Welke solidariteit met de opgepakte arbeiders van Haft Tapeh?

fredocorvo

Een bijdrage aan de discussie / Fredo Corvo          

Translation into English

Ismail Bakhshi en Armand

Sinds de arrestaties op 17 november van twee woordvoerders van de arbeiders van de suikerrietplantage en -fabriek Haft Tapeh, Ismail Bakhshi (links) en Mohsen Armand (rechts), plus twee andere personen, waaronder een vrouwelijke verslaggever, verschijnen van allerlei kanten oproepen tot solidariteit met de gevangenen, van petities gericht aan de Ayatollah-regering van Iran voor hun vrijlating 1, tot een beroep op mensenrechten en vakbondsrechten. Bronnen spreken van de arrestatie van 20 personen tijdens een vreedzame demonstratie in de stad Shush van de arbeiders van Haft Tapeh en hun gezinnen op zondag 18 november. Van de arrestanten zouden er 15 op borgtocht zijn vrijgelaten. De vijf personen die nog steeds gevangen worden gehouden, bestaan uit 4 arbeiders van Haft Tapeh (waaronder bovengenoemde twee woordvoerders) plus een activiste uit de nabijgelegen stad Ahvaz, Sepideh Ghaliyan (foto onbekend), die eerder al eens, in februari 2017, is gearresteerd. Van Ismail Bakhshi en andere woordvoerders is bekend dat zij tijdens hun inzet voor de lange strijd van de arbeiders van Haft Tapeh tegen het al maanden niet uitbetalen van lonen, eerder zijn aangevallen door ‘onbekenden’. Aanvankelijk zouden de vijf laatste arrestanten ook op borgtocht worden vrijgelaten, in afwachting van verdenking van het ‘verstoren van de openbare orde’. Maar later verklaarden de autoriteiten dat ze vast blijven zitten wegens ‘onderzoek’ naar het ‘in gevaar brengen van de nationale veiligheid’ 2. Het lot van de gearresteerden is onbekend. In de moedige toespraken tot zijn medearbeiders, met name zijn oproep tot onafhankelijke organisatie van onderop van de arbeiders, die hij uitdrukkelijk Sowjet (Arbeidersraad) noemde, wist Ismail Bakhshi dat hij niet alleen zijn leven riskeerde, maar ook een gruwelijke marteldood. Sinds de opkomst van de huidige golf van stakingen en manifestaties op straat tegen alle fracties van het regime en steeds duidelijker gericht tegen de oorlogen in het Midden-Oosten waaraan het regime deelneemt, maakt het Ayatollah-regime steeds meer gebruik van geheimzinnige gewapende bendes van ‘onbekenden’ die ‘s-nachts honderden proletariërs die verdacht worden van deelname aan de strijd oppakken om ze spoorloos te laten verdwijnen, of ze zwaar gemarteld tot de dood er op volgde te laten terugvinden in de rivier of ergens langs de weg. Ismail Bakhshi heeft tijdens een demonstratie verklaard:

“Dit is mijn testament, als ik dood ben, mag niemand mijn dode lichaam begraven, draag gewoon de lege doodskisten …” 3 naar de fabriek terug, volgens andere bronnen. Daarmee legde hij bij voorbaat uitdrukkelijk zijn lot, zijn dode lichaam en het laffe laten verdwijnen daarvan, zijn missie voor de bevrijding van de arbeidersklasse in handen van de arbeidersmassa’s zelf. Daarin verwoordde hij uitdrukkelijk en in de beste revolutionaire tradities, wat de arbeidersklasse van het Midden-Oosten hun onderdrukkers, hun uitbuiters en imperialistische oorlogsdrijvers in het gezicht spuwt: we komen om van de honger en de oorlog, jullie hebben ons geleerd alle angst voor jullie te verliezen!

