Vertaald uit het Spaans: ¿Está iniciando Turquía una guerra mundial? Nuevo Curso 25-1-2018
2018 begon met de aankondiging door de VS van de oprichting van een “veiligheidszone” aan de Syrisch-Turkse grens op basis van Koerdische YPG-PKK-strijders … die de te verwachten Turkse militaire inzet versnelde. In 1984 opende de PKK een wrede oorlog tegen de Turkse staat. De moordpartijen en misdaden tegen de menselijkheid door beide partijen hebben het leven gekost van 25.000 tot 30.000 mensen, velen van hen, vooral in de eerste tien jaar, Koerdische boeren van het platteland en Koerdische politici uit de stedelijke gebieden, die niet de overheersing accepteerden door Ocalans nieuwe macht en de opbouw van zijn persoonlijkheidscultus. In de loop van de tijd wordt de PKK in verschillende stadia ondersteund door de buren en rivalen van Turkije, door de vestiging van militaire kampen en bases in Syrië door de vader van de huidige al-Assad en door het Iran van de ayatollahs. De PKK, die al jarenlang werd gefinancierd door leiding te geven aan de heroïneverkoop naar Europa, werd een bondgenoot van zowel China als Kadaffi, de IRA en het Lichtend Pad. Kortom, de PKK was het waard om een gebied in Turkije te vestigen, en alles was het de PKK waard om de Ottomaanse reus te destabiliseren. Daarom zijn vanuit het perspectief van de Turkse staat gezien, de Amerikaanse stappen vandaag hetzelfde als de manier waarop de Spaanse regering deze zou zien wanneer na een burgeroorlog in Frankrijk, de Verenigde Staten zouden besluiten om ter “beveiliging van de grens” [van bondgenoot Spanje] aan de Franse kant van de Atlantische Pyreneeën 3.000 ETA-strijders in te zetten*).
Het Russische spel
Nog geen week geleden waren er nog steeds mensen die er vertrouwen in hadden dat Rusland een Turks militair offensief zou verhinderen. Maar Rusland heeft al andere berekeningen gemaakt. Aan de ene kant begon de vrede hun alliantie met al-Assad te verzwakken, omdat ze meer en meer afhankelijk werden van de agressieve en tegenstrijdige militaire macht van Iran en zijn Libanese Hezbollah-bondgenoten. Anderzijds begon in Moskou het doel om de VS uit Syrië te verdrijven realistische vormen aan te nemen, op voorwaarde dat de militaire capaciteiten van de Ottomaanse bondgenoten werden versterkt.
Rusland beschouwt het Turkse offensief als een kans om de VS te verdrijven van het Syrische schaakbord en anderzijds om een al-Assad te disciplineren die het niet zoveel meer nodig heeft. Twitter
Erdogan slaagde er, zodra de Russische steun was verworven, niet alleen in een beslissende slag tegen de oude vijand te slaan, maar ook om de druk van de Syrische vluchtelingen op zijn economie weg te nemen. Het plan is nu om een buffer-micro-staat te creëren met Syrische vluchtelingen in het voormalige Koerdische kanton.
Ook al heeft al-Assad geprotesteerd en passief de Koerden gesteund door hen in hun regio’s de vrije hand te geven, het Turkse initiatief zocht niet de directe confrontatie, maar veroverde snel de grensgebieden zonder zich op Afrin te concentreren, maar blijkbaar op Manbij.
Het probleem is dat als het Turkse leger de controle over Manbij zou overnemen, dit in feite de verdrijving van de VS als een protagonist ter plekke in Syrië zou betekenen, wat zou kunnen leiden tot een militaire escalatie die blijkbaar ieder onverschillig laat.
Als de YPG in Manbij wordt verslagen door het Turkse leger, zullen de VS de oorlog escaleren om haar positie in Syrië veilig te stellen. Twitter
Waarheen kan de oorlog worden uitgebreid?
De imperialistische visie van Erdogan gaat veel verder dan een paar kilometer ten zuiden van zijn grens. De afgelopen maanden heeft hij een intensieve diplomatieke activiteit ontwikkeld die heeft geleid tot een alliantie met Soedan en een militaire basis aan de Rode Zee. Turkije liep vooruit op de mogelijke Saoedische verleiding om de Koerden te helpen of zich actief aan de kant van de VS te plaatsen, nadat Qatar zijn steun aan het offensief had betuigd. Overigens, na de ineenstorting van het Ottomaanse Rijk, heeft de “terugkeer” naar de Rode Zee na meer dan honderd jaar een symbolische waarde voor het neo-conservatieve Turkse nationalisme dat even belangrijk is als de annexatie van de Krim voor de sociale basis van Poetin.
