Maandag 25-1-2016 bleek uit een gelekte e-mail dat er op het ministerie destijds opdracht is gegeven de zoektocht naar het bonnetje van de omstreden deal te staken. Ons verbaast dit niet. Iedereen had dit kunnen opmaken uit het beschuldigende vingertje dat Van der Steur in het kamerdebat ophief naar ‘ondeskundige’ medewerkers automatisering . We schreven 18 december al : “…het ministerie van justitie … waarvan de hoogste leiding, inclusief de minister, alles in het werk stelt om details van de witwasoperatie verborgen te houden”. Nu nog ex-minister Opstelten verder met de billen bloot.
_____
Het kamerdebat over de affaire Teeven heeft een onthutsend inkijkje geboden in de toestand van de heersende klasse. Vooraf vielen harde woorden. Het debat zou volgens diverse parlementsleden beslissend zijn ten aanzien van de vraag of de Nederlandse staat voortaan beschouwd kan worden als een ‘boevenbende’, een ‘bananenrepubliek’ met de premier als ‘Don Corleone’. Wie zich niet laat foppen door parlementaristische illusies maar let op de feiten, vraagt zich af of het woord ‘narco-staat’ geen betere aanduiding is:
- een officier van justitie die in strijd met de regels een zware drugscrimineel vrijlaat en miljoenen voor hem witwast, wordt niet strafrechtelijk vervolgd maar ….
- juist hij wordt naar voren geschoven als … crime fighter en brengt het tot staatssecretaris op het ministerie van justitie …
- waarvan de hoogste leiding, inclusief de minister, alles in het werk stelt om details van de witwasoperatie verborgen te houden en …
- de premier doet alsof zijn neus bloed terwijl …
- twee van zijn partijleden in de Kamer hun stoel in het parlement verruilen om op het ministerie de zaak te verdoezelen en vervolgens …
- als beloning benoemd worden tot minister en staatssecretaris van justitie.
En nadat dit alles in een urenlang debat duidelijk is geworden, dient de oppositie een slappe motie in en de regering blijft zitten. Waarom? Bij een val van de regering zou een onwelgevallige verkiezingsuitslag volgen. Waarmee nog eens duidelijk is dat in een parlementaire ‘democratie’ niet het ‘volk’ regeert, maar wordt ‘vertrapt’ (een woordspeling van Rosa Luxemburg – in het Duits betekent Vertreten zowel vertegenwoordigen als vertrappen).
Alle deelnemers aan het debat waren zich ter dege bewust van de inzet: de geloofwaardigheid van ‘de politiek’, dat wil zeggen van de regering, het parlement en de burgerlijke politici, van het parlementair en rechtssysteem waarmee de almachtige staat zichzelf legitimeert ten opzichte van de onderdrukte klassen. Van SGP tot D’66, van Wilders tot Samson, van CDA tot SP, waren ze voor de TV-camera’s druk bezig, elk op eigen wijze, het imago van de politiek te redden. De regeringspartijen VVD en PvdA door te doen alsof er weinig aan de hand is, dat wat dingetjes niet zo goed liepen en beterschap te beloven. De oppositie door verontwaardigd op te spelen en de indruk te vestigen dat zij als regeringspartij nooit of te nimmer zulke fouten zouden maken.
Maar wat als dingen niet ‘mis’ zijn gelopen maar juist goed, omdat ze behoren bij het werkelijke functioneren van de staat in de huidige periode van oorlogen en crisis?
Narcostaat
Er is geen sluitende definitie van het begrip Narcostaat. Zonder Nederland te vergelijken met landen als Bolivia of Afghanistan, kunnen we vaststellen dat een belangrijk deel van het nationaal product en van de export bestaan uit drugshandel. Al ruim vijf jaar geleden werden volgende schattingen gegeven van alleen al de omzet van nederwiet “De fiscus haalt jaarlijks zo’n 400 miljoen euro aan belastingen op bij de circa 700 coffeeshops in Nederland (het precieze bedrag wil de fiscus niet vrijgeven). Ook het drugstoerisme levert aardig wat op. Alleen al de stad Amsterdam trekt jaarlijks 1 miljoen coffeeshoptoeristen. Het meeste geld verdient ‘narcostaat Nederland’ aan de export van supersterke nederwiet. Volgens schattingen van de politie wordt er in Nederland aan het exporteren van wiet minstens 2,2, miljard euro op jaarbasis verdiend.” (NRC 20-5-2010).
