging dat marteling de oorzaak van haar dood was. Later bleek echter dat het meisje zwaar was mishandeld. 

Studenten in Teheran en Makhsa’s buren in haar woonplaats Sakez protesteerden onder het scanderen van de slogan “Vrouw, leven, vrijheid!”. Een golf van verontwaardiging overspoelde het land. Amini kwam uit Koerdistan en daar braken stakingen uit. Vrouwen scheurden ostentatief hun hijabs af en verkondigden een andere boodschap – “Dood aan de dictator! De demonstraties gingen door, en mensenmassa’s bekogelden de politie onder het roepen van: “Weg met de Islamitische Republiek!” en “Ik zal de moordenaars van mijn zuster doden!”.

De Iraanse crisis wordt veroorzaakt door de interactie van een aantal factoren – economische, ecologische, politieke en nationale. Dit schept mogelijkheden voor de uitbreiding van de opstand en voor de verdieping ervan. Massale protesten in het land, inclusief gewelddadig verzet, zijn sinds 2017 aan de gang.

De moord op Mahsa Amini is een manifestatie van de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie!

Teheran

De dood van Mahsa Amini, de 22-jarige vrouw die werd vermoord door agenten van de islamitische bourgeoisie in dienst van de Geleide Patrouille of moraalpolitie, heeft een golf van woede en haat over de brutaliteit van de islamitische bourgeoisie teweeggebracht. Vanwege haar ideologische superstructuur oefent de islamitische bourgeoisie niet alleen klassenonderdrukking uit, maar ook seksuele onderdrukking van vrouwen, vooral vrouwen uit de arbeidersklasse, die in de maatschappij en op het werk worden uitgebuit, lastiggevallen, beledigd en misbruikt, enz. Als gevolg daarvan bevinden zij zich in een nog lagere positie dan mannen uit de arbeidersklasse.

De Centrale Banken veroorzaken inflatie. Waarom?

Bovenstaande foto van de Federal Reserve in 1930 verscheen o.a. bij een artikel dat als volgt begint:

“De Amerikaanse centrale bank, genaamd de Federal Reserve, werd opgericht in 1913. Niemand promootte deze instelling met de slogan dat ze oorlogen waarschijnlijker zou maken en zou garanderen dat bijna een half miljoen Amerikanen zouden sterven in de strijd in vreemde landen, samen met miljoenen buitenlandse soldaten en burgers.
Niemand wees erop dat deze instelling de Amerikanen in staat zou stellen, zonder belastingen, de vernietiging van steden in het buitenland te financieren en regeringen naar believen omver te werpen. Niemand zei dat de centrale bank het mogelijk zou maken dat de Verenigde Staten gedurende een hele eeuw in één van elke vier jaar op grote schaal oorlog voeren. Er werd nooit op gewezen dat deze instelling het voor de Amerikaanse regering mogelijk zou maken om een wereldrijk te vestigen dat het keizerlijke Rome en Groot-Brittannië in vergelijking daarmee goedaardig zou doen lijken.” (Llewellyn H. Rockwell Jr., War and Inflation, 2008)

Zelfs burgerlijke economen van het slag van Rockwell wezen al op het verband tussen inflatie en oorlog. Daarentegen verzwijgen de media wat de huidige inflatie te maken heeft met de oorlog in Oekraïne. En met de herverdeling van de wereld die zowel de direct of indirect deelnemende staten daarmee beogen. Wat we zien in Oekraïne is het voorzetten van de handelsoorlogen tussen de VS, China en Europa, met name Duitsland, met militaire middelen. Dit en wie deze oorlogen nu al betalen – vooral de proletarische klasse in alle landen van deze wereld – wordt duidelijk in onderstaand artikel.