Tot nu toe heeft het regime het niet aangedurfd om strijders te vermoorden die zo bekend zijn onder de arbeiders van Iran en van de hele wereld zoals Ismail Bakhshi. De historische ervaring leert dat de staat dergelijke personen vaak achter slot en grendel bewaart om deze als gevierde martelaren weer tevoorschijn te halen in een laatste poging de opstormende proletarische massastrijd tegen te houden4. Voelde Bakhshi dit aan toen hij zei “Ons alternatief is een Sovjet, een collectief alternatief. Wij zijn niet gericht op personen en; we willen geen individualisme.” 5 De arbeidersbevolking van Sush, die maandag op straat tegen zijn arrestatie protesteerde, bracht dit inzicht onder woorden door te roepen: “Zij hebben Ismail gearresteerd. Maar we zijn allemaal Bakhshi”, “Weg met de onderdrukker, lang leve de arbeider!” 6

Solidariteit door beroep op burgerlijke rechten
of door ontwikkeling van de arbeidersstrijd?

Het revolutionaire martelaarschap, als vorm van burgerlijke personenpolitiek geeft inderdaad de mogelijkheid om achter heilige verontwaardiging en emotionele oproepen de proletarische klasse-inhoud te verbergen die de geslachtofferden eerder naar voren brachten als levende uitdrukking van de arbeidersstrijd. Zonder in deze discussiebijdrage op alle details in te gaan, volgen hier enkele voorbeelden van de door burgerijk links voorgestelde valse papieren solidariteit en wat de arbeidersstrijd in het Midden-Oosten daadwerkelijk naar voren heeft gebracht.

Het feit dat Haft Tapeh in de jaren 1950 door de staat is opgericht en later werd geprivatiseerd, heeft geleid tot discussies onder de arbeiders over het beste alternatief. Dit wordt door de trotskisten van Lutte Ouvrière aangegrepen om hun staatskapitalistische keuze voor arbeiderscontrole naar voren te brengen. Wijselijk verzwijgt Lutte Ouvrière wat Ismail Bhakshi over het alternatief prive- of staatsbezit van productiemiddelen naar voren heeft gebracht: “Als jullie je hoop hebt gevestigd op de hulp van de staat, als jullie hopen op de particuliere sector, dan weet ik het niet, maar als jullie hopen dat iemand anders ons zal komen redden, laat mij jullie dan geruststellen. Alles zal hetzelfde blijven, het zal weer dezelfde soep zijn en uit dezelfde kom…. Ons alternatief is een Sovjet, een collectief alternatief.” 7

Iran News Wire brengt de vakbond Haft Tappeh Sugar Mill Workers’ Union naar voren8. Te verwachten is dat binnenkort als vorm van solidariteit wordt opgeroepen tot verdediging van vakbondsrechten. Dit geluid komt gebruikelijk zowel uit de koker van de staatserkende vakbonden als die van de kleinere organisaties die klaar staan om hun rol over te nemen zodra de eerstgenoemde zich in de ogen van de arbeiders hebben ontmaskerd. De strijd bij Haft Tapeh wordt echter gekenmerkt door de poging van de arbeiders om een alternatieve vorm van organisatie te vormen voor de uitbreiding en verdieping van hun strijd, arbeidersraden, zoals die bekend zijn uit de russische revoluties van 1905 en 1917 en uit de duitse revolutie van 1918.