Aanvulling van 2-1-2015: Inmiddels is bekend dat de Nederlandse coffeeshops zo’n 1 miljard Euro per jaar omzetten. Zie Trouw 2-1-2015 “Nederlandse coffeeshops zetten één miljard euro om”.
Maar het gaat niet alleen om nederwiet, ook om export van in Nederland gefabriceerde XTC en amfetamines, plus de doorvoer van cocaïne en heroïne: “Nederland fungeert onverminderd als spil van de internationale drugshandel. Cannabis en ecstasy maken Nederlanders zelf, voor heroïne en cocaïne is Nederland de belangrijkste aan- en doorvoerhaven, aldus het Europese drugswaarnemingscentrum in Lissabon.
Nederland – en dan vooral Rotterdam – vervult een centrale rol in de bevoorrading, meldt het Algemeen Dagblad. Het is de belangrijkste aanvoerhaven voor heroïne uit Afghanistan (via de Balkan en Zwarte Zee) en cocaïne uit Latijns-Amerika (aangevoerd via Afrika).” (AD 29-5-2013).
Het Teeven-debat doet vermoeden dat verwevenheid van onder- en bovenwereld sinds de jaren ’70 van de vorige eeuw een hoge vlucht heeft genomen. In de IRT-affaire bleken geheime diensten een rol te spelen in de drugshandel. In de nasleep van deze affaire werd gepoogd te verhinderen dat politie en justitie meegesleurd zouden worden in deze vorm van criminaliteit. Tevergeefs … het openbaar ministerie en het ministerie van justitie blijken overtreding van de aangescherpte gedragsregels juist toe te dekken.
Scheiding der machten
De scheiding van de wetgevende macht (parlement), uitvoerende macht (regering en ministeries) en rechterlijke macht was een staatskundig principe uit de tijd dat de burgerij in opkomst de macht in de absolutistische feodale staat overnam en haar eigen liberale regels oplegde. In Nederland is het principe van de scheiding der machten in de 19de eeuw slechts gedeeltelijk aanvaard en nog minder in praktijk gebracht. In de 20ste eeuw is er in de praktijk nergens ter wereld scheiding der machten. Geconfronteerd met crisis en oorlog heeft de staat weer absolutistische vormen aangenomen en dringt het staatskapitalisme zich op aan de maatschappij. Het parlement is een verlengstuk van de regering en de regering is het uithangbord van het ambtelijk apparaat, de belangengroepen en lobbies, de geheime netwerken en de geheime diensten. Juist om die reden is in de afgelopen decennia de leer van de scheiding der machten opgepoetst, niet om deze te ‘herstellen’ maar om de democratische illusie in stand te houden. Tekenend voor de huidige situatie is dat het staatkapitalistisch absolutisme tegen alle democratische schijn in brutaal de kop opsteekt in de openbaarheid. Zo zien we een minister-president in de rol van een nietswetende acteur zoals destijds Reagan, we zien staatssecretarissen die belangrijker zijn dan hun minister en parlementsleden die achter de schermen op de stoel van de minister gaan zitten, en dat vervolgens ook nog in volle openbaarheid de functie van minister overnemen.
Bij verkiezingen heeft de heersende klasse allereerst belangstelling voor de deelname van de bevolking en met name van de arbeidersklasse aan de illusies van de gang naar het stemhokje, en dan pas voor de uitslagen. Met de affaire Teeven wil ze graag bereiken dat met name de arbeiders worden afgeleid van de strijd voor hun eigen belangen en zich druk gaan maken over het ‘democratischer’ maken van de staat die hen verdrukt. In de strijd voor hun eigen belangen – zo hebben we herhaaldelijk gezien in de geschiedenis van onze klasse – schept de arbeidersklasse zich eigen machtsorganen – vergaderingen open voor arbeiders van alle beroepen en sectoren, strijdcomités waarvan de leden elk moment teruggeroepen en vervangen kunnen worden door de vergaderingen die hen gekozen hebben, bij uitbreiding van de strijd op grote schaal verenigd in arbeidersraden, die alle macht aan zich zullen trekken.
Fredo Corvo 18-12-2015
Onverkorte en ongewijzigde overname van deze bijdrage is toegestaan op voorwaarde van vermelding van de oorspronkelijke bron: arbeidersstemmen.wordpress.com
arbeidersstemmen 