Arbeidersstemmen

---

Tien jaar geleden redde de ECB eerst de monetaire unie [de Euro] van het uiteenvallen door haar poot stijf te houden en vervolgens stabiliseerde zij het systeem met lage rentetarieven en programma’s voor de aankoop van effecten ter waarde van miljarden. Dit heeft geleid tot een zeer scheve economische ontwikkeling. Zo is de DAX sinds 2011 met 290 procent gestegen – maar het Duitse bbp is in dezelfde periode slechts met ongeveer 13 procent gegroeid. Op 27 juli verhoogde de ECB de belangrijkste rentevoet voor het eerst in elf jaar met 0,5 procent – 0,25 procent was verwacht. Op 8 september verhoogde de ECB de rente opnieuw met een historische 0,75 procentpunt. Dit rook naar paniek en toonde de machteloosheid van de centrale bank. Maar waarom verhoogt de ECB eigenlijk het belangrijkste rentetarief te midden van een energieprijsschok en het begin van een recessie? Voor de context presenteren wij de volgende passages uit het crisisartikel in de huidige Wildcat.

Wildcat over inflatie: “Prijzen zijn schaarste-signalen die moeten werken.”

We zien momenteel dat de energieprijzen stijgen terwijl de olieprijzen dalen en de winsten van de oliemultinationals exploderen. Deze tamelijk eenvoudige samenhang wordt vertroebeld door massa’s ideologie, en tegelijkertijd worden de stijgende prijzen gebruikt als excuus om op te roepen tot renteverhogingen – die de recessie zullen verergeren.

Een duidelijk voorbeeld van de ideologische aanval waarbij de markt als oplossing wordt aangeprezen en de hoge prijzen als gerechtvaardigd en uiteindelijk iets positiefs, is het artikel van Claudia Kemfert van de DIW [Duits Instituut voor Economisch Onderzoek]:

“De extreme stijging van de elektriciteitsprijs is echter een uiting van een functionerende markt; de prijs wordt gevormd door vraag en aanbod. En er zijn momenteel tekorten in het aanbod. … Binnenkort gaan er stemmen op… om de elektriciteitsprijs te beperken. Maar het elektriciteitsprijsplafond is juist de oorzaak van het probleem: in Frankrijk worden de elektriciteitsprijzen gesubsidieerd, waardoor te weinig elektriciteit wordt bespaard. … Prijzen zijn altijd schaarste signalen die een effect moeten hebben. “ (Claudia Kemfert, »Kolumne Greenformation: Preise sind Knappheitssignale und müssen wirken«, rnd.de, 02.09.2022)

Terwijl Kemfert de hoge prijzen rechtvaardigt als een uiting van een reële ontwikkeling, beweert Biden het tegendeel; zij zijn het er alleen over eens het onderwerp van de superwinsten van de energiebedrijven uit de weg te gaan.

Uit: Wildcat 110, herfst 2022

De crises van de kosten van levensonderhoud

De Amerikaanse president Biden verklaart de hoge energieprijzen uit “de prijsstijgingen van Poetin”. Toch waren deze in 2021 al omhooggeschoten, voordat de oorlog begon. Vooral omdat de EU al lange tijd werkt aan de “liberalisering” van de gasmarkt, zodat de prijs wordt bepaald door de markt en niet door langlopende leveringscontracten, b.v. met Rusland. Het sterk toegenomen gasverbruik in China en de speculatie die daarvan het gevolg was, hebben de wereldmarktprijs opgedreven. Overigens krijgen de grote gasimporteurs zelfs vandaag nog ongeveer evenveel gas als in Duitsland wordt verbruikt, volgens de langetermijncontracten met Rusland, tegen gunstige prijzen. Zij verkopen deze echter tegen marktprijzen door aan Frankrijk, waar de kerncentrales worden gesloten, en aan de gasleveranciers, die de toeslag mogen doorberekenen aan de consumenten.

Paul Mattick: Het gaat niet zo goed

A homeless man sleeps under an American flag blanket on a park bench in New York City.