Ten slotte, de solidariteit in de vorm van petities en demonstraties bij ambassade, waartoe Marxisten-Humanisten in de V.S. oproepen. Zoals dit in de massamedia overkomt – ongeacht de bedoelingen – wordt daarbij een beroep gedaan op de onderdrukkers en uitbuiters, ofwel die van Iran, ofwel die van de grote imperialistische tegenspeler van Iran, de regering Trump. Daarbij moet trouwens worden aangetekend dat News and Letters daarbij onlangs zo ver is gegaan om zonder verder commentaar een ‘discussie-artikel’ te publiceren van Anti-War Committees in Solidarity with the Struggles for Self-Determination waarin de auteur, na zich – zeer ‘dialectisch’ – in allerlei bochten gewrongen te hebben, concludeert: “Zonder humanitaire interventie was het fatale einde te voorzien in het ene revolutionaire bolwerk na het andere.” 9 In de strijd van Haft Tapeh is door de arbeiders daarentegen een geheel andere solidariteit naar voren gebracht: die van de eenmaking met de strijd van de arbeiders van de nabijgelegen staalindustrie, van het proletariaat van heel Iran. Wanneer dat gebeurt en wanneer de strijd zal worden georganiseerd door arbeidersraden, zal deze als een lichtend voorbeeld dienen voor de arbeiders in het Midden-Oosten om een einde te maken aan de tientallen jaren voortdurende imperialistische slachtpartijen. Wat zich in Iran, in Irak, in Jordanië afspeelt aan strijd tegen de crisis en de oorlog, heeft de mogelijkheid in zich om uit te groeien tot vergelijkbare proletarische revoluties als die in Rusland en Duitsland tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. Proletarische solidariteit is uitsluitend de verdere ontwikkeling van de arbeidersstrijd, in Iran, in het Midden-Oosten, over de hele wereld.

Dat betekent ook het begrijpen van andere belangrijke kwesties die in 2018 in de strijd zelf naar naar voren zijn gekomen.

Enkele verhelderingen die de strijd in Iran bracht in kwesties die de Linkerzijdes verdelen

Op de eerste plaats heeft de strijd in Iran verschillen in de naar voren gebrachte leuzen tijdens de straatdemonstraties te zien gegeven. Dit heeft duidelijk gemaakt dat binnen het proletariaat verschillende opvattingen bestaan, en dat in de loop van ‘economische’ strijd de ideeën over doel en middelen van de strijd een ontwikkeling kunnen doormaken in de richting van politieke klasse-doeleinden. Tenslotte is ook gebleken dat deze ontwikkeling plaatsvinden kan in afwezigheid van georganiseerde minderheden op basis van proletarische politieke standpunten. Dat is een weerlegging van zowel bepaalde leninistische10, als anarchistische en zekere radenkommunistische11 standpunten.

In tegenstelling tot wat sommige huidige radenkommunisten in navolging van Otto Rühle beweren, heeft de positieve rol van deze elementen in de arbeidersklasse het belang aangetoond van het bewustzijn in de klasse. Zij vormen het begin van een voorhoede van de arbeidersklasse op grond van hun durf en hun scherpe inzicht in de klassenstrijd, die hun meer achterblijvende klassegenoten in discussies en in de strijd kunnen overtuigen en aanmoedigen.

De huidige grotere en kleinere groepen – soms meer sekten – die zich beroepen op de standpunten van de voormalige kommunistische linkerzijde12, staan voor de uitdaging om nu de verschillende standpunten die ze geërfd hebben uit het verleden te toetsen aan de Praxis van de klassenstrijd. Dat vereist een open houding in de discussie, zowel intern als naar buiten, een houding die de meeste van hen totaal vreemd is. Toch wordt over hun lot beslist door de ontwikkeling van de klassenstrijd naar wat misschien het niveau van de golf van proletarische revoluties van 1917-1923 benadert en hopelijk overtreft. De standpunten die geen aansluiting, geen gehoor zullen vinden bij de ontstaande voorhoede van de arbeidersklasse, en die niet voor de gehele klasse bruikbaar zijn om haar strijd uit te breiden en te verdiepen, zullen weggevaagd worden in de strijd.13

De tekenen zijn niet erg hoopvol. Terwijl uit het Midden-Oosten signalen komen vergelijkbaar met die in de Eerste Wereldoorlog, zijn de huidige groepen en individuen niet eens in staat tot een nieuw Zimmerwald, laat staan een nieuwe Internationale. Zo was er de Oproep van Strijders in Iraaks Koerdistan tot een conferentie en het scheppen van een eerste organisatie. Hoe zwak de formuleringen ook waren, de oproep – van een groep die niemand lijkt te kennen – speelde in op de opkomst van proletarische strijd in het Midden-Oosten, maar bleef vrijwel zonder reactie14.