Het probleem is dat met de ontwikkeling van de oorlog aan de Syrische grens, de spanningen toenemen tussen een van de VS afhankelijk Egypte en een Soedan aangemoedigd door de alliantie met Turkije. De Rode Zee is meer dan Irak de internationale voortzetting van deze nieuwe episode van de Syrische oorlog. Maar het zou te naïef zijn om te denken dat een conflict op enkele kilometers van de Middellandse Zee Europa niet zal beïnvloeden. Tsipras waarschuwde gisteren in Davos tegen het gevaar van de “agressieve buren”, zoals Turkije, dat grotendeels de eerste Duitse reacties kan beïnvloeden door zich te baseren op de massale toestroom van Syrische vluchtelingen.
De oorlog in Afrin dreigt zich te verspreiden naar de Rode Zee en de Middellandse Zee en de Europese Unie in een mum van tijd te destabiliseren. Twitter
Is hieraan iets progressiefs?
De gebruikelijke sluipmoordenaars, betaald door of verliefd op Russische propaganda, raken een beetje de weg kwijt. Ze hebben het criminele Assad-regime al te lang geprezen om even snel als Poetin van bondgenoot te kunnen veranderen. De “libertairen” die al jaren het militaire kamp van het “Turkse Lichtend Pad” aan de man/vrouw brengen als een voorbeeld van anti-autoritair socialisme, feminisme, confederalisme en wat al niet, moeten nu uitleggen hoe het monster van gisteren, de beschermende vader van vandaag is.
Dat zullen we heel vaak zien in de komende jaren. Alle staten – en aspirant-staten – zijn in het huidige tijdperk imperialistisch, ze gedragen zich allemaal als hyena’s. En in afwezigheid van de overweldigende macht van een blokhoofd, zoals de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten tijdens de Koude Oorlog, zijn allianties vluchtig en veranderen met “verraad” en wisseling van partner.
Maar laat ons niet misleid worden, is er geen “minder slechte” kant dan de andere. Allen richten zich nu op etnische zuiveringen, iedereen blijft doorgaan en zal vreselijke catastrofes blijven veroorzaken. Niemand zal vrede, welvaart of iets dergelijks brengen. Integendeel, iedereen en Europa voorop, te beginnen met Frankrijk, zal de oorlog in overeenstemming met zijn eigen belangen aanwakkeren en gebruik maken van de misdaden aan beide kanten om zijn eigen misdaden en zijn eigen imperialistische plannen te verdoezelen. Niets anders kan worden verwacht.
De VS, Rusland, Turkije, de YPG-PKK, Europa … er is geen imperialistische hyena “minder slecht” dan de andere. Niemand biedt iets anders dan oorlog, etnische zuivering, dood en ellende. Twitter
Deze oorlog is geen lokaal verschijnsel, geen klein grensconflict of een verre strijd. Het is de zoveelste uitdrukking van een algemene tendens van het onvermogen van het kapitalisme om een alternatief te bieden voor ineenstorting, ellende, oorlog en roof. Dat is waarom we ons zorgen moeten maken. Daarom moet het ons aanmoedigen en ons er aan herinneren hoe belangrijk het is om nu zowel materieel als ideologisch de aanvallen van het kapitaal en de staat te confronteren evenals de aanvallen die leiden tot baanonzekerheid en die ons nationalisme en oorlogszucht aanpraten.
Het kapitalisme heeft slechts oorlog en catastrofes te bieden. Syrië zou ons moeten helpen herinneren hoe belangrijk het is om hier en nu te strijden tegen baanonzekerheid, armoede, militarisme en nationalisme. Twitter
Nuevo Curso 25-1-2018, vertaling F.C. 28-1-2018
*) De vertaling van deze zin is op 9-2-2018 verbeterd na feedback van Nuevo Curso.
-.-
Mag in zijn geheel worden overgenomen met vermelding van de bron: arbeidersstemmen.wordpress.com
arbeidersstemmen 