Het gaat niet zo goed, of wel? In Oekraïne is Biden bereid, zo lijkt het, om tot de laatste Oekraïner te vechten, terwijl hij zich voorbereidt op de volgende oorlog met China. De helft van de bevolking van Afghanistan wordt met de hongerdood bedreigd, vooral sinds de regering van de VS beslag heeft gelegd op de miljarden aan Afghaanse staatseigendommen, bijeengeschraapt uit de verkoop van opium en Amerikaanse hulp, die in Amerikaanse banken zijn ondergebracht. De grenspatrouille wacht, met uitzettingsbevelen klaar, op achtduizend vluchtelingen die door Mexico naar de Amerikaanse droom sjokken, terwijl het Verenigd Koninkrijk worstelt om zijn ongewenste vluchtelingen naar Rwanda te verschepen.

Paul Mattick: Sticker shock

Inflatie 1/2

Tien jaar lang vroegen economen zich af: waarom is de inflatie zo laag? Plotseling, in de laatste paar maanden, vragen ze zich af: waarom zo hoog? In de woorden van de Los Angeles Times: “Economen krijgen een dosis nederigheid bij het voorspellen van de inflatie” nu de prijzen stijgen “ver boven de verwachtingen van Wall Street en beleidsmakers.” [1]Politici, economen en de ” Man in the Street ” zijn gewend om “Big Government” de schuld te geven van de inflatie; zoals Ronald Reagan het uitdrukte: “inflatie is het gevolg van al die uitgaven met tekorten.” [2] Dus de afwezigheid van inflatie toen de regering op de Grote Recessie van 2008 reageerde door geld uit te delen en de tekorten te laten oplopen, was een raadsel.[3] Wat de huidige verbazing over de terugkeer van de inflatie ook moge zijn, het is bijna met opluchting dat economen en ambtenaren oproepen om terug te keren naar de oude methoden van deflatie door de geldkraan gedeeltelijk dicht te draaien en, uiteindelijk, de rente te verhogen. Maar niemand weet zeker wat er aan de hand is.

Jasper Bernes: “Ik ben al zo lang beneden dat het lijkt alsof ik boven ben”

Inflatie 2/2

Vraag of aanbod, kip of ei? Wat is de oorzaak van de huidige sterke stijging van de dollarkoers en van de prijzen wereldwijd? Moeten we de COVID-19 pandemie de schuld geven, die de productie van cruciale goederen en de levering van vitale diensten heeft onderbroken, met als gevolg een wereldwijd tekort aan arbeidskrachten en kapitaal? Of moeten we de schuld geven aan de reacties van het Amerikaanse ministerie van Financiën en de Federal Reserve, de motoren van de wereldwijde vraag die door de pandemie in de hoogste versnelling zijn geschakeld en vijf biljoen dollar aan nieuw geld in de handen hebben gepompt van bedrijven, banken en consumenten?

Bolsjewisme als alternatief voor zelfgekozen onmacht?

Enkele gedachten bij “Was tun in Zeiten der Schwäche?”

In de revolutionaire jaren na de Eerste Wereldoorlog volgden de radencommunisten in Nederland met belangstelling de sociale, economische en politieke ontwikkelingen in het toen meest instabiele land van Europa, het grote buurland Duitsland. De radenbewegingen in beide landen waren nauw met elkaar verbonden door discussies en gezamenlijk organisatorisch werk. Nu is Duitsland in vergelijking met andere Europese staten, het meest stabiel, ook al blijft het niet onaangetast onder druk van allerlei ontwikkelingen. Deze ogenschijnlijke stabiliteit in Duitsland heerst ook in Nederland. Relatieve stabiliteit is blijkbaar niet bevorderlijk voor het bestaan van revolutionair gezinde minderheidsorganisaties. Het radencommunisme is zowel in Nederland als in Duitsland nog slechts een bron van inspiratie, en al lang geen levende beweging meer die in staat zou zijn op grond van actuele analyses een rol te spelen binnen de arbeidersstrijd.