Zonder hier een antwoord te geven op alle kwesties die zich stellen, geef ik een opsomming van vraagstukken waarover dringend een discussie gewenst is, gezien de strijd in het Midden-Oosten:

  1. Vormt de arbeidersklasse van West-Europa en Noord Amerika nog wel het hart van het wereldproletariaat, gezien de verplaatsing van productie en van de imperialistische krachten naar met name Azië?

  2. In de jaren 1970 en 1980 leek een ontwikkeling van de arbeidersstrijd te verwachten in reactie op de economische crisis. Dit in tegenstelling tot de revolutionaire periode 1917-1923. Nu zijn zowel crisis als oorlog het lot van het proletariaat.

  3. Economische strijd slaat in het Midden-Oosten heel gemakkelijk om in politieke strijd tegen de staat. Maar hoe komen we van herhaald oproer tot een bewuste opstand die de staat vernietigt?

  4. De arbeidersklasse in Iran heeft bewezen zelfstandig in beweging te komen en doet pogingen om haar zelfstandigheid ten opzichte van andere klassen te handhaven. Maar ook de ‘bazari’ en studenten komen in beweging. Welke houdingen van het proletariaat zijn in verschillende fasen van de strijd mogelijk ten opzichte van de ‘tussenklassen’? Dit mede in het licht van het ’boeren’-vraagstuk in Rusland.

  5. De strijd van de arbeiders woelt ook vormen van onderdrukking en verzet op die ouder zijn dan het kapitalisme, met name van vrouwen en religie. Wat zien we in Iran en Irak?

  6. De aloude diskussie van de strijd op straat versus die in de bedrijven duikt op … en wordt verhelderd door de opkomst van een arbeidersraad.15

  7. Hoe zal de gewapende strijd zich ontwikkelen? Kan de arbeidersklasse rekenen op steun van strijdgroepen en milities (Volksmarinedivision en Eichhorn’s politietroepen in de Duitse revolutie, militanten in Iraaks Koerdistan, Rojava, strijdgroepen in het Syrische conflict)?

Arbeidersstemmen gaat graag de discussie aan over deze punten. Neem deel door je bijdrage in te sturen.

Fredo Corvo, 25-11-2018

Noten

4 Zoals dit gebeurde vlak voordat het regime van de Sjah viel, een gebeurtenis die bij de jongere generaties in Iran zelf grotendeels onbekend is.

6 D. Mathieu, 21-11-2018, in Lutte Ouvrière, Iran: 5 700 ouvriers en grève.

7 Nuevo Curso, idem.

9 David, Anti-War Committees in Solidarity with the Struggles for Self-Determination, From the September-October 2018 issue of News & Letters, Discussion article: The Left’s response to Syrian genocide.

10 F.C. De beweging in Iran vormt een praktische weerlegging van het Leninisme; kritisch nawoord bij een artikel van de IKS en een van de ICT.

11 ‘Politiek’ wil zeggen met betrekking tot de staat en de vernietiging van de staat, en niet de gelijkstelling door de volgers van Otto Rühle van elke vorm van politiek met burgerlijke politiek.

12 Communistische Linkerzijde, eerst binnen en later buiten de gestaliniseerde Communistische Partijen en Trotskistische organisaties, met name die van Italië, Spanje/Mexico, Duitsland en Nederland.

13 Zie voor de kwestie van de voorhoede en de partij: Nuevo Curso, Wat is de partij?

15 Forum IKS, Street protests amid the barbarity of capitalism (Jordan, Iraq, Iran… ).

Meer artikelen over arbeidersstrijd in Iran, Irak, Jordanië:

Heb je belangstelling om deel te nemen aan een discussie over arbeidersstrijd in het Midden-Oosten?
Stuur je bijdrage aan de discussie naar FredoCorvo@gmail.com.

Welke solidariteit met de opgepakte arbeiders van Haft Tapeh?

Een gedachte over “Welke solidariteit met de opgepakte arbeiders van Haft Tapeh?”

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s