Tien stellingen tegen de eis van een basisinkomen

In de verkiezingscampagne 2017 speelt de eis van een basisinkomen een zekere rol. Onderstaande kritiek is overgenomen van Doorbraak.

De eis van diverse linkse activisten voor een gegarandeerd minimuminkomen (ook wel basisinkomen genoemd) is volgens sommigen niet met goede argumenten te weerleggen. Wildcat ageert echter al drie decennia lang tegen het basisinkomen en gezien de recente aandacht ervoor hebben ze hun gedachten erover nog eens kort samengevat.

“De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens.” (Bernard Shaw)

Verkiezingen in 1933 en nu

Verkiezingen naderen. In Nederland, Duitsland, Frankrijk. Overal wordt een massale stemmenwinst voor de rechtspopulisten voorspeld. Daarmee bestaat de kans dat ook in Europa het ‘Trumpisme’ gaat regeren.

Een vergelijking met de jaren 1930 dringt zich op, toen het fascisme en nationaal-socialisme in Italië, Duitsland en Spanje aan de macht kwamen.

Een belangrijk verschil met de jaren 1930 is dat de arbeidersklasse niet een bloedige nederlaag geleden heeft. Het proletariaat heeft tussen de Februarirevolutie van 1917 in Rusland en de laatste opstanden in Duitsland in 1923 in een golf van proletarische opstanden een einde gemaakt aan de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. Het probeerde ook zijn macht over de maatschappij te vestigen door zijn arbeidersraden. Tevergeefs, en daarmee lag de weg naar een Tweede Wereldoorlog open.

Gerd Arntz ‘Voor het vaderland’

Net als toen leven we temidden van een economische crisis. Nu ook komen oorlogen dreigend dichterbij, zeker sinds Trump een soortgelijke politiek wil voeren als Hitler in de jaren 1930.
De arbeidersklasse is nu echter niet fysiek verslagen. Zij is echter:

• tientallen jaren slachtoffer van zware neoliberale aanvallen van zowel rechtse als linkse regeringen op lonen, uitkeringen, sociale voorzieningen.  
• Door werkloosheid aangeslagen.
• De werkenden uiteengevallen in arbeiders met vaste contracten en arbeiders met tijdelijke contracten.
• Verdeeld door vreemdelingenhaat, en bovenal beheerst door nationalisme, als resultaat van het voorspiegelen van ‘nationale’ oplossingen door links en rechts voor de wereldwijde crisis van het kapitalisme.

Zowel in 1933 als nu presenteren de verkiezingsprogramma’s van rechts tot links slechts nationale oplossingen, die zowel toen als nu alleen maar tot oorlog kunnen leiden. Zowel toen als nu kan slechts eengemaakte internationale strijd van de arbeidersklasse het wereldkapitaal breken.

Teeven lid van de Raad van Narcostate

Fred Teeven is voorgedragen als lid van de Raad van State. (NB sinds 15-2-17 wordt dit door het kabinet ontkend om een discussie in de Kamer te voorkomen). 

Alom selectieve verontwaardiging:

• met name op rechtspopulistische internetforums, die in hun scheldpartijen tegen de werking van de baantjesmachine in de ‘politiek’ gemakshalve vergeten dat het de rechtspopulist Teeven was die Pim Fortuyn opvolgde als lijstrekker van Leefbaar Nederland, dat hij als staatssecretaris herhaaldelijk optreden tegen asielzoekers heeft toegedekt, dat hij zich bij zijn aftreden beriep op volk en vaderland. (bron b.v. De Volkskrant), NB de naam van de het weekblad van de NSB;

  

  Fred Teeven en de Amerikaanse minister voor Binnenlandse Veiligheid Janet Napolitano in 2011. Bron: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Teeven_Napolitano.jpg.

  
  

• onder linkspopulisten: Emile Roemer van de SP twittert “Louche deal gesloten? Bonnetje kwijt? Dan schuift de VVD je naar voren als hoeder van onze rechtsstaat. Schaamteloos.”
  Let wel ‘onze’ rechtsstaat wordt hier verdedigd tegen ‘schaamteloosheid’.

Ik ga niet meewaaien met deze gespeelde morele verontwaardiging. Kijk gewoon wat er gebeurt in het licht van voorafgaande feiten, en je begrijpt het helemaal. De rechtstaat blijkt voor de zoveelste keer een illusie die de werkelijke verwevenheid van staat en kapitaal, van onder- en bovenwereld, van geheime diensten en georganiseerde criminaliteit verhult.

Trump, Trumpisme en anti-Trumpisme

Op internet verschijnen meer actuele bijdragen tot de zelfstandige arbeidersstrijd dan we kunnen vertalen in het Nederlands. In deze rubriek presenteren we de meest interessante van deze webteksten die over ons scherm rolden. Deze keer, februari 2017, een indruk hoe Trump, Trumpisme en anti-Trumpisme worden gezien.

Paul Mattick over Trump en demonstraties tegen Trump

Oorspronkelijk verschenen in het Engels als Van de redactie in de rubriek Field Notes van The Brooklyn Rail, New York, 1-2-2017.

Niemand kan de globalisering een mislukking noemen: aan de opeenvolging van de warmste jaren ooit, moet nu worden toegevoegd het bereiken van een verdeling van de welvaart, waarbij acht mannen (zes van hen Amerikanen) dezelfde rijkdom bezitten als de 3,6 miljard mensen die deel uitmaken van de armere helft van de mensheid. En desondanks is het idee, dat onder de vlag van ‘neoliberalisme’ werd verkondigd, dat ongebreidelde speculatie permanent zou kunnen zorgen voor een herstel van de naoorlogse welvaart die werd getroffen door de crisis van midden jaren 1970. Het neoliberalisme heeft bewezen dat het kracht ontbrak om dit idee te realiseren. Zoals Pavlos Roufos opmerkt in zijn belangrijk artikel in dit nummer van Field Notes, de aanhoudende depressie die begon met de Grote Recessie van 2008, leidt net als alle eerdere soortgelijke periodes in de geschiedenis van het kapitalisme, tot een ommekeer van globalisme naar nationalisme, die zichtbaar wordt in de politieke ontwikkelingen overal ter wereld. In deze context bezien, vallen gebeurtenissen zoals de stemming voor de Brexit of de overwinning van Trump, die een verscheidenheid van experts voort raadsels stellen, op hun plaats met gelijksoortige ontwikkelingen in landen zo verschillend als Israël, Rusland, Zweden en Frankrijk.

De Russische Februarirevolutie van 1917 in twee teksten

Algemene arbeidersvergadering in de Putilov-fabrieken, Petersburg 1917

Bij het 100-jarige jubileum  verschijnen vele teksten waarin de Februari- en Oktoberrevoluties van 1917 in Rusland vanuit evenzovele invalshoeken worden belicht, of …  verduisterd.
Men lijkt vaak meer bezig het bewijzen van het eigen gelijk, dan om lessen te trekken uit wat tot nu toe het hoogtepunt van arbeidersstrijd is geweest.
We gaan er van uit dat de gebeurtenissen van 1917 in Rusland vragen om een kritische verwerking vanuit het standpunt van de arbeidersklasse.
Hier presenteren we twee teksten afkomstig van verschillende groepen die zich – elk op hun eigen wijze – beroepen op de communistische linkerzijde.
In een nawoord geven we een vergelijking op enkele punten. Tot slot volgt een lijst met Nederlandstalige literatuur voor verdere studie.