Maar terwijl in het nederlandse taalgebied nog maar enkele radencommunistisch geïnspireerde individuen actief zijn, en dan nog uitsluitend op het Internet, bestaan in het duits meerdere websites van min of meer georganiseerde groepen met ook activiteiten ‘In Real Life’. Maar afgezien van incidentele acties, is van een effectieve deelname aan de arbeidersstrijd is ook in Duitsland geen sprake. Een recent discussieartikel(¹) op het Duitse blog Communaut stelt het radencommunisme naast de ‘communisatie’-theorie van Endnotes(²) verantwoordelijk voor de treurige toestand van het milieu in Duitsland dat zich sociaal-revolutionair noemt, of ook wel anti-autoritair-communistisch. De huidige misère zou voornamelijk te wijten zijn aan volgende beginselen van het radencommunisme:

• vertrouwen in de spontaniteit van de arbeidersmassa’s;
• de noodzaak van de revolutionaire minderheid om in tijden van sociale rust te overwinteren in theoretische kringen;
• de crisis van het kapitalisme vormt de gangmaker voor een communistische massabeweging;
• de afwijzing van arbeiderspartijen en vakbonden als contrarevolutionaire instellingen.

Daar tegenover stelt het artikel de opbouw van een ‘oppositionele sociale basis’ binnen het ‘bestaande’, plus de opbouw van een politieke organisatie met een programma.

Er komt een einde aan het kapitalisme. Maar hoe?

In ‘arbeidersstemmen’ is eerder aandacht besteed aan de kritiek van C.Mcl. op de theorie van de IKS van het verval van het kapitalisme sinds 1914.¹ We plaatsten ook een deel van zijn werk als Over het karakter en de functie van de vakbonden sinds 1914.² Kortgeleden ontvingen we een verzoek tot verduidelijking van onze kritiek op C.Mcl. en van ons eigen standpunt dat het kapitalisme geen ‘verval’ of ‘achterhaaldheid’ kent.

Milieu: hervorming of vernietiging van het kapitalisme?

Illustratie: de huidige vernietiging van de natuur. “Samenvatting van de belangrijkste categorieën van milieuveranderingen, uitgedrukt in een procentuele verandering ten opzichte van de in de tekst vermelde uitgangssituatie. Rood geeft het percentage van de categorie aan dat beschadigd, verloren of anderszins beïnvloed is, terwijl blauw het percentage aangeeft dat intact is, overblijft of anderszins niet beïnvloed is.” Bron: zie noot 1)

De Covid-19 pandemie heeft massa’s mensen over de hele wereld bewust gemaakt van de de onhoudbaarheid van het huidige maatschappelijke systeem. Voor wie een beetje nadenkt, realiseert zich dat bij behoud van intensieve veeteelt door de massale ophoping van koeien, varkens en kippen nieuwe dodelijke virussen zullen ontstaan en de mensheid zullen bedreigen. Ondertussen gaan het massale uitsterven van soorten, de opwarming van de aarde door in een tempo dat zelfs wetenschappers nauwelijks kunnen bevatten. Massale migratie door klimaatverandering, meer pandemieën en conflicten over grondstoffen zijn het gevolg. De wetenschappers die dit deze week vaststellen in een rapport, adviseren hervorming van het kapitalisme door een einde te maken aan ‘voortdurende economische groei’, vervuiling te belasten, grote bedrijven in hun macht te beperken en het gebruik van fossiele brandstoffen zo snel mogelijk te beëindigen. Ze spreken van een andere economie met ‘meer onderwijs’, ‘meer gelijkheid’, een betere positie van vrouwen, ‘verlaging van de levensstandaard in het rijke Westen’ om een eerlijkere verdeling van het welzijn over de wereld mogelijk te maken. ¹)

Interimperialistische oorlog en het veronderstelde ‘Verval van het Kapitalisme’

Een commentaar op C.Mcl. ‘Is het kapitalisme sinds 1914 in verval?’*)

De auteur van dit (en ander) werk in uitvoering heeft zich tot taak gesteld de standpunten van de IKS met de werkelijkheid te confronteren. Daarmee draagt hij bij aan een noodzakelijke herziening van de heldhaftige poging van de IKS om de historische bijdragen van de Italiaanse, Duits-Nederlandse en andere communistische Linkerzijdes tot een geheel te maken. Ik kan alleen maar bevestigen dat dit werk dringend noodzakelijk is.

Helaas doet hij dat in een deels zelfgekozen isolement van andere kameraden en van het werk van het analyseren van de huidige realiteit, het innemen van een standpunt en het bijdragen aan de eigenlijke klassestrijd, zelfs met de huidige beperkte mogelijkheden. Hij heeft dit dubbele isolement verdedigd met een verwijzing naar Lenin die zich uit het leven van zijn partij terugtrok om Materialisme en Empiriocriticisme te schrijven; een uitzonderlijk slecht voorbeeld, en op geen enkele manier een rechtvaardiging voor C.Mcl.’s terugtrekking, die nu zo’n vijf jaar heeft geduurd. Helaas beginnen de gevaren van dit isolement van de klassenstrijd duidelijk te worden wanneer zijn laatste publicaties het schrikbeeld negeren van de veralgemening van de interimperialistische oorlogen die het proletariaat achtervolgen, van het Midden-Oosten tot Indochina, en van de Kaukasus tot Libië.

Zijn we op weg naar weer een Grote Depressie … of iets anders

Ik heb de volgende redenering gelezen die zegt dat de CoViD-19-noodtoestand niet zal leiden tot een ineenstorting van de kapitalistische accumulatie: “Nee, we gaan niet naar de volgende Grote Depressie.” Ik ben voortdurend op zoek naar dit soort artikelen, omdat ze argumenten geven tegen mijn eigen standpunt en zo mijn eigen argumentatie uitdagen met een sceptische frisse mening.

In dit geval lijkt de schrijver, Cullen Roche, te denken dat de vraag naar de uitkomst van deze noodsituatie afhangt van “de gevolgen van een van buitenaf komende virus”-epidemie. Ik denk dat een fout zit in deze optiek, een typische fout van de meeste burgerlijke idioten, maar die al te vaak door veel communisten wordt gedeeld. Of de kapitalistische productiewijze op dit punt in elkaar stort, heeft helemaal niets te maken met de pandemie.

De pandemie gaf, zoals we vanaf het begin hebben gezegd, slechts de aanleiding voor de crisis.

Maar laten we zijn argumentatie bekijken.

Tegen de pandemie van het kapitaal, sociale revolutie!

Het kapitalisme legt overal ter wereld terreur en repressie op in een operatie die zijn weerga in de geschiedenis van de mensheid niet kent. Het afsluiting van regio’s, steden en hele landen, massale opsluiting van mensen die gedwongen worden in hun eigen huis te blijven, opschorting van  de al ellendige burgerrechten, bewaking, monitoring en verwerking van verplaatsingen van mensenmassa’s via allerlei technologieën (smartphones, big data, kunstmatige intelligentie…), massaontslagen, toepassing van noodtoestanden, alarmering, belegering, enz. Over de hele wereld zien we een militarisering op straat met het doel om elke ongeoorloofde beweging te controleren en te onderdrukken. We zien ook dat de ogen van de staat zich vermenigvuldigen door onderdanige en bange burgers die waken over elke kleine overtreding of het in vraag stellen van de decreten van de staat. (1)

Wereldwijde protesten: De meedogenloze kapitalistische crisis vraagt om de omverwerping van het systeem …

De “wreedheden” van het kapitalisme zijn niet toe te schrijven aan deze of gene regeringsvorm van de kapitalistische productieverhoudingen, maar aan deze verhoudingen zelf. De economische crisis, de daaruit voortvloeiende aanvallen op lonen en arbeidsomstandigheden, de ontmanteling van de sociale uitkeringen, de steeds groter wordende sociale kloof, de permanente oorlogen die de imperialistische mogendheden voorlopig via anderen voeren, zijn geen onwettige kinderen van een economisch systeem dat, als het goed beheerd wordt, andere wegen zou bewandelen en andere keuzes zou maken. Het ligt in de aard van het kapitalisme om deze afschuwelijke effecten te produceren.” Learned Considerations” on the Future of Capitalism “after” the End of the Current Crisis, Fabio Damen

Solidariteit met onderwijzers en verpleegkundigen in actie

Al te lang hebben onderwijzers, leraren en verpleegkundigen afgezien van stakingen. Ze wilden hun patiënten, leerlingen en scholieren niet schaden. Inmiddels is overduidelijk dat besturen en regering misbruik maken van het gebrek aan strijd. De lonen zijn achteruit gegaan vergeleken met andere sectoren. De werkdruk is enorm verzwaard. Door onaantrekkelijke arbeidsvoorwaarden is zo’n personeelsgebrek ontstaan dat de patiëntenzorg en het onderwijs te kort schieten.

250 jaar modern kapitalisme – van 1760 tot 1917

Vervolg van 250 jaar modern kapitalisme – een kort overzicht.

In dit tweede deel volgt de auteur uitgebreid de ontwikkeling van het kapitalisme vanaf de industriële revolutie tot de Russische Revolutie. 

Arbeidersstemmen

Waarom verhogen regeringen over de hele wereld het minimumloon?

Demonstratie in Illinois voor verhoging van het minimumloon

Bolsonaro in Brazilië en Tsipras in Griekenland, Ramaphosa in Zuid-Afrika en Macron in Frankrijk, Costa in Portugal en Sanchez in Spanje…. Laten we nader onderzoek doen naar verhogingen van het minimumloon, of naar situaties waarin voor het eerst een minimumloon is vastgesteld. Welke redenen waren daarvoor? Is het kapitalisme serieus van plan om de verarming van grote meerderheden van de bevolking tegen te gaan?

Wetenschappelijke lobbies achter neo-liberalisme, rechts populisme en Trumpisme

Roufos interviewt Slobodian over zijn recente studie van het globalisme. We zijn het uiteraard niet eens met zijn pleidooien voor een sociaal-demokratisch links, maar Slobodian onthult meesterlijk de burgerlijk-wetenschappelijke lobbies achter neo-liberalisme, rechts populisme en Trumpisme en de grenzen van deze economische politiek.

Griekenland: kapitalistische herstructurering onder de regering Syriza-Anel

Uittreksel van On capitalist restructuring in the SYRIZA-ANEL times

Riots in Ermou Street in Athens 2008, photo by Artsi

Na de gepolariseerde dagen van het referendum van 2015, heeft de periode die volgde op de Griekse regering veel van de breukpunten die ze zou hebben gehad met de “instellingen” genormaliseerd en is ze een onderdanige student geworden zonder dat ze in eigen land aanzienlijke reacties heeft veroorzaakt, althans tot nu toe. In onze analyse gaat het falen van de vorige cyclus van strijd (ruwweg tussen 2008 en 2012) vooraf aan de opkomst van de door SYRIZA geleide regering …..

Kapitalisme is crisis en oorlog

Uit het blad “Revolution or war“ vertalen we het volgende interessante artikel over de situatie in Frankrijk, die volgens deze groep model zou staan voor die in de hele wereld.
In het daaropvolgende commentaar volgt een kritiek op het idee in het artikel dat de burgerlijke klasse … de analyses van het artikel deelt.
Tenslotte vindt de lezer de aankondiging van een discussiebijeenkomst.

Alleen door het kapitalisme te vernietigen, kan het internationale proletariaat crisis en oorlog tegenhouden ​

1917: Rusland, de zwakste schakel in de imperialistische keten

De opeenvolging van ongeëvenaarde gebeurtenissen en allerlei omwentelingen die de kapitalistische wereld sinds de Charlie Hebdo aanslagen in Parijs in januari 2015 dooreen schudden (om een willekeurige een begrenzing in de tijd te geven), is de uitdrukking van de tegenstellingen van kapitalisme en de impasse waarin dit de gehele mensheid brengt. En meer direct is ze het product van de economische crisis van 2008 en het onvermogen van het wereldwijde kapitalisme om zelfs maar een ​​tijdelijk antwoord te geven dat “de economische machine echt op gang zou kunnen brengen”. Al deze tegenstellingen leiden onvermijdelijk tot de algemene imperialistische oorlog als hun voortgang niet wordt opgehouden door de revolutionaire strijd van het internationale proletariaat. Deze tegenstellingen drijven elke dag een beetje meer de verschillende heersende klassen tot een wanhopige en steeds meer verwoede strijd om hun economische en imperialistische belangen te verdedigen tegen hun rivalen en tegen hun eigen proletariaat. Crisis en oorlog doen zich nu tegelijkertijd voor, voeden elkaar zodanig dat het internationale proletariaat nu net zo rechtstreeks de prijs moet betalen in een achteruitgang van levens- en arbeidsomstandigheden, zowel voor de kapitalistische crisis als voor de imperialistische oorlogsvoorbereidingen – wanneer het niet al direct fysiek de gevolgen daarvan voelt.

Orkanen Harvey (en Irma / Sint-Maarten): 5 redenen waarom plunderen van levensbelang is

Volgens eerste berichten wordt op Sint-Maarten geplunderd. De inzet van Nederlandse militairen doet het ergste vrezen voor de proletariërs van Sint-Maarten, gezien de lange traditie van kolonialistisch optreden op de Antillen.

(Original English version)

Plunderen is een rationele reactie op rampsituaties en prijsopdrijving. Moeten mensen van dorst en honger omkomen, verdrinken, terwijl voedsel aanwezig is?

De situatie van de arbeidersklasse in Nederland (2017)

Arbeidsverhoudingen en politiek¹ / door Fredo Corvo, 11-7-2017

Terwijl we dit schrijven (11-7-2017), is in Nederland nog geen regering gevormd. Dit kan grotendeels worden verklaard door de traditionele besluiteloosheid van de Nederlandse bourgeoisie als het gaat om haar buitenlandse betrekkingen en binnenlands beleid. Om deze redenen is er geen nieuwe regering die besluiten kan nemen over de besteding van de ’meevallers’ en andere miljarden Euro’s die zijn bezuinigd op het sociale loon (uitkeringen en sociale voorzieningen). Deze tekst legt uit hoe deze bezuinigingen tot stand zijn gekomen.

Brazilië: arbeiders klem tussen neo-liberale aanvallen door corrupte regering en machtsstrijd burgerlijke politiek

Bij massale protesten met 45.000 deelnemers in de hoofdstad Brasilia op dinsdag 23 mei uitten demonstranten hun woede tegen de regering Temer door het parlement te belegeren en twee ministeries in brand te steken. Verschillende andere ministeries moesten worden ontruimd. De woedende demonstranten bestreden met meerdere branden in de straten de oprukkende oproerpolitie. De politie ging de demonstranten met paarden, de lange lat en traangas en te lijf. Daarbij schoot de politie met scherp gericht op demonstranten, waardoor 49 mensen gewond raakten.
Op 24 mei zette Temer het leger in tegen de demonstranten in de hoofdstad, een maatregel die hij volgende dag introk. Waarschijnlijk uit vrees dat de algemene verontwaardiging over de inzet van het leger de massademonstraties in andere grote steden eveneens uit de hand zou doen lopen.

Bloeden wij voor luie Grieken die op hun 50-ste met pensioen gaan?

In de media is op dit moment weer aandacht voor de zoveelste lening van de Europese Centrale Bank (ECB) aan Griekenland. De kop boven dit artikel is een van vele soortgelijke reacties op het nooit eindigende drama rond de Griekse lidstaat van de EU. Aangemoedigd door rechts, denken vele werkende en werkloze arbeiders in Nederland dat ‘de Grieken’ schuld zijn aan de bezuinigen en inkomensdalingen ‘in ons eigen land’. Verblind door tientallen jaren van nationalistische campagnes van links¹ en door het ‘democratische’ waandenkbeeld van de belangengemeenschap van arbeid en kapitaal, geloven vele arbeiders in Nederland dat zij dezelfde belangen hebben als hun ‘Nederlandse’ uitbuiters en ‘hun’ staat, en dat hun belangen tegenover die van de arbeiders in Griekenland staan. Daarentegen is bij diezelfde Nederlandse arbeiders weinig bekend over de situatie van de arbeiders in Griekenland, anders dan dat daar altijd de zon schijnt en dat je er lekker en goedkoop kan